Lucca, leven want fietsen: De jongeheer diens jongeheer

21 april

Afdaling vanaf Gombitelli: lekker haarspeldrijden

Mooi weer in Nederland
Er is in Nederland dit keer minder reden dan normaal om jaloers te zijn op ons, mazzelaars, die in Lucca maar lekker van (o.a.) het mooie weer zitten, lopen en liggen te genieten terwijl het in Nederland maar koud en nat blijft. Dat was in eerdere jaren zo, maar nu niet! Afijn, u weet er van.
De afgelopen weken was het weer in ons thuisland ten minste even fraai als hier in Toscane. Het is te zien aan de bruine koppen, de korte mouwtjes op foto's en ook aan de klassementen op Strava. Is het eigenlijk al rokjesdag geweest? Voor niet-kenners: via het medium Strava kunnen zowel profwielrenners als would be- coureurs elkaar wereldwijd kond doen van hun prestaties in harde cijfers, zoals geregistreerd door het gps-apparaat van bv. Garmin op hun bolide. Daar wordt dan ook wereldwijd op gereageerd met pakkende commentaren. Mooi, maar ook een beetje jammer ergens, denk ik soms. Elkaar imponeren met sterke verhalen over afstanden en daarbij gerealiseerde gemiddelden èn topsnelheden is er niet meer bij. Via Strava ben je virtueel in competitie met je fietsende vrienden. Vele clubgenoten van WV Gaul, resp. Ledig Erf hebben mij in de afgelopen week dik geklopt in het aantal afgelegde kilometers, en soms ook in het aantal overwonnen hoogtemeters. Voor het grootste deel te danken aan het mooie lenteweer dit jaar. Dames en heren, het is jullie van harte gegund!

1e Paasdag: werk aan de winkel, klant had zadelstrop gemold (ik niet!)

Niets te klagen

Voor ons valt er intussen weinig te klagen. We zijn weer op orde na de tussentijdse terugkeer vanwege mijn vader. Morgen zou hij 91 zijn geworden. Stelt nog niks voor, want hij wilde 106 worden. Oud-nieuwslezer Frits Thors, dezer dagen overleden, is 104 geworden, dus het kan wel. Hoe oud gaan wij/ga ik worden? Een ding is zeker: ik ben al over de helft. Wat zullen we/zal ik in de resterende tijd nog eens gaan doen; of laten? Ik heb zo mijn ideeën, maar die passen gelukkig niet in dit blok. Laat ik het maar houden bij het vermoeden dat er ons/mij nog wel enkele kille ontwikkelingen te wachten staan. En voorlopig blijf ik lekker fietsen, toch een der betere medicijnen die er in de wereld te koop zijn. Naast zo links en rechts wat rondklooien in de natuur. En, ik mag het niet zeggen, Titties and Beer en andere muziek. En Rokjesdag, dus.

Veel mensen hier hebben best wat te klagen, en dat doen ze ook. Dat gaat over hun eigen situatie, maar meer nog over de algemene toestand hier ter stede.

Voorbeeld 1: het nieuwe ziekenhuis van Lucca. In het café van Giulia en uit de krant horen we wat er zoal loos is. De kamers zijn wel erg klein, bij iets meer dan een beetje regen loopt de piano terra onder water. Trouwens, de medici daar zijn ook 3x niets, operatiemethoden uit vorige eeuw, ga alstublieft bij iets serieus naar het ziekenhuis van Pisa of Firenze. Ook mooi: op de dag van de gedachte oplevering was de weg naar het ziekenhuis nog niet klaar; men was nog doende met de aanleg van een rotonde zo'n 100 meter voor het aankomstplein. Oh ja, men was ook vergeten in een mortuarium te verzien; kennelijk een ziekenhuis waar je met 100% zekerheid weer gezond uit komt. Tenslotte: je kan het ziekenhuis niet per bus bereiken. Inmiddels schijnen de eerste 20 patiënten toch vanuit het oude ziekenhuis (van de binnenzijde bekend bij LE-Jakob) te kunnen worden overgebracht. Ondanks alles. We steken een kaarsje op, opdat zij het mogen overleven.

Voorbeeld 2: Piazzale Verdi is, net binnen de muren van Lucca, het eindstation voor alle regionale buslijnen. En daarmee een van de belangrijkste toegangspoorten voor de zomerse stroom toeristen tot Lucca-centrum. Het plein staat vol met oude Steeneiken, een prachtige view from the walls, zal ik maar zeggen.

De locatie moest echt op de schop, wegens een combinatie van toegenomen drukte en verval. Het werd een privaat-publiek project, dat een jaar geleden in uitvoering kwam. Eerst archeologische opgravingen en een aantal Steeneiken voorbereiden op verplaatsing (snoeien, wortelkluit afsteken, stutten). Toen ging het donderen, deelnemende partijen werden het oneens (waren dat uiteraard al tevoren), er was onvoldoende geld. Alle werken werden stilgelegd. Het plein ligt open, de opgravingen zijn niet afgemaakt, de bomen niet verplaatst. Komende weken worden dan maar de meest noodzakelijke werken uitgevoerd teneinde het plein weer een toeristwaardig aanzien te verlenen; want de eerste golven zijn er al weer. Waarna we weer verder zien. Men spreekt er schande van. Zijn hier soms moreel gedeactiveerde ambtenaren aan het werk geweest?

Plaatselijk nieuws

Wie zeker ook wat te klagen heeft is, c.q. zich zelf moet beklagen is de jongeheer uit Prato, die zich zelf heeft beroofd van, tsja..., zijn jongeheer met wat er zo bij hangt. Waarom? Nou, hij dacht dat hij seropositief was, en dat kon de thans voormalige eigenaar van die jonge heer niet verkroppen, gelovig als hij is volgens de berichten. Een dappere daad, dat wel, maar ook een overbodige, want van dat seropositieve, dat bleek niet waar. De edele delen liet hij op een muurtje achter, zo gaat het verhaal verder. Niet meer te repareren bleek in het ziekenhuis. Daar hadden ze enkele meters verbandgaas nodig om de bloedingen te stelpen. Hout me toch bezig: hoe zou het met beide jongeheren verder gaan? Staat niet in de krant. Wellicht over een jaar, in een of andere bijlage een mooie sfeerreportage. Eeuwige roem zal zijn deel zijn.

Met Gruppo Chronò in de klim naar Fiano, corridore Van de Laar brengt 2e groep terug bij de koplopers. Of moet lossen, kan ook. Route? Klik hier.

Verder vermaak

Op bovenstaande foto rijd ik nog op een Pinarello Marvel . Il grande Paladino van Chrono Bikes heeft er voor dit jaar 20 aangeschaft voor de verhuur. Compact-11 speed. Het eerste exemplaar mocht ik een maandje uitproberen. We hebben samen nog eens goed naar mijn zit gekeken; Paladino heeft het voor mekaar gekregen dat ik er een stuk comfortabeler op rijd dan op mijn eigen Cannondale Synaps Triple, o.a. door een langere voorbouw twee ringen minder op mijn stuurpen. Met een beetje spijt in het hart heb ik de geweldig gehoorzame bolide jl. zaterdag weer ingeleverd. Het toeristenseizoen is immers weer begonnen. Met overigens de veranderingen in het straatbeeld in Lucca-centrum van dien. Het straatkanen is weer begonnen; trainingspakachtige kledij meer en meer, om heen lichamen van minder sportieven. Maar och, het heeft ook wel wat gezelligs. Ook de fietsers weten Lucca te vinden, helemaal terecht. En die willen een lekkere huurfiets voor een week. Ik kan iedereen aanraden een weekje te komen rondfietsen op zo'n lekkere Pinarello van Pala. Neem je pedalen wel mee, dan, hè? En schaf je de Chrono-outfit va dit jaar aan!

Die fietsers komen uit de hele wereld naar Lucca. Ook dat maakt een langer verblijf hier leuk. Ik fietste dit jaar al met Britten, Australiërs, Zweedse dames en met pa en zoons Mellemsæter uit Noorwegen.

Paladino, Pa Asmund en zijn zonen van 16 en 18, opkomende talenten!!

Terug van weer een ritje; Mary-Anne blijft braaf open doen

Mooie ritjes gemaakt weer, o.a. met Mary-Anne op haar e-bike. Mede als voorbereiding op onze vakantietrip in mei door Toscane van B&B naar B&B, volgens een programma van TRAP-reizen . Ziet er heel goed uit en we hebben er zin in. We hebben eerst eens een relatief vlakke route uit geprobeerd, nl. het Puccinipad vanuit Lucca naar de moerassen van Massaciuccoli. Uiteraard moesten we qua voorbereiding toch ook eens een meer heuvelend parkoers uitproberen. Dat deden we op een rondje Camaiore. Waarin opgenomen toch enkele serieuze bultjes als de Monte Magno (bekend uit de gloriedagen van Claudio Gaudianello) en de Monte Balbano.

Monte Magno GPM! Route? Klik hier

Ik rij ook met regelmaat in mijn eentje, maar kom dan onderweg meestal wel andere wielertypes tegen. Italianen uit de regio die ofwel in mijn wiel blijven hangen, ofwel mij op uitermate arrogante wijze voorbij spuiten.

Het is inmiddels al weer laat geworden. Tijd om dit blogje af te ronden. Doe ik met nog twee van de fraaiere ritjes te memoreren. Eerste met Dario en Roberto, de politieman. Het was een ritje met in de eerste helft enkele zeer pittige, want onregelmatige hellingen. Waaronder de Piccolo Mortirolo, die zijn naam alle eer aan doet. De foto zegt wel genoeg, vermoed ik.

Piazzano-passo (Joep, Roberto, Dario) Route? Klik hier

Ook vandaag, 2e Paasdag was een mooie rit,dit keer met Sheffield-Tim en Niemand- Michel, aspirant-vader. Ook weer met enkele ambetante klimmetjes, maar prachtig. En dat in schitterende rust. Helaas werden we op zeker moment te voet gesteld omdat het asfalt overging in bekeide bagger. Stapvoets terug, maar tot vlak voor Lucca in de regen. Het is weer eens wat anders dan die zon.