Het CDA is nu de grootste partij, maar heet nu BBB

Let maar eens op: 

gristelijken gebruiken heel vaak het woordje 'ook'.

Avondrood in Lucca

____________

"Geluk is een uitzicht op een weg zonder beer. Wijsheid het besef dat die beer vermoedelijk vlak om de hoek zijn klauwen aan het bijvijlen is. De kunst is om naar de weg te blijven kijken, zonder te speuren naar de beer" (Sander Donkers in de Volkskrant d.d. 30-1)

Hoofdstukjes:

• Lente
• Meer nieuws uit de natuur
• Caroline en de BBB
• Fietsen 
• Dagelijkse doensels (slechts een beetje)

Deurklopper

_______________________________________________________________

LENTE

Heerlijk, de lente is eindelijk uitgebroken! Beetje raar, niet iedereen wordt er door opgemonterd. Zo is de lente in de ogen van oud-leraar Duits Otto den Beste een obsceen jaargetijde. Hij windt zich enorm op over al die bloemen die maar schaamteloos open gaan zodat je in die kelken kan kijken, en die vieze meeldraden en stampers open en bloot ziet hangen. Driewerf bah!

Lente in de Corso Garibaldi

De vogels hier zijn ook in lentestemming geschoten. Elke avond tonen meneer en mevrouw steenuil zich in woord en gebaar op een der daken tegenover ons appartement, goed zichtbaar vanaf ons terras (op driehoog). Verder worden we dagelijks onthaald op fraai vertoon van zangkunst, ten gehore gebracht door een breed palet aan ornitho-toonkunstenaars. Zij doen vooral van zich horen als ik des ochtends de eerste uitlaat van hondje Lucca doe. Wij noteren onder meer de groene specht, zwartkop, putter, groenling, boomkruiper, eurokanarie, de hop (sinds enkele dagen terug van weg geweest), gekraagde roodstaart en zwarte roodstaart. We verwachten fra poco de terugkeer van de huiszwaluw, de gierzwaluw en de dwergooruil. Om naar uit te zien. (UPDATE: vandaag, zaterdagochtend 1-4, zijn de huiszwaluwen terug in onze straat)

Wat is leven voor al die gevleugelde vrienden? In ieder geval nogal kort. Wat stelt dat leven dan helemaal voor? Neem nou zo'n zwarte roodstaart. Tijdens het hoogtepunt van het jaar, de broedperiode,  is de zin van hun leven wel duidelijk, het betreft de voortplanting. Dat is dan helder. In mijn geval ligt dat minder duidelijk, bij mijn weten heb ik mij nooit voortgeplant. Op hun manier doen ook zwarte roodstaarten elke lente iets met stampers en meeldraden. We kunnen helaas niet meer aan Otto vragen of hij dat ook obsceen vindt, maar ik denk van wel, Otto een beetje kennende. Hoe ook, meneer en mevrouw roodstaart zijn er maar druk, druk, druk mee. Met de voortplanting en alles er  om heen. Investeren in de paarvorming (hoor eens hoe mooi ik zing, zie eens hoe knap ik wel niet ben), territorium verdedigen tegen concullega's, nestplaats uitkiezen, de 'liefde' (veelvuldig) bedrijven, het resultaat bebroeden, alles ten gunste van het voortbestaan van - in dit geval - de zwarte roodstaart. En onderwijl alert zijn op nestrovers en ander gespuis. Katten bijvoorbeeld, de multimassamoordenaars; in Nederland nemen die jaaarlijks een paar miljoen vogels te grazen. 

Maar wat te doen als het jonge spul eenmaal het huis uit is. Dat is namelijk al na een kleine drie weken. Nog een keertje overdoen kan, maar dan, ja, wat dan daarna? Leven wordt dan louter overleven, richting volgende broedseizoen. Da's nog een heel end! Zwarte roodstaarten trekken in het najaar naar zuidelijker streken. Ze overwinteren in het algemeen rond de mediterranée, inclusief Noord-Afrika. Zijn nauwe verwant, de gekraagde roodstaart, zomergast in Nederland, doet dat in het algemeen in de Sahel, o.a. in Mali.

Het leven zal in die overwinteringsgebieden minder hectisch zijn. Als er maar genoeg te eten is, en ze rovers en andere rampspoed kunnen mijden is de kans op overleven groot. Misschien is er wel genoeg tijd om af en toe ongericht wat rond te lummelen. Ik weet niet of zwarte roodstaarten daar van houden. Maar ja, wat zouden ze eigenlijk anders moeten doen, ze hebben geeneens hobby's. Ik heb wel hobby's, da's wel zo makkelijk. Fietsen bijvoorbeeld. Gelukkig geen volkstuin meer, belastingtechnisch een voordeel. Van af en toe lekker lummelen houd ik in ieder geval wel, het liefst in mijn hangmat in mijn Utrechtse tuin. Lekker de gedachten laten gaan, of juist niet (soms te verkiezen); genieten van de laatste zonnestralen op de grote boterbloem in de vijverrand. En me niet druk hoeven maken of ik nog aan voortplanting toe kom. Overleven sec, vooralsnog met toestemming van Magere Hein.

Meer NIEUWS uit de NATUUR

Op 20 maart jl. werd een wilde kat doodgereden in de buurt van de Vijlenerbossen in Zuid-Limburg, een mannetje. Met zijn lengte van 59 cm en zijn gewicht van 4,5 kilo bepaald geen schootpoesje. Deze knoeperd bleek ten minste 13 jaar oud te zijn geworden, hoogbejaard reeds en de oudste ooit in Nederland gevonden. Deze is dan wel kassie wijle, het goede nieuws is dat de wilde kat aan een geleidelijke opmars bezig is.

Dezer dagen kwam er meer positief nieuws uit de natuur. In de Biesbosch werd voor het eerst sinds 60 jaar een otter waargenomen. Een knappe prestatie gezien alle verkeersinfrastructuur die het beest heeft moeten heeft moeten passeren. Alleen al in 2021 werden 117 doodgereden otters gevonden, ongeveer eenderde van de hele populatie in Nederland. Er zijn meer tunnels nodig om een veilige passgae van wegen mogelijk te maken. Desalniettemin zijn de otters in steeds meer natte gebieden te vinden. In 2002 is de soort opnieuw in Nederland geïntroduceerd, nadat de laatste Nederlandse otter in 1988 in Friesland was doodgereden. 

En hier, in de buurt van Lucca verschijnen nu met regelmaat wolven, zoals sinds januari bij Cerasomma. Eerst was er maar een, maar sinds een paar weken loopt er een koppeltje (video Natale Mancini). Mooi, maar zijn het geen vossen? In dat geval is het een minder geslaagde aprilgrap.

Er is hier en daar best meer goed nieuws uit de natuur te vinden. Zo zag Caroline laatst heel veel vogels achter de mestinjecterende trekker.

Ondanks al dat goede nieuws maken recente rapporten duidelijk dat de natuur er in Nederland beroerd voor staat. Naast verdroging en versnippering is het vooral de stikstof waar de (diversiteit van) de natuur aan ten gronde gaat. Mother nature changing shape (9-5 Pollution Blues, Bonzo Dog Doo-Dah Band, 1974). Zo staat het ook in de deze week verschenen vierde editie van het Living Planet Report Nederland: de stikstofdepositie vormt de belangrijkste bedreiging voor de natuur. 'Wetenschappelijk bestaat daar ook internationaal geen enkele twijfel over, en ook niet over de vraag wie de veroorzakers zijn.' Ja, dank je de koekoek, we weten het al decennia, maar onder het neo-liberale bewind stak men zowat kamerbreed de kop in het zand. De Ecologische Autoriteit voegde daar deze week nog aan toe dat de plannen tot natuurherstel van enkele provincies stevig tekort schieten. Door al dat gedraal van de politici is nu 'grootschalig natuurherstel' nodig, volgens het rapport. Welnu, aan de bak, Caroline!! Je krijgt na de het kabinetsberaad van vrijdagavond alle ruimte.

CAROLINE en haar BBB

Wel grappig: jarenlang  was het idee dat de provincie als bestuurslaag wel kon worden opgeheven. Wegens weinig toegevoegde waarde. Nu echter moeten de provincies handen en voeten gaan geven aan heel wat lastige dossiers, waaronder de uitvoering van het landelijke stikstofbeleid. Dat gaat gezien de uitslag van de laatste verkiezingen (BBB overal de grootste) niet meevallen. Ik verwacht nog veel stront, zogezegd (want stront komt er toch!). En ook niet veel resultaat (maar ik laat me graag verrassen).

Dàt BBB in alle provincies  the big one is geworden vond ik verrassend. Immers, zoveel stikstofprobleemontkennende boeren zijn er niet in Nederland. Er hebben dus ook heel wat boze burgers om uiteenlopende redenen op de partij gestemd. Vind ik aan de ene kant wel begrijpelijk, ik zou ook stevig balen als de bushalte in mijn dorp wordt opgeheven en de laatste winkel de deuren sluit. De leefbaarheid op het platteland (of wat daar voor door moet gaan) duikt ernstig onder de maat. Om over de onvrede over het handelen van Den Haag op andere dossiers maar te zwijgen. Maar de noodzaak de bestaanszekerheid te repareren wordt van links tot rechts gevoeld.

Anderzijds hebben die boze burgers met hun stem op BBB wel een stem tegen de toekomst afgegeven, tegen een leefbare wereld voor hun kinderen en kleinkinderen. Korte termijn_Eigen belang vs. Langere termijn algemeen belang, dat kan je er ook van zeggen. Marcia Luyten zei het in een column voor de VK steviger: voor of tegen de toekomst is de kloof waar we mee van doen hebben.

Jos Collignon in de Volkskrant

Aan zet zijn nu de enthousiaste BBB-ers in de diverse provincies. De nog te vormen coalities (in Zeeland formeert BBB inmiddels over rechts met SGP, CDA en VVD...) kunnen het onontkoombare niet naast zich neerleggen. In de brief van de Europese Commissie eerder deze week werd dat nog maar weer eens duidelijk gemaakt. Maar deze vrijdagavond kwam het nieuws uit regeringskringen dat het stikstofbeleid on hold is gezet, om een kabinetscrisis te voorkomen. D'66 ging door de knieën om CDA binnenboord te houden. Eerst maar eens afwachten wat er uit de provinciale onderhandelingen komt. Dat hoorden we ook in de persconferentie na afloop van het kabinetsberaad. Gaan we weer. 

Maar toch en hoe dan ook ... stikstofmaatregelen die werken moeten. En dan niet door dan maar een streep te halen door de helft van de natuurgebieden, zoals de landelijke BBB voorstaat. Benieuwd hoe de belangengroepen als Agractie en Farmers Defence Force gaan reageren op een besluit tot maatregelen die deze trekkerterroristen tegen de boerenborst stuiten. Nee, het grasveld voor het Binnenhof is nog niet veilig.

FIETSEN

Primoz Roglic voor de start van de 1e etappe van de Ronde van Catalonië: Het is makkelijker te herstellen dan op te bouwen

Primoz Roglic en Remco Evenepoel legden elkaar het vuur aan de schenen. Primoz won.

Ik zal dat ook wel gaan ervaren  Deze maand heb ik namelijk bijzonder weinig gereden op mijn Pina. Begin maart was het hier nogal bar weer waardoor ik ook de start van de Tirreno-Adriatico heb gemist. Liefhebbers herinneren zich waarschijnlijk de openingstijdrit die de heren coureurs in de stromende regen moesten afwerken. En nu, einde maand ben ik juist hersteld van drie weken COVID. De verschijnselen waren gelukkig aan de milde kant. Maar vermoeidheid en lastige luchtwegen hielden me aan de kant. Jl. dinsdag ben ik er maar eens aan begonnen, aan de opbouw van conditie en vorm. Ik moest ondervinden dat Primoz daar in Catalonië ware woorden sprak. Nou, allez, vooruit met de geit, we gaan er aan werken. Het is hier lente genoeg. Zaterdag rijden met een Anglo-groepje, zondagde Ciclopedalata  Puccini, inderdaad.. met muzikale omlijsting met werken van de maestro. Daarna naar de Hoogmis kijken, de Ronde van Vlaanderen, Opium voor het volk (maar ik kan af en toe wel enige verdoving gebruiken).

DAGELIJKSE DOENSELS

Binnenkort ga ik op cursus. Nee, niet via het STAP-loket. Ik las dat mensen daar cursussen kunnen volgen die hun een betere positie op de arbeidsmarkt zouden moeten bezorgen. Cursussen als edelsteentherapie, kindertekeningen analyseren, aromatherapie en bierproeven. Wij leven in een wonderlijke wereld.... Ik hoef geen betere positie op de arbeidsmarkt, en ik betaal de cursus zelf. Samen met Wout en twee van zijn kinderen ga ik hier een 4-daagse cursus volgen: La Cucina Italiana. Ook een aantal Japanners maakt deel uit van onze groep. We gaan vier complete menu's produceren, en die gaan we zelf allemaal lekker opeten. Met iets te drinken erbij, dat spreekt. Eten is in Italië een serieuze zaak, Italianen zijn gastronationalisten (zie het interview met Albert Grandi over de Italiaanse keuken in de Volkskrant #1-3).

Meer dagelijks gedoe in het volgende blog (de stad, de toeristen, ons bezoek, uit eten na corona e.a.).

 E-postbode

Wakkere diender bewaakt drugsvangst

Hondje Lucca in de weer met haar vriendje Willy

Nu maar hopen dat de satirische teksten van Wim de Bie niet worden bewerkt door sensitivity readers. 

___________________________________________________________________________________

Muzikale toegift: Shadows on the Wall