I look pretty young but I'm just back dated
(The Who-Substitute)
Ook in Pieve a Elici, ruim halfweg de Monte Pitoro-klim, kan je bijtanken
22 mei
De buien weer vertrokken, toch weer een mooie late lenteavond met uitbundig concert van 2 merelmannen achter ons huis, met in de verte nog enkele conculega's. Het Usutuvirus heeft hier klaarblijkelijk nog niet zo'n slachting onder de merels aangericht als in Nederland. Wat ik nu met die merels hoor maakt mij weer eens duidelijk wat je mist als mooie dingen er niet meer zijn. Hetgeen de laatste decennia op het zogeheten platteland van Nederland aan de orde is. Mooie dingen die er steeds minder zijn; de vogels en de bloemen bijvoorbeeld...... er is niet te veel van over.
Maar.... als je in Nederland van nu of waar ook opgroeit, kan je dan iets missen wat je nooit hebt ervaren? Zoals bij ons wolken buitelende kieviten en over de graslanden dartelende grutto's? Het 'normaal' qua natuur in het landelijk gebied verschuift in de tijd. En dat lijkt me een groot probleem van deze tijd, zeker ook in de discussies over natuurinclusieve landbouw die nu gaande is. Welke zijn onze referenties? Wat beschouwen we als 'normaal' in onze directe omgeving, hoeveel ruimte willen we een soort van 'normaal' gunnen? Tegen de economische druk, c.q. de trend naar schaalvergroting en meer technologie in? Dat verhoudt zich niet erg met een landelijk gebied waar ookdie vogels en bloemen zich thuis voelen.
De laatste weken...
Het is weer hard gegaan, ons verblijf hier.... Tempus fugit (de tijd vliegt), zei Asterix al tegen Obelix toen de Romeinen verdorie alweer voor de poorten stonden. Ondanks het door de bank genomen ambetante weer in vergelijking met eerdere jaren was (en is het nog even) toch lekker toeven hier. We hebben het zeer naar de zin. Elk jaar groeien we er een beetje meer in, in de gemeenschap. En elk jaar wordt het in vele opzichten 'gewoner' om hier te zijn. Alles went, al verandert het allemaal niets aan wie je bent.
Een van de dingen waar we bij voorbeeld aan gewend zijn geraakt, naast ook het lagere levenstempo, is de vogelrijkdom rondom ons appartementje, toch gelegen in het oude centrum binnen de Muren. In onze straat broeden de nodige gierzwaluwen, niet makkelijk te zeggen hoeveel precies, maar daarnaast ook zo'n 15 paartjes huiszwaluwen (Loes van SOVON zegt: mt 80% achteruit gegaan in Nederland) èn zelfs enkele paren boerenzwaluwen (in een voormalige papierfabriek in ruïne 100 meter verderop, je zou die boerenzwaluwen toch niet in de stad verwachten, die ruine ook niet, die staat er alruim 20 jaar zo bij...
Daarnaast ook zwarte roodstaart, benevens huismussen en spreeuwen. In de tuinen aan de achterzijde broeden enkele paartjes zwartkop, idem die merels, eurokanaries, putters, boomkruiper, groenling en goudhaan o.a.; de steenuil, bij de lezer ongetwijfeld bekend van Beleef de Lente, doet zich regelmatig horen. Waar ze huizen blijft vooralsnog onduidelijk. Mooi: zojuist zag ik van achter mijn laptop de baltsvlucht van man europese kanarie van boomtop naar boomtop.
Dwergooruil
Dwergvleermuizen en ruige dwergvleermuizen vanaf de avondschemering. Aan het eind van de straat, op 134 meter is onze 'oprit' naar die fameuze muren van Lucca. Am Ende der Strasse steht kein Haus am See. Aldaar horen we wel elke avond bij onze laatste wandeling van de dag met hondje Lucca de dwergooruil (Otus scops) roepen. Met behulp van mijn batdetector haal ik aldaar ook de rosse vleermuis en de laatvlieger uit de ultrasone geluiden.
Tijdens mijn ritje van gisteren (net voor het onweder binnen) telde ik maar liefst 31 zingende nachtegalen + een hop langs het parkoers, waarvan tenminste 6 in bosschages binnen de stad zelf.. Waar overkomt je dat,in Nederland? Hier is het 'gewoon'. Niet slecht, in een land dat lichtelijk in crisis is, misschien wel een beetje het gevolg ervan, wie zal het zeggen... . Of de nieuwe regering van een onwaarschijnlijke combinatie van links- en rechtspopulisten een einde aan de crisis weet te maken valt zwaar te bezien. Ik wijd er hier niet over uit. Hoe en waarom, een en ander komt ook best door in het nieuws in Nederland op TV en in de krant.U leest het maar mooi zelf. Vooralsnog ondervinden wij hier geen gevolgen. Ik kan nog wel melden dat we nog geen van vreugd dansende mensen op straat hebben gezien. Maar eens afwachten en het beste er van hopen, dat doen de mensen hier zo'n beetje. Wij komen het volgend jaar weer terug, en ik denk niet dat we dan in lires moeten betalen.
Fietsen
Over foetsen gesproken. Zondag jl., eerste pinksterdag (hier in Italië hebben ze maar een pinksterdag), werd de 70e versie van de Omloop der Kempen gereden, start en finish in Veldhoven
Daan van Sintmaartensdijk (19) wint de sprint van de kopgroep
D'n Omloop was de eerste koers die ik als klein menneke zag passeren achter ons huis in Eindhoven-Strijp, over de Zeelsterstraat. De passage daar was nog een aantal jaren vaste prik. Met mijn vriendjes ging ik op de hoek Zeelsterstraat - Botenlaan staan, toen nog in kassei, nu onderdeel van de rondweg in Eindhoven. Daar werd nog wel eens gevallen over die gladde keitjes... Ja, ik was al bijtijds in voor spektakel!
Hoe dan ook, vanaf de dag van die eerste passage, het zal in 1957 zijn geweest, het geboortejaar van broer Mark, was ik feitelijk in bici. Voorlopig alleen nog passief, als toeschouwer, van koersen bij ons in de buurt, zoals De Ronde van Engelsbergen (fantastische strijd tussen Gabi Minneboo en Gerrie Bruin uit Andijk) en van de baanwedstrijden in het Brabantiastadion voor onze deur. En ik was fan, van Pietje Damen en van Charly Gaul: dat leest u hier.
Pas halverwege de jaren '70, inmiddels Utrechter, had ik voor het eerst zelf een racefiets onder de kont, een blauwgrijze Gazelle AB-frame met Shimano 600- onderdelen. Ik reken diens (haar?) voorganger, een Motobécane met knijpremmetjes, bagagedrager, een zwaar slot en standaard niet mee. Dat ding woog iets van 14,5 kg; aan de andere kant.... ik woog toen zelf een stukje minder dan nu, ook al omdat ik destijds nog rookte (gestopt op 29 november 1976). Ik beken dat het totaalgewicht fiets + berijder in die tijd lager was, mijn slechts ruim 7 kg wegende huidige Pinarello ten spijt.
Het regent vandaag wederom katten en honden in Lucca. Ons eigen hondje komt zojuist zeiknat binnen na haar wandeling met Mary-Anne. Moet eerst afgedroogd. Pas op: wrijven alleen vanaf kop richting staart, waarschuwde Boudewijn. Daar houden we ons aan. Doet me trouwens denken aan 'alleen van je af gutsen', onderdeel van de zogeheten tamponeertechniek, gedemonstreerd in een aflevering van de hilarische serie Kreatief met Kurk .
Lucca heeft positie gekozen, uirusten na een natte wandeling
De temperatuur komt hier dagelijks weliswaar (ruim) boven de 20 graden uit, maar de regen dwingt me te vaak naar mijn zin tot een giorno di riposo forzato, een gedwongen rustdag. Het is wat het is, en daar gaat het om. Met name de langere parkoersen de bergen in zijn het kind van de rekening; daar hebben ze mij nog niet gezien, ik deed het vooralsnog met ritten < 100km in de heuvels. Pittig genoeg als trainingsterrein, dat zeker. Mijn totaal kilometrasie is navenant, aan de lage kant. Hopelijk komt het er nog van, van die langere parkoersen.
Geel is tussen 7,5 en 10%; rood is > 10%
Korter (minder dan 100) lukt nog wel. Zo vrijdag jl. In fijn gezelschap en met voor de verandering weer eens goed weer ging het naar en over de kutste van alle kutbulten uit de wijde omgeving: de Pizzorne vanaf Via Basilica. Met de aanloop vanaf Gragnano ben je in feite een dikke 27 km aan het klimmen. Ik krijg die Pizzorne maar niet echt onder de knie. Er zitten stukjes van >20% in, maar de klim is vooral erg onregelmatig. Il geraak er nooit in een steady ritme, het is gewoon hard labeur voor deze oudere jongere. Maar ja, het moet. Het ding ligt er nu eenmaal.
Deze gozer heb ik op de Pizzorne mijn hielen laten zien
We waren op tijd terug van de Pizzorne om de klassieker 1000miglia voor oude autootjes te bezichtigen. Passage Lucca. De Mille Miglia, duizend mijl, was een endurancerace in Italië die 24 keer georganiseerd werd tussen 1927 en 1957. De Mille Miglia werd één van de bekendste en belangrijkste enduranceraces..
Tegenwoordig wordt de Mille Miglia nog gereden als een regelmatigheidsrally voor oldtimers die uit de tijdsperiode van 1927 t/m 1957 komen. In 2014 was de laatste versie, die toen ook Lucca aandeed. Bekijk hier het filmpje van de passage destijds.
Het schijnt dat Ronald de Boer en vastgoedprinsje Bernhard ook onder de deelnemers waren. Allemaal sharp dressed men. Nee, het is allemaal niet voor sukkels. Die gaan op de fiets.
23 mei
Giro d' Italia
We hadden misschien verwacht of in ieder geval gehoopt dat Tom Dumoulin na de rustdag de roze trui zou terug pakken op Yates. De tijdrit, daar is hij wereldkampioen in, dus.... Dat ging niet door, diverse Lucchesi betuigden tegenover mij hun spijt dat het mijn 'vriend', immers ook een Olandese, niet was gelukt. We hadden het kunnen weten. Francesco Moser hed het in de krant al laten optekenen: Yates gaat maximaal 1 min 40 sec inleveren op Tom. Het werd 1 min 15 sec. Niet voldoende terug gepakt, de tijdrit niet gewonnen,dat was teleurstellend. Vooral voor Tom zelf. Misschien gebeurt er nog iets leuks in de laatste bergetappes. Tom heeft alvast iemand op verkenning gestuurd.
Goud van oud: De vergeten etappezege van Cees Lute, een kanjer uit de jaren zestig. Als knecht van Jacques Anquetil won hij in 1964 een etappe in de Giro.
Gezond eten
Ei, olijfolie, wijn
Heel vroeger kregen we thuis op vrijdag een half ei, want wij katholieken vastten dan (dwz we aten die dag geen vlees). Iets later, maar toch nog vroeger mocht je van de dokter maar 1 ei per week (max). Een stuk later mocht je van het Voedingscentrum niet meer dan 2 à 3 eieren per week. Anders zou je te veel gaan cholesterollen vooral. Uit oogpunt van beperking emissie CO2 worden eieren tegenwoordig echter aanbevolen als alternative eiwitbron voor vlees. Een ei heeft bovendien nog veel meer goeds te bieden.
Goed bezig als je een ei eet ipv een biefstukje, dus? Volgens een artikel in The American Journal of Clinical Nutrition (lees ik in de VK) mogen we zonder probleem voor de gezondheid gerust 3 eitjes per dag tikken. Goed nieuws voor deze eiliefhebber, middelvinger richting Voedingscentrum. We nemen dan uiteraard geen batterijeieren, want antibiotica, dierenonwelzijn e.d. Nee, doe mij dan zo'n biologisch buitenvrijerondeelgrasei o.i.d. Maar dat mag eigenlijk dan weer niet CO2-emissiegezien; batterijeieren scoren op dat vlak veeeeeel beter.
En dan het te schande maken van het mediterrane dieet.... Vanwege de kenmerken ervan (veel groenten, olijfolie en wijn) werd dat gezien als top. Gezonde voeding , dat zou iedereen moeten doen, zo'n mediterraan dieet. Nou, we eten hier al 5 maanden louter mediterraan (vanavond gegrilde inktvis met groene asperges, licht en lekker). Maar, lees ik laatst in de Volkskrant: neem beter slaolie i.p.v. olijfolie, want dat spul brengt te grote milieuschade met zich mee en bij de productie is er te veel CO2-emissie. Om die zelfde (laatste) reden
mogen we eigenlijk geen wijn uit de fles meer drinken; men neme wijn verpakt in karton! Hoewel, in haar laatste advies zegt de Voedingsraad beter helemaal geen wijn meer te drinken, slecht voor je gezondheid... Hè? indien genuttigd in niet meer dan strikt noodzakelijke hoeveelheden is het toch goed voor hart en bloedvaten?
Ja, dames en heren, het zijn zwaar verwarrende tijden, en dat niet alleen op 'goed eten' - gebied. Het is dat het vandaag rustdag voor de lever is (giorno di riposo per il fegato), vandaag geen alcohol. Maar morgen... ja, morgen schenk ik mij weer eens een glaasje in. Op uw en mijn gezondheid.
Second life? Eén leven lijkt me meer dan genoeg...
Lucca had het af en toe ook wel eens erg warm..
__________
Volgende keer:.
- Fietsen in Toscane en andere aantrekkelijke regio's en meer met Chronoplus
- Insecten en de toekomst
- CO2, en wat doe je (ik) er mee
- Ethiopië
Geen opmerkingen:
Een reactie posten