Ook in Lucca wordt het Herfst

 

 

 

Dat kan je op deze plaatjes, geschoten vanaf/op de Muren, wel zien. Blaadjes worden bruin, geel, rood. En vallen. Evenals de kastanjes, en de eikeltjes.

 

 

In de heuvels en bergen rondom Lucca, zeg maar het gebied van onze 'koersparkoersen', is het soms laveren rond de gevallen bladeren en al of niet platgereden kastanjes. De ochtenden zijn vochtiger en frisser, de dagen korter. In de velden verzamelen zich bonte kraaien en groepen Koereigers. De boomkrekels houden langzamerhand hun snater (nou ja, bij wijze van zeggen dan), een enkele keer word je rondrijdend nog opgeschrikt door het kabaal van de Cetti's zanger. Van de vogels vallen verder vooral de vele Roodborstjes op; die doen massaal een piepend wieltje na. Het is maar normaal. Ook dat deze knapzak bedacht dat het binnen prettiger toeven zou zijn, en daarom een plekje in onze slaapkamer kwam opzoeken.

  

Duizendpoot (Scutigera coleoptrata)

 

Niet normaal zijn de actuele temperaturen. Het is momenteel prachtig weer, met temperaturen boven het meerjarig gemiddelde. Dat betekent dat het (ons) leven zich voor een groot deel buiten afspeelt, al of niet op de fiets. Gisteren (zaterdag 26) samen met Mary-Anne op heur e-bike bv. een rondje Massaciuccoli-Balbano (klim) gemaakt met lunch in het moeras van Parco Nazionale (Oasi L.I.P.U.).

 

 

Gezellig, en tevens een goeie hersteltraining voor schrijver dezes na de 300 meer racy kms van deze week (max. hartslag vandaag 128 bij heuvelsprintje). Vooral de rit van eergisteren met 2 Italianen (Dario en Aurelio) en mate Pete from Australia was wat minder dan niet mis, want met 1540 hoogtemeters over een afstandje van zowat 90 kms. Maar de vorm, in ieder geval de conditie is prima, want thuisgekomen niet moe, en meteen pronto om met Mary-Anne iets leuks te doen. Wel eerst douchen natuurlijk...

 

Op de Trebbio (vanaf Bagni di Lucca)

 

.... en even een kijkpauze vanaf Matraia (na de steile afdaling van de Pizzorne)

 

 

Toch is het de laatste weken een paar keer regelrecht pokkenweer geweest met enorme hoeveelheden regen. Dat ik een ritje met Cristiana en Paladino moest afbreken vanwege hevige nattigheid is niet zo erg, geschikte fietsdagen genoeg.

 

 Met Cristiana en Paladino de bui afwachten

 

Vervelender is het voor de mensen die werden getroffen door overstromingen. In diverse dorpen in met name de bergen moesten mensen worden geëvacueerd of raakten voor dagen geïsoleerd; ook de materiele schade door overstromingen etc. aanzienlijk. De kranten spreken over een enorme waterbom die boven onze contreien is gevallen. Wie de Ponte del Diavolo en de lieflijk stromende rivier de Serchio eronder kent moet maar eens naar dit filmpje kijken. We hebben in oktober 2x zo'n stortbuiendag met grote gevolgen gehad, terwijl ook toen de temperatuur toch niet of nauwelijks onder de 20 zakte. Kortom, nog geen kou geleden. En toen het dan regende gingen we gewoon lekker eten bij Ammodonostro, waarna een uitbuikwandeling door de stad.

  

Zo'n stadwandeling levert altijd wel mooie plaatjes op.

 

Die bos bloemen in de prullenbak roept wel zekere vragen op.... Is wellicht mèt de bos ook de liefde voor deze of gene begraven?

 

Holistische pedagogie, daar knapt een mens van op

En, zoals bekend, na regen komt zonneschijn zoals we allemaal weten. Ook met het fietsje heb ik ruim geprofiteerd van het fraaie weer.

 

 

Ik kan over elk gemaakt ritje wel wat vertellen, maar ik zal de lezer een beetje sparen. Al dat gelul. Over fietsen. Op een gegeven moment komt het je neus uit. Twee ritjes pik ik er nog uit.

Rit met Simone, de banketbakker,  heuvelen in het wijn- en olijfgaardgebied boven Lucca. San Gennaro, Valgiano, Matraia, dat zijn zo wat dorpjes waar je doorheen komt. Het gaat prachtig op en neer, het is steeds landschappelijk fantastisch mooi. Dat het die dag ook weer lekker weer was kan je wel uittellen, als je weet dat we deze (Westelijke) Smaragdhagedis bijna overhoop reden.

 

 

 

Rit met Mary-Anne,  met twee klimmetjes. Op deze foto voegt ze de Monte Magno toe aan haar palmares. Zeer waarschijnlijk werd ze hier in STRAVA-termen QOM (Queen of the Mountain), sectie e-bike.

 

 

Bijna alle fietsers die op Monte Magno aankomen stoppen daar even om wat water bij te tappen. De kraan bevindt zich onder een stokoude Steeneik, waar de gemeenschap bijzonder trots op is. Het is zeer terecht dat de passerende cyclisti middels onderstaand bord wordt gevraagd de boom en de directe omgeving te respecteren (niet plassen, geen afval achterlaten). Men doet zelfs een beroep op ons aller intelligentie! Oeff....

  

 

 

 

Zo langzamerhand begint ons verblijf hier ten einde te lopen. Het wordt ook wel weer eens tijd mijn oude vader te gaan bezoeken, al hebben we hem zeer regelmatig aan de telefoon. Er staan ons hier nog mooie dagen te wachten, en ook een serietje uit-etentjes, waarvan sommige bij wijze van afscheid. Zo meteen fietsen we naar Vorno, voor de luncht bij Michel (ex-fietskoerier, nu webverkoper fietsen en fietsonderdelen etc.) en Minke. Mooie aftrap van de nieuwe week. 

Op de meukmarkt