Gehoord op NPO 1:

'Kom naar de Betuwe, de bloesem staat in bloei'.

_______________________________________

V.l.n.r.: Lucca, Mary-Anne, nieuwe koffer

Covid en andere kwalen

Het is Mary-Anne na 26 maanden toch nog gelukt om besmet te geraken met het vermaledijde coronavirus. Ondanks de booster, ondanks permanent verstandig voorzichtig gedrag (buitenshuis mondkapje dragen, mijden van druktes etc.) testte zij op 11 april positief. Met relatief milde verschijnselen, waarvan vooral het gebrek aan energie en vermoeidheid lastigheid in het dagelijks opleverde, en mij mantelzorg. Pas op 27 april testte zij weer negatief. Hoewel ik mij zelf niet echt fit voelde (nog steeds niet helemaal, eigenlijk) testte ik die hele periode negatief. Een coroschampschot toch? Toevallig of niet.... in de nacht van 12 op 13 april werd ik voor het eerst bezocht door duizelingen. Toen ik uit bed stapte om mijn nachtplasje te gaan doen begon de wereld serieus te draaien. Waarschijnlijk een gevalletje van positieduizeligheid c.q. draaiduizeligheid (BPPD): losgetrilde oorsteentjes in het binnenoor, zoiets. Die moet ik nog even terug trillen dan. Misschien tijdelijk wat lage bloeddruk. Drinkt Joep wel genoeg? Straks maar een biertje dan. Inmiddels heb ik wat minder last van het verschijnsel, maar het is nog niet weg. Wat nog niet weg is: de hooikoorts. Die begon in maart al de kop op te steken, en houdt nog steeds aan, sterker nog, ik heb er nu nog veel last van. Maar ja, gevoelig voor boompollen èn graspollen...

Biertje met Wibe (was met Geke begin mei een week op bezoek)

Vogelgriep

In Nederland schijnen we er tegen de100 miljoen kippen op na te houden (bron: CBS), in een dichtheid 6x het Europese gemiddelde. Niet zo gek dat de vogelgriep weer de kop opstak in de 'kippenbelt' in de Gelderse Vallei.

Volgens Marianne Koopmans is het risico voor mens NU laag, maar niet 0. Het vogelgriepvirus is van het zgn. H5-type, potentieel gevaarlijk voor de mens. Tien jaar geleden kwam het alleen in China voor, nu ook volop in onze streken. Naarmate het virus meer circuleert neemt de kans op ook naar de mens overdraagbare mutaties toe. Dat schijnt in China al gebeurd te zijn. De verschijnselen lijken op die van ernstige COVID. Geen plezant vooruitzicht.

En in Zuid-Afrika zijn alweer enkele nieuwe Covid-varianten ontdekt, nl. twee subvarianten van het omikron. Die schijnen wel iets besmettelijker te zijn, maar niet ziekmakender (bron: Nieuwsuur). Da's dan mazzel. Ook hier geldt dat de kans op het ontstaan van ziekmakender varianten groter wordt naarmate het virus breder en langer rondwaart. Dat dit ons bespaard moge blijven....Maar ja, het leven ziet er inmiddels, zeker in Nederland, weer heel erg uit als pre-corona, overal druk en onbekommerd. Het wachten is volgens de deskundigen op een nieuwe opleving van het virus, in de hoop dat er een beetje tegenop valt te boosteren. En dat die boosters ook bescherming bieden tegen eventuele nieuwe besmettelijker en/of ziekmakender varianten. Hier in Lucca zijn de mondkapjes nog niet uit het straatbeeld verdwenen.

Vijg is ontkiemd in de voet van Linde

Het gemoed

Als het moet, even praten over mijn gemoed, dan heb ik nog wel eens last van een wisselgemoed. Dat past op zich prima bij een 'montere misantroop' (zoals ik mezelf zie): de balans tussen glas halfvol en half leeg constant in beweging. Dipjes en topjes in regelmatige afwisseling, en er tussendoor 'gewoon' halfvol-half leeg (dat glas dus). Weinig aan de hand met die balans, normaal gesproken. De eerste maanden van het jaar kregen de wegzakkers echter de overhand. Mijn haren schoten nogal eens droef te moede.

Meerdere neerdrukkende zaken volgden elkaar in rap tempo op. Nogal wat (ernstig) zieken en overledenen onder vrienden, goeie ex-collega's, en in de muzieksector, generatiegenoten door de bank. Vlaming Arno zong het al: 'Tout le monde va mourir'. Hijzelf onlangs ook. Net als vakgenoten Gary Brooker, Mark Lanagan, Jan Rot en Henny Vrienten ('.. maar zeg u, u, u!). En ex-wereldkampioen wielrennen Harm Ottenbros natuurlijk, in 1969 vergiswereldkampioen bij de profs.

Vergis-wereldkampioen 1969 te Zolder (te veel stront tussen favorieten Eddy Mercks en Rik van Looy

Nou ja, beetje confronterend toch, mede mijn eigen geleidelijke fysieke aftakeling en lichte ongemakken en blessures in aanmerking genomen.

ARNO Hintjes

Daarbovenop kwam het gewoel in de wereld, de oorlog momenteel voorop. Zoals vriend Bert opmerkte: 'De oorlog werpt een schaduw die je boos en leeg tegelijk maakt.' Wel goed dan dat Mc Donalds vertrekt uit Rusland: hun 850 filialen gaan in de verkoop, dat zal ze leren!!

Door dat alles had ik de eerste vier maanden last van gebrekkige goesting & grinta als het om het fietsen ging. Ik heb dan ook heel wat kilometertjes minder afgetrappeld dan in eerdere jaren hier. Nu in mei, de mooiste maand, gaat het weer veel beter.

Ook in Lucca heerst de droogte: het water in de Serchio staat erg laag.

Een ander, en ook wel echt een nogal groot 'dingetje' betreft het klimaat. Wel fijn, dat mooie weer in Nederland en de productie van de zonnepanelen op ons dak, maar in India zijn er superhittegolven en in Oost-Afrika zorgt de grote droogte voor alweer een kolossale hongersnood. Ook bij ons in Nederland komen de droogtes vaker, en duren ze langer. Als zelfs de Zeeuwse akkers gaan stuiven....

In West-Europa hernamen de mensen post corona hun oude leven, gesymboliseerd door de overvolle Schiphollen. Doet me denken aan de 'Wet van Behoud van Ellende', uitgevonden door de 'Nederlandse Darwin' Chris van Leeuwen, mede grondlegger van het moderne natuurbeheer: 'Als je het ene doet, kan dat wel eens ten koste gaan van het andere'. Cruijjff had het kunnen zeggen.

Citaat van zijn collega Piet Schroevers, ecofilosoof/holist: 'Een economie die niet wortelt in de kansen die de natuur ons biedt, is gedoemd te verdwijnen' (bron: De Natuur als randvoorwaarde, 1984). Ik heb niet doorgeleerd in de economie, maar het lijkt me verstandig als de vaart der volkeren een halt wordt toegeroepen. Het lukt me niet om op dit punt erg gerust te zijn.

“Het gaat er (echter) om, een zonnige kijk op de dingen te houden, vandaag de dag.”, zoals een der bovenbazen (oliekeizer A.W. Steinhacker), uit het verhaal Heer Bommel en de zonnige kijk terecht opmerkt. Daar probeer ik zo veel mogelijk gevolg aan te geven, en dat lukt al weer aardig.

Relaxen met de baas in het park

Prettige zaken voor het gemoed

In de eerste plaats natuurlijk deze wetenschap:

'Eenvoudige^[3] lieden gaan ook in slechte tijden rustig slapen in de wetenschap dat hoogstaande figuren over hen waken.' (marten Toonder). - Ik adviseer: blijf wakker! (mede onder verwijzing naar de zoveelste Rutte-blunder)

In het park (april)

Daar is op de keper beschouwd heel veel van. In de maanden april en mei is er ook het nodige om van te genieten. Mei is wel een heel mooie maand, langere namiddagen op het terras van Bar Martini, en in de avondschemering horen we vanuit ons huis geregeld de zang van de dwergooruil, voor mij als uiloloog bijzonder, want in Nederland hoor je hem eigenlijk nooit (al schijnt er nu in Lelysyad een exemplaar in de bosjes te baltsen en te zingen). Om maar wat te noemen. En ja, de wilde kat is teruggekeerd in Regionaal Natuurpark Alpi Apuane, net boven Lucca. Vinnik ook leuk.

Lucca tegen Mina: 'Verrek, waar zijn die hagedissen nu gebleven? Net zaten zer nog'... De Hop wilde er ook wel eens het fijne van weten.

Eerder al genoemd, samen met hondje Lucca hebben we het fijn hier. Dagelijks doen we div. wandelingen, de late middagwandeling eindigt altijd bij Bar Martini van Giulia. Daar treffen we mensen uit ons kwartier, Italianen en andere hier min of meer permanent wonende nationaliteiten van her en der, waaronder onze Vlaamse vrienden Kristel en Jan. Gezellig! In april en mei waren er ook vrienden uit Nederland over voor een kort verblijf. Heel fijne dagen met Ineke, Geke en Wibe, en met Anna en Wouter, in volgordevan aankomst. Uiteraard met hun lekker gegeten bij onze favorieten, zoals daar zijn Gigliola (waar vriend fietser Florenc werkt), La Norma van chef Carlo en uiteraard bij onze numero uno, Tambellini.

Met Ineke bij La Norma

Met Wibe en Geke bij Pizzeria Mara Meo

..... en bij La Norma

Met Wout en Anna in de tuin van Ristorante Tambellini

Ook met onze vrienden van hier hebben we al vaker vork en mes gekruist, niet te vergeten het glas geheven. Cristina, vrouw van Paladino (fietswinkel Chronò) wordt hierbij verheven tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau!!! Wegens het bij herhaling lekker koken voor ons.

Lunch bij Giuly

Dat gaat evenzeer op voor barista Giulia van Bar Martini, die ons inmiddels al heel wat lekkere lunches heeft bereid.

Zo, genoeg geluld, en gesmuld.... Tijd om te gaan fietsen, de calorieën dienen te worden verbrand.

Fietsen

Over het geheel genomen is dat fietsen en dat verbranden nog te weinig gebeurd. De beenspieren werken niet alte best mee. Het lijkt wel alsof die beenspieren zeggen: 'me rug op!' na 25 jaar hockey, 25 jaar voetbal, al dat bergwandelen, en ja, inmiddels ook 40 jaar fietsen/wielrennen, onder meer over alle hoge cols in Frankrijk, Italië, Zwitserland en (deels) Oostenrijk. De conditie is eigen prima, het is de kracht die achteruit kachelt. Dat was ook het resultaat van mijn laatste SMA-test, vorig jaar.

Er moet op het punt van calo's verbranden nog wel een tandje bij, De daily intake aan calorieën moet naar beneden, naar de Aanvaardbare Dagelijkse Inname (ADI). Voor een betere balans. Een tandje eraf blijkt in de praktijk tòch tegen te vallen. Tsja, Italië, hè?

Op het terras bij Giulia

Niettemin heb ik inmiddels toch weer diverse aantrekkelijke ritjes gereden, ofwel alleen ofwel en in toenemende mate ook in groepjes. Mede dankzij het feit dat buitenlandse fietsers de weg naar Lucca ook weer een beetje weten te vinden na 2 jaren stand-still. Ik pik er maar eentje uit, een mooie rondrit over Montecarlo met zo'n internationaal samengestelde groep (It, B, Can, Sc, Nld), zie de foto hieronder.

Stop te Montecarlo

Nog een paar dan:

Heuvelen onder geurende Cipressen met Stuart en Cristiana was een fijn ritje.

Ook leuk: Fietsen en Cultuur

Eerste aflevering van Cicloclassica Puccini

Met de Meschi's naar Pisa

Ondanks de wegversperringswegvalweg ook de Piccolo Mortirolo nog maar eens aan het palmares toegevoegd. Stuk van de weg was naar beneden geschoven, maar je kon er langs.

Halverwege de Piccolo Mortirolo, eindje verder een flink stuk van de weg de diepte in gevallen

Het mooiste wielermoment van de laatste tijd was de historische overwinning van Biniam Grmay in de 10e etappe van de Giro d' Italia, want de eerste zwarte Afrikaan ooit die een etappe wint in een grote ronde. Hij legde onze eigen Matje er net aan op in een machtige sprint lichtjes omhoog. Bij het ontkurken van de fles bubbeltjeswijn op het podium demarreerde de kurk met hoge snelheid, recht in zijn linkeroog. Tweemaal op één dag raak schieten, het is weinigen gegeven.

Lucca 2022

We blijven nog tot in de derde week van juni in Lucca, de 20e zijn we weer in Utrecht. Een pre-balans opmaken kan al wel. Bij onze alweer 11e periode kunnen we vaststellen dat we hier zeer vertrouwd zijn geraakt, zeg: aardig ingeburgerd, voorzover je daar van kan spreken. Een Italiaan word je nooit; ik ben tevreden met de kwalificatie 'semi-Lucchese'.

De verrassing van de eerste jaren heeft natuurlijk plaats gemaakt voor het (tamelijk) gewone. Al verandert er zeker het een en ander in Lucca. Neem de komst van een vestiging van Ali Baba- streetfood op de plek waar tot voor kort een buurtwasserette zat. Breder: steeds meer winkels/gelegenheden waarmee men denkt de (massa)toerist te bedienen. Op de drukke rondweg om de oude stad, daarvan gescheiden door een brede grasvlakte (de spalti), en waar het gehalte aan ongezonde stoffen altijd veel te hoog is, evenals de snelheid van de auto's, zijn inmiddels bij alle voorheen met stoplichten uitgeruste kruispunten met de wegen uit de oude stad mooi aangeklede rotondes verrezen, verkeerstechnisch een hele verbetering, en ook veel mooier. Mmm, te lange zin eigenlijk. Dat krijg je met die bijzinnen.

Jaarringen: in de loop van enkele decennia opgehoopte duivenpoep

Elders is er daarentegen nog veel leegstand, en dus verval. Een mooi voorbeeld is te zien aan het begin van de Via del Fosso,daar waar het water van buiten met veel geklater de oude stad binnenstroomt. Daar staat de ruïne van een voormalige papierfabriek. Aan de opgestapelde duivenpoep te zien zijn de activiteiten daar al héééél lang geleden tot een eind gekomen. Er waren enkele jaren geleden ideeën over het stichten van een hotel in deze bouwval. Maar ja, tussen droom en daad..... Mazzeltje voor de vele duiven: deze licht dangereuze fauna-elementen hebben in deze bouwval een mooi hotel gevonden.

Ons onderkomen

We kijken in de r. van Borgo Gianotti waar we nu wonen

Het was erg jammer dat we niet in ons gerenoveerde appartement in de Via Michele Rosi terecht konden, wegens allerlei bouw- en leveringsproblemen. Voor tijdelijk kregen we een ander onderkomen in de drukke Via Fillungo, de centrale winkelstraat alwaar men zich slechts slenterend met hele kleine minipasjes voortbeweegt, ook de jongelui. Zoals signora R.V. ooit opmerkte: 'het slenteren is hier uitgevonden'; best irritant als je je in een wat normaler tempo wenst voort te bewegen. Al helemaal irritant nu de toeristen zich in die optocht mengen. Menig toerist kijkt niet waar ie loopt, maar loopt waar ie kijkt. De Via Fillungo, een straat om zo veel mogelijk te mijden (tenzij je een mooi overhemdje o.i.d. zoekt).

Aan de andere kant zien we een voor Lucca vrij nieuw verschijnsel. Veel te snelle verkeersdeelnemers in het voetgangersgebiedafgeknepen, electrische stepjes en het door een crimineel verdienmode voortgedreven het etenthuisbezorggilde. Een gevolg van de toenemende gemakszakkerij, net als in NLD.

Citaat VK 20-5: Maar de welvarende Nederlander wil nu dat alle producten op maat naar hem toe worden gebracht: kleding, schoeisel en levensmiddelen. Liefst binnen tien minuten via flitsbezorging. De supermarkt zal in de toekomst even leeg worden als de kerk.

Begin februari werd duidelijk dat een terugverhuizing naar de Via Michele Rosi er deze periode niet meer van zou komen. We zijn verkast naar een t.o.v. de Via Fillungo prettiger gelegen en lichter appartement (met lift) net een paar honderd meter buiten de Muren. Met een klein dakterras. Daar zitten we onze tijd met plezier uit.

Zit-/tv-/Blogtik-kamer

Het goede nieuws is dat we de volgende periode Lucca alweer hebben vastgelegd: vanaf 1 december a.s. gaan we d.v. alsnog naar ons vertrouwde appartement waar momenteel alleen nog wat afwerkdingetjes moeten gebeuren. In tegenstelling tot de meeste verhuur is de inrichting niet met zo goedkoop mogelijk IKEA-spul, maar van designkwaliteit.