Pizzorne, pittige klim (en dat zonder bramensap)

Giro della Toscana



Dinsdag jl. zijn Mary-Anne en ik teruggekeerd van ons heel geslaagde rondje per fiets door Toscane. Later wat meer hierover. Bij elkaar een kleine twee weken mee bezig geweest. Zoiets gaan we volgend jaar weer proberen in te passen in ons volgende verblijf in Lucca.  We moeten nog wel 'even' een nieuw, en ons - ook financieel - passend  appartement vinden. Zijn we thans mee doende.

Rustige weg nabij San Quirico d' Orcia

Nieuwe dope in het peloton?

Daar wordt links en rechts wel over gesproken. Ook hier in Lucca. Toch nog altijd, dan?  Maar ja, de eventuele pakhazen worden niet gepakt, toch? Dus ja,.... En de verschillen binnen het profpeloton lijken minder groot dan enkele jaren geleden nog het geval is. Dus nee, .... Wie rijdt er tegenwoordig nog weg in een klim op een manier waar bij vergeleken de collega-coureurs slechts armzalige spartelaars zijn? Zoals ex- Vacansoleilcoureur Riccardo Riccò. Die is tot 2024 (!) geschorst wegens 'recidive'. Nog is het die gast niet duidelijk: hij liep op 29 april op een parkeerplaats in Livorno op een heterdaadje. Hij ontving daar een tas van een ziekenhuismedewerker met 'spul'. Bij hem thuis lag ook nog het een en ander aan testosteron en epo. Riccò wilde in juli een aantal KOM's vestigen op o.a. de Mont Ventoux. Daarbij past uiteraard een goede voorbereiding. Ik hoop wel dat de Kieboom's onder ons hun voorbereiding anders aanpakken met het oog op hun Ventoux-challenge, volgende week...

Maar wacht eens....  onze eigen Pieter Weening vloog zondag jl. !... Hij won op zeer fraaie wijze de 9e etappe in de Giro d'Italia door bergop met machtige pedaalslagen zijn 13 medevluchters zijn hielen te laten zien. Hij is natuurlijk niet zo dom als Riccò (en een stuk sympathieker, to say the least). Maar waar deed hij dat dan van, wat zat er in zijn bidon? Zo vragen wij ons. Lapte hij het hem door een 'iets', een middel waarover de anderen niet konden beschikken? Het zou kunnen, mogelijk, mogelijk; en er is een sterk vermoeden gerezen! Het zou namelijk kunnen gaan om het sap van enkele bijzondere bramensoorten die nergens of bijna nergens anders ter wereld voorkomen dan juist in het woongebied van de hardfietsende Harrekiet!  Recent onderzoek in de het houtwallenlandschap van de Noord Friese Wouden, uitgevoerd door het gerenommeerde ecologisch onderzoeksbureau Altenburg & Wymenga.

Mogelijk maakte Pieter gebruik van een cocktail van de door A & W aangetroffen en landelijk uiterst zeldzame fijne randbraam, ingesneden ruigtebraam en ijle schuilbraam. Verder moet zeker worden gedacht aan Rubus horridifolius en R. frieslandicus die op wereldschaal alleen in Pieter's 'achtertuin' voorkomen! Dit zijn uiteraard indicaties van de bovenste plank! Ik vind het alleen wel lullig van mezelf om Pieter er langs deze weg bij te lappen. Maar ja, je doet het voor de sport.

Inhaalslagje

De mooiste maar tevens zwaarste rit van deze laatste maand was die richting Bagni Lucca waarna twee stevige stijgingen voor de wielen lagen: de Trebbio en de vervaarlijke Pizzorne. Die dee ik nie allenig, ie dee ik mee andere (Paladino, Ruslan de Moskoviet, twee Amerikanen Dale en Mike en... met Almar, wijd en zijd bekend als o.a. ex-fietskoerier). Qua klimgeit hadden de heren wat meer in hun mars dan deze oudere jongere. Ik doe het er mee; en ga door tot ik omval.

 Pizzorne - boven

Mooi ritje ook met het gezelschap van La Bagarre, de dit jaar opgerichte fietsclub van lokale Gran Fondo-rijders, waaronder behalve mijn reguliere fietsvrienden Dario en Pete ook een zeer sterke Stefano Cecchini. Kenners, doet die naam een lampje bij u branden? Het gerucht gaat dat hij regelmatig bramensap bij Pieter bestelt. Hoe het ook zij, hij rijdt bij alle Gran Fondo's in de voorste linies mee.

                        Met Stefano en Pete in Montecarlo

                                                                          Met Bagarre over de Matraia-heuvels

... en met Roberto vlak voor Montecarlo

Monte Serra
Morgen, zaterdag zal de Monte Serra worden belaagd door 70 coureurs van Le Champion. Het zal op het einde zijn van hun laatste etappe Volterra-Lucca, en dat na een behoorlijk pittige fietsweek door Toscane, een heel andere Giro della Toscana dan in de eerste alinea genoemd. Pittig tochtje, kijk hier voor een impressie van de koninginnerit over de Monte Amiata.
Ik ga de heren/dames onderweg oppikken en mee terugrijden naar hun hotel in Lucca. En klim dus mee over de Serra, vanaf Buti. De Monte Serra kan vanaf 3 kanten (leuke uitdaging om binnen één rit te doen). Ik deed hem onlangs van de, wat mij betreft mooiste (maar wel zwaarste) kant, vanaf  San Andrea di Compito. Kijk maar hier, en een echte selfie:
 

 

Begin klim vanaf San Andrea 

 

... en dan hier naar toe 

 Hier vloog enkele decennia geleden een vliegtuigje tegen de Monte Serra aan

 



 Ik kom nu even ruimte (en tijd te kort). Vandaag heb ik weliswaar een rustdag geprogrammeerd, maar ja, dan blijft er nog zat over aan dagvulling. Jaja, Lucca, leven want.... nog wel wat meer dan fietsen alleen.
Snel een nieuw blogje, met o.a. ons rondritje door Toscane en het gebit van Piero. Nu nog een fotootje van Mary-Anne on Tour.