Lucca in het wit
Parkoers WK-ELite
Ik ben wel benieuwd wie er tegen die tijd aan de start mogen verschijnen. De bloedzakken en spuiten met epo en testosteron en wat dies meer zij vliegen momenteel in het rond, ook hier in de buurt van Lucca. Dan gaat het weliswaar over de reeds uitgetreden Mario Cipollini, alias Il Re Leone, die als ‘Maria’ bij de heer dokter Fuentes bekend zou zijn. Maar Fuentes had een clientèle waar ook nu nog actieve coureurs deel van uit maakten. Misschien moeten die straks wel verplicht passen voor het WK.
Mario vliegt er intussen wat timide tegen in, tegen de in de pers verschenen beschuldigingen, en doet dat via zijn advocaat. De kranten hier doen dat ook, er in vliegen, maar dan steviger. De onderste spuit zal boven komen! (Het er in vliegen geldt trouwens ook voor het nieuws over het aftreden van de paus: vandaag 8 pagina’s in Il Tirreno (later meer)!) Zo wordt in Il Tirreno van vandaag het verhaal opgerakeld over een kamermeisje van Hotel Santa Cristina in Prato waar een deel van de rennerskaravaan, waaronder Mooie Mario, tijdens de Giro d’ Italia van 1996 (!) de nacht doorbracht. Dat was aan de vooravond van de 11e etappe richting Marina di Massa. Mario sliep met zijn eigen vrouw, dat wel. Maar het 30-jarige kamermeisje verklaarde dat zij zich de volgende ochtend bij het legen van de prullenbak had geprikt aan de naald van een spuit, die zou zijn gebruikt voor ‘niet toegelaten praktijken’. Zij eiste 200 miljoen lire aan schadevergoeding voor het toebrengen van lichamelijk letsel. Hoe dat afliep weet de krant niet precies. Wel dat Mario die etappe won….
Maar goed, als de Muren het sneeuwgezien weer toelaten ga ik beginnen aan een diepgravende parkoersverkenning van de eerste kilometers. De slag zal op de Muren van Lucca niet vallen, zo veel is zeker. Het wordt meer een feestelijke uitgeleide door het talrijk toegestroomde publiek, stel ik mij voor. De komende weken zal ik mijn onderzoek uitbreiden tot voorbij San Baronto (zie kaartje). Dan komen de plekken waar groepjes kunnen wegrijden wel in beeld. De voor de hand liggende keuze voor een vroege poging ligt op een van de 4 klims die moeten worden genomen. En dan maar kijken waar het schip strandt. Dat gaat zonder twijfel zijn op het lokale circuit in Firenze, dat 10 keer moet worden gerond; met in elke ronde 2 op den duur krachten slopende salite te overmeesteren. Het zullen sterke benen zijn die straks op het podium staan; ik zie er zeker een paar Nederlandse bij. Of sla ik nu dromend door?
Marcel Kittel: kandidaat-winnaar? Denk het niet, Oman is het WK niet
Zelf nog gereden?
Ja, zeker wel. En met genoegen, want het was uitstekend fietsweer (tot de sneeuw kwam….). We zijn nu een week hier en ik heb 4x een rondje gereden, gemiddeld 60 kms. Het grootste deel op de hartslag, in D1, maar in de klims, w.o. in elke rit ook de Monte Pitoro (gisteren - inmiddels eergisteren, dank zij Internet) wegens sneeuw gesloten!), kon ik dat niet helemaal houden. Eenmaal heb ik dik boven mijn omslag zitten geven toen ik met een groepje na de afdaling Pitoro over de SP1 terug naar Lucca ben gegaloppeerd, ondanks de pijn van een jichtige grote teen. Ook wel eens lekker. Dat galopperen, bedoel ik. . . De komende weken ga ik opvoeren en zo mijn vorm en conditie weer terugvinden. In de maanden november t/m januari is er van fietsen niet heel veel in huis gekomen ‘wegens omstandigheden’. Gaan we inhalen! Met een beetje geluk.
Volgende keer meer, ook over niet-fietsen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten