Lucca: het leven in berichten en adviezen

    Strade bianche

_________

Het leven is niet altijd mooi....

Francesco Novelli en Giorgio Tenucci

Zaterdag j.l. overleed Francesco Novelli, 38 jaar pas, vader van een dochtertje van 8 maanden. Niet door een fietsongeluk, maar thuis. Geheel onverwacht. Af en toe reed ik hier met hem, de laatste keer nu een week of 3 geleden (foto). Een sympathieke gast is niet meer...

____________

Meer slechte berichten

Bij ons eerste verblijf in Lucca, nu al weer 4 jaar geleden, kocht Mary-Anne een stadsfiets bij Paladino. Die stond altijd binnen, veilig en goed voor het behoud van haar bici da città. Omdat de tegelvloer in de gang van ons appartement werd gerenoveerd moest het karretje tijdelijk buiten staan. De 2e nacht werd ie ontvreemd. De laatste tijd is hier in het centrum van Lucca volgens berichten in de krant en van de politie een georganiseerde fietsenjatterij aan de gang. Er zijn ook veel fietsen teruggevonden, ik zal maar niet zeggen waar... anders maak ik me nog schuldig aan stigmatisering. Inmiddels staat er trouwens weer een nieuw fietsje in de vers betegelde gang. Samen met haar e-bike, die vorige week is aangekomen via Soetens Transport. Kunnen we samen ook wat buiten de stad toeren.

 

 

Twee weken geleden werd bekend gemaakt dat behalve o.a. Lenny Kravitz en Mark Knopfler (v/h  Diarree Steeds) ook Bob Dylan naar Lucca zal komen in het kader van het Lucca Summerfestival. Shit, da's op 1 juli, de dag ervoor reizen we terug naar Nederland. Ik ga er niet voor bijtekenen hier, want er is ook nog zoiets als de Tour in Utrecht.

 

 

 

Slecht nieuws betreft de storm die de regio trof, 9 dagen voor de start van de wielerkoers Tirreno-Adriatico. Over het door de heren coureurs af te leggen parkoers voor de eerste etappe, een ploegentijdrit rond Lido di Camaiore, was er geen doorkomen aan, zoals ik krabbelaar Van de Laar ook zelf heb ondervonden. De orkaan blies ongeveer 20.000 bomen omver, veroorzaakte in de bergen honderden grotere en kleinere frane (instortende bergwanden) waardoor dorpjes even afgesloten werden van de buitenwereld; en er waren doden en gewonden te betreuren.

Een van de meest getroffen plaatsen was Bagni di Lucca. Aldaar brachten de wortels van een gesneuvelde boom een doodskist mee naar boven...

 

... typisch geval van luchtje scheppen.... 

Thomas Dekker

Wat eerst leek uit te draaien op 'goed nieuws' verkeerde toch nog in een wat mij betreft slecht bericht. TD liet op de baan in Mexico zien dat hij nog altijd heel hard kan rijden. Werelduurrecordpoging bijna geslaagd. Dat had hem eigenlijk een nieuw contract moeten opleveren. Er waren gesprekken, o.a. met Team Roompot, maar uiteindelijk leidde het tot niets. Jammer, jammer. Tsja, plaatsen in een goede ploeg zijn natuurlijk duur. Of er een plekje voor je is kan verder van een boel dingen afhangen; talent alleen, da's voor een beginnend prof nog wel toereikend, maar eenmaal op leeftijd en met jaren ervaring in het peloton later spelen er vaak ook andere dingen. Het wielerwereldje kent zijn eigen regels.

 

Goede berichten

                  De fiets van Tom Leezer wordt gewogen

 

Die zijn er ook. De 1e etappe van de Tirreno ging nl. ondanks de stormschade tòch door. De ploegentijdrit werd ingeruild voor een individuele, over een korter parkoers in Lido. De teambussen, de start en de aankomstlijn lagen op een zakdoek bijeen. Met Paladino en Cristiana begaf ik me tussen al het gedoe, heerlijk! Zal straks in Utrecht wel een onsje minder zijn. Misschien bij de start van de Vuelta, want ik lees net dat Utrecht die ook binnen zou willen halen...

 

 

              Poels rijdt uit                                   Mollema rijdt in

 

 Startvolgorde

 

Passage Monte Pitoro, 2e etappe, met rechts Jens Debusschere, winnaar van de etappe

 

Goed nieuws is ook dat ons huis in Utrecht vanaf half april zal worden verhuurd. Nou ja, beetje voorzichtig nog maar. Eerder was er al een kandidaat, een Canadees, die de overeenkomst echter wegens een salarisconflict op het allerlaatste, maar dan ook werkelijk het allerlaatste moment cancelde. We houden het vooralsnog op 98,73 % kans dat het nu wel door gaat. 

Wonderbaarlijke reddingen

Nog meer goed nieuws. Een olifant en een steenuil, die beide het haasje leken, werden op wonderbaarlijke wijze gered. De olifant raakte 'stuck in the mud' toen hij zich bij een wat modderige drinkpoel wat wilde opfrissen. Er moest wat graverij aan te pas komen om het zware geval weer op het droge te kunnen laten komen.

 

De Spaanse veterinair en acupuncturist Edurne Cornejo kreeg een gewonde steenuil op zijn behandeltafel in een opvangcentrum even ten westen van Madrid. Het beestje kon niet meer op zijn pootjes staan door verwondingen aan zijn rug. Na een reeks behandeling is de steenuil weer vliegvaardig. In dit artikel zie je 10 foto's van de behandeling.

 

Dagelijks leven in Lucca

Dat lijkt best veel op ons leven in Utrecht. We doen onze werkjes voor steenuil en das, doen boodschappen etc. Naar de film gaan we hier (nog?) niet; wel keken we Gomorra op de laptop, leuk, maar toch anders. Wel dagelijks tochtjes door de stad met zijn prettige geroezemoes. Rondje over de Muren, kletspraatje hier en daar, even bij Paladino langs, en elke dag eindigen we wel bij Giulia voor een drankje en een goed gesprek over de actualiteit, de mensen, Lucca en Italië.  Ook met andere gasten. Zoals met de hevig getatoeeerde linguïst Marco, werkzaam aan de Universiteit van Pisa; die kan in woord en gebaar precies aangeven wat de verschillen zijn tussen de diverse Italiaanse maffia-achtige organisaties, zoals de N'Drangheta, Camorra en de maffiosi uit het noorden. Lachen! Zo'n week of 2 geleden kwamen de eerste groepen toeristen weer opdagen. Ook veel schoolexcursies deden de oude stad aan. Ik zag wel dat er weer een hoop leuke meisjes zijn bijgekomen. De meeste wel een beetje klein. Zoals mijn vader dit jaar nog eens zei op zijn ziekbed (op 7 maart j.l. is het al weer een jaar geleden dat hij overleed): 'ze zijn zeker jouw maat niet'. Ja, het koersinzicht heb ik van hem.

 

Op bescheiden wijze hebben we ook Mary-Anne's 66e  verjaardag gevierd. Dat doen we traditioneel met een lekkere maaltijd bij een van onze favoriete restaurants, Osteria Tambellini in Sant' Alessio.

 

                   Het feestvarken                         Echtgenoot aan de bloemetjespasta

Voor het eerst ben ik hier naar het stadion geweest met Riccardo en Mirco, cf.  een afspraak van vorig jaar. Ik trof het wel, het ging om de ietwat beladen streekderby tussen Lucca en Pisa, in een emotievolle wedstrijd door 'ons' gewonnen met 2-1.

 

 

                  Curva Ovest                  Mirco, Riccardo + hooligan in opleiding

 

 

Fietsen hoort er ook bij, het zal eens niet... Samen zijn we naar de moerassen van Massaciuccoli gefietst, een aardig tochtje van v.v. 48 kms, voornamelijk langs de rivier de Serchio (waarlangs het weer volop de Cetti's zangers zijn die er luidkeels de rust verstoren).



Van mijn raceritjes waren er nogal wat aan de erg winderige kant. Richting zee, maar ook met een straffe valwind vanaf de bergen had ik af te rekenen. Uiteraard ook mooie dagen genoeg, getuige de fotootjes; het bruin begint er al een beetje op te komen.



Als het zo ut komt rij ik alleen, maar vaker gaat het met anderen:


     ... met Andrea, Cristiana, Paladino en ...?

                        Met Roberto bij zijn ouders nabij Bagni di Lucca (foto Dario)

Lessen voor een beter leven

Balans drinken

“Foto’s van individuen die een kleine dosis alcohol hadden geconsumeerd werden als aantrekkelijker gezien dan foto’s van nuchtere individuen,” zo schrijven onderzoekers van de Universiteit van Bristol (bron: Scientas.nl). Uit eerder onderzoek was al gebleken dat het nuttigen van alcohol ervoor kan zorgen dat we anderen aantrekkelijker gaan vinden. Dubbele punten. Carnaval? Doordrinken na 2 à 3 glazen doet het gewonnen voordeel geloof ik weer teniet. Dus: drink met mate, maar zeker niet meer (of minder) dan strikt noodzakelijk.

Hard werken contraproductief

Als er toch geen onderzoekers waren... Tijs Goldschmidt haalt in zijn boek 'Vis in bad' een studie aan naar het effect van legselgrootte op de overleving van torenvalken.  Meestal hebben deze dagroofvogels zo'n 4 eieren in het nest.  De lekkere trek die de jongen die daaruit voort komen kan meestal zonder overdreven veel moeite door hun liefhebbende ouders worden bevredigd. Het is voornamelijk aan pa TV om te jagen.  Hij heeft aan een uurtje of 4 genoeg om zijn belangrijke taak te volbrengen. De rest van de tijd zit ie maar wat te lummelen. Ma TV zou dus best meer eieren kunnen leggen (hetgeen ook wel gebeurt). Het paar zou dan meer nakomelingen krijgen dan concollega's met maar' 4 eieren in het nest, een mooi voordeel als het aankomt op het doorgeven van je genen. In het onderzoek dat zich afspeelde in het Lauwersmeergebied, verkleinden of vergrootten de onderzoekers het aantal eieren in het nest. Bij de legsels van >4 eieren moesten de mannetjes veel harder werken, aan vrije tijd bleef weinig over. De - geringde-  vogels werden ook de jaren erna gevolgd. Wat bleek: de sterfte in de volgende winter was bij de torenvalkmannetjes met het minste aantal jongen te verzorgen het kleinst, en bij de zich een slag in de rondte werkende mannetjes met gebrek aan vrije tijd het grootst. Leve het onderzoek! Conclusie van Tijs: maximale inspanning leveren (laat staan 'je dood werken') is niet zaligmakend: lummelen is van levensbelang!

Is dat niet te veel de natuur naar de mens vertaald? weet ik dat sommige lezers zich dan afvragen (alsof de mens niet tot de natuur behoort..). Denk het niet. Iedereen die wel eens een stuk, een boek heeft moeten schrijven  heeft ervaren dat je niet zo gaat zitten en je gedachten er uit knalt. Dat geldt net zo goed voor het schrijven van dit blog. Je hangt wat rond, je pikt passende info op, je laat nog ongeziene verbanden rijpen, je leest eens wat en laat in de tuin (of op de fiets!!) je gedachten nog eens gaan over het een en ander. Zogenaamd niets doen is dus nuttig.

Dit was weer een tekst van Lummelaar Van de Laar: een verstandige Lanterfanter.

NB. Past u ook even op als u een wildpark bezoekt? Anders lukt het mogelijk niet meer om bovenstaande verstandige adviezen in praktijk te brengen. Klik hier voor enige enerverende beelden.



                 Grote kuis                   Zicht voet klim Gombitelli richting Lucca (SP1)

 

Italië: wieler- en wolvenland

               Op den (te?) groten molen, 58x14

De recordpoging

Daar gaat ie! TD, en hij haalde het net niet. Jammer, jammer (maar hij is nu wel recordhouder van Europa, en uiteraard van Nederland, dat dan weer wel). Het scheelde ongeveer een rondje, zeg 17 seconden, da's niet veel na een uur knallen! De insiders en fans hier in Lucca vonden dat verzet van 58x14 wel heel erg groot. Francesco Sulas op onderschrijft dat idee op de website Cicloweb.it: het gekozen verzet getuigt volgens hem weliswaar van grote moed, maar is moeilijk een uur vol te houden. Zelfs Sergey Gontchar zou er volgens hem in goede doen de rillingen van hebben gekregen.

Hopelijk krijgt Dekker op basis van deze sterke act een nieuwe ploeg; op je 30e afscheid nemen is rijkelijk vroeg, nietwaar? Maar ja, de plaatsen zijn duur, je moet economisch van waarde zijn voor de sponsor. Door prestaties of je moet anderszins publicitair interessant zijn; dat lijkt me in het geval van TD wel in orde. Team Roompot misschien? Nou, bijvoorbeeld. Zou zeker een versterking van de ploeg zijn. En dus meer publiciteit, En dus straks de helft van de Nederlanders in een Roompothuisje op midweek, al of niet van de winst uit de Staatsloterij. Thomas zelf wil graag door als coureur, vertelde hij vanavond bij DWDD. Best ook bij die nieuwe Nederlandse ploeg. Duur is hij niet. Op gezag van tafelheer Philemon: Roompot heeft niet eens het minimumloon beschikbaar om TD te kunnen aantrekken. Meer loten kopen, mensen!

'It's all about the money'

Het gebrek aan economisch nut kan contractverlenging in de weg staan, zoals buurman Sebastian Lander ondervond. Deze jonge Deen met aardig palmares reed 2 jaar bij protourteam BMC. Moest knechten, vooral. In die 2 jaar werden er in Denemarken minder dan 50 BMC-fietsen verkocht. Beetje weinig, ergo: Lander commercieel niet interessant, einde contract. En tsja, er komen elk jaar nieuwe talenten over naar de profs, nog zeer beloftevol, en misschien ook commercieel interessant. Hij rijdt nu voor een Deense continentale ploeg, hoopt zich daar weer wat meer in de kijker te rijden.

 

Zelf nog gefietst?

Zeker wel! Het werd een week van 475 kms, met de nodige hoogtemeters. Vandaag daarom rustdag, met Mary-Anne lekker gegeten bij Trattoria Da Giulio. Lucchese kaart aldaar, we komen er graag.

  Zicht op Buti vanaf klim

De week begon met mijn eerste attack van het seizoen op de Monte Serra. Dit keer vanaf Buti. Die Serra zat me al vanaf het begin van ons verblijf  aan te staren, wanneer kom je  nou? Vanuit huis hebben we uitzicht op de top, vandaar. Op de route vanaf Buti ligt een testtraject waar veel profs uit de buurt meten waar ze staan. Ik heb eens gekeken. Het blijkt dat ik 20 minuten meer nodig had dan de snelste die ik ben tegengekomen: Jesper Hansen (Tinkoff-Saxo). Die reed met een gemiddelde van ruim 21 km/hr omhoog. Voor zo ver nodig: een lesje in bescheidenheid voor deze krabbelaar. Het was boven trouwens wel mooi, lentekleuren. Ik houd ook van de snelle afdaling naar Calci, beloning volgt op inspanning.

Crocussen op de Mont Serra

Een ander best wel pittig ritje was met Dario en Giorgio in de heuvels benoorden Lucca. Mooi, mooi, mooi. Ook in dit geval maar eens gekeken hoe het nu zit met mijn 'prestatie' in het licht van die van andere fietsers van divers allooi. Het ging eigenlijk best aardig op bv. de met gem. 7% klimmende Via di Tramonte. Ik deed er 20min en 20 sec. over. De Strava-lijst op dit segment wordt aangevoerd door Chad Haga (Giant -Alpecin; 9.54 min) en Michele Bartoli (ex-prof; 11.10). Die reden dus ongeveer dubbel zo hard omhoog.

 

 Met Giorgio Tenucci boven op Tramonte

 

 

Italië Wolvenland

Het gaat goed met de wolven in Italië. In de jaren '70 waren er nog een honderdtal over (vrnl.  in de Apennijnen), volgens de laatste schattingen (2014) zou de populatieomvang nu tussen 1600 en 1900 liggen. Ook in streken waar ze sinds jaar en dag waren uitgestorven worden ze weer gespot. Ze komen nu voor Calabrië in het zuiden tot Piemonte in het noorden. Uitsterven deden ze door felle jacht, uitgevoerd door goed betaalde en bij de boerenbevolking geliefde 'lupari'. Sinds Karel de Grote  een speciaal corps van lupari in het leven had geroepen was de wolf zijn leven niet meer zeker. Eeuwenlang werd meedogenloos jacht gemaakt op wolven, tot een wet in 1971 daar een einde aan maakte (hoewel stroperij ook vandaag de dag nog wel voorkomt). Toen kon de populatie weer gaan groeien. Doordat boeren en herders in deze eeuw in groten getale akkers en weidegronden verlieten won de natuur terrein terug. De oppervlakte bos en struikgewas kon toenemen tot ongeveer 40% nu. Wild zwijn, edelhert, ree en berggeit profiteerden daarvan; en de wolf profiteerde mee. De huidige generatie herders weet hun kuddes beter te beschermen, bijvoorbeeld door jonge lammeren in het midden van de door honden bewaakte kudde geboren te laten worden. Mocht er toch eens een wolf toeslaan hebben ze recht op compensatie in geld. (bron: Corriere della Sera-Sette/27022015)

 

 

Samenleven met wilde wolven, het kan dus heel goed. Ze mijden mensen trouwens als de pest (waar ze gelijk in hebben). Nu wolven de laatste tijden ook aan de poort van Nederland staan krijgen sommigen het evengoed erg benauwd. Met voorop ex-kamerlid voor het CDA, Annie Schrijer-Pierik, onze eigen Sarah Palin volgens sommigen. Zij vindt natuurbescherming ver doorgeslagen en schuwt daarbij valse argumenten en paniekzaaierij niet. Vanochtend hoorde ik haar toevallig op de radio in discussie met Jaap Dirkmaat, voorzitter van Das & Boom. Zij kwam met een voorbeeld dat in een bepaald dorp wel miljoenen werden uitgegeven voor een dassentunnel, maar dat er geen geld was om een veilig zebrapad voor overstekende kinderen van de grond te krijgen. Dit heet stemmingmakerij: een dassentunnel aanleggen kost heel wat minder, door de bank €20.000,- . Paniek zaaien kan ze ook. Een bericht op de website 'Wolven in Nederland', een samenwerkingsverband van onder andere Natuurmonumenten, ARK Natuurontwikkeling, de Zoogdiervereniging, en ook de Koninklijke Jagersvereniging:

"JAARLIJKS 500 DODE SCHAPEN IN NEDERLAND"
Dat is wat Annie Schrijer Pierik, Secretaris-Generaal van de Europese Intergroep Jacht, Biodiversiteit en Platteland, vreest. Waar dit aantal vandaan komt weten we niet. Ze meldt in Boerderij dat wij nalaten om "enorme schade aan landbouw" door wolf te vermelden.

Anna, oh Anna....

Beleef de Lente-steenuilen regelmatig bij de nestkast http://www.beleefdelente.nl/vogel/steenuil

 

Wordt het al Lente in Lucca?

                             Maandag Wasdag

 

Ten aanval

Daar waren ze weer, in Rome dit keer, de Feyenoord-'supporters'. Ten aanval!! Een grote groep barbaren, voortgedreven door een borrelend mengsel van zaagsel en alcohol in hun hersenpan, trok er een spoor van vernielingen (en angst). Dit keer maakten ze verbijsterende amok op diverse historische plaatsen in hartje stad. In Italië zijn ze heus wat gewend wat supportersrelletjes betreft, maar dit sloeg alles. De kranten deden er beduusd verslag van, de burgemeester van Rome en andere autoriteiten was het bovendien een raadsel dat excuses vanuit Nederland uitbleven (inmiddels toch een beetje gebeurd, Rutte heeft zijn collega Renzi zaterdagavond gebeld).  Betrokkenen kwamen op het Nederlandse nieuws aan het woord; zij voelden zich niet aangesproken. 'Nou kijk, het was gewoon als bij ons op 'Koninginnedag'. En waarom moest die mooie fontein worden verbouwd en onder worden gepist? 'Nou ja, dan hadden ze die afvalbakken maar moeten legen'. Om met de liftdames van Toren C te spreken: 'Betalen, pannenkoek!'. Verder zal ik er hier maar geen rechtse praat aan wijden.



Ook de natuur trok deze week ten aanval. Nou ja, niet overdrijven. In enkele steden werden oehoes waargenomen, de grootste in Nederland broedende uilensoort (maar niet in steden). Vrije vogels? grote kans van niet. Waarschijnlijk ontsnapte of uit gevangenschap vrijgelaten vogels. Oehoes komen doorgaans alleen 's nachts - soms - in de stad, zoals bleek bij gezenderde oehoes die in de buurt van Maastricht hun broedgebied hadden. Exemplaren werden gezien in Rotterdam, Utrecht en Purmerend (Kwadijk). Die laatste blijkt een kwaaie gast, hij of zij heeft al diverse mensen aangevallen, 'alsof er een steen tegen je hoofd wordt gegooid', zoals iemand zei. Ben benieuwd hoe het rond Purmerend met de verkoop van fietshelmen is gesteld.
Leuk om eens te kijken naar de webcam op een van oehoebroedplekken in Nederland: 24/24 hr livebeelden van paring tot aan het uitvliegen van de jongen. Kan nog even duren, dat laatste. Maar het zijn zeker en vast wilde vogels. Nu ik toch in uilige sferen ben geraakt (tijdens mijn ritje van zondag toegeroepen door een steenuil vanuit een olijfboomgaard)...... De jaarlijkse campagne Beleef de Lente is nu goed vertrokken. Daar spelen 3 andere inheemse uilensoorten de protagonist, waaronder mijn favo, de steenuil. Nog even geen eieren, maar wel nestkastbezoek: paring in beeld bij de kerkuil en een verleidingsbezoek bij de steenuil.


Al lente??

Nog niet echt, al was het deze week m.u.v. zaterdag toch best tof fietsweer met 12 à 14 graden. Ik heb ook al enkele doodgereden slangen gezien, en een 'plaatte paad'. De vogels in de tuin doen ook al een beetje hun best, met inbegrip van de tjiftjaf en de boomkruiper. Onderweg wordt ik hier en daar zowat van de fiets gezongen door een Cetti's zanger, zoek het geluid van die herrieschopper maar eens op. Dus hij komt er wel aan, de lente. Maar van voorjaarsbloei der planten is nog maar weinig sprake, bv. speenkruid en een enkele crocus daargelaten. Volgens mij staan de crocussen en sneeuwklokjes in Nederland al behoorlijk in hun volle ornaat. En ik las dat de eerste jonge dassen zijn geboren. Maar ook dat het niettemin net als hier nog even wachten is tot de lente echt los breekt .



Zuster Candida heeft intussen al heel wat lentes op haar palmares. Zij werd deze week 108, en is daar mee 's werelds oudste religieuze. Ze schijnt nog zonder bril te lezen; en ze blies zelf de kaarsjes uit, al waren dat er geen 108.

De Rijdende Renner

Intussen is het hier even goed uitstekend fietsweer; ik heb deze week bijna 500 kms weggetrapt, in meestal met aardig wat hoogtemeters gelardeerde ritten. De koninginnenrit van 122 km ging in mooi gezelschap over de Cipollaio, deze keer gereden vanaf Castelnuovo di Garfagnana. Tot het gezelschap van 8 behoorden behalve 'usual suspects' Cristiana, Tim en Paladino ook de profis Jay Mc Carthy en Sebastian Lander, alsmede de Vlaamse continentale coureur Nick Wynants, zoon van Jan. Die reed in de jaren tachtig 7x de Tour de France, veelal aan de zijde van de deze week overleden Claude Criquelion, naamgever van de fameuze cyclo in La Roche-en-Ardennes.


Pannepauze Cristiana: Tim, Sebastian, Jay, Nick               Onderweg

 Bijna boven... Nick doet een Sagannetje

 

      Boven!: Andrea Ferrari zoekt verkoeling

Na ongeveer een-derde van de klim moest ik er af en kwam op een gat te rijden. Geen schande met al die (veel) jongere gasten (de heren coureurs zijn voor in de twintig). Kort voor de col kwamen Jay en Sebastian me ophalen en brachten mij, als was ik de kopman, professioneel naar boven. Meer kwaliteit omhoog vereist minder gewicht, jongere benen en meer talent. Alleen aan dat gewicht is nog wat te doen, wellicht. Misschien moet ik Mindful gaan eten, je schijnt er al van af te vallen terwijl je stilzit. Daar zijn uiteraard ook veel boeken over, zoals 'Mindful eten- een gezonde en vreugdevolle relatie met voedsel'. Ja, ja... Het is gewoon een kwestie van 'goed kauwe, dat je ete gelijkmatig in je bloed komp, en bewust roke'.

 

 

Een andere fraaie rit was met Dario, met een voor mij nieuwe klim naar Montebello/Montereggio. Die doe je vanuit Camaiore. Landschappelijk prachtig. Een lastige afdaling, wegens slechtwegdeksel en tamelijk hevige percentages brengt de rijdende renner in Pietrasanta, gewaardeerde koffiestopplaats. Het kan en hoeft niet altijd even hevig. Ter afwisseling gooi ik er wel een kalm ritje tussendoor, min of meer vlak. Die doe ik dan meestal alleen, uit voorzorg dat ik me niet laat opnaaien door anderen dan alleen mezelf. Zoals deze. 

 

 

Het fietsen is dan wel een belangrijke reden om hier te zijn, maar niet de enige. Het leven hier met Mary-Anne kent meer plezierige kanten. Relaxt alleszins. Tot onze gezamenlijke activiteiten behoren o.a. veel lezen, een beetje rondhangen, kletsen in het café van Giulia, enne... boodschappen doen. Zo veel mogelijk bij de kleine winkels in onze buurt (krant, brood, groenten en fruit), voor het 'grote werk' gaan we naar super Esselunga.

 

 

Benieuwd wat deze week gaat brengen... Nog een paar dagen, a.s. woensdag gaat Thomas Dekker in Mexico hopelijk een record uit de boeken rijden. Hij is er klaar voor. Ik ga een kaarsje opsteken in 'onze' kerk. Als Thomas binnen het uur een afstand van 52492 km weet af te leggen is hij geslaagd. Geen sinecure, hoe dan ook een superzware opgave waar mijn gekrabbel bij in het niet valt.

 

Ik zeg: 53.102 km.

 

  

Zonsondergang, gezien vanaf de muren van Lucca 

 

Fietspauze, fietsen en wijn

       Nieuwe fiets- en wijnwinkel bij ons in de straat

 

Het actuele weer

 

Weerbericht Italië Voorlopig heeft Italië met buien te maken en is er van langdurig droog en zonnig weer geen sprake. Later in de week neemt de buienkans af en komt de zon vaker tevoorschijn. De temperaturen variëren van 3 graden in de Alpen en 12 graden in Noord-Italië tot 16 op Sicilië.

 

Sinds gisteren (zaterdag) regent het hier 'katten en honden', zoals de Engelsman (m/v) het zo treffend weet te zeggen. Wel jammer, want zo raak ik toch weer achterop in het STRAVA-fietsklassement. Een kleine fietspauze, dus. Fijn dat het In Nederland juist dit weekend lekker fietsweer is, ik gun het iedereen. Elk nadeel hep ook se voordeel, natuurlijk. Het lichaam kan nu wat herstellen van de inspanningen van afgelopen week, en er is wat meer tijd voor andere dingen. Momenteel is dat voor mij bv. redactiewerk voor het aankomende nummer van UILEN (nr. 5, verschijnt in maart) en voor Mary-Anne en mij samen het Dassenproject, dat we voor Jaap Mulder uitvoeren.

 

En ik kan wat aan geheugentraining doen, heel nuttig, want ik ben natuurlijk al bejaard. En het gebeurt me vaker en vaker dat ik niet meer op een bepaald woord of de naam van een goede bekende kan komen. Behalve geleidelijk lichamelijk verval ook een afname van mijn cognitieve capaciteiten dus. Voorwaar, hier is werk aan de winkel!

 

                                 Twee AOW-ers op een bankje op de Muren van Lucca

Wijn

Deze week kreeg ik een passend advies onder ogen om een beetje aan het in stand houden van mijn geheugen te werken, en wel via vriend Hans Poley (die het soms ook niet allemaal meer weet).

 

 

Ome Toon verwerkt de aanbevolen daily intake

Dezelfde zegsman citeerde uit artikel van de cardioloog Ies Stoel :

“ Als elke volwassen Nederlander elke dag drie glazen rode wijn zou drinken zou de sterfte aan hart- en vaatziekten , doodsoorzaak nummer één , met tenminste 30 procent afnemen , waarmee vele miljoenen in de gezondheidszorg kunnen worden bespaard.....
..... Het heffen van belasting op dit aangename medicijn is schadelijk voor de gezondheid en dient te worden beschouwd als een grof schandaal….“

Ik weet wat me te doen staat!

Het weer vorige week

Het weer mag as we speak hier te wensen overlaten..., de achterliggende week bracht mooie dagen. Er kon volop buiten worden gespeeld.




Heen en weer, lekker eten bij Ristorante Tambellini in Sant' Alessio

 

 

 

 

Op die fiets 3

De VINER op de foto, uitgerust met Spinergy-wielen (vriend Gijs van de H. vermoordde er ooit een kip mee), is voorlopig mijn karretje. Paladino heeft de nieuwe fietsen voor dit seizoen nog niet binnen, maar hij heeft wel een goede vriend, Luca. Ik mag diens fiets voorlopig berijden. Zo zie je eens te meer: voor alles komt hier een oplossing, zeker als je tijd gelegenheid geeft zijn werk te doen. Geweldig gebaar van Luca natuurlijk!

Zo kon ik deze week al een mooi programma aan ritjes afwerken. In gezelschap van Tim (die ons van het vliegveld kwam halen), Cristiana en Paladino over relatief vlak een ritje van 100 km. Koffiepauze in Viareggio aan Zee, waar de eerste toeristen al zijn opgedoken.

 

                                                   Omloop Viareggio

Een klassieker hier is het rondje over de Pizzorne, een stevige klim (met nogal onregelmatige stijgingspercentages, maar met stukken tussen 14 en 16%). Dat was donderdag, in ongeveer hetzelfde gezelschap. Zware klim, maar wat een lekkere afdaling terug naar Lucca!

 

 

                               Met Cristiana langs Pinocchio

                                                     Hèhè, ik ben boven!

Aan het mooie weer zou zaterdag een einde komen; dat is ook gelukt, de weergoden hebben woord gehouden. Op vrijdag dus maar de kans gegrepen een herstelritje te doen, een stukkie in de rondte.

Benieuwd wat de komende week gaat brengen... Uiteraard de nodige kilometertjes op de fiets, het weer gaat weer opknappen. Hopelijk in korte broek, dan tonen de sokken van Gaul, Chronò en van Sockeloen wat beter :).

En we gaan weer gluren bij de Beleef de Lente-webcams; vanaf vanochtend zijn ze weer in de lucht. Ik houd vooral de Steenuil goed in de gaten, dat spreekt!!

                   Sokken van Sockeloen, hoe hoger de sok, hoe harder de snok!