maandag 15 april 2013

Goesting en Grinta

Geen straf, geen enkele dag, om hier te rijden
 
Vooraf
Dit wordt het voorlaatste blog, zware stuff voor de niet-wielerliefhebbers, want vandaag gaat het vrijwel alleen over het velooke. In het laatste blog voor deze periode kijk ik een beetje terug, wat is me opgevallen en zo meer. Het kan best zijn dat ik die pas produceer als ik al weer in Utrecht ben teruggekeerd. Het is hier heel mooi weer, namelijk, en we hebben nog wat afspraken. Mary-Anne en ik zijn bovendien inmiddels in de opruim-, schoonmaak- en inpakmodus geschoten.
 
WK Wielrennen 2013 in Toscane, komt allen!
 
 
 
Het organisatiecomité van de WK Wielrennen 2013, hier in Toscane, kreeg er de laatste tijd aardig van langs in de lokale en regionale pers. Zo'n WK kan een boost geven aan de lokale economie, ook hier in Lucca. En dat kunnen ze heel, heel erg goed gebruiken hier. Hier in Lucca gaat op zondag 29 september het hoofdnummer, de profkoers mannen van start. Aankomst in Firenze.
 
Met nog een maand of 5 te gaan is er nog nergens iets te bekennen dat wijst op de komst van het grote evenement naar Lucca. De plaatselijke autoriteiten willen niets liever dan promotie op poten zetten (borden in de stad, opzetten van allerlei aan het WK gelieerde activiteiten, info op gemeentelijke website e.d.). Maar besprekingen met het comité hierover werden alsmaar uitgesteld. Ook kwam er nog geen duidelijkheid over het gebruik van het logo. Het is bekend dat de UCI nogal streng toeziet op het wederrechtelijke gebruik van het logo door derden. Zo is er een ernstige vertraging ontstaan in het opzetten van activiteiten en het wereldkundig maken daarvan; en daarmee ook het werven van sponsoren voor dat programma. Men ziet hier de unieke kans om meer mensen naar de stad te lokken in het water vallen. Hadden ze onze Jan maar in de arm genomen, die is namelijk manager geworden. De enige die momenteel reclame maakt voor het WK, dat ben ik! Ik rij af en toe, zoals ook op deze zondag 14/4, in de rondte met een WK-shirtje van Paladino, met correcte weergave van de regenboogstrepen (niet recht, want dat mag niet, maar gebogen, en dat mag dan weer wel). 
 
Promozione
 
Inmiddels is het organisatiecomité dan eindelijk in gang geschoten. De details van het parkoers zijn nu bekend gemaakt. De mannen professionals starten in Lucca op het Piazza Napoleone, prachtlocatie, en verlaten de stad via de Porta Elisa, een van de 7 gaten in de Muren om het historisch centrum. Momenteel is die poort voor een deel afgesloten wegens de bedenkelijke scheuren die er na de overvloedige regen in zijn ontstaan. Als het goed is rijden de heren coureurs eerst nog een rondje over die Muren. Als daar niet wat aan het wegdek wordt gedaan (in de hele regio is de toestand van het wegdek tamelijk erbarmelijk wegens gebrek aan onderhoud) tip ik de eerste lekke band in de eerste 3 (geneutraliseerde) kms van het WK. Zelf naar WK? Bovengenoemde officiële websites bieden mogelijkheden. In mijn blog van 26 maart jl. gaf ik al enkele adressen. Als je met zijn tweeën bent, en je houdt een beetje van elkaar is deze van Eugenio Nucci (dochter spreekt Engels) misschien wel iets. B&B's zijn er vele in Lucca, bv. deze (Jan spreekt Nederlands). Maar steeds geldt: boek snel, want het loopt goed storm met buitenlands bezoek in de periode september/oktober.
 
Prachtig weer geworden
 
Nu alweer (ruim) een week geleden was het weer nog niet optimaal, wat aan de natte kant, zullen we maar zeggen, zij het wel goed van temperatuur. Ook dan amuseren Mary-Anne en ik ons wel. Zelf keek ik bv. 's middags naar Rai2 Sport. Daar vertoont men een mooie serie, geheten 'Parels in de Sport'. De aflevering die ik bekeek ging over de 17e etappe van de Giro d' Italia 1998, de etappe waarin Marco Pantani (come lui nessuno mai!) zijn eerste roze trui veroverde. Mooi om te zien hoe Pantani samen met lieden als Camenzind, Tonkov en Zülle om hoog reed en hen er op legde. Ze hadden veel gemeen met elkaar, de ex-helden, o.a. dat ze hier allemaal zonder helm reden... Verder zag ik een prachtreportage over Parijs-Roubaix, maar die ging eens een keer over de achterkant van het peloton. Indringende beelden!
 
Verder gaan we bijna elke middag wel de stad in, en even langs bij de winkel van Pala. Altijd schoon volk aanwezig, regelmatig ook coureurs, mensen van SRM of Saxo-trainer Pino.   Om af te sluiten bij Bar Martini, van Julia.
 
 
Een van de Pala-klepkransjes, rechts de voorzitter (il presidente): Igor
 
 Pala met nichtje
 
Begin de laatste week viel hier de lente definitief in; we konden weer mooi aan de bak. Zo ruim, dat een dagje zonder fiets ook wel kon. We zijn nog maar eens lekker gaan eten, bij Ammodonostro, (in onze top-5).
 
 
Ook bij Ammodonostro:... Mmmm!
 
Nog enkele foto's van ons bezoek aan Ristorante Giglio, een dag of 10 geleden. De toeristen zaten buiten, wij binnen.
 
Populaire disgenoot ben ik niet....
 
'Signore, wat denkie van de wijn dan?' 'Niet zeiken, inschenken!'
 
Tuurlijk, bij het voortreffelijke eten (met iets te drinken erbij), moet je wel blijven fietsen. Zou ik eigenlijk fietsen om zo lekker te kunnen blijven eten (met iets te drinken erbij)? Het zou kunnen, want de Giro d' Italia ga ik niet meer winnen. Nou ja, gezellig is het ook, met de talrijke corridori hier ter plaatse. Veel gefietst met Dario, met Pala ook, met diverse gasten uit diverse buitenlanden, en met Tim (all the way from Sheffield gidst hij gasten voor Paladino), en met Michel, ex-fietskoerier uit Nederland.
Met Dario reed ik een heel mooie, waarbij we ook Montesagrati Alto aandeden. Vandaar daalden we af over een bochtige 20%-helling. Hier trainde Il Re Leone, Mario Cipollini, op macht, door regelmatig een aantal repeteer-klims uit te voeren. Als voorbereiding op het WK in Zolder, dat hij won. Mamma mia, dat zal zwaar geweest zijn. We weten inmiddels dat hij die speciaaltrainingen goed geprepareerd heeft aangevat. Nou ja, ook op die manier zou het mij niet gelukt zijn dat kunstje te doen. Je moet ook talent hebben, en veel, heel veel en doelgericht trainen; en er ook veel voor laten. Wat ik heb weet ik niet, maar talent nauwelijks. Wel goesting en grinta. En als je langs het parkoers wordt aangemoedigd door hoppen en talloze nachtegalen, ja, dan gaat het bijna vanzelf.
 
                     Ik vond zitten fijner, Dario rijdt onder toezicht de trap af 
 

2 Glasbakken op de10 km -klim: Trebbio Colle
 

 
En dan tot slot wat beelden van de rit van zaterdag jl. met Michel en Dario, over de Monte Magno en met de 9%-klim (5 kms) naar Capeglia in het parkoers van de dag. En een stuk langs zee, waar Petacchi ook aan het trainen was, achter een scootertje.
 
Op de Monte Magno
 
Heer P. te Zuid-Beveland: de persoon links is NIET Claudio Gaudianello, hoewel die hier niog altijd wordt gesignaleerd met zijn everzwijn, maar een politieman uit Lucca. Moest afhaken bij ons kleppers, vanwege onregelmatige diensten.
 
 
3x Capeglia na een best ambetante klim
 

De kustvlakte en de zee te zien achter beide heren

 

Origineel kunstwerk in Pietrasanta-centrum
 
En Mary-Anne...? Die genoot volop van de zon, o.a. in onze giardino.
 
 

 
 
 

maandag 8 april 2013

Weer fleur in Lucca

 
Wat was het nat....
 
Nu ons vertrek rap naderbij komt keert de fleur in Lucca terug. We hebben onze punten in die 2,5 maand zeker gepakt, maar gemiddeld was het aan de grijze, en naar de plaatselijke maatstaven ook wat frisse kant. Sinds 1916 is er hier niet zo veel regen meer gevallen, bijna 3x de normale hoeveelheid voor de periode. Voor zover ik onder het fietsen al een kleurtje heb opgedaan is dat er wel goed afgespoeld.
 

 
Zonnig weekend te Lucca
Dit weekend was er reuring zat in Lucca-centrum, er werd gedanst op de pleinen van de stad en op de Muren vlak om de hoek vond de jaarlijkse 3-daagse markt voor het betere tuinieren plaats, dus inclusief kraampjes met prachtige kazen, wijnen en olijfoliën in de aanbieding. Daarmee kwam de fleur weer terug in Lucca.  Het weer werkte mee, graadje of 17-18 en veel zon. De mensen weer wat vrolijker, gelukkig, want ook de humeuren lagen hier geruime tijd onder het langjarig gemiddelde. Het kwam soms dicht in de buurt van het goede humeur van Swami Sinatra Tahamata.
  
 

De zondag begon al goed. Onderstaand volk kwam rond 9.30 uur door onze straat gemarcheerd. Wat ze gingen doen, geen idee, waarschijnlijk ergens iets opluisteren. Die club heeft haar clubhuis op de Muren, precies aan het eind van onze straat, dus als ze uitrukken richting centrum passeren ze altijd onze voordeur.

 
Boem-boem-trrrr tsieng boem
 
De fiets mocht bij dit heerlijke lenteweer natuurlijk niet binnen blijven. En ik moest mee, zei La Bici Viner, hoewel ik me nog verre van lekker voelde. Het werd een mooi parkoersje over Fiano/Loppeglia - Valdottano - Aquilea, niet langer dan 55 kms, maar wel met 3 klimmetjes, waarvan de eerste over ca. 9 km. Lekker haarspeldjes gedraaid in het zonnetje door bos, wijn- en olijfgaarden. Ik heb in soepele tred genoten van de vergezichten onderweg en van het getierelier der vele vogelen. Zowel een Hop als een Bosuil kruiste mijn pad.

Zicht op Pescaglia (de beek is een Foreldorado)

Het was voor het eerst dat ik niet meer dan één andere coureur tegenkwam. Da's niet zo'n wonder: het grote merendeel rijdt min of meer vaste trajecten, uit het oogpunt van training niet het beste om te doen. En dan zit er nog een flink stuk vrij drukke weg in ook. Had ik dan weer zo goed als geen last van. Ik had nog wel last van wat grieperigheid die me 2 dagen van de weg en voor een groot deel in bed hield. Ach ja, ziek zijn en topvorm, ze zeggen dat het dicht bij elkaar ligt. Donderdag jl. voelde ik hem (het griepje) al komen in mijn ritje met een Australische gast, Paladino en Chiara, reeds oma (van Emma) maar nog altijd een duivelinnetje, en niet alleen op de fiets.
 
 
Aardverschuivingen op mijn weg
De overvloedige regen van de laatste maanden heeft op veel plekken voor problemen gezorgd, o.a. in de vorm van frane, aardverschuivingen waarbij een deel van een heuvel met begroeiing, stenen en al naar beneden komt zetten. Ik ben er op mijn ritjes heel wat tegen gekomen. Die op de foto hieronder was een dag voor mijn passage net zo'n beetje opgeruimd. Zelfs de snelweg naar Pisa kreeg met het verschijnsel te maken.
 
 Heel wat kuubs kwamen hier naar onder gezet
 
Nog fietsplannen?
 
Zeker! De komende week heb ik nog een mooi fietsprogramma:
 
Martedì 9 - partenza verso le 12:30 e giro di 2h 30' sulle nostre colline – mooie rit van ca. 70 km doorheen onmetelijke wijn- en olijfgaarden
Giovedì 11 - partenza verso le 11:00 - Bagni di Lucca/Trebbio/SanGennaro/Matraia – pittig geval van ca. 120 kms met o.a. lange klim naar de Trebbio, en alweer door wijn- en olijfgaarden
Venerdì 12 - partenza verso le 11:00 - 3 ore di pianura...o quasi...verso il mare—richting zee, en daar langs de kust heen en weer raggen doorheen hagen van al of niet rondborstige badgasten in Viareggio en omstreken.
Sabato 13 - partenza verso le 12:30 – SerraKoninginnerit over onder andere de Monte Serra, trainingsberg der allergrootsten; hier worden geen al of niet rondborstige badgasten verwacht. Wel pijn in de poten na afloop.
Op de 10e komt er ook nog een ritje tussen in dit schema.
 
Waar gegeten?
Nou, vrnl. thuis. We zijn wel een keer een goede pizza wezen eten bij Mara Meo, en zaterdag jl. hebben we 's middags 'warm gegeten'  bij een van onze favorieten, Ristorante Giglio. Ook nu werd ons vertrouwen niet beschaamd, en de uitbaters maakten een bescheiden rekening op voor het alles dat we genoten.
 
 
 
 
 
Grappig wel, we waren de enige gasten binnen in de mooie sala. Buiten stonden de toeristen te wachten tot er een plekje vrijkwam op het terras. Zo'n ruimte voor ons alleen (a hard day's night uit de boxjes) hadden we niet eerder.