Wat te doen bij slecht weer....?

Foto: Dario Trabucco

Het is ook in Toscane lang niet altijd zulk mooi weer als op bovenstaande foto. Gisteren (do. 21, salarisdag) regent het, net als eergisteren, en ook voor de komende dagen t/m maandag wordt minder fraai weer voorzien, in het weekend zelfs kans op wat sneeuw wat hogerop op mijn vaste parkoersjes hier in de buurt. Mijn laatste ritje dateert alweer van 3 dagen geleden: 87 kms met 'Il grande' Dario, tegen de wind in naar zee en terug over o.a. de Stiava-klim, waar het venijn qua stijgingspercentages zowel in het begin als aan het eind schuilt. Maar een mooie klim. Ik (63) word er momenteel meer dan in oktober jl.  giga afgereden door diezelfde Dario (55), die gewoon is blijven doortrainen terwijl ik door omstandigheden vrijwel niets kon doen. En dus een paar kilootjes won. Hoor ik vandaag dat de heer Bart D. die vanaf 20 maart een weekje komt meefietsen,  5 kilo heeft kwijt gespeeld. Hoe? Sportvasten, waarschijnlijk. Gaat die er me straks ook nog afrijden, zeker? Morgen, vrijdag, ondanks het mindere weer dan toch maar aan de bak.....  Leven is vaak lijden; wielrennen, een karaktersport, is dat heel vaak ook. Uit deze wiskundige vergelijking volgt: Leven, want fietsen.

Dienstfiets

Lucca, leven want fietsen

Zo heb ik dit blog genoemd. Beetje kort door de bocht, misschien. Het is gekomen door de Kerst. We waren als familie bijeen, bij mijn oude – reeds dementerende-  vader thuis. Mijn schoonzusje had – op zich heel lief - voor eenieder een presentje rond het thema gelukkig zijn. Die staat van welbevinden is momenteel, en was zeker ten tijde van de Kersemis, voor weinigen in mijn familie weggelegd. Ik vormde daarop de uitzondering, volgens het voor mij bestemde briefje. Zelf dacht ik daar ietwat anders over. Ik had juist twee maanden crisismanagement rond mijn vader en een van mijn broers achter de rug, en er zou zeker nog een maand bijkomen, wist ik op dat moment al. Geen tijd, en/of geen goesting om op de fiets te stappen voor een duchtige teistering van het intrinsiek luie lichaam. Dus oh, wat zag ik uit naar Lucca…..! Weer een beetje leven, want weer kunnende fietsen. Begrijp u wel? Vanwege veel meer houden mensen óók van het velooke, omdat mèt de inspanningen de zinnen eens goed kunnen worden verzet. De geest moet immers toch zeker af en toe kunnen waaien, zoals Johnny the Selfkicker het in 1977 kernachtig formuleerde (God hebbe zijn ziel). Het is de balans, stupid!, of eventueel de economie.

Johnny

Op de ene foto hieronder doen we terras op het mooiste plein van de stad, Piazza del Anfiteatro; vroeger deden de Romeinen hier hun spelletjes, maar dan geen koekhappen. Bij nattigheid kunnen we nog wel boodschappen doen. Dwars door de stadsuren naar de super. Rondlummelen en op bezoek in de winkel van Paldino en in de Bar van Julia behoren tot de favoriete bezigheden.Gisteren hebben we de nattigheid overleefd met de middagmaaltijd in een van onze favoriete restaurants hier: Ammodonostro.

 

Verder hebben we onze steenuil-gerelateerde klussen (kijk vanaf 1 maart weer naar www.beleefdelente.nl ), lezen de Italiaanse en Nederlandse krant en kijken 's avonds het NLD-nieuws en meestal DWDD. In Italië volgen we de berichtgeving over het aftreden van de paus (wil zich meer tijd met de kinderen bezig houden) en over de landelijke verkiezingen (dit weekend); men vreest hier heel erg de terugkeer van Bunga Berlusconi. Heb ik nog een projectje om een boekje met 68 Ethiopische fabels, mythen en legendes vanuit het Italiaans te vertalen. Tijdens de sneeuwdagen onlangs betrof het bv. het verhaal 'De wreedheid van de vrouw', heel interessant hoe die Ethiopiërs daar tegenaan keken. Tijd voor een boek is er ook, ben doende met 'Een man wordt ouder', van Italo Svevo. Best toepasselijk op mijn situatie. Peter Koelewijn wist het ook al. En in het kader van 'bijhouden van mijn vak' las ik o.a. een prachtartikel over de paring van de Watervleermuis in relatie tot de hoogte.

En dan ben ik nog een middagje met Christiana naar het hoofdkwartier van SRAM geweest, gevestigd in een prachtige villa net buiten de stad. Zij had haar fietsje laten uitrusten met dit mooie systeem, en moest zich een en ander laten uitleggen. gezellig daar, met veel wielerpraat.

Het gaat beginnen.......!

Alhoewel er al enkele weken in Azië het een en ander qua koers is gebeurd gaat het wielerhart nu pas echt kloppen. Het gaat beginnen! Het Vlaamse openingsweekend staat voor de deur, en de NOS zendt niet uit. Maar hier komt het wel op beeld. En omdat het hier zaterdag èn zondag slecht weer zal zijn kan ik onbekommerd voor de buis plaatsnemen. Maar vandaag lukt het nog wel zelf te fietsen. Om 12 uur afspraak met o.a. Dario voor een tripje richting Matraia en de Piccolo Mortirolo. Vermoedelijk moet ik na afloop even met de benen omhoog. 

Verkeerde straat