Lucca in Lockdown

Hoop in tijden van Corona:

Andrà tutto bene


19 maart



La Repubblica vandaag:

Weest verantwoordelijk, het zijn cruciale dagen

'Het is de dag die je wist dat zou komen', herinnert u zich deze titel van de nationale kroningssong voor onze Koning nog? De titel is evenzeer van toepassing op de komst van een nieuw virus dat plotseling opduikt, een zegetocht over wereld maakt zonder dat er vooralsnog kruid tegen gewassen is. Om een spoor van vernieling en ontwrichting achter te laten. Waar het eindigt weet niemand.

Zoiets als wat nu gebeurt met Corona werd al lang verwacht. Het was niet de vraag of, maar de vraag wanneer een dergelijke virusuitbraak zou plaatsvinden . Zoals de niet of maar wanneer-vraag ook geldt voor de mega aardbeving in Californië (ja, daar midden in het hi-techcentrum), of voor nog eens de aswolkuitbraak van die vulkaan op IJsland, of die bij Napels, op Bali of elders.... U ziet, ik ben niet te beroerd om wat zwartgallig te doen. Niet of, maar wanneer. Toch niet volgende week al? Je moet er niet aan denken....



De 'dag die je wist' was daar een maand of drie geleden in Wuhan, China.' Toen maakte het Coronavirus voor het eerst de zogenaamde 'oversprong' van dier naar mens. Op de markt waar allerlei dieren ter consumptie worden aangeboden, zoals daar zijn slangen, gordeldieren, apen, ratten, vleermuizen, wat niet al. Lekker! Ff roosteren, piripirisausje erbij smikkelen! Het is niet helemaal duidelijk om welke diersoort het hier is gegaan. Maar het tot dan onbekende virus heeft op die dag een of meer mensen,besmet. De vraag was eerst nog: kan het ook van mens op mens overgaan (hoeft niet per se). Nou, dat was snel duidelijk:ja,dus!. Binnen de kortste keren vernamen we het vervolg: ongeveer 70 miljoen mensen volledig geïsoleerd (opgehokt) in de de provincie Wuhan.

Er zijn in het verleden al heel wat virussen geweest die zo'n oversprong van dier naar mens hebben gemaakt. Zogeheten Zoönosen. Denk aan HIV, Ebola- Hendra- en Hantavirussen; bij ons ook de Ziekte van Lyme. Allemaal virussen (of bacterieën) die normaal - in een natuurlijke situatie - aanwezig zijn in een, misschien enkele- vaste gasthe(e)r(en): het in de virologie zo genoemde reservoir. Daar doen ze doorgaans geen kwaad, ingebed en gecontroleerd als ze ahw zijn in de ecosystemen waar hun gastheren hun natuurlijke plekje hebben. Met het omleggen van de regenwouden in Zuid-Amerika en in Africa bv. komen die virussen in problemen. (tussenvraag: zou dat bij ons in de Middeleeuwen ook zijn voorgevallen? Ik denk van wel. Maar we hebben sindsdien ws. groepsimmuniteit op kunnen bouwen).

Omdat hun vaste gastheer het niet meer trekt, cq. wordt uitgeroeid, moeten die virussen zich achter de oren gaan krabben. Wat denkt zo'n virus? Nou, volkomen kut dat ze hier mijn natuurlijke omgeving komen pletten, maar voilà, tegelijk worden mij nieuwe, ongekende perspectieven geboden: de mens (die alles zo goed weet)! Wat zijn er daar veel van....En een aantal is zo dom dat ze bv. mijn normale gastheer op hun etensbordje willen zien.

Ten strijde!. Nature strikes back! En zo is een nieuwe oversprong een feit. Voorlopig kan - in dit geval  - Corona goed vooruit. Elke dag feest, mede omdat de mensen de gevolgen voor henzelf in eerste instantie nogal bagatelliseren, en voor de gemeenschap als geheel onderschatten, dan wel geen verantwoordelijkheid voor wensen te nemen. Het eindeloze speelveld voor het virus wordt pas ingeperkt als besmette mensen weerstand hebben gebouwd (te meten aan antistoffen in het bloed), of na toediening van een op dit moment nog niet gevonden vaccin.

Nou ja, stop it! Ben je geïnteresseerd, lees dan dat boek Van Dier naar Mens, en je snapt beter hoe het werkt. En dat we moeten leven met volgende uitbraken van weer nieuwe virussen. Nadat Corona hopelijk het veld heeft geruimd. En dat gaat nog wel even duren. om te beginnen een week of 10.


Artikel Jean Pierre Geelen VK 21 maart

 Alles komt goed (maar het gaat nog wel even duren...)

Italië koos optie 3, Nederland optie 2, er is discussie over

Italië

Toscane, het oranje gekleurde stukje linksonder. Er gloort ook een beetje hoop: meer dan 1000 personen genezen in Italië

___

Het schijnt dat er in Wuhan, de bron, nu, na 3 maanden geen nieuwe besmettingen meer bijkomen, en dat het leven langzaam weer wat op gang komt. Dat is goed nieuws. Andrà tutto bene alla fine?

In Italië lopen we een fase achter bij China (nb. in NLD tenminste 2, wilt u dat overwegen?), we zijn in Italië nog niet toe aan het afvlakken van de curve 'besmettingen en doden'. Integendeel. Gisteren zijn er bijna 500 doden bijgekomen. Dat cijfer zegt meer dan het aantal officieel vastgestelde nieuwe besmettingen (ca. 2700 op een dag). Niet iedereen met klachten wordt nl. nog getest. Dus het aantal besmettingen ligt hoger dan het officiële cijfer, dat kan je gevoeglijk aannemen. Het goede nieuws is wel dat er een dikke duizend personen het ziekenhuis hebben mogen verlaten, genezen verklaard. 

Deze cijfers laten zien dat het virus hier nog niet is overwonnen. De piek in het aantal besmettingen werd verwacht tussen 25 en 28 maart. De zeer strenge maatregelen (iedereen blijft thuis als basis) zouden tot ongeveer dan van kracht zijn, en bv. de sluiting van scholen tot 3 april, Maar het lukt nog niet het virus eronder te krijgen. Vandaag heeft de regering dan ook besloten de lockdown-periode  voor vooralsnog onbepaalde tijd te verlengen. Nee, dat is niet misselijk.

Deze dokter zit er even helemaal doorheen.

Intussen zingen en klappen wij voor al het medisch personeel (en zelfs de politie) die momenteel een hell of a job verrichten. Elke avond om 18 uur. Ze verrichten wonderen, die lui, moeten vanwege de enorme toeloop op de voorzieningen zlefs al niet te doene beslissingen nemen: wie wordt geholpen, wie niet. Stel het je voor! 

En denk niet dat de medische zorg hier van 3e wereldniveau is: Italië staat op dit vlak een stuk boven... Nederland.

Wij

We zaten hier al behoorlijk relaxt, goeie balans tussen dingen die op een of andere manier inspanning vergen of gewoon moeten en rust. Door de omstandigheden zijn we nu doorgedaald naar een staat van diepe kalmte.

Door alle maatregelen zijn we, zoals iedereen hier, sociaal geïsoleerd. Opgehokt, zo u wil. Dat is nu al een maand zo, de eerste 1,5 week min of meer op eigen initiatief, de adviezen volgend, bv.menigte mijden, evenals trein en bus, en dus geen uitstapje naar Castagneto Carducci. Zelfs de stad niet in. Vervolgens ter naleving van de elkaar opvolgende decreten van de regering. Iedereen blijft thuis nu, dat is het uitgangspunt. 

Hoe leeg zijn de steden in Toscane.... heel leeg. Zie de beelden van het anders zo toeristische Firenze. In Lucca is het niet anders. Het oude centrum is leeg, zoals ook de locale Kalverstraat, die hier Via Fillungo heet. Of het oude Forum Romanum, de Piazza Michele (foto).

Gelukkig hebben wij nog de beschikking over een ruim en zonnig terras, dat kunnen maar weinig mede-Lucchesi zeggen. Die mogen al blij zijn met een minibalkonnetje. Als ze geluk hebben. Zelfs dat is de meeste inwoners van Lucca-centrum niet gegegeven. 

We kunnen  dus met dit  mooie weer lekker buiten een koffietje drinken, de krant of een boekie lezen etc. Dat doen we ook. Verder geniet ik daar de vogelgeluiden, en af en toe speur ik de blauwe lucht af om te zien of de eerste gierzwaluwen al terug zijn. Dat is een belangrijke dag: in Nederland zijn ze 3 à 4 weken later terug; een dergelijk verschil gaat ook op voor het verloop van de Corona-curve in Nederland.  Daarop zet ik nu een tientje in.

Door de totale lockdown is het leven in Italië, Toscane ook, quasi volledig tot stilstand gekomen, dat geldt uiteraard ook voor Lucca: geen kip op straat. Je mag je alleen buiten vertonen voor de bare necessaties of life. Maar niet zonder een passende verklaring waaruit die noodzaak blijkt. Het formulier ziet er zo uit:

De keuze aan gegronde redenen om je uit huis te vertonen is krap. Boodschappen doen mag, maar wel zo dichtbij als mogelijk, en niet even verder weg waar volgens de aanbieding het tweede pak koffie gratis is. Ommetje met de hond mag ook, maar ook dan zo dicht mogelijk bij huis. Samenscholingen van meer dan twee personen zijn verboden. De sfeer op straat is bedrukt en gelaten, voorzover je de gelegenheid hebt om dat waar te nemen.

De laatste keer voorlopig met Lucca naar Parco fluviale en rivier de Serchio. Illegaal, want te ver van huis

Wat bv. niet mag is fietsen, mijn ritjes kan ik op mijn buik schrijven. Ik las dat men dat in Utrecht onzin vindt. Fietsen in je eentje, of in klein groepje, wat kan daar mis mee zijn? Op zich niet zo veel, sterker: het bevordert je weerstand en het goede gemoed. Er zijn hier twee argumenten voor het verbod:

- te grote inspanningen onder deze omstandigheden vermijden (daar heb ik mijn vraagtekens bij, beetje in de heuvelen rond Lucca rondrijden doet goed aan lichaam en geest). Feit is wel dat auto's veel harder rijden , in de overtuiging dat ze niet meer met fietsers van doen hebben.

- gezien de overbelasting van de ziekenhuizen is de kans dat je bij een ongeval niet goed geholpen kan worden, of anders wel een kostbare plek van een Coronapatiënt in beslag neemt, en een beroepmoet doen op de zorg van toch al overbelaste medisch personeel (daar kan ik mij in vinden, het is een kwestie vancombinatie solidariteit en eigenbelang)

Wandelen over Muren rond het centrum: verboden!

Hoe het ook zij, fietsen valt onder de niet noodzakelijke verplaatsingen, verboden dus. En de handhaving erop is streng. Renners die het er toch op wagen worden onverbiddellijk van de weg gehaald. Gisteren werd ook iemand bekeurd die een ongeloofwaardige reden voor zijn aanwezigheid opgaf. Hij was opweg naar de dokter. De politie belde die dokter, en die had nog nooit van de patiënt gehoord. Dubbele boete: valsheid in geschrifte en niet in rechte lijn van huis naar dat doktersadres.

Een andere  wat hilarischer aanhouding: een echtpaar was met twee met de auto naar de supermarkt. Hen werd gevraagd naar de reden van verplaatsing. Ja, boodschappen doen.Maar dat mag niet met twee. Ja, maar mijn man weet zonder mij niet wat hij moet kopen. Dat kon de politiepatrouille wel begrijpen: geen boete, maar de man moest in de auto wachten. 

De Coronacrisis, tsja, we zitten er midden in, en we moeten er doorheen. We houden ons aan de regels. Ja, we zijn aan huis gekluisterd, zonder sociale contacten (die missen we het meest).  En ach, wat is helemaal het verschil dan met een vakantie aan de Spaanse costa's? Lekker niets doen,toch?Je wordt wakker, krantje scoren, een ontbijtje met koffie op het terras, wandeling met de hond, boekje, dutje, wandelingetje, glaasje, avondeten, beetje tv kijken, naar bed, want het is morgen weer vroeg dag! Het is dat je er naeen tijdje een beetje lamlendig van wordt. Vakantie gangers mogen op zeker moment terug naar huis, wij blijven nog even 'gevangen'. Dit is zo'n beetje onze dagindeling:

kommetje

ommetje

kommetje

tukje

ommetje

kommetje

tuk

(van Kooten en De Bie)

Het is wat het is, en daar gaat het om.

Lamlendig geworden na 2 maanden lockeddown

Lucca, stad in tijden van Corona

Allora Corona, ancora ora?



_____

12 maart

Brandweeroverschoenen van Michele

Italië in de greep van Corona, Nederland inmiddels ook

Bovenstaande grafiek toont het verloop van het aantal Corona-besmettingen in heel Italië. Merk op dat het aantal gevallen ongeveer een week na de eerste melding (20/2)  exponentiëel omhoog gaat. Na 2 weken stond de teller al op bijna 800. In China, dè bron van het Coronakwaad, was dat weinig anders. De groei is daarna gewoon verder doorgegaan, exponentieel, dus heel hard. Ondanks het feit dat voor de Zona Rossa in het noorden al enige tijd behoorlijk stevige maatregelen van kracht waren: de hele economisch zeer belangrijke regio met o.a. de grootstad Milaan zat op slot. Het aantal besmettingen in Italië bedraagt nu (stavaza 11/3) 12.462, 827 mensen zijn overleden. En het virus heeft zich genesteld in alle Italiaanse regio's, tot in Sicilië aan toe.

Elk nadeel hep se voordeel

Na carnaval begon het virus ook in Nederland, te beginnen met Noord-Brabant om zich heen te grijpen (brandhaard Tilburg: "Bij ons stond op de keukendeur...."), met vervolgens ook uitbreidingen naar andere provincies, alweer net als in China en Italië. En.... net als in Duitsland, Frankrijk en Spanje, alleen met ten opzichte van Italië een vertraging van zo'n dag of 10 . Waarom zou het in Nederland anders gaan? Ik hoor tot nu toe op de NLD radio en tv dat steeds 'passende maatregelen' worden genomen. Dat zeiden ze in eerste instantie in China en Italië ook. Dat bleek niet goed te helpen, het volk geloofde niet zo in het nut, of had gewoon geen zin om de regels te volgen. Mooi voorbeeld: jl. zondag zagen we overvolle skipistes bij Abetone in Noord-Toscane, precies op de grens met de Zona Rossa. Niks grote groepen mijden, niks een onderlinge afstand van tenminste een meter aan te houden.

Tsja, Nature strikes back. Ongeziene maatregelen blijken nodig te zijn, niet meer alleen gericht op het indammen van het virus (die fase is voorbij), maar om verdere uitbreiding te voorkomen. Zowel in China (wat laat) als in Italië (iets minder wat laat) zijn dat soort drastische maatregelen genomen toen bleek dat de verbreiding van het virus niet zo maar in de hand kon worden gehouden. In Italië werd het meest getroffen gebied in het Noorden al een paar weken geleden tot Zona Rossa verklaard. In Noord-Brabant is vooralsnog alleen de noodhulp op gang gekomen.

Er zijn in Nederland ongetwijfeld nadere vergaande maatrgelen op til. Je mag toch hopen dat er is geleerd van de gang van zaken in China en Italië. Hoopvol is dat de epidemie in China over zijn hoogtepunt heen is. Juist dank zij het stevige, zo niet dictatoriale beleid van baas Li Keqiang, de grote leider van de Volksrepubliek. Terwijl ik dit schrijf wordt daar in Den Haag over gepraat.

Zorgverleners, de nieuwe helden van Italië

Aanscherping beleid in Italië

Ik weet niet in hoeverre het beeld van Abetone hierboven eraan heeft heeft bijgedragen, maar dezelfd avond nog (zondag jl. dus) werden de strenge maatregelen bij decreet voor heel Italië van toepassing verklaard. In ieder geval zal hebben meegewogen dat de grenzen van wat de ziekenhuizen vermogen qua zorgverlening haar grenzen had bereikt,, ook buiten de Zona Rossa, en op diverse plaatsen al werd overschreden. Gebrek aan testmateriaal, besmette doktoren en verpleegkundigen, gebrek aan intensivecare-bedden, meer in het algemeen overbelasting van het personeel. Het allermoeilijkst is dat op diverse plekken de vraag al is wie nog kan worden geholpen, en wie jammer genoeg daarvoor niet meer in aanmerking kan worden genomen. De mensen hier hebben inmiddels goed begrepen wat voor krachtsinspanning in de ziekenhuizen wordt geleverd, en zijn de zorgverleners daar zeer dankbaar voor.

Laten we het in Nederland maar niet onderschatten: bij uitblijven van straffe maatregelen zal het zeker dezelfde kant op gaan, en komen de ziekenhuizen net zo snel in de problemen als nu in Italië het geval is. Ik heb wel begrepen dat men zich dat realiseert en dat men zich zowel in België als Nederland voorbereid op dergelijke situaties.

Toscane

Ook Toscane zijn de gevolgen eveneens fors,zij het dat het aantal besmetten hier een pak minder is dan in de noordelijke Zona Rossa. Lucca is na Firenze de meest getroffen provincie, zoals te zien is in onderstaande figuur (stand 10/3).

Alle openbare gelegenheden als musea en bibliotheken houden hun deuren al weken gesloten. De scholen (van kinderopvang tot universiteit) zijn al vanaf 3 maart gesloten. In eerste instantie was dat voor 2 weken, al snel uitgebreid tot gehoopte einddatum 3 april, en nu vraagt iedereen zich af hoe lang het allemaal gaat duren. Bars en restaurants dienden sinds vorige week om 18 uur te sluiten, sinds vandaag moeten ze de gehele dag dicht zijn. Daarmee is het dagelijks namiddagbezoek aan Bar Martini van Giulia uit ons leven verdwenen.

Aankondiging op de deur van Bar Martini

De sport ligt volledig op zijn gat. Alle winkels zijn nu dicht, op apotheken, krantenkiosken en etenswinkels na. Inderdaad, heel Lucca is in quarantaine! Voorlopig tot 25 maart. Alleen noodzakelijke verplaatsingen zijn toegestaan. Daar horen ritjes met de racefiets helaas niet bij..... Dat is mede om te voorkomen dat je bij een valpartij (ongelukje zit soms in een klein hoekje, nietwaar Riena?) een beroep moet doen op de beperkte of non-existing capaciteit van het ziekenhuis. Onduidelijk is of we eigenlijk wel met de hond mogen wandelen.

De anders zo drukke Piazza S. Michele

In de stad hangt een nogal naargeestige sfeer. Het is superstil, de straten zijn leger dan leeg. Alleen mensen op straat die op weg zijn naar de supermarkt, slechts een per familie mag dat doen. In de winkels die nog open zijn mogen maar een beperkt aantal mensen tegelijk naar binnen, soms maar een voor een. 

In de (vele) kerken in de stad orden geen missen meer opgedragen. Bij een van de twee kerken bij ons in de straat hangt een mededeling aan de deur: je mag als individu nog wel naar binnen, om in je eentje te bidden. Tegen Corona, ongetwijfeld.

Overigens een compliment voor de Italianen (complimenti per gli Italiani): ik heb hier nog niets van hamsteren gezien. Dat is in Nederland vandaag wel anders, hoor ik al de hele dag op de radio (NPO1). Tsja, door die almaar doorgaande berichtgeving werk je als media het hamsteren wel in de hand...

Voor Mary-Anne en mij zit er niets anders op dan er maar het beste van te maken, mindfull en stoïcijns als we (kunnen) zijn. Wordt nog wat om dat vol te houden. Zelf ga ik lekker lezen en beleefdelente volgen. Extra dutje misschien.

Maandag jl. konden we nog gaan eten bij Ristorante Tambellini in Sant'Alessio, dat soort dingen zit er voorlopig ook niet meer in. We hebben met mooi weer ook gelukki nog wel enkele lange wandelingen kunnen maken met Lucca, o.a. langs rivier de Serchio. Beetje onduidelijk of dat komende tijd nog gaat lukken, gezien de te volgen regels.

We zijn al eerder in zelfverkozen semi-quarantaine gegaan: gepland resije met de trein gecancelled, de drukte in de stad gemeden, etc. Die s.q. is nu dus verkeerd in een volledige quarantaine. Maar ik hoor NU  (15.20 uur) meneer Rutte praten: in Nederland gaat het dezelfde kant op. Ik sprak in het begin die verwacjhing al uit. Wij verkozen om ondanks de ontwikkelingen hier om niet terug te reizen naar Nederland (dat zou ook allerlei lastige practische consequenties met zich meenemen). Met de laatste stand van zaken die ik nu van Rutte cs. verneem was dat een goede keuze: Italië ligt enkele fasen voor, en de maatregelen zijn strenger dan vanmiddag in NLD is besloten. Er is dus kans dat we  er hier eerder van af zijn. Zoals het in China nu ook aan het verbeteren is.

Wielrennen

Alle grote wielerevenemnten hier in de omgeving waar ik me zo op had verheugd zijn afgelast. Stradebianche, Tirreno-Adriatico vonden geen doorgang. Men begint hier met grote vreze te vrezen dat ook de Giro d'Italia niet gaat worden verreden, un disastro.

Iedereen boven in Matraia

Jl. zondag kon ik nog, naar nu blijkt, voorlopig mijn laatste ritje maken op mijn trouwe Pina. Prachtig weer, fijn gezelschap, schitterend parkoers.

Met Ilaria omhoog

Cristina al commando

 Bochtje trekken

 Voorlopig zit dit er niet meer in, helaas.  Gevoel voor de zin van het leven kreeg een deuk.

Zie het motto van deze blogs: Leven, want fietsen.

Lucca laat alles gelaten over zich heen komen

Ik bekijk het even van een afstand (maar ik ben er niet helemaal gerust op)

______

Al met al: Lucca is in geen tijd varanderd van een levendige sfeervolle stad in een very dooie zooi. Een Ghost Town. Cosa possiamo fare?.....

CRONACA

Ghost Town: Lucca, una città ai tempi del Coronavirus

mercoledì, 11 marzo 2020, 13:18

Lucca ha cambiato aspetto in poco tempo, adattandosi a questa difficile situazione dovuta al Coronavirus: saracinesche abbassate, pochissime persone nelle strade e tutte che si tengono a debita distanza, qualcuno indossa una mascherina protettiva, altri una sciarpa tirata su per coprire bocca e naso.

Chi fa la fila per entrare nei pochi negozi aperti, aspetta il suo turno fuori dal locale, se l'attività commerciale non è abbastanza grande da consentire una distanza tra le persone di almeno un metro, e tra i clienti delle farmacie troviamo una grande richiesta di igienizzanti per le mani.

Sopra le saracinesche abbassate sono attaccati fogli dove viene spiegato che la decisione della chiusura dell'attività è dovuta a un senso civico e per tutelare la salute dei clienti e dei dipendenti in questo difficile momento. Non c'è una data di probabile riapertura delle attività commerciali nell'avviso ma è tutto rimandato a uno "Speriamo di tornare presto alla normalità".

In un'attività commerciale aperta, sopra l'avviso dove viene chiesto di attenersi alle disposizioni entrate in vigore nel DPCM 8 marzo 2020, c'è attaccato un post -it con la scritta "Insieme ce la faremo". Ed è proprio quello che tutti ci auguriamo.

Het Wielervoorjaar in Toscane, leven onder Corona

Met dank aan het Chinese regime
__________

Het begon weliswaar allemaal in China, maar inmiddels is duidelijk dat Italië de halve wereld aan het besmetten is, vanuit Zona Rosa Noord-Italië (la Repubblica, 6 maart 2020)


6 maart


Gisterenochtend kwam het al even verwachte bericht: wielerkoers Strade Bianche, in mijn ogen de allermooiste eendaagse wedstrijd van het jaar, gaat definitief niet door. Via een landelijk decreet opgelegd. Nou ja, de helft van alle ploegen had al aangekondigd niet te zullen deelnemen, vanwege logistieke lastigheden en de kans op besmettingen en het risico in quarantene te worden geplaatst. De afgelasting geldt zowel voor de mannen- als de vrouwenkoers. En zojuist (13 uur) hoor ik dat ook Tirreno-Adriatico en Milaan-San Remo zijn geschrapt. Helaas, helaas, ik zou volgende week de eerste twee etappes van de Tirreno gaan volgen... Daar gaat weer een beetje zin van het leven....



Eerder werd al bekend dat de toerversie die voor zondag op het programma stond geen doorgang zou vinden. Heel jammer, maar ja, het decreet van de Italiaanse regering was helder: de komende maand mogen alleen sportwedstrijden achter gesloten deuren doorgaan, topvoetbal zonder publiek dus bijvoorbeeld. Marathon van Rome (10.000 deelnemers) eind van de maand: ook afgelast. Musea en blbliotheken ook dicht. Op last van de HH. Katholieke Kerk is het wijwater uit de wijwatervaten (bij de ingang van de kerk)  verwijderd. Wel logisch, want elke gelovige roert daar met zijn hand in, om vervolgens met het aldus bevochtigde lichaamsdeel een kruisteken over het gezicht te maken. Waarmee dan weer wordt afgesmeekt dat het vermetele virus hem/haar voorbij zal gaan.



Tijdelijk drooggevallen wijwatervat (logisch als ook de koers niet doorgaat..)

Gesloten zijn voorlopig nog vele andere deuren, nl. die van alle scholen en universiteiten. Voorlopig tot 15 maart, maar er wordt al hardop uitgesproken dat verlenging waarschijnlijk is. 

Stand van Zaken d.d. 6 maart 09.00 uur (bron: La Repubblica)

Intussen probeert president Mattarella zijn Italianen te kalmeren:"Geen ongefundeerde angst a.u.b., wij moeten en kunnen vertrouwen hebben in Italië". Maar die oproep lijkt me  'umsonst'. Het aantal besmettingen blijft volgens verwachting nog wel even toenemen, zelfs met de onvoorwaardelijke steun van de Heer : juist deze morgen werd het eerste positieve geval binnen het Vaticaan bekend. Nou, dan weet je het wel.... Met alle macht proberen de instanties te voorkomen dat het virus zich verder uitbreidt, zie deze 13 aanbevelingen:

 

Eerste aanbeveling: bij de ingang van alle openbare gelegenheden, zols sportscholen, supermarkten en apotheken de mogelijkheid verschaffen om de handen met desinfecterende vloeistof te wassen. Laten we hopen dat het helpt

Hoe het allemaal zo ver kon komen, lees je HIER. 

De situatie in Toscane, c.q. in Lucca

In mijn vorige blog van 24 februari jl. kon ik nog melden dat er in de regio Toscane niets aan de hand was. De inkt was nog niet droog of ook hier sloeg het virus toe. De updates omtrent 'de toestand' volgen elkaar in rap tempo op.

Inmiddels telt Toscane (stavaza vanochtend) dus 60 gevallen van besmetting (zie kaartje), waaronder ook enkele binnen de provincie Lucca. Het dichtsbijzijnde geval is maar een km of 2 van de plek waar wij wonen.
De gevolgen zijn te merken. Ook hier zijn uiteraard alle scholen/opleidingsinstituten gesloten. In Lucca zijn de straten in het centrum nogal heel erg leeg:('non c`e.gente') Het leven is er helemaal uit, en dat geeft een ietwat bizarre sfeer.

Enerzijds volgen veel mensen het advies van de overheden om plekken waar veel mensen bijeen komen te mijden; de inwoners van Lucca en omgeving mijden in groten getale het centrum. Anderzijds is het toeristenbezoek behoorlijk ingestort. Veel Toscane/Lucca-bezoekers in spe hebben hun reis en verblijf gecancelled,  Gevolg: veel lege hotels en B&B's, sommige zijn zelfs al gesloten, in afwachting van betere tijden.
Een en ander betekent vanzelfsprekend zwaar weer voor vele winkels in het centrum van o.a. Lucca. Zij zijn een hoop vaste en losse klandizie kwijtgespeeld dank zij Corona. Een dikke tik voor de economie, zoveel is zeker. Pasen valt al niet meer te redden, men hoopt en bidt voor een zomer die nog iets van de ellende kan goedmaken.  

Afgezien van dit alles ziet het leven er redelijk normaal uit, d.w.z. er is geen paniek, er wordt niet gehamsterd. De stemming is wat gelaten: cosa possiamo fare - wat kunnen we doen?

.... en wat doen wij?

Wij?



Wij volgen zo'n beetje de goede raad der overheden. Behalve veelvuldig de handjes wassen is dat vooral het mijden van plaatsen met veel mensen op een gering oppervlak. We doen gewoon boodschappen, we gaan dagelijks einde middag gewoon naar wijktrefcentrum Bar Martini, en we gaan af en toe gewoon 'op restaurant'. En, uiteraard, gaan we gewoon wandelen met hondje Lucca, dat spreekt. 

Spelen met Mimi in Bar Martini

En ik blijf fietsen (zij het met een onderbreking van zowat 3 weken i.v.m. - ahum- luchtweginfectie). Heb ik maar niet verder verteld, want daar komt alleen maar ellende van. Het hoesten had een andere oorzaak hoor, maar als ik in die periode in de trein zou hebben gezeten zou ik er zeker uitgehaald zijn, en wellicht in quarantene gezet.Zoals gisteren met iemand gebeurde in de trein van Livorno naar Milaan.

Lekker trappelen, deze keer met Bruno

Maar bus en trein mijden we, dat dan weer wel. Om de kans op ongewenste blootstellingen zoveel mogelijk te beperken. Zo zien we maar even af van ons voorgenomen vakantietripje naar Castagneto Carducci en Bolgheri,met die fantastische Viale dei Cipressi als oprijlaan. We organiseren eigenlijk onze eigen Lock Down.

Viale dei Cipressi

Door het gedoe is ons leven van alledag wel anders dan anders, wat saaier ook, zonder echte uitstapjes, en voor mij als fietser ook zonder bezoekende buitenlandse coureurs om een ommetje mee te fietsen.. Maar we slaan er ons man-en vrouw-en hondmoedig doorheen.en wachten gewoon af wat nog komen gaat. Met een paar weken kan Corona ook zo maar weer vertrokken zijn, als de temperatuur lekker omhoog gaat. En anders.... dan is het anders. Dan zal de hooikoorts wel weer toeslaan.

Toch nog koers!!

Twee dagen voordat de maatregelen werden afgekondigd werd er hier in Toscane toch nog een mooie koers verreden: de Giro delle Colline Lucchese. 

Tot mijn grote verrassing (en niet alleen de mijne) stond ook Claudio Gaudianello aan het vertrek van deze zogenaamde Granfondo (of Cyclosportive). Claudio Gaudianello, de zeer
oudgediende. Hij reed in de jaren  '30 nog rond op houten wielen waarvan hij zelf zo nodig onderweg de gebroken of gebarsten spaken wist te repareren. Als de nood echt aan de man was zelfs door langs het parkoers een geschikte beukentak af te breken (met zijn blote handen) en die met een soort stenen vuistbijl in de gewenste wiel- of spaakvorm te handwerken.  


                       Claudio Gaudianello, eerste boven GPM Montemagno

Er doen overigens nog veel meer straffe verhalen over deze voormalige superster de ronde. Zo knalde hij eens in een ziedende afdaling van de Monte Magno op een overstekend wild zwijn, een vrouwtje. Claudio overleefde de klap wel, het vrouwtjeszwijn niet. Nadat Claudio was opgekrabbeld verloste hij het arme beest namelijk in hoogsteigen persoon uit haar lijden door een welgemikte klap achter haar linkeroor (naar ik meen). Vervolgens bond hij het beest op zijn besmeurde tricot. Hij achterhaalde de kopgroep en demarreerde vol op de volgende klim. Zo reed hij solo naar de meet waar hij het wild zwijn verdeelde onder zijn dolenthousiaste supporters. Ongelooflijk! Ik zie Peter Sagan eerlijk gezegd nog niet zo gauw met een wild zwijn over de meet komen. Al was het maar bij gebrek aan wilde zwijnen op de meeste Protourparkoersen..
Fijne vent, die Claudio.
 

Genoeg ouwe koeien, terug naar de koers.

De Claudio van vandaag is niet goed bekend met de moderniteit: Het feit dat deze Gran Fondo tegenwoordig sexeneutraal is bevalt de ex-campionissimo allerminst. Later zou het toegeven: precies om deze reden demarreerde hij vanuit het vertrek in Lido di Camaiore (normaal a.s. dinsdag de startplaats vande eeertse etappe van de Tirreno). Hij kwam 15 km verder - voor de zoveelste keer in zijn carrière- als eerste boven op de Montemagno, waar de onder een novemberstorm in 2019 bezweken majestueuze steeneik zoals zo vaak eerder geen getuige meer kon zijn van zijn exploit.

Het peloton passeert op circa 4 minuten van Claudio. We herkennen onder meer de in haar toch wel laatste jaren koersende Stella Cadente en de zeer talentvolle Britse Maggie Straal (daar gaan we nog veel van horen!), Aurelia Fiasco (zus van de gekende Gianni). Om maar een paar van de deeelnemende dames te noemen. Zij passeren in de eerste linies van het peloton. Wel voorafgegaan door de gebroeders Giovanni en Gianbattista Gaudianello, die keurig afstopwerk verrichten voor hun oudste broer (zoals het hoort, natuurlijk).

Doorkomst van het achtervolgende peloton

Van de mannelijke kanshebbers zie ik Maurio Pazzo, Paolo Dellapasta, Gianni Fiasco, Patricio Pompino (de gekende wieltjeszuiger), En niet te vergeten de gerenommeerde klimmer uit de Hoekse Waard, Giovanni 'Pinocchio' Poley. Pazzo probeert te demarreren, maar wordt onmiddellijk teruggereden door een sterke Poley die op zijn wiel springt. Omringd door zijn knechten zie ik verder nog in het midden van het peloton ook de volgens zeggen intelligente Edu Cato voorbij schuiven.

Hoe de koers verder verliep is mij helaas ontgaan. Er was geen rechtstreekse uitzending op TV. In de uitslag komen we Claudio in ieder geval niet tegen. Sterker nog, aan de finish was het vergeefs wachten op zijn aankomst. Daarop werd onmiddellijk een grote zoekactie opgezet. Pas diep in de avond werd hij ontdekt in het orchideeënrijke hellingbos halfweg parkoers. Dank zij een onder een oude eik huilende wolf (die rukken net als bij ons ook in Toscane op). Hoog in die boom hing onze held Claudio dubbelgevouwen over een dikke tak  Hij moet in de afdaling een haarspeldbocht verkeerd hebben ingeschat. Een merel was al begonnen met een nestje te bouwen op zijn pet. Want ja, het is toch  lente. Maar aldus kwam wel een toch nog onverwacht einde aan de glanzende carrière van Claudio Gaudianello. Jammer, zo'n tragisch einde. Er zat nog veel in. In Claudio.

Claudio, op dit moment nog aan kop van de race