Lucca, na de hondenkoers (how wet can you get?)

De Via Salvati en het einde van de zomer

Zaterdag jl. konden de Nederlandse wielerfans nog aan het feest: prachtige overwinningen voor Mathieu van der Poel bij de junioren en Marianne Vos bij de vrouwen. Ze reden los van de achtervolgende meute, inwendig al jubelend de Via Salvati op. Hun shirtjes bleven droog, nou ja, ze zullen wat zweterig zijn geweest.

Hoe anders verging het de grote mannen..... 'Alsof de oceaan uit de hemel kwam', zei Bauke M. na afloop. De hele maand september was het fantastisch weer hier in Toscane, uitgerekend op de Grote Dag hadden de weergoden een pestbui. Waren het de Goden van de Etrusken dan wel van de Romeinen die het er niet mee eens waren dat de oude steden Lucca en Firenze werden ontheiligd door het vuige wielervolk?  's Morgens om 5 uur werden we opgeschrikt door een wel erg hevig onweer; het regende zo bar dat het water vanaf de straat bij ons naar binnen liep en de kelder onder water kwam te staan. Ik wist genoeg: het zou een hondenkoers worden. En zo geschiedde. Niet op TV gezien? Kijk dan maar eens hier.

 

Het vuige volk in natte afwachting van de start

 

 
Bart in gesprek met Laurens ten Dam, die zijn karretje nog even checkt

 

Start: van Pzz. Napoleone de Muren op...., en er weer af  

            

     Na stukkie le Mura door Porta Elisa de stad uit

Het werd een gekke koers. Ongeloof veel valpartijen, bij de Nederlanders schijnt alleen Pieter Weening niet te zijn gevallen. Maar ja, dat was wellicht de enige die echt goed in vorm was. Bijzonder ook het raadselachtige optreden van de Engelse ploeg: eerst zowat 100 km op kop met de voltallige ploeg, en dan even verder even voltallig de pijp aan Maarten geven. Dat moet iemand me maar eens uitleggen.
 
Op het eind kregen we nog een soortement Spaanse burgeroorlog , om met Thijs Zonneveld te spreken (tegenwoordig columnt hij helaas voor AD). Met een Portugees die er met de overwinning vandoor ging. Prachtig, suspense en achterklap, rekeningen die vereffend moeten worden, etc. Wielrennen van de bovenste plank!.

Zelf heb ik ook lekker doorgereden, uiteraard. Ik was de laatste 10 dagen van de wisselende contacten, ik hoop maar dat ik niet ziek word. Mooie ritjes met Bart Dekker over o.a. Castello en Gombitelli.
 

Bart in volle inspanning op weg naar Castello

 

Buitengewoon grappig om op het end van de klim (Passo Lucese) op een flinke groep voor mij onbekende Olandesi te stuiten, die mij onmiddellijk herkenden als Lucca-blogger, kennelijke inspirator voor mooie ritjes tijdens hun verblijf in Toscane in de WK-week. Mijn verhaaltjes hebben dan dus ook wel eens praktisch nut. Leuk! Heren, als u dit leest... stuur me een fotootje van deze onverwachte ontmoeting boven aub (joepvandelaar@casema.nl).

 

 

Met dit zeer internationale gezelschap reed ik het werkelijk schitterende rondje Pescaglia- Fabbriche di Vallico (n.b. registratie onderbroken, totaal 125 kms)

 

Selectie uit gemaakte ritjes:

http://www.strava.com/activities/84604288

http://www.strava.com/activities/85268594

http://www.strava.com/activities/85440602 

 

 

Van Zomer naar Herfst 

De verregende WK-zondag markeerde de overgang van zomer naar herfst. Ook in Toscane moet men er aan geloven. De dagen er na kwamen zon en hogere temperaturen weliswaar terug maar in vergelijking met de eerste weken van ons verblijf is het allemaal wel wat minder. 's Ochtends wat fris en soms nevelig, een aantal toeristen niet meegerekend is het min of meer blote vlees uit het straatbeeld verdwenen. Ik onderga deze sfeerwijziging met ietwat gemengde gevoelens, maar met de vaststelling dat september een prachtige maand is om in deze contreien te verblijven.

Wel het goede moment om een belangrijk feit vast te leggen:

 

 

Links: Joep (rechts); Rechts: Mary-Anne (links)

 

 

Bezoek en wat meer dan de Koers

 

Bart en Marja zijn intussen weer veilig aangeland In Noord-Holland, er moet weer gewerkt worden....; gevieren een heel gezellige 10 dagen doorgebracht. Behalve fietsen voor de mannen zat daar o.a. mooi wat samen eten bij o.a. bij ons zelf, Da Pasquale (mijn favoriet hier in Lucca, don't miss it!) en qua toppizza bij Mara Meo , en uiteraard terrasbezoek, vooral bij Julia.

 

 

Julia!!!

.

 

 

In de kelders van Enoteca Vanni

 

Marja en Bart weg, arriveren Peter en Odette. En ook Janet, fietsfanaat uit Edmonton, Canada, met haar 48 kilootjes een fameus klimmertje (later meer). Peter V.  is oud-collega bij de Dienst Landelijk Gebied en is momenteel zeer actief in het vergaren van onderdelen van altmodische fietsonderdelen en frames, om die weer tot mooie karretjes op te bouwen en te verkopen aan liefhebbers, vooral in Londen en omstreken, naar het schijnt. Uiteraard is hij Eroïca-man, hij gaat zondag a.s. de lange versie van de toerversie van de profkoers Strade Bianche rijden, samen met o.a. Felice Gimondi, die ook op de startlijst staat. Daar ontbreek ik dit jaar: geen zin om vroeg op te staan, en het wordt niet zulk best weer. En ik heb de foto's al...

 

Eergisteren hebben we samen een mooi trainingsritje gemaakt van ruim 90; een rit richting hersteldrank op Piazza dell' Anfiteatro. 's Avonds hebben we met 4 in ons appartementje uiterst genoeglijk gehapt en genipt, tot het gaatje. Betere voorbereiding voor Peter bestaat er niet.

 

 

Genietbiertje op Piazza dell' Anfiteatro

Genoeg geluld over fietsen (andersom is nog erger).

Mary-Anne en ik hebben behalve met anderen uiteraard ook samen dingen gedaan. Zoals het WK-feestje bij Paladino bezocht. What can I say....? Fijn om er bij te zijn, zo'n echt licht chaotisch Italopartijtje in de buitenlucht. Grazie Pala!

 

                      Varken....                             .........en Feestvarken

 

En ook... een ritje door het villa-, wijnbouw- en olijventeeltgebied benoorden Lucca gemaakt. Dank zij de e-bike kan ook Mary-Anne daar sportief genieten van het fraaie landschap.

 

 

Mary-Anne stort zich in de afdaling van de Matraia

 

Verder pik er het bezoek aan de tentoonstelling van oude wielerfoto's 1925-1995) in het historische Palazzo Ducale alhier uit. Vanwege de pracht en praal van het gebouw zelf......

....... en vanwege de bijzondere foto's die er hingen, bijzonder niet zo zeer vanwege de scherpte, maar meer vanwege de dynamiek en de sfeer........

 

 

 

........... en uiteraard ook vanwege deze staatsiefoto die het opleverde: