Lucca, stad in tijden van Corona

Allora Corona, ancora ora?



_____

12 maart

Brandweeroverschoenen van Michele

Italië in de greep van Corona, Nederland inmiddels ook

Bovenstaande grafiek toont het verloop van het aantal Corona-besmettingen in heel Italië. Merk op dat het aantal gevallen ongeveer een week na de eerste melding (20/2)  exponentiëel omhoog gaat. Na 2 weken stond de teller al op bijna 800. In China, dè bron van het Coronakwaad, was dat weinig anders. De groei is daarna gewoon verder doorgegaan, exponentieel, dus heel hard. Ondanks het feit dat voor de Zona Rossa in het noorden al enige tijd behoorlijk stevige maatregelen van kracht waren: de hele economisch zeer belangrijke regio met o.a. de grootstad Milaan zat op slot. Het aantal besmettingen in Italië bedraagt nu (stavaza 11/3) 12.462, 827 mensen zijn overleden. En het virus heeft zich genesteld in alle Italiaanse regio's, tot in Sicilië aan toe.

Elk nadeel hep se voordeel

Na carnaval begon het virus ook in Nederland, te beginnen met Noord-Brabant om zich heen te grijpen (brandhaard Tilburg: "Bij ons stond op de keukendeur...."), met vervolgens ook uitbreidingen naar andere provincies, alweer net als in China en Italië. En.... net als in Duitsland, Frankrijk en Spanje, alleen met ten opzichte van Italië een vertraging van zo'n dag of 10 . Waarom zou het in Nederland anders gaan? Ik hoor tot nu toe op de NLD radio en tv dat steeds 'passende maatregelen' worden genomen. Dat zeiden ze in eerste instantie in China en Italië ook. Dat bleek niet goed te helpen, het volk geloofde niet zo in het nut, of had gewoon geen zin om de regels te volgen. Mooi voorbeeld: jl. zondag zagen we overvolle skipistes bij Abetone in Noord-Toscane, precies op de grens met de Zona Rossa. Niks grote groepen mijden, niks een onderlinge afstand van tenminste een meter aan te houden.

Tsja, Nature strikes back. Ongeziene maatregelen blijken nodig te zijn, niet meer alleen gericht op het indammen van het virus (die fase is voorbij), maar om verdere uitbreiding te voorkomen. Zowel in China (wat laat) als in Italië (iets minder wat laat) zijn dat soort drastische maatregelen genomen toen bleek dat de verbreiding van het virus niet zo maar in de hand kon worden gehouden. In Italië werd het meest getroffen gebied in het Noorden al een paar weken geleden tot Zona Rossa verklaard. In Noord-Brabant is vooralsnog alleen de noodhulp op gang gekomen.

Er zijn in Nederland ongetwijfeld nadere vergaande maatrgelen op til. Je mag toch hopen dat er is geleerd van de gang van zaken in China en Italië. Hoopvol is dat de epidemie in China over zijn hoogtepunt heen is. Juist dank zij het stevige, zo niet dictatoriale beleid van baas Li Keqiang, de grote leider van de Volksrepubliek. Terwijl ik dit schrijf wordt daar in Den Haag over gepraat.

Zorgverleners, de nieuwe helden van Italië

Aanscherping beleid in Italië

Ik weet niet in hoeverre het beeld van Abetone hierboven eraan heeft heeft bijgedragen, maar dezelfd avond nog (zondag jl. dus) werden de strenge maatregelen bij decreet voor heel Italië van toepassing verklaard. In ieder geval zal hebben meegewogen dat de grenzen van wat de ziekenhuizen vermogen qua zorgverlening haar grenzen had bereikt,, ook buiten de Zona Rossa, en op diverse plaatsen al werd overschreden. Gebrek aan testmateriaal, besmette doktoren en verpleegkundigen, gebrek aan intensivecare-bedden, meer in het algemeen overbelasting van het personeel. Het allermoeilijkst is dat op diverse plekken de vraag al is wie nog kan worden geholpen, en wie jammer genoeg daarvoor niet meer in aanmerking kan worden genomen. De mensen hier hebben inmiddels goed begrepen wat voor krachtsinspanning in de ziekenhuizen wordt geleverd, en zijn de zorgverleners daar zeer dankbaar voor.

Laten we het in Nederland maar niet onderschatten: bij uitblijven van straffe maatregelen zal het zeker dezelfde kant op gaan, en komen de ziekenhuizen net zo snel in de problemen als nu in Italië het geval is. Ik heb wel begrepen dat men zich dat realiseert en dat men zich zowel in België als Nederland voorbereid op dergelijke situaties.

Toscane

Ook Toscane zijn de gevolgen eveneens fors,zij het dat het aantal besmetten hier een pak minder is dan in de noordelijke Zona Rossa. Lucca is na Firenze de meest getroffen provincie, zoals te zien is in onderstaande figuur (stand 10/3).

Alle openbare gelegenheden als musea en bibliotheken houden hun deuren al weken gesloten. De scholen (van kinderopvang tot universiteit) zijn al vanaf 3 maart gesloten. In eerste instantie was dat voor 2 weken, al snel uitgebreid tot gehoopte einddatum 3 april, en nu vraagt iedereen zich af hoe lang het allemaal gaat duren. Bars en restaurants dienden sinds vorige week om 18 uur te sluiten, sinds vandaag moeten ze de gehele dag dicht zijn. Daarmee is het dagelijks namiddagbezoek aan Bar Martini van Giulia uit ons leven verdwenen.

Aankondiging op de deur van Bar Martini

De sport ligt volledig op zijn gat. Alle winkels zijn nu dicht, op apotheken, krantenkiosken en etenswinkels na. Inderdaad, heel Lucca is in quarantaine! Voorlopig tot 25 maart. Alleen noodzakelijke verplaatsingen zijn toegestaan. Daar horen ritjes met de racefiets helaas niet bij..... Dat is mede om te voorkomen dat je bij een valpartij (ongelukje zit soms in een klein hoekje, nietwaar Riena?) een beroep moet doen op de beperkte of non-existing capaciteit van het ziekenhuis. Onduidelijk is of we eigenlijk wel met de hond mogen wandelen.

De anders zo drukke Piazza S. Michele

In de stad hangt een nogal naargeestige sfeer. Het is superstil, de straten zijn leger dan leeg. Alleen mensen op straat die op weg zijn naar de supermarkt, slechts een per familie mag dat doen. In de winkels die nog open zijn mogen maar een beperkt aantal mensen tegelijk naar binnen, soms maar een voor een. 

In de (vele) kerken in de stad orden geen missen meer opgedragen. Bij een van de twee kerken bij ons in de straat hangt een mededeling aan de deur: je mag als individu nog wel naar binnen, om in je eentje te bidden. Tegen Corona, ongetwijfeld.

Overigens een compliment voor de Italianen (complimenti per gli Italiani): ik heb hier nog niets van hamsteren gezien. Dat is in Nederland vandaag wel anders, hoor ik al de hele dag op de radio (NPO1). Tsja, door die almaar doorgaande berichtgeving werk je als media het hamsteren wel in de hand...

Voor Mary-Anne en mij zit er niets anders op dan er maar het beste van te maken, mindfull en stoïcijns als we (kunnen) zijn. Wordt nog wat om dat vol te houden. Zelf ga ik lekker lezen en beleefdelente volgen. Extra dutje misschien.

Maandag jl. konden we nog gaan eten bij Ristorante Tambellini in Sant'Alessio, dat soort dingen zit er voorlopig ook niet meer in. We hebben met mooi weer ook gelukki nog wel enkele lange wandelingen kunnen maken met Lucca, o.a. langs rivier de Serchio. Beetje onduidelijk of dat komende tijd nog gaat lukken, gezien de te volgen regels.

We zijn al eerder in zelfverkozen semi-quarantaine gegaan: gepland resije met de trein gecancelled, de drukte in de stad gemeden, etc. Die s.q. is nu dus verkeerd in een volledige quarantaine. Maar ik hoor NU  (15.20 uur) meneer Rutte praten: in Nederland gaat het dezelfde kant op. Ik sprak in het begin die verwacjhing al uit. Wij verkozen om ondanks de ontwikkelingen hier om niet terug te reizen naar Nederland (dat zou ook allerlei lastige practische consequenties met zich meenemen). Met de laatste stand van zaken die ik nu van Rutte cs. verneem was dat een goede keuze: Italië ligt enkele fasen voor, en de maatregelen zijn strenger dan vanmiddag in NLD is besloten. Er is dus kans dat we  er hier eerder van af zijn. Zoals het in China nu ook aan het verbeteren is.

Wielrennen

Alle grote wielerevenemnten hier in de omgeving waar ik me zo op had verheugd zijn afgelast. Stradebianche, Tirreno-Adriatico vonden geen doorgang. Men begint hier met grote vreze te vrezen dat ook de Giro d'Italia niet gaat worden verreden, un disastro.

Iedereen boven in Matraia

Jl. zondag kon ik nog, naar nu blijkt, voorlopig mijn laatste ritje maken op mijn trouwe Pina. Prachtig weer, fijn gezelschap, schitterend parkoers.

Met Ilaria omhoog

Cristina al commando

 Bochtje trekken

 Voorlopig zit dit er niet meer in, helaas.  Gevoel voor de zin van het leven kreeg een deuk.

Zie het motto van deze blogs: Leven, want fietsen.

Lucca laat alles gelaten over zich heen komen

Ik bekijk het even van een afstand (maar ik ben er niet helemaal gerust op)

______

Al met al: Lucca is in geen tijd varanderd van een levendige sfeervolle stad in een very dooie zooi. Een Ghost Town. Cosa possiamo fare?.....

CRONACA

Ghost Town: Lucca, una città ai tempi del Coronavirus

mercoledì, 11 marzo 2020, 13:18

Lucca ha cambiato aspetto in poco tempo, adattandosi a questa difficile situazione dovuta al Coronavirus: saracinesche abbassate, pochissime persone nelle strade e tutte che si tengono a debita distanza, qualcuno indossa una mascherina protettiva, altri una sciarpa tirata su per coprire bocca e naso.

Chi fa la fila per entrare nei pochi negozi aperti, aspetta il suo turno fuori dal locale, se l'attività commerciale non è abbastanza grande da consentire una distanza tra le persone di almeno un metro, e tra i clienti delle farmacie troviamo una grande richiesta di igienizzanti per le mani.

Sopra le saracinesche abbassate sono attaccati fogli dove viene spiegato che la decisione della chiusura dell'attività è dovuta a un senso civico e per tutelare la salute dei clienti e dei dipendenti in questo difficile momento. Non c'è una data di probabile riapertura delle attività commerciali nell'avviso ma è tutto rimandato a uno "Speriamo di tornare presto alla normalità".

In un'attività commerciale aperta, sopra l'avviso dove viene chiesto di attenersi alle disposizioni entrate in vigore nel DPCM 8 marzo 2020, c'è attaccato un post -it con la scritta "Insieme ce la faremo". Ed è proprio quello che tutti ci auguriamo.

Het Wielervoorjaar in Toscane, leven onder Corona

Met dank aan het Chinese regime
__________

Het begon weliswaar allemaal in China, maar inmiddels is duidelijk dat Italië de halve wereld aan het besmetten is, vanuit Zona Rosa Noord-Italië (la Repubblica, 6 maart 2020)


6 maart


Gisterenochtend kwam het al even verwachte bericht: wielerkoers Strade Bianche, in mijn ogen de allermooiste eendaagse wedstrijd van het jaar, gaat definitief niet door. Via een landelijk decreet opgelegd. Nou ja, de helft van alle ploegen had al aangekondigd niet te zullen deelnemen, vanwege logistieke lastigheden en de kans op besmettingen en het risico in quarantene te worden geplaatst. De afgelasting geldt zowel voor de mannen- als de vrouwenkoers. En zojuist (13 uur) hoor ik dat ook Tirreno-Adriatico en Milaan-San Remo zijn geschrapt. Helaas, helaas, ik zou volgende week de eerste twee etappes van de Tirreno gaan volgen... Daar gaat weer een beetje zin van het leven....



Eerder werd al bekend dat de toerversie die voor zondag op het programma stond geen doorgang zou vinden. Heel jammer, maar ja, het decreet van de Italiaanse regering was helder: de komende maand mogen alleen sportwedstrijden achter gesloten deuren doorgaan, topvoetbal zonder publiek dus bijvoorbeeld. Marathon van Rome (10.000 deelnemers) eind van de maand: ook afgelast. Musea en blbliotheken ook dicht. Op last van de HH. Katholieke Kerk is het wijwater uit de wijwatervaten (bij de ingang van de kerk)  verwijderd. Wel logisch, want elke gelovige roert daar met zijn hand in, om vervolgens met het aldus bevochtigde lichaamsdeel een kruisteken over het gezicht te maken. Waarmee dan weer wordt afgesmeekt dat het vermetele virus hem/haar voorbij zal gaan.



Tijdelijk drooggevallen wijwatervat (logisch als ook de koers niet doorgaat..)

Gesloten zijn voorlopig nog vele andere deuren, nl. die van alle scholen en universiteiten. Voorlopig tot 15 maart, maar er wordt al hardop uitgesproken dat verlenging waarschijnlijk is. 

Stand van Zaken d.d. 6 maart 09.00 uur (bron: La Repubblica)

Intussen probeert president Mattarella zijn Italianen te kalmeren:"Geen ongefundeerde angst a.u.b., wij moeten en kunnen vertrouwen hebben in Italië". Maar die oproep lijkt me  'umsonst'. Het aantal besmettingen blijft volgens verwachting nog wel even toenemen, zelfs met de onvoorwaardelijke steun van de Heer : juist deze morgen werd het eerste positieve geval binnen het Vaticaan bekend. Nou, dan weet je het wel.... Met alle macht proberen de instanties te voorkomen dat het virus zich verder uitbreidt, zie deze 13 aanbevelingen:

 

Eerste aanbeveling: bij de ingang van alle openbare gelegenheden, zols sportscholen, supermarkten en apotheken de mogelijkheid verschaffen om de handen met desinfecterende vloeistof te wassen. Laten we hopen dat het helpt

Hoe het allemaal zo ver kon komen, lees je HIER. 

De situatie in Toscane, c.q. in Lucca

In mijn vorige blog van 24 februari jl. kon ik nog melden dat er in de regio Toscane niets aan de hand was. De inkt was nog niet droog of ook hier sloeg het virus toe. De updates omtrent 'de toestand' volgen elkaar in rap tempo op.

Inmiddels telt Toscane (stavaza vanochtend) dus 60 gevallen van besmetting (zie kaartje), waaronder ook enkele binnen de provincie Lucca. Het dichtsbijzijnde geval is maar een km of 2 van de plek waar wij wonen.
De gevolgen zijn te merken. Ook hier zijn uiteraard alle scholen/opleidingsinstituten gesloten. In Lucca zijn de straten in het centrum nogal heel erg leeg:('non c`e.gente') Het leven is er helemaal uit, en dat geeft een ietwat bizarre sfeer.

Enerzijds volgen veel mensen het advies van de overheden om plekken waar veel mensen bijeen komen te mijden; de inwoners van Lucca en omgeving mijden in groten getale het centrum. Anderzijds is het toeristenbezoek behoorlijk ingestort. Veel Toscane/Lucca-bezoekers in spe hebben hun reis en verblijf gecancelled,  Gevolg: veel lege hotels en B&B's, sommige zijn zelfs al gesloten, in afwachting van betere tijden.
Een en ander betekent vanzelfsprekend zwaar weer voor vele winkels in het centrum van o.a. Lucca. Zij zijn een hoop vaste en losse klandizie kwijtgespeeld dank zij Corona. Een dikke tik voor de economie, zoveel is zeker. Pasen valt al niet meer te redden, men hoopt en bidt voor een zomer die nog iets van de ellende kan goedmaken.  

Afgezien van dit alles ziet het leven er redelijk normaal uit, d.w.z. er is geen paniek, er wordt niet gehamsterd. De stemming is wat gelaten: cosa possiamo fare - wat kunnen we doen?

.... en wat doen wij?

Wij?



Wij volgen zo'n beetje de goede raad der overheden. Behalve veelvuldig de handjes wassen is dat vooral het mijden van plaatsen met veel mensen op een gering oppervlak. We doen gewoon boodschappen, we gaan dagelijks einde middag gewoon naar wijktrefcentrum Bar Martini, en we gaan af en toe gewoon 'op restaurant'. En, uiteraard, gaan we gewoon wandelen met hondje Lucca, dat spreekt. 

Spelen met Mimi in Bar Martini

En ik blijf fietsen (zij het met een onderbreking van zowat 3 weken i.v.m. - ahum- luchtweginfectie). Heb ik maar niet verder verteld, want daar komt alleen maar ellende van. Het hoesten had een andere oorzaak hoor, maar als ik in die periode in de trein zou hebben gezeten zou ik er zeker uitgehaald zijn, en wellicht in quarantene gezet.Zoals gisteren met iemand gebeurde in de trein van Livorno naar Milaan.

Lekker trappelen, deze keer met Bruno

Maar bus en trein mijden we, dat dan weer wel. Om de kans op ongewenste blootstellingen zoveel mogelijk te beperken. Zo zien we maar even af van ons voorgenomen vakantietripje naar Castagneto Carducci en Bolgheri,met die fantastische Viale dei Cipressi als oprijlaan. We organiseren eigenlijk onze eigen Lock Down.

Viale dei Cipressi

Door het gedoe is ons leven van alledag wel anders dan anders, wat saaier ook, zonder echte uitstapjes, en voor mij als fietser ook zonder bezoekende buitenlandse coureurs om een ommetje mee te fietsen.. Maar we slaan er ons man-en vrouw-en hondmoedig doorheen.en wachten gewoon af wat nog komen gaat. Met een paar weken kan Corona ook zo maar weer vertrokken zijn, als de temperatuur lekker omhoog gaat. En anders.... dan is het anders. Dan zal de hooikoorts wel weer toeslaan.

Toch nog koers!!

Twee dagen voordat de maatregelen werden afgekondigd werd er hier in Toscane toch nog een mooie koers verreden: de Giro delle Colline Lucchese. 

Tot mijn grote verrassing (en niet alleen de mijne) stond ook Claudio Gaudianello aan het vertrek van deze zogenaamde Granfondo (of Cyclosportive). Claudio Gaudianello, de zeer
oudgediende. Hij reed in de jaren  '30 nog rond op houten wielen waarvan hij zelf zo nodig onderweg de gebroken of gebarsten spaken wist te repareren. Als de nood echt aan de man was zelfs door langs het parkoers een geschikte beukentak af te breken (met zijn blote handen) en die met een soort stenen vuistbijl in de gewenste wiel- of spaakvorm te handwerken.  


                       Claudio Gaudianello, eerste boven GPM Montemagno

Er doen overigens nog veel meer straffe verhalen over deze voormalige superster de ronde. Zo knalde hij eens in een ziedende afdaling van de Monte Magno op een overstekend wild zwijn, een vrouwtje. Claudio overleefde de klap wel, het vrouwtjeszwijn niet. Nadat Claudio was opgekrabbeld verloste hij het arme beest namelijk in hoogsteigen persoon uit haar lijden door een welgemikte klap achter haar linkeroor (naar ik meen). Vervolgens bond hij het beest op zijn besmeurde tricot. Hij achterhaalde de kopgroep en demarreerde vol op de volgende klim. Zo reed hij solo naar de meet waar hij het wild zwijn verdeelde onder zijn dolenthousiaste supporters. Ongelooflijk! Ik zie Peter Sagan eerlijk gezegd nog niet zo gauw met een wild zwijn over de meet komen. Al was het maar bij gebrek aan wilde zwijnen op de meeste Protourparkoersen..
Fijne vent, die Claudio.
 

Genoeg ouwe koeien, terug naar de koers.

De Claudio van vandaag is niet goed bekend met de moderniteit: Het feit dat deze Gran Fondo tegenwoordig sexeneutraal is bevalt de ex-campionissimo allerminst. Later zou het toegeven: precies om deze reden demarreerde hij vanuit het vertrek in Lido di Camaiore (normaal a.s. dinsdag de startplaats vande eeertse etappe van de Tirreno). Hij kwam 15 km verder - voor de zoveelste keer in zijn carrière- als eerste boven op de Montemagno, waar de onder een novemberstorm in 2019 bezweken majestueuze steeneik zoals zo vaak eerder geen getuige meer kon zijn van zijn exploit.

Het peloton passeert op circa 4 minuten van Claudio. We herkennen onder meer de in haar toch wel laatste jaren koersende Stella Cadente en de zeer talentvolle Britse Maggie Straal (daar gaan we nog veel van horen!), Aurelia Fiasco (zus van de gekende Gianni). Om maar een paar van de deeelnemende dames te noemen. Zij passeren in de eerste linies van het peloton. Wel voorafgegaan door de gebroeders Giovanni en Gianbattista Gaudianello, die keurig afstopwerk verrichten voor hun oudste broer (zoals het hoort, natuurlijk).

Doorkomst van het achtervolgende peloton

Van de mannelijke kanshebbers zie ik Maurio Pazzo, Paolo Dellapasta, Gianni Fiasco, Patricio Pompino (de gekende wieltjeszuiger), En niet te vergeten de gerenommeerde klimmer uit de Hoekse Waard, Giovanni 'Pinocchio' Poley. Pazzo probeert te demarreren, maar wordt onmiddellijk teruggereden door een sterke Poley die op zijn wiel springt. Omringd door zijn knechten zie ik verder nog in het midden van het peloton ook de volgens zeggen intelligente Edu Cato voorbij schuiven.

Hoe de koers verder verliep is mij helaas ontgaan. Er was geen rechtstreekse uitzending op TV. In de uitslag komen we Claudio in ieder geval niet tegen. Sterker nog, aan de finish was het vergeefs wachten op zijn aankomst. Daarop werd onmiddellijk een grote zoekactie opgezet. Pas diep in de avond werd hij ontdekt in het orchideeënrijke hellingbos halfweg parkoers. Dank zij een onder een oude eik huilende wolf (die rukken net als bij ons ook in Toscane op). Hoog in die boom hing onze held Claudio dubbelgevouwen over een dikke tak  Hij moet in de afdaling een haarspeldbocht verkeerd hebben ingeschat. Een merel was al begonnen met een nestje te bouwen op zijn pet. Want ja, het is toch  lente. Maar aldus kwam wel een toch nog onverwacht einde aan de glanzende carrière van Claudio Gaudianello. Jammer, zo'n tragisch einde. Er zat nog veel in. In Claudio.

Claudio, op dit moment nog aan kop van de race

Melma parlante (pratende modder) - vanuit een vooralsnog Coronavrij Toscane

Lekker is maor inne vinger lang! Een fijne CARNAVAL nog!
U toegewenst door De Vaganten.
Wind en regen spelbreker in Nederland, het Coronavirus in Italië.....


____

Leven in Lucca-vrij gewoon

Is dat eigenlijk veel anders dan in Nederland, leven in Lucca? Niet wezenlijk natuurlijk. Sowieso zijn er de dagelijkse beslommeringen. En geest en lichaam blijven niet achter bij vertrek naar la bella Italia. Ideeën, gedachten, sores (bv. die in de wereld die in de fik staat) en gezondheid reizen met je mee. Een tijdje in Lucca wonen helpt evenmin tegen het verval; de voortgang ervan blijf je ook hier gewoon voelen. Niks aan te doen. De vooruitzichten,voorzover in verband met het eigen leven, stemmen ook niet meteen optimistisch. Hopelijk kunnen we wegblijven van de hier beschreven toestanden....

Wij vegen hier ecologisch! Voor een betere wereld.

Hoe ook, laatst droomde ik dat ik makkelijk en in goede gezondheid 100 ging worden en me aan het voorbereiden was op een poging om het Werelduurrecord voor 100-jarigen te breken op de wielerbaan van Mexico. 
Ik heb mijn genen eens goed laten opschudden na een DNA-analyse door 4 Gold, de firma die mede werd opgezet door Mathieu van der Poel. Ik ben er klaar voor: ik word minstens 100. 

100 jaar, dat is nog maar 29 jaar te gaan (en 19 om mijn vader te kloppen). In mijn droom kreeg ik felicitatiebezoek van mevrouw Teklehaimanot, de eerste zwarte burgemeester van Utrecht, Eritrese van geboorte. Ik zeg nog: 'Goh, ik heb nog met uw neef Daniël gefietst'. En toen was de droom finito. Dromen doe ik hier sowieso prima. Er zijn er ook met totaal andere inhoud, die ik beter maar niet in het openbaar ga delen.

Leven in Lucca-'genietmomenten' 

Het leven in Lucca is niet alleen maar 'gewoontjes'. Er zijn ook 'ongewoontjes'. Plezierige kleinmenelijke zaakjes, zoals de gezamenlijke wandelingetjes met hondje Lucca. Soms van wel 2 uur; hondje wil daarna wel ff rusten.  
        

 
Lekker eten, geen probleem hier. We hebben al enkele keren heerlijk gegeten bij Cristina & Paladino, en bij Giuly 'Bar Martini' & Luca). Zij verdienen allen het maximaal aantal punten. Heel geweldig, die Italiaanse gastvrijheid.

Eten, dat kan je ook uit. Dat doen we met mate, 'niet meer dan strikt noodzakelijk', zou Gerard Reve zeggen. We deden het inmiddels bij enkele van onze all time favorits zoals La Norma, Da Pasquale, Gli Orti en Tambellini.  Allemaal Italiaanse keuken, allemaal verschillend. Hier gaan we graag met vrienden-op-bezoek naar toe. En dan zijn er in Lucca nog talloze conculega's waar het eveneens goed toeven is. Maar waar we nog niet zijn geweest.

Bij Gli Orti di Via Elisa

Luccabezoekers wordt dringend aangeraden mijn oordeel aan een kritisch onderzoek te onderwerpen; velen gingen u voor.

Alleen met een pistool op mijn hoofd zou ik overigens mijn actuele nummer 1 durven aanwijzen. Eens zien... die situatie even mindfull visualiseren... Ja, dan wordt het toch Tambellini. Vanwege de lichtheid, het afwijkende, de ambiance. Bijkomend voordeel: het is een wandeling van een uur er naar toe langs de rivier de Serchio (met al die Cetti's zangers, en straks ook nachtegalen), terug uiteraard idem. M.a.w. terug thuis zijn we al weer behoorlijk uitgebuikt.

Italië is toch pizza eten? Zeker, ook. Je hebt ze in maten en soorten. En in kwaliteiten. We gingen met Vlamingen Kristel en Jan en met Paladino en Cristina naar een van de allerbeste in de omgeving: Pizzeria Da Andrea te Segromigno. 

Twee spciale gelegenheden moet ik nog memoreren. 

1. Lucca - Casale 1-1
Zoals elk jaar ga ik een keer naar een match van de locale voetbalhelden, AS Lucchese, eind jaren '40/begin jaren '50 nog actief in de Serie A. Zeg: onze eredivisie. Andere jaren betrof het bezoek vaak de beladen streekderby tegen Pisa in de Serie C, ik heb er eerder over bericht. 
Maar ja, Pisa is naar Serie B gestegen, Lucca is gezakt naar Serie D. Lucca is hier momenteel wel lijstaanvoerder, promotie naar C lonkt. Nu ging het om een 3 puntenmatch tegen een naaste concurrent voor de titel en promotie Casale (helemaal uit Piemonte). 

De tifosi van de tegenstander (een kleine verzameling alleenstaande hooligans)

Het was niet echt een hoogstaand duel, wel amusant. Grote domper in de laatste 10 seconden: Casale scoort de gelijkmaker.....

Hoofdtribune: volle bak

2. Melma parlante

A man and his dog

Pisa biedt meer dan de scheve toren alleen. Zo is er aan rivier de Arno een prachtmuseum Arsenali Medicei . Gids Nadia gaf een klein gezelschapje waaronder ook Cristina en Paladino een uitgebreide rondleiding door de tentoonstelling Le Navi Antiche di Pisa.  De oorsprong van Pisa gaat vermoedelijk terug tot de 18e eeuw v. Chr. Door haar positie aan de samenstroming van twee rivieren en dicht bij zee was het in de Etruskische en Romeinse periode al een belangrijke transporthaven op internationale handelsroutes. Een hotspot temidden van de toen nog uitgestrekte moerassen en bossen rondom. Later ontwikkelde het zich tot een belangrijke maritieme republiek, een zeevarende macht.. 



De Vlakte van Pisa had door de eeuwen heen regelmatig te lijden van vaak desastreuze overstromingen. Ruime gebieden werden bedekt met een laag modder, havens, lagunes, woongebieden etc.. Archeologische opgravingen in de verschillende lagen modder hebben het nodige over het Pisaanse leven in de diverse perioden aan het licht gebracht: schepen, vondsten uit het dagelijks leven, aard van de handel, etc. Inderdaad: Melma parlante, pratende modder. Ik heb er een archeologische term bij geleerd.... Het was een schitterende uitstap!





Lenteachtig 

M-A in het zonnetje

Dit jaar viel de lente wel erg vroeg in te Lucca, het zal rond 1 januari zijn geweest. Niet eerder maakten we hier vervolgens zo'n zachte winter mee. Sommige nachten waren nog wel een beetje aan de frisse kant. Vaker nog dan in Nederland bew(o)(e)gen de temperaturen overdag zich boven het langjarig gemiddelde. We moesten het in Lucca wel met minder wind en regen doen dan in het vaderland; maar daar hoor ik hier niemand over mauwen (Brabants voor zeuren). De was kan tenminste gewoon buiten te drogen worden gehangen.

Kleine wasjes, grote wasjes (Via del Fosso)

Ook de natuur schoot al vroeg uit de startblokken. Op 14 januari zag ik al de eerste dooie pad op de weg: oversteek mislukt...  Al wekenlang wordt er door de vogeltjes gefloten, geroepen en gezongen dat het een aard heeft, zowel op de parkachtige stadsmuren rond het centrum, de tuinen achter ons appartementje als onderweg op mijn fietsje. Een relatief bijzondere soort voor ons, Ollanders is de cetti's zanger, al doet die het o.a. in de Biesbosch tegenwoordig heel erg goed.

Als steenuilist weet ik op een aantal plekken rondom die muren roepende steenuilen aanwezig, momenteel druk bezig met het markeren van hun territorium. Een van die plekken ligt in de tuinen achter ons appartementje. 

Roepende steenuil (foto: André Eykenaar)

De hop is ook alweer gesignaleerd (9 februari), in Nederland een zeer zeldzame verschijning, maar in Italië behoorlijk algemeen.  Erg leuk om die schoonheid foeragerend te zien.  




Ook in Nederland zijn de vogels vroeg, heb ik begrepen. Zo meldde Freek Mayenburg op 5 februari jl. de aankomst van de eerste grutto's in het Groene Hart, weer terug van hun overwinteringsgebieden.

Nederland was en is nog steeds een belangrijk broedgebied voor grutto's, zij het dat de aantallen broedvogels sinds 1970 enorm zijn gekelderd. En dat ondanks alle pogingen om binnen de alsmaar grootschaliger landbouw ruimte te houden voor broedende weidevogels, waaronder grutto en kievit. In mijn werkzame bestaan heb ik me nog onledig gehouden met onderzoek hoe dat zou kunnen en met pogingen om wetenschappelijke bevindingen naar de alledaagse praktijk te vertalen. 

Grutto terug in het Groene Hart (foto: Freek Mayenburg)

Het komt er op neer dat een subsidiestelsel (voor het eerst vormgegeven in de zgn. Relatienota van 1975) boeren compenseerde voor de maatregelen die ze op hun bedrijf zouden nemen om weidevogels zich succesvol te laten voortplanten. Daar is niet al te veel van terecht gekomen, althans niet op enige schaal; gelukkig waren en zijn er ook boeren die in hun bedrijfsvoering wèl rekening houden met de natuurwaarden op hun land. Niettemin zag ik vorig jaar op mijn rondjes door Utrecht, Zuid-Holland en de Betuwe vrijwel louter groene graslandsteppen met nauwelijks enig teken van leven. Grutto's zouden er moeten zijn, maar die kwam ik alleen tegen in enkele weidevogelreservaten (zoals die in Eemland), op het agrarisch graslandtotaal maar een geringe oppervlakte bij elkaar.

                                Het ligt toch wel ietsje ingewikkelder

Misschien dat Frans Timmermans de vergroening van de landbouw in Europa een opkontje weet te geven. De vraag is of dat gaat lukken. Tot nu toe verwaterden de pogingen in die richting nogal, lees het hier. Onze landbouwminister Carola Schouten zet zich intussen in voor een omschakeling naar kringlooplandbouw (Visie Landbouw: waardevol en verbonden: minder kunstmest, zo min mogelijk afval, beperking uitstoot schadelijke stoffen o.a.). Een prima streven en het werd de hoogste tijd na decennia kop in het zand steken, maar dat leidt nog niet meteen tot minder intensief grondgebruik, waar o.a. de grutto aan ten onder is gegaan. Anders gezegd: kringlooplandbouw moet 'natuurinclusiever'. Het zal met die Defence Force-hooligans en de Mesdag-club met hun politiek van geweld en twijfel zaaien al lastig genoeg worden om op enige schaal te gaan kringlopen.....

Wielrennen

Jammer, kapot.....

Weinig over fietsen dit keer. Zeker heb ik heel wat meters onder de wielen door laten gaan, alleen de laatste 8 dagen niet, wegens straffe luchtweginfectie. Ze zeggen hier dat dat komt omdat ik een paar keer in korte mouwtjes heb gereden; het was toen wel 17-18 graden, en voor de afdalingen had ik een degelijke windbreker. Coona zal het niet zijn,daar beginnen ze hier wel een beetje bang voor te worden. In Lucca nog niet gesignaleerd, maar wel al vrij dicht bij. Hopelijk kunnen Strade bianche en de Tirreno gewoon doorgaan....

Uit de fietsenfabriek van Gianni Motta

Tot slot: een CHECKLIST voor de BOOMER

1. -Heeft teletekst op de mobiele telefoon
2. -Eet vlees en heeft daar geen wroeging over
3. -Luistert naar de nieuwste CD van Bob Dylan in een Volvo SUV, liefst 130 km/u. Of harder.
4. -Raadpleegt de consumentenbond voordat hij/zij een aankoop doet
5. -Draagt een jasje als Olivier B. Bommel
6. -Denkt dat de klimaatverandering wel meevalt

Gelukkig, ik scoor maar op twee punten....