Een aftrap
Mary-Anne in de lucht
Dit jaar anders .....wegens hond erbij
Lucca by Night (de eerste)
Het
is geloof ik al de zevende keer dat we voor een tijdje naar Lucca, Toscane,
zijn verkast. Dus je zou zeggen, dat is inmiddels wel een ingesleten zaak, qua
voorbereiding, de reis en het verblijf alhier zelf. Nou, nu was het toch anders
dan anders; zelfs was er ruimte voor enige stress. Zo moesten we bepalen wat we in twee flinke, vooruit te sturen koffers moesten pakken. Want ja,nu moest er voor de eerste keereen hond mee, en een forse bench. Die twee koffers hebben we door Travel Light doen bezorgen bij Bar Martini, onze 'stamkroeg' around the corner. La capa Giulia was zo vriendelijk om haar bar als stalling aan te bieden.
Over de verhuur van ons huis
in Utrecht hoefden we ons dan weer geen zorgen te maken, dat ging quasi 'vanzelf'. Onze
huurders van vorig jaar, Zeliha en Ken, wilden heel graag weer hun intrek nemen.
Dat hebben we met hen en met bemiddelingskantoor Covers & Jonker Housing soepel
geregeld. Het contract is een garantie tegen 'boze buren'. Wel zo'n prettig idee als je zelf ver heen bent :). Wel zijn we flink bezig gemoeten het huis schoon en op orde te krijgen voor de a.s. verhuur.
Nee, het komt door de hond, onze Heidewachtel Lucca die de voorbereiding anders dan anders maakte. Hondje Lucca kwam op de leeftijd van net iets meer dan 8 weken bij ons haar intrek nemen. Dat hebben we wel geweten. Sowieso heeft deze energieke jongedame ons leven een beetje overgenomen. Als zij de agenda al niet bepaalt, dan is het toch wel de dagindeling. Wat met het oog op de komende vliegreis naar Pisa een probleem dreigde te worden was dat ze er tot diep in november maar weinig voor voelde om in de bench te worden opgesloten waarin ze geacht werd de vliegreis te ondergaan. Met zwager Johan waren we daarom in gesprek over een terugvaloptie: de reis maken per auto, ook niet niks, wat betreft tijdsduur en financiële consequenties inderdaad een echte terugvaloptie. Maar ja, u weet het wel: als het niet kan zoals het moet dan moet het maar als het kan.
Gelukkig kon het uiteindelijk toch zoals het moet, dankzij de straffe thuisbenchtraining en het nodige geduld onzerzijds. Op Schiphol stapte ze bij de afdeling 'Bijzondere Bagage' tot onze lichte verbazing zonder probleem de bench in. Op weg naar haar luchtdoop, en haar eerste ecologische footprints, heel alleen in het ruim. Vanwege een vertraging van de vlucht zagen we haar pas 4 uur later in Pisa weer terug, compleet met hoge nood, ietwat confuus, maar toch ook blij. Paladino, onze vriend van fietswinkel Chronò (ook voor fietshuur en georganiseerde rondjes: in een volgend blog meer), was zo vriendelijk om ons van Pisa Airport te komen ophalen.
Stalletje op de Muren van Lucca. NB. In nabije Pescaglia was het beeld van de Heilige Maagd uit de stal ontvreemd. Op Oudejaarsdag. LOL! Door wandelaars op Driekoningendag teruggevonden langs de weg. Toch een klein wonder!
In Lucca aangekomen (het centrum nog enigszins in kerstsferen) troffen we ons huurappartementje aan in een 'gunstige staat van instandhouding', een mooi begrip uit de Europese Natuurwetgeving, maar wel taai in zijn uitvoering. We hadden de sleutels gewoon vanuit Utrecht meegenomen.
Traditiegetrouw aten we nadat we de boel enigszins op orde hadden gebracht een lekkere pizza bij Mara Meo. Het hondje mocht gewoon mee naar binnen! Dat is al iets wat hier opvalt: honden zijn in bars en restaurants veel meer welkom dan bij ons.
Overigens zullen we in de ruim 5 maanden die we hier vertoeven niet meer dan 2 à 3 pizza's eten. Variatie ophet bord genoeg, en meestal ook gezonder.
Eerste avond, Piazza San Frediano
Ik zei het al, de komst van Lucca heeft enige impact op ons leven gehad, en dat zal hier in Lucca wel zo blijven. Ook hier heeft ze verregaand invloed op ons dagritme. Vol energie als ze is, gaan we toch zeker 5x per dag naar buiten. Ik moet zeggen, vanaf onze woonst is dat geen groot probleem. Met 100 meter zijn we op de muren die het stadshart omgeven, in totaal 4,2 km Parkstrook, en overal groene bermen en baluardes. Poepzakjes verplicht, dat wel. Lucca had het snel naar haar zin, zo zelfs dat ze al na een dag loops werd, op de leeftijd van precies 8 maanden. Het zal de frisse lucht zijn. Over vriendjes heeft ze dan ook niet te klagen; het kwijl loopt bij die gastjes soms uit de mond bij zo'n frisse verschijning, o.a. bij Igor van Paladino en Cristina en bij 'overbuurman' Marlo van coureur Sebastian Lander (dit jaar rijdend voor de ambitieuze Deense RIWAL-ploeg) en Ilaria.
Het basiswandelparkoers
Net als in Utrecht geldt ook hier dat als ik mezelf of Mary-Anne tegen het hondje hoor praten, dat ik dan opkomende seniliteit gewaar word, hopelijk geen voorstadium van dementie. De hond wordt er wel beter van, qua socialisatie en gedrag. Het helpt allemaal richting gehoorzame hond. Ach, het is toch net een kind, zullen we maar zeggen. Het hoort bij de leeftijd, haar leeftijd. Als we in juni terugkerem zoijn we denkelijk weer wat meer terug bij normaal, c.q. minder seniel.
Mocht u deze ontwikkeling als ongunstig betitelen, dan is de andere kant dat we nu voor het eerst avondwandelingen over de Muren maken, zo voor het slapen gaan. Gedwongen door hondje Lucca. Deden we voorheen niet. Het is op de Muren op dat tijdstip (zo rond tienen) heel rustig en mooi, (zie foto boven). Enne... de eerste avond de beste hoorden we stadse steenuilen roepen, altijd leuk.
De slaap der rechtvaardigen
Fietsen
Monte Balbano
Net wat ik zeg: het is wat het is, en daar gaat het om!
