Gummbah in de Volkskrant
Eerste tekenen van de Lente 2024 (10 januari)
----------
In Rotterdam, het is alom bekend, steken ze de handen uit de mouwen. Rotterdam, in 2023 explosievenhoofstad van Nederland.
_____________________________
De academie is er voor de kennis, niet voor de mening. (Stephan Sanders, NRC 8-1)_____________________________________________________________________________________
In sommige landen zou pre-pensioen voor leiders een uitkomst bieden...____________________________________________________________
Gehoorschade door de ongehoorden, dat is een aardige samenvatting van deze tijd (Rutger Schimmelpenninck)
____________________Als het de mens niet lukt om de wereld naar de vaantjes te helpen, zou dat AI dan wel lukken?
____________
Hoofdstukjes:
- Jaarwisseling
- Het nieuwe jaar
- Lichtpuntjes, ze zijn er!
* Lucchese lichtpuntjes
* Lichtpuntjes, moet je er naar op jacht?
- Lichtpuntjes, we zullen ze nodig hebben
# Natuur en Klimaat, waar gaat het heen?
# Politiek
- Fietsen
___________________________
Amerigo Vespucci: voor iedereen een lichtpuntje
Jaarwisseling
Rond de jaarwisseling moesten wij hier alsnog veel geknal ondergaan. Noem het de eerste lichtpuntjes van het jaar (niet echt, al waren er dan geen cobra's bij). Het feest begon des middags de 31e al zo'n beetje, vanaf 22 uur ging het echt los. Gelukkig zijn er hier in Lucca bij het afsteken bij ons weten geen handjes afgerukt, noch ogen uit de kom geschoten.
Lucca zocht dekking in het washok
Na 1/2 2 begon het langzaam te minderen. De gemeente Lucca organiseert jaarlijks een feestje rond oud en nieuw, dit maal was de locatie op het grote plein bij ons om de hoek. Hondje Lucca trok zich al snel terug op de voor haar veiligste plek in ons appartement: het washok, alwaar ze hijgend en hevig bibberend bleef tot de kust rond 1/2 5 weer min of meer veilig was.
Het nieuwe jaar
Will you bring me happiness?
Will you bring me sorrow?
2023, een moeilijk jaar was het, vanwege oneindig veel onheil en onrust in de wereld, zowel veraf als dichtbij. Hopelijk kunnen we op 31 december aanstaande terugkijken op een beter jaar. In zijn column 'Moedig achterwaarts' voor HP/De Tijd van 28 december etaleert Ilja Leonard Pfeiffer zijn twijfels of dit wel gaat lukken. Hij vreest de bedroevende voorzetting van de neergang die, volgens hem, met zekerheid te gebeuren staat. Ik citeer:
'We leven in een tijd waarin Oud en Nieuw gepaard gaat met een gevoel van
opluchting vanwege het feit dat het jaar voorbij is, een gevoel dat ieder jaar
heviger wordt, terwijl we ieder jaar met meer afgrijzen het hoofd afwenden
van het jaaroverzicht. We leven in een tijd waarin we aan het einde van elk
jaar met meer huivering vooruitblikken naar het jaar dat komen gaat.'
Zo, de toon is gezet. Het is waar, de pendule van de geschiedenis lijkt van richting veranderd, de (ook mijn) idealen van weleer zijn een beetje verpieterd. Theo Maassen ziet het pessimisme aangaande de toekomst als een win-winsituatie. Of je hebt gelijk, ofwel het valt allemaal wel mee. Ik zou wel graag voor het laatste willen gaan.
Op zoek naar een mogelijke uitgang voor de somberheid heb ik een van onze buurtpaters benaderd. Met het verzoek bij de Hoogste Instanties te bepleiten om ons en de wereld te behoeden voor nog meer onheil in 2024. Dat vondtie nogal een opdracht ('poeff....'), gezien 'alles', maar hij zou zijn best doen. Tsja, het is natuurlijk wel zijn vak. En hij eet er goed van.
Smulpaap op weg naar de Hoogste Instanties
Ik heb het gevoel dat we maar beter niet al onze hoop voor 2024 en verder, van het eventuele succes van deze pater moeten laten afhangen. Beter gaan we zelf aan de bak om te proberen er iets van te maken. Het helpt daarbij ook om open te staan voor lichtpuntjes, c.q. die de kans te geven zich te openbaren. En zoals de pater voor de zekerheid ook al adviseerde: zoveel mogelijk blijven lachen.
Lichtpuntjes, ze zijn er !
Lichtpuntjes? Zijn die er dan? Wis en waarachtig dat die er zijn! Sterker: 50% der mensheid staat in lichterlaaie: de 'orgasmekloof' is gedicht! Dank zij de Satisfyer heeft de vrouw geen man meer nodig. 100% geriefgarantie dankzij luchtgolven en luchtdruk, begrijp ik. En dat voor een paar tientjes!
Beeld Krista van der Niet
En het draagt ook nog eens bij de bestrijding van AIDS (SIDA), een Terribile Maladie , het bekende swingende gedragsadvies ("Pas op voor aids"), van Franco aan eenieder, 'mème pour les médecins, eux aussi!'
Hij werd 51 jaar
Mogelijk dat in de toekomst ook de voortplanting zonder mannen kan worden geregeld dank zij gewiekste technieken. Het zou de man geheel overbodig maken, wat moet die ook anders dan vechten en zijn zaad verspreiden?
Je hebt niet eens genetisch gemanipuleer nodig om te voorkomen dat mannetjes het resultaat van die manloze voortplanting zouden zijn. Uit onbevruchte eicellen komen louter vrouwtjes voort. Zo bezien zou een en ander neerkomen op de vervolmaking van een proces waarvan het begin teruggaat tot de tijd dat Maria door de kracht van de Heilige Geest onbevlekt zwanger raakte, en Jezus op aarde zette, een mannetje. Half werk nog. Maar intussen vraag ik mij af.....waar die kracht van de Heilige geest precies zat.....?
Geen mannen meer, het zou de wereldvrede naderbij brengen. Die mannetjes voeren toch maar oorlog (wereldwijd momenteel meer dan 100 gewapende 'conflicten'). We lezen en zien het: de hele wereld almaar meer één Macho City. Maar dames, bedenk wel dit. Als u voor de toekomst uitsluitend en alleen op uwe dames genetische kenmerken wil vertrouwen zal het spoedig heel serieus mislopen met u en de wereld. Dus spring niet al te enthousiast in dit gat.
Ik citeer uit een stuk van Noor Fiers uit het decembernummer van Scientias (2015), Het wonder van de maagdelijke voortplanting: ..."Iedereen is heel erg familie van elkaar, met veel dezelfde sterke eigenschappen, maar ook dezelfde minder mooie kanten, zwakheden en vatbaarheid voor ziektes of afwijkingen. Bij veranderende omstandigheden kunnen hierdoor in no-time hele populaties uitsterven, en dat is evolutionair gezien niet zo’n slimme zet." Ik voeg er aan toe: wel goed voor de aarde, de natuur, de biodiversiteit. Die zijn best wel gebaat bij wat minder mensen. De keuze, dames, is aan u. Ik adviseer het voorlopig bij dat speeltje te houden.
Lucchese lichtpuntjes
Wij gaan hier zelf ook gewoon door met lichtpuntjes verzamelen, net zoals we dat in Nederland zouden doen. Er kwam er ons eentje aangevlogen toen onze Tunesische buurvrouw Henda (zij werkt als badante (werkzaam in de thuiszorg, woont op een appartamentje met woonkamertje van 9 m²) ons een heerlijke couscousschotel kwam brengen. Lichtpuntjes hoef je niet altijd te zoeken, ze kunnen je dus ook overkomen.
Henda's couscous
Een tijdje verblijven in Lucca is op zich uiteraard al een lichtpuntje. We hebben het zeer naar ons zin, en dat geldt ook voor hondje Lucca. Zij brengt ons vele leuke momenten, met veel vaste rituelen (waarover later meer). Dagelijks heeft Lucca veel ontmoetingen met haar vriendjes om mee te dollen en te rennen. Heel enthousiast is Lucca o.a. voor Willy; samen met zijn baasjes Simona en Simone gaan we in het weekend naar de spalti, de grasvelden onderlangs de Muren (100 m. van ons appartement vandaan).
Ook met Mina, het hondje van Serena, onderhoudt Lucca zeer vriendschappelijke betrekkingen. Ze weet de weg naar hun huis feilloos te vinden; ze neemt dan de kortst mogelijke weg, overal tussendoor. Samen met nog enkele andere hondjes treffen zij elkaar vrijwel dagelijks einde middag, eveneens op de spalti. Soms gaan ze naar een bosrijk gebied, even buiten Lucca. Daar is het helemaal feest natuurlijk. Zelf ben ik daar doorgaans niet bij, zijnde moetende koken, of iets anders heel belangrijks. Ik maak altijd wèl even tijd voor een eindemiddagbezoekje aan Bar Martini. waar zich dan ook mijn beide dames vervoegen. Bij thuiskomst is het voor Lucca hoog tijd voor het avondeten (vleesje/brokjes), en dan de rest van de avond relaxen geblazen. Voorwaar, een hondenleven.
Niet fietsen is vaak ook een keuze voor wel samen wandelen
Wijzelf genieten ook van de ontmoetingen met ònze vriendjes, in de bar van Giuly, op straat en geregeld ook uit en thuis aan de maaltijd. Leuke en interessante gesprekken, meestal in het Italiaans, vaak in het Vlaams/Nederlands (de koers is dan nooit ver weg), en al proberen we het te vermijden, een enkele keer ook in het Engels of iets anders. Met barista Giuly (zij is van origine Albanese) over haar leven, c.q. haar jeugd van ooit in Albanië en hoe de moderne tijden ook daar zijn doorgedrongen. Een mooie inkijk in de geschiedenis van het land, inclusief 's lands bekende schrijvers, zoals Ismail Kadare.
Het gaat er in Lucca-centrum allemaal relaxt aan toe, zeker nu er nauwelijks nog toeristen zijn. Het levenstempo ligt lager hier, aan haasten en stress doen we niet. Blijft uiteraard zo dat we onszelf en onze gedachten mee hier naar toe hebben genomen. Op de een of andere manier is er meer tijd om over die gedachten na te denken. Het lukt vooralsnog prima om een balans te houden tussen prettige en minder prettige gedachten. Hel valt me op dat ik regelmatig loopt te neuriën of zelfs te zingen, zoals dit liedje.
Cristina en Paladino op eetbezoek; Lucca's verloofde numero uno Igor was er ook.
Wandelen over de spalti (met natuuroevers langs het stroompje)
We ondernemen veel samen, maar doen zeker ook ons eigen ding. Zo ben ik meteen na aankomst in november tot nu aan toe menig uurtje doende geweest met redactiewerk voor het blad UILEN. Houdt de geest in conditie, net als het schrijven van zo'n blog. Het wordt trouwens weer een prachtnummer met o.a. bijdragen over de steenuil, bosuil en oehoe, begeleid door vele prachtige foto's. Verder een groot, zeer boeiend verhaal over alle soorten Europese uilen, een ware ontdekkingstocht door hun levens en gedrag, van jagen tot voedselverwerking en van migratie tot bescherming. Het nummer telt maar liefst 120 pagina's en komt in april uit. Bestellen kan door een e-mail te sturen met uw naam en adresgegevens naar stone@steenuil.nl.
Lichtpuntjes, moet je er naar op jacht?
Lichtpuntjes, en/of geluksmomentjes, je kan er soms niet omheen. Dan geldt (motto): "Het leven is mooi, maar je moet het zien". Zoals om de steenuiltjes, zoals bekend mijn favo-soort die zich ook dezer dagen weer achter ons appartement laten horen, het koppeltje zwarte roodstaart dat dagelijks een aantal keren op bezoek komt of er nog wat broodkruimeltjes te snaaien zijn op ons terras.
Meneer zwarte roodstaart
Zachte waarden in een harde wereld
Waar gaan we dit jaar van opknappen? Ik knap altijd wel wat op van goed nieuws uit de natuur, soms op het sentimentele af:
Het olifantenkalfje en zijn moeder weer herenigd. © Tamil Nadu Forest Department
In weerwil van het feit dat de natuur wereldwijd almaar doorgaat met achteruit kachelen levert zij, mij in ieder geval, nog altijd de nodige lichtpuntjes. Klein greepje uit 'kleinbier'-berichten die niettemin prettig zijn:
- Het aantal grote karekieten, een schaarse rietmoerasbewoner in Nederland, is in 2023 gegroeid;
- Struweelvogels profiteren van 30 jaar Gelderse Poort (De Levende Natuur, nr. 1, 2024);
- Meer weidevogels in de Krimpenerwaard;
- Mooie natuurontwikkeling in het Binenveld bij Wageningen.
Het is de moeite waard om in deze gebieden zelf eens een kijkje te nemen. Digitaal een kijkje nemen wat er te koop is in de natuur kan natuurlijk ook: boeiende beelden, bv. over de trek van enkele roofvogels:
- Grauwe kiekendief
Voor het overige ben ik van de school: mooie momenten van lichtpuntjes of geluk de kans geven zich te voltrekken. Ik beperk me hier tot de natuur. Er zijn andere domeinen waar het ook heel goed kan. Zoals in de sociale sfeer, zal ik maar zeggen.
De zachte waarden komen het best in beeld als je er niet al te hevig naar op jacht bent, het allerbest als je goed bent in lummelen, niets doen. Kan in eigen tuin, gelukkig heb ik die in Utrecht. Ik herinner me een zomernamiddag in de hangmat. Doing nothing, just hanging around, maar dan op andere manier dan zoals ouwe rocker Herman Brood die staat van zijn bezingt. In de hangmat dus, zonder muziek of welke stoorzender dan ook. Mary-Anne en hondje Lucca waren ook in geen velden of wegen te bekennen. De laatste zonnestralen van de dag scheerden precies over de goudgele bloemen van de grote boterbloem langs de vijver, het goudgeel werd er nog vele malen goudgeler van. Dus nogal een lichtpunt!
Zoals de heer filosoof Arthur Schopenhauer zou zeggen: 'Wie door de natuur rijk voorzien is, die heeft van buitenaf niets anders meer nodig dan de vrije tijd om van zijn innerlijke rijkdom te kunnen genieten. Hij is, als hij de tijd maar krijgt, eigenlijk de gelukkigste.' Ik voeg er aan toe: je moet geluk de gelegenheid geven zich te openbaren, er de tijd voor nemen.
.JPG)
Etosha National Park - Namibië
Dergelijke indringende ervaringen overkwamen mij ook ietsje verder dan in onze eigen tuin, bv. onder de ongestoorde sterrenhemel midden in de woestijn van Mauretanië, de avondsfeer- en geluiden in Jimma, Ethiopië, op verblijf bij vrienen Rob & Tineke, nachtelijke zitjes langs een waterhole in Etosha Wildpark in Namibië, op bezoek bij Theo & Maria en nog eens tijdens ons project bij de SAN in 2009. Ik kan er hier niet over uitwijden, maar ook hier was van toepassing 'je moet geluk de gelegenheid geven zich te openbaren, er de tijd voor nemen.' Er gebeurt urenlang niets of weinig , op een heen en weer vliegende kerkuil en wat jakhalzen aan de waterkant na, en dan barst het spektakel los: Confrontaties van olifanten met leeuwen, een lonely rhino bemoeit zich er ook even mee, en wat niet al... Wat zal ik ervan zeggen? Een soort mindfull kijken in plaats van er achteraan scheuren als ergens een vertegenwoordiger van de Big Five wordt gemeld, de praktijk in veel wildparken.
Cheetah-familie na een regenbui (foto: Jap Smits)
Zo'n prachtige foto als deze kan je ook alleen maar mindfull maken, het vergt veel geduld. Maar in het gewone mensenleven moet je wel dichter bij huis je kansen benutten voor dergelijke lichtpuntmomenten. Zo was er onlangs een invasie van pestvogels uit het hoge noorden. Ze streken onder meer neer in Houten, en trokken aldaar veel belangstelling. Bram Rijksen verbeeldde die belangstelling in een fraaie tekening.
%20kijken.jpg)
Tekening: Bram Rijksen (2024)
- We zullen ze nodig hebben, die lichtpuntjes
Kan je wel zeggen, gezien de richting die het opgaat met de natuur (biodiversiteit) en het klimaat. Gezien evenzeer de gure politieke winden die overal opsteken, en die bovendien de zorgen over natuur en klimaat nog eens stevig aanblazen. Ik ben er niet gerust op, op de toekomst, en ik druk mij dan nog voorzichtig uit.
* Natuur en Klimaat, waar gaat het heen?
Gummbah in de Volkskrant
... en de Staatscommissie Demografische Ontwikkelingen schrijft op dat we in 2050 mogelijk zullen zijn doorgegroeid naar 22.8 miljoen. Da's een heul bietje....Het wordt sowieso in de meeste door de Commissie meegenomen scenario's drukker, en ook diverser en grijzer. Want we zijn zeker op weg naar die 20 miljoen. Migratie (van alle typen bij elkaar) is de aanjager voor de verwachte verdere groei. Dat gaat nog wat worden als de kustlijn straks langs de lijn Utrecht-Amersfoort komt te lopen wegens onderschatte zeespiegelstijging.... Dat wordt òf de Utrechtse Heuvelrug en de Veluwe kappen, of verhuizen naar Duitsland. Ons huis in Voordorp verbouwen we tot strandtent.
De Commissie heeft wel wat suggesties om de groei beneden die grens van 20 miljoen te houden. De belangrijkste aanbeveling: stoppen met het type arbeidsmigratie dat de grootste problemen oplevert. Zoals voor de slachthuizen die vooral exporteren, de distributiecentra (van het type voor 23 uur besteld, morgen in huis) en de kassen. Niet zo'n slecht idee, lijkt mij. Yesilgöz, VVD-prominent (hoe lang nog?) kijkt daar desgevraagd wat anders tegenaan. Zij wordt geciteerd in De Speld: „Met oplossingen los je het probleem niet op.” NB. In zijn column over de Dilanparadox in HP/De Tijd (19-1) eindigt Ilja Pfeiffer aldus: 'Het is bijna jammer dat wij er niet meer heel lang van zullen kunnen genieten. Volgende week houdt de VVD haar partijcongres. Het mag een wonder heten als zij dat overleeft.'
Bij uitvoering van genoemde voorstellen van de Cie is het trouwens wel gedaan met: 'Minder betalen, en tòch meer krijgen?' Heel benieuwd of het komende kabinet deze kant op gaat bewegen of dat het meer gaat ruiken naar:
* Samen voor ons eigen, laat de rest de rambam krijgen;
* Meer dan alles voor iedereen.
Waaraan dan een fatsoenlijk beleid op natuur en klimaat ondergeschikt wordt gemaakt. De partijen nu aan de informatietafel zien actie op dat terrein niet erg als prioriteit of achten het gewoon flauwekul. Ik vind dat raar, de meeste betrokkenen hebben kinderen en kleinkinderen. Samen voor ons eigen, maar daar hoort hun nageslacht schijnbaar niet bij. Nogal hersenloos, decerebrato zeggen ze hier.
We doen even een willekeurige greep uit wat recente, tamelijk alarmerende berichten over het klimaat:
- Ontbossing wereldwijd toegenomen, ondanks beloftes van wereldleiders;
- Nederland in EU grootste importeur van producten met risico op ontbossing;
- Groenland verliest nog meer ijs dan gedacht: 30 miljoen ton per..... uur;
- 2023, het warmste jaar ooit, en tevens het natste in Nederland ooit gemeten;
- Warmste zomer op de Noordpool, nog nooit zo weinig ijs (arme ijsberen etc.);
- Gletschermeren vol smeltwater dreiging voor bergdorpjes in Pakistan;
- Nederland: ruim 2,5 graden warmer dan in 1900;
- Excessieve regenval in de Dominicaanse republiek en overal;
- Idem met extreme hittegolven en droogte, zoals:
- Hittegolf in Australië: ruim 40 graden in Sydney, 15 graden meer dan normaal;
- Gletschers Himalaya smelten steeds sneller af: zeven voedende rivieren in Oost- Azië dreigen droog te vallen;,een bron voor toekomstige conflicten;
- Idem voor het zuidpoolijs (arme pinguins);
- Brandend zand op de Spaanse costa's;
- De FAO stelt in een recent rapport dat de vleesproductie omhoog moet om de voedseltekorten in ontwikkelingslanden aan te vullen;
- Volgens hetzelfde rapport zouden landen als Nederland en Nieuw-Zeeland, meer vlees en zuivel moeten produceren voor de export;
- Het aantal vliegvakanties in Nederland stijgt in 2024 met 3 %;
- Vul verder zelf maar in.
Frank Zappa sprak, weliswaar in geheel ander verband, aldus:
Would y'all like some more-a?Right here on the flora?An' how 'bout you, Fauna?
Ja, er zijn hier en daar lichtpuntjes te zien:
- In westerse landen hebben de broeikasgassen al ‘gepiekt’: de uitstoot is over zijn hoogtepunt heen en wordt nu elk jaar minder, in plaats van meer;
- China wekt in 2025 ruwweg twee keer zoveel zonne- en windenergie op als heel Europa;
- De inspanningen van wetenschappers en Haagse ambtenaren om de transitie van de gangbare landbouw naar duurzamer vormen van landbouw met minder of geen impact op natuur en klmaat, zoals kringlooplandbouw; deze wordt gekenmerkt door een gesloten kringloop van grondstoffen, nutriënten en energie.
Over de natuur:
ik citeer een van mijn favoriete schrijvers, Konstantin Paustovski (1892 – 1968), een passage uit De oude boswachter heeft gelijk (1959):
'Wij stellen ons veel te veel inschikkelijk tegenover de mensen die uit gebrek aan beschaving de natuur vernietigen […] Er is een natuurbeschermingswet nodig […] Wij kunnen niet zonder een luisterrijke aarde als enig acceptabel onderkomen voor het bestaan en handelen van de mens. Wij moeten onverzoenlijk voor zo’n aarde de strijd aanbinden met allen die ons land trachten te verminken en die het door onbenul of onwetendheid doen veranderen in een dorre, onvruchtbare woestenij.'
We zijn inmiddels 65 jaar verder.
En wat gebeurt er?
- Het Europarlement verwierp de wet om het gebruik van pesticiden terug te dringen;
- De Europese Commissie verlengde de toelating van glyfosaat op de Europese markt met nog eens tien jaar;
- De Europese commissie heeft een zwaar afgeflapte versie van de oorspronkelijke natuurherstelwet van Frans Timmermans aangenomen; geen verslechteringsverbod meer, laat staan een verbeterplan, maar een inspanningsverplichting.. ....een gotspe en een zwaktebod.
De aan alle kanten uitgeklede 'Green Deal' lijkt me geen sterke basis voor het noodzakelijke duurzame herstel van de natuur in Europa. Net als in Nederland stuiten vergroeningsmaatregelen in Europa steevast op felle weerstand, de voortdurende harde lobby door agrobedrijven en boerenorganisaties. Die is overigens niet van vandaag of gisteren, kan ik u uit eigen ervaring vertellen. Heel benieuwd hoe Plasterk en zijn tafelpraatmaten de stikstofcrisis (en straks de fosfaatcrisis) denken aan te pakken.
* Politiek
Hopelijk zijn Plasterk en consorten zich ook bewust van het feit dat er een link is tussen klimaat, migratie en (onze, of ook onze) bestaanszekerheid. Je kan klimaatmaatregelen wel non-relevant verklaren en tegelijk de migratie van 'gelukzoekers' willen indammen. Maar begrijp dan bijvoorbeeld dit:
- De bestaanszekerheid van vissers aan de West-Afrikaanse kusten is hen ontnomen door enorme fabrieksvissersboten uit vrnl. Noordwest-Europa, waaronder Nederland;
- De bestaanszekerheid van miljoenen in Afrika staat onder druk door de opwarming van het klimaat; dat zal nogh worden versterkt als de ontwikkelingshulp wordt geschrapt, zoals de PVV wil;
- De bestaanszekerheid van miljoenen in Oost-Azië staat onder druk wanneer als gevolg van het smelten van de Himalaya-gletschers de rivieren daar droog vallen.
Dit jaar zijn er wereldwijd verkiezingen in 76 landen. Ongeveer de helft van de wereldbevolking trekt ter stembus. In Rusland kennen we de uitslag al. Die voor de Europese Unie en Amerika bijvoorbeeld nog niet. Gevreesd wordt een winst van de meer anti-democratische partijen. In Nederland beweegt de formatie zich richting (extreem) rechts kabinet, met Wilders als blond opperhoofd. Zijn zorgen uitspreken over in eerste instantie deze laatste politieke ontwikkelingen, dat doet ook schijver Ilja Leonard Pfeiffer (inwoner van Genua) aan de hand van een beschouwing in De Morgen (van 6 januari) over 1 jaar Meloni in Italië. Er zit een les voor Nederland, voor ons in.
© Antonio Masiello / Getty Images
Gevaarlijk typje, met die naaldhakken
Uit goed begrepen eigenbelang schrapte Meloni weliswaar het idee om uit 'Europa' te stappen (daar hebben ze nog wat euri liggen om de landelijke financiële nood te helpen verlichten) maar op andere punten uit haar verkiezingsbeloften heeft ze aardig (nu ja, nogal onaardig) doorgepakt. De ambitie om een extreemrechtse en illiberale agenda ten uitvoer te brengen is in ieder geval niet verbleekt: Pfeiffer: 'Immigranten worden gecriminaliseerd en gezinnen met twee vaders of twee moeders wordt het leven zuur gemaakt..... Bovendien ... heeft (zij) concrete stappen gezet om haar politieke tegenstanders monddood te maken, door de pers aan banden te leggen. Kritische journalisten van de Italiaanse staatsomroep Rai zijn ontslagen.' Meloni wil via een wetsvoorstel de persvrijheid verder inperken, en via een grondwetherziening wil ze de macht van de premier (dat is zijzelf) vergroten ten koste van de positie van parlement en het staatshoofd, president Mattarella, een moedig persoon, die in zijn NY-toespraak een lans brak voor gedeelde waarden van solidariteit, vrijheid, gelijkheid, rechtvaardigheid en vrede.
Maar wat is Ilja's grootste zorg? Dat is dat hij al ruim een jaar woont in een land dat wordt geregeerd door een extreemrechtse regering met een neofascistische premier en dat hij moet toegeven dat hij er nauwelijks iets van merkt. Hij realiseert zich 'hoe gemakkelijk het is om je schouders op te halen bij kleine veranderingen die je niet persoonlijk raken, totdat het moment komt wanneer ze je wel raken en wanneer het te laat is om je er nog zorgen over te maken.'
Een leermomentje..... ! De vergelijking met de rode lijn (tussen onmogelijkheid en onvermijdelijkheid) die zoöloog en klimaatactivist George Monbiot aanhield in het programma VPRO Wintergasten van 3 januari jl. dringt zich op: je acht een bepaalde ontwikkeling onmogelijk totdat die zich tòch voordoet; terugkijkend kan je niet anders zeggen dan dat die ontwikkeling onvermijdelijk was. Dit inzicht lijkt me van toepassing op veel actuele kwesties van politiek tot klimaat. Ik noem maar wat: van de Russische dreiging tot het smelten der poolkappen.
Fijn dat Monbiot nog wat (enigszins) opwekkends in huis had: 'De samenleving is een complex systeem, en dat betekent dat verandering opeens heel snel kan gaan. Je weet nooit waar hoop opeens de kop opsteekt.’ Ja, laten we vooral hopen dat het laatste het geval zal zijn. En kijken wat we zelf kunnen doen.
%20Plasterk.jpeg)
Lennard 'Ronny' Cohen wenst Plasterk succes met zijn informatiegesprekken
Hallelujah
Torre Guinigi tijdens avondwandeling met Lucca
___________________________________________________
And now for some completely different
Fietsen
Een hoogtepunt is ook een lichtpuntje, maar dan van de buitencategorie (fuoriclasse).
Lucca verwelkomt de Giro d' Italia 2024
Zo'n hoogtepunt is aanstaande: 8 mei a.s.: aankomst Giro-etappe in Lucca. Het is al weer 39 jaar geleden dat Lucca nog eens aankomstplaats was in de Giro d'Italia. Francesco Moser won toen (1985) de afsluitende tijdrit van Lido di Camaiore naar mijn actuele stad van verblijf. Na een stukkie over de beroemde stadsmuur lag de finish op de al even historische Piazza Napoleone. Tot verdriet van de lucchese tifosi was zijn voorsprong te gering (slechts zeven seconden) om Bernard Hinault uit het rose te rijden.
Eindklassement Giro 1985:
| Eindklassement | Bernard Hinault | 105h 46' 51" |
| Tweede | Francesco Moser | + 1' 08" |
| Derde | Greg LeMond | + 2' 55" |
Overigens eindigde onze Johan van der Velde, in Italië beter bekend als de Uomo di Gavia , toen eerste in het puntenklassement.
8 mei a.s. is Lucca's Grote Girodag. Dan wordt de 5e etappe verreden van Genua naar Lucca. Ik heb het parkoers van aankomst inmiddels verkend. De heren coureurs zullen na de Monte Magno in volle galop de stad komen binnendenderen over de kasseien van de Borgo Gianotti. Daar is het nog even oppassen.
Zicht op Borgo Gianotti, en op het begin van de rotonde
Op de rotonde linksaf en verder onderlangs de Muren en voorbij het stadion van de locale voetbaltrots. Tot aan de finish zijn er geen lastigheden meer, en alles is vlak. Het wordt een massasprint. Hier alvast de uitslag:
1. Fabio Jacobsen
2. Arnaud de Lie
3. Olav Kooy
Zelf ben ik ook weer aardig aan de gang met het fietsje. Helaas werd mijn programma behalve door af en toe te nat ook onderbroken vanwege extra benodigde aandacht voor de ongesteldheid van hondje Lucca: serieuze maagproblemen. Ik moest er 4x 's nachts voor buiten, de kou in. Maar met heel veel gras eten kreeg ze haar spijsverteringskanaal zelf weer op orde door enkele producten als op de foto te vervaardigen.
Doorsnede ca. 12 cm
Eén van die gezellinnen was Fabiana Luperini (foto), bijgenaamd La Pantanina. Zij won de Giro Donne maar liefst 5x.
Via Fabiana loopt mijn link naar de nog altijd betreurde Michela Fanini. Ongeveer zoals dat op Linked In gaat, contacten in de eerste, tweede etc. graad, zoiets. Dat zit zo. Een paar jaar geleden nog reed ik met o.a. Fabiana een ritje met daarin een mooie klim naar het bijna verlaten dorpje Brancoli. Ik twee maal zo zwaar als zij, Fabiana twee maal zo snel als ik.
Nu, beste lezers, u bent door dit verhaal te lezen, of u nu wil of niet ook connected geraakt met de betreurde Michela, zij het pas in de derde graad. Er zijn er die het met minder moeten doen.
Voor de wielerliefhebber die wel een wijntje lust: klik HIER
__________________________________________________________
De avond valt in Lucca
(Een) volgende keer:
* The Empire strikes back
* Natuurinclusief bouwen (incl. the Big Five
* Vogelvriendelijke tuin, wat (niet) te doen?
* Waar zijn Bouterse en Yesilgöz?
* Bomen in Lucca
* Lucca's rituelen
* Waarschijnlijk iets met fietsen
* China en de VOC
* Wvttk
_____
Vermoedelijk het kleinste terras in Lucca
______________
Eric Clapton & J.J Cale: When this war is over
Geen opmerkingen:
Een reactie posten