Verval, en wederopstanding?
Aankomst op Cipollaio (vanaf Castelnuovo), bij de tunnel, 7 februari
Joep, de gemankeerde klimmer
Het viel nog niet mee om weer goed in gang te komen op mijn fietsje, terwijl het hier toch gaat om een echte Viner Maxima. Er schiet me nu iets te binnen dat ik beter niet kan opschrijven. Hoe dan ook, aan de fiets kan het niet gelegen hebben, dus dan ligt het waarschijnlijk aan mij. Kan kloppen, De laatste maanden van 2016 ben ik niet of nauwelijks aan fietsen toegekomen, deels vanwege slecht weer, deels door wat lastige zaken in familiaire sfeer helaas.
Viner maxima
En ja, je wordt ook ouder hè ('geef het maar toe', aldus dichtte mijn eerste rockheld Peter Koelewijn ooit). Dat betekent onherroepelijk verval, soms zelfs Verval. Je hebt het maar te accepteren.
Aldus moest ik eenmaal aangekomen in Lucca weer van ver komen, van min of meer acquit beginnen om conditie en vorm weer op een acceptabel niveau te krijgen. Het viel die eerste weken dus allesbehalve mee. Het kraakte en piepte dat het een aard had. Vooral als de weg omhoog liep, amai!
Nu ben ik van huis uit toch al een 'lousy climber'. Als conditie en vorm dan veel te wensen overlaten merk je dat extra bergop. Je kan je natuurlijk langs oneigenlijke weg laten stimuleren, met pillen bijvoorbeeld, maar zeker bij verkeerd gebruik is dat niet zonder gevaar.
Viagra moet je niet snuiven
Tsja, klimmen, waartoe eigenlijk? Is het nog wel iets voor mannen op hun retour, al of niet op de vlucht voor de dood? Waarom beklim je een berg? Omdat ie er ligt natuurlijk, het enige goede antwoord. Het is net als leven. Dat zit zo: leven is leven, en je moet er door heen. Denk aan het motto van de Tilburgse voetbalclub N.O.A.D. : Nooit ophouden, altijd doorspelen.
Sommigen verwachten een hoge beloning na het leven, voor al het afzien tijdens. Een ding is zeker: na het meer of minder afzien in de een of andere steile of onregelmatige klim per fiets volgt de beloning zeer beslist. Die dient zich steevast aan in de vorm van de afdaling. Komt eerst ook nog de loutering van het boven komen. Dubbele punten!
Hier in de buurt ontbreekt het niet aan fijne afzinken. Lekker draaien door de haarspelden, gaan op de langere stukken, het is puur genot. Ik houd er erg van. Tot mijn favorieten terzake behoort de afdaling van de Cipollaio, richting kust. Mario Cipollini laat zien hoe deze gaat, zijn uitvoering van Downhill Cipollaio by Cipollini ware beter niet na te volgen overigens. Mijn uitvoering deze week tijdens de Omloop Cipollaio ging dan ook ietwat netter. Moest ook wel, Veel klatervallen op de weg wegens neerstortend dooiwater. Prachtig rondje in goed gezelschap. Het was mijn langste rit tot nu toe hier.
Team Chronò Internazionale, v.l.n.r. Paladino (it), Frank(Den), Stuart (GB), Florenc (Alb)
Afdaling begint met passage tunnel
Als iemand zich van voren losmaakt uit peloton of kopgroep, met een demarrage of als zijn/haar medecoureurs het tempo niet langer kunnen volgen, dan is de ontsnappeling bezig met, zoals ze hier zeggen, 'prendere il vuoto'. de leegte opzoeken. Op de klim naar de Cipollaio vanuit Castelnuovo di Garfagnana deed ik dat ook. Maar niet vooraan.... Zwalken van zwakte was het.
Joep bezig met 'prendere il vuoto', maar dan van achteren
Ik kwam op een best gat te zitten, maar ik vond een goed ritme, en kwam op een luttele 100 meter toch weer aansluiten bij de kop. Een wonder. Iets van wederopstanding? Je zou het haast zeggen. Dat idee zou in de loop van de dagen erna echter nog de kop in worden gedrukt, het blijft toch een strijd, de weg omhoog. Zoals ook mijn soloklimmetjesescapade met zo'n andere prachtklim doorheen olijfgaarden naar Capriglia met steeds zicht op zee mij wel duidelijk maakte. Om maar niet te spreken van de Pizzorne vanaf Matraia, een ware mindfuckklim. Maar okay. ik hoef niet te winnen. Elke dag dat ik kan fietsen is rijden naar de winst. Ik heb hier nu 21 ritten gemaakt, een kleine 1200 kilometers inmiddels, waarvan afgelopen week 345, hopelijk volgen er nog veel meer.
Toch is klimmen niet slechts lijden, pijn is (soms) ook (een beetje) genot. Zo speelt de Cipollaio-klim zich af in een geweldige Apennijnengeologie, en staat daarmee garant voor spectaculaire views. Bovendien, je rijdt door dit gebied in de wetenschap dat de wolven het hier goed doen. Ze zijn terug van helemaal weggeweest uit deze streken. Een heuse wederopstanding! Waar niet iedereen op zit te wachten, de in Nederland bekende conflicten tussen jagers en natuurbeschermers spelen ook hier. Ze, de wolven, zouden het natuurlijk evenwicht in gevaar brengen volgens de jagers. Apenkool, eerder zouden de wolven kunnen bijdragen aan het onder de duim houden van de wilde zwijnen, die hier en daar gevaarlijke situaties opleveren. Het is waar, de wolven vatten ook wel eens een schaap (dat anders op ons bord zou zijn terecht gekomen), maar die schade wordt vergoed. Niettemin, de Italiaanse wolven zijn hun leven verre van zeker.
Het viel nog niet mee om weer goed in gang te komen op mijn fietsje, terwijl het hier toch gaat om een echte Viner Maxima. Er schiet me nu iets te binnen dat ik beter niet kan opschrijven. Hoe dan ook, aan de fiets kan het niet gelegen hebben, dus dan ligt het waarschijnlijk aan mij. Kan kloppen, De laatste maanden van 2016 ben ik niet of nauwelijks aan fietsen toegekomen, deels vanwege slecht weer, deels door wat lastige zaken in familiaire sfeer helaas.
Viner maxima
En ja, je wordt ook ouder hè ('geef het maar toe', aldus dichtte mijn eerste rockheld Peter Koelewijn ooit). Dat betekent onherroepelijk verval, soms zelfs Verval. Je hebt het maar te accepteren.
Aldus moest ik eenmaal aangekomen in Lucca weer van ver komen, van min of meer acquit beginnen om conditie en vorm weer op een acceptabel niveau te krijgen. Het viel die eerste weken dus allesbehalve mee. Het kraakte en piepte dat het een aard had. Vooral als de weg omhoog liep, amai!
Nu ben ik van huis uit toch al een 'lousy climber'. Als conditie en vorm dan veel te wensen overlaten merk je dat extra bergop. Je kan je natuurlijk langs oneigenlijke weg laten stimuleren, met pillen bijvoorbeeld, maar zeker bij verkeerd gebruik is dat niet zonder gevaar.
Viagra moet je niet snuiven
Tsja, klimmen, waartoe eigenlijk? Is het nog wel iets voor mannen op hun retour, al of niet op de vlucht voor de dood? Waarom beklim je een berg? Omdat ie er ligt natuurlijk, het enige goede antwoord. Het is net als leven. Dat zit zo: leven is leven, en je moet er door heen. Denk aan het motto van de Tilburgse voetbalclub N.O.A.D. : Nooit ophouden, altijd doorspelen.
Sommigen verwachten een hoge beloning na het leven, voor al het afzien tijdens. Een ding is zeker: na het meer of minder afzien in de een of andere steile of onregelmatige klim per fiets volgt de beloning zeer beslist. Die dient zich steevast aan in de vorm van de afdaling. Komt eerst ook nog de loutering van het boven komen. Dubbele punten!
Hier in de buurt ontbreekt het niet aan fijne afzinken. Lekker draaien door de haarspelden, gaan op de langere stukken, het is puur genot. Ik houd er erg van. Tot mijn favorieten terzake behoort de afdaling van de Cipollaio, richting kust. Mario Cipollini laat zien hoe deze gaat, zijn uitvoering van Downhill Cipollaio by Cipollini ware beter niet na te volgen overigens. Mijn uitvoering deze week tijdens de Omloop Cipollaio ging dan ook ietwat netter. Moest ook wel, Veel klatervallen op de weg wegens neerstortend dooiwater. Prachtig rondje in goed gezelschap. Het was mijn langste rit tot nu toe hier.
Team Chronò Internazionale, v.l.n.r. Paladino (it), Frank(Den), Stuart (GB), Florenc (Alb)
Afdaling begint met passage tunnel
Als iemand zich van voren losmaakt uit peloton of kopgroep, met een demarrage of als zijn/haar medecoureurs het tempo niet langer kunnen volgen, dan is de ontsnappeling bezig met, zoals ze hier zeggen, 'prendere il vuoto'. de leegte opzoeken. Op de klim naar de Cipollaio vanuit Castelnuovo di Garfagnana deed ik dat ook. Maar niet vooraan.... Zwalken van zwakte was het.
Joep bezig met 'prendere il vuoto', maar dan van achteren
Ik kwam op een best gat te zitten, maar ik vond een goed ritme, en kwam op een luttele 100 meter toch weer aansluiten bij de kop. Een wonder. Iets van wederopstanding? Je zou het haast zeggen. Dat idee zou in de loop van de dagen erna echter nog de kop in worden gedrukt, het blijft toch een strijd, de weg omhoog. Zoals ook mijn soloklimmetjesescapade met zo'n andere prachtklim doorheen olijfgaarden naar Capriglia met steeds zicht op zee mij wel duidelijk maakte. Om maar niet te spreken van de Pizzorne vanaf Matraia, een ware mindfuckklim. Maar okay. ik hoef niet te winnen. Elke dag dat ik kan fietsen is rijden naar de winst. Ik heb hier nu 21 ritten gemaakt, een kleine 1200 kilometers inmiddels, waarvan afgelopen week 345, hopelijk volgen er nog veel meer.
Toch is klimmen niet slechts lijden, pijn is (soms) ook (een beetje) genot. Zo speelt de Cipollaio-klim zich af in een geweldige Apennijnengeologie, en staat daarmee garant voor spectaculaire views. Bovendien, je rijdt door dit gebied in de wetenschap dat de wolven het hier goed doen. Ze zijn terug van helemaal weggeweest uit deze streken. Een heuse wederopstanding! Waar niet iedereen op zit te wachten, de in Nederland bekende conflicten tussen jagers en natuurbeschermers spelen ook hier. Ze, de wolven, zouden het natuurlijk evenwicht in gevaar brengen volgens de jagers. Apenkool, eerder zouden de wolven kunnen bijdragen aan het onder de duim houden van de wilde zwijnen, die hier en daar gevaarlijke situaties opleveren. Het is waar, de wolven vatten ook wel eens een schaap (dat anders op ons bord zou zijn terecht gekomen), maar die schade wordt vergoed. Niettemin, de Italiaanse wolven zijn hun leven verre van zeker.
Wolventrio in de Apennijnen
Dieren in het nieuws, het is hier aan de orde van de dag...
Aan de kust van Toscane: de Trumpeend probeert illegaal Italië binnen te komen.
Bent u ook een zwetende kiezer?
Ja, die Trump, die heeft wat teweeg gebracht. De wereld is onzeker. Ook in Europa, o.a. in Nederland zijn belangrijke verkiezingen in aantocht. Er wordt veel over gedebatteerd, in alle media. Waar gaat dat heen, nu PVV in de peilingen nog altijd de grootste is. De zelfde kant op als de Amerikaanse kiezer heeft bepaald? Krachten bundelen op links? Ik ben voor. Een strategische stem op eeuwig lachebekje Rutte om te voorkomen dat die andere figuur met typiche haardracht en verkeerde ideeën straks premier wordt? Ik ben tegen. Niet doen! Ik begrijp dat 80 % van de Nederlanders onder meer vanwege overwegingen van strategie nog niet weet op wie te stemmen, er wordt duchtig gezweefd. Ik weet wel op wie ik ga stemmen. Als ik tenminste mag. Hopelijk stuurt de gemeente Utrecht tijdig onze kiesformulieren door...Strategisch stemmen ga ik niet doen, ik ga stemmen op de partij met wie ik me het meest verwant voel. Dat is ook mijn stemadvies. Het is de beste garantie dat jouw ideeën straks met tenminste enige kracht in de politieke arena verwoord zullen blijven worden. Verval, moreel verval ligt serieus op de loer. Laten we er maar niet te naief over zijn.
L' Uomo di cacca (de strontman)
Dieren in het nieuws, het is hier aan de orde van de dag...
Bent u ook een zwetende kiezer?
Ja, die Trump, die heeft wat teweeg gebracht. De wereld is onzeker. Ook in Europa, o.a. in Nederland zijn belangrijke verkiezingen in aantocht. Er wordt veel over gedebatteerd, in alle media. Waar gaat dat heen, nu PVV in de peilingen nog altijd de grootste is. De zelfde kant op als de Amerikaanse kiezer heeft bepaald? Krachten bundelen op links? Ik ben voor. Een strategische stem op eeuwig lachebekje Rutte om te voorkomen dat die andere figuur met typiche haardracht en verkeerde ideeën straks premier wordt? Ik ben tegen. Niet doen! Ik begrijp dat 80 % van de Nederlanders onder meer vanwege overwegingen van strategie nog niet weet op wie te stemmen, er wordt duchtig gezweefd. Ik weet wel op wie ik ga stemmen. Als ik tenminste mag. Hopelijk stuurt de gemeente Utrecht tijdig onze kiesformulieren door...Strategisch stemmen ga ik niet doen, ik ga stemmen op de partij met wie ik me het meest verwant voel. Dat is ook mijn stemadvies. Het is de beste garantie dat jouw ideeën straks met tenminste enige kracht in de politieke arena verwoord zullen blijven worden. Verval, moreel verval ligt serieus op de loer. Laten we er maar niet te naief over zijn.
L' Uomo di cacca (de strontman)
Vrijwel dagelijks gaan Mary-Anne en ik einde middag naar Bar Martini van Giulia. Zondag is de uitzondering, dan is de bar dicht. Bar Martini is bij ons om de hoek. Aldaar hebben we aangename kout met tal van buurtbewoners en Giulia zelf natuurlijk, aan wie ik maar meteen les Nederlands geef. IJverige leerlinge, moet ik zeggen die evenwel nog veel moeite heeft met de uitspraak van sommige letters en lettergrepen (ge-). Er komt van allerlei schoon volk bij barista Giulia binnen. Zo ook een keer een heer, niet zo heel veel ouder dan ik ben. Gehuld in wijde trainingsbroek en lange jas. Dat bij hem het verval zich flink had ingezet kon je bij binnenkomst meteen ruiken: puzza di cacca, oftewel strontlucht. Meneer nam een stevige borrel, een dubbele whisky en vroeg vervolgens of hij van het toilet gebruik mocht maken. Hij bleef minstens een kwartier weg, kwam weer terug en nam er nog eentje. We konden opnieuw genieten van een indringende putlucht. Uit zijn jaszak stak het uiteinde van een luier, ongetwijfeld gevuld met twijfelachtige waar. Het ergste is dan dat hij het zelf niet in de gaten leek te hebben. Dat lijkt mij nog het ergste, zo alle decorum te verliezen. Wederopstanding, daar mag je dan niet meer op hopen. Ik hoop dat een dergelijke toestand mij bespaard zal blijven.....
Op restaurant bij 'Da Pasquale' met Giulia en Luca, ottima cena!
Uit het zeeeer oude archief (dank aan Willem van Beek):
Ja, vroeger.....
Een tuin is een lust voor het oog en soelaas voor de grond;
een tuin sust kwade driften en verstrekt genoegens die een voorproefje zijn van
het paradijs
Zo, die wijsheid is er uit! Met dank aan Sa’Di (1184 – 1291) – middeleeuws Perzisch dichter
Volgende keer: Lucca, fietsen, eten met en bij onze Lucchese vrienden en w.v.t.t.k. Heeft iemand nog vragen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten