Koud in Nederland, nat in Lucca

Vandaag langlaufen op de Wadden, het moet niet gekker worden. Hier in Lucca verloopt Paaszaterdag erg nat, maar wel met wat vrolijker temperaturen zo rond de 15 graden. Dan maar dat dan. Even niet fietsen, maar morgen wel, beter weer, zon. Een straatgenoot sprak me gisteren aan, wilde graag een keertje met me op pad. Leuk! Morgen op de afspraak om 10 uur, .... uhhh,  of 11 uur, of was het nu 9 uur? Voor hetzelfde geld sta ik 2 uur te wachten. Maar wat maakt het uit? Ik zal op tijd terug zijn voor de Ronde van Vlaanderen op TV. Eens zien of Olandesi als Terpstra, Boom, Langeveld zich van voren zullen laten zien, liefst in de laatste 10 km van deze topkoers. Niet vergeten de bonen in de week te zetten voor de afscheidsmaaltijd met Mirjam en Iemke, hier een dag of 4 op bezoek. Een flitsbezoek, maar wel erg gezellig. Vanavond gane we kane bij een van onze favorieten: Da Pasquale. Tuurlijk hebben we hier op ons appartement ook lekker gegeten.

Vandaag wordt in Nederland ook de Hel van het Mergelland verreden, waar enkele jaren terug mijn Gaul-clubgenoot Folkert de Haan nog actief was, als een van de 4 deelnemende Gaullisten. Nu hebben we vanuit Gaul! alleen nog Marc de Maar onder de deelnemers. Folkert is nu een paar kilootjes zwaarder, en gestopt op dit niveau. Voor de Hel van vandaag supporter ik voor Jasper Ockeloen, ik blijf toch een kleine jongen, en liefhebber :)). Hij maakt vandaag deel uit van de Nederlandse selectie, eerverleden jaar spraken we elkaar heel kort (ca. 23 seconden) voor de start van de Girobio, hier in Lucca. Ook toen al was hij lid van een nationale selectie.

Ik doe dit blogje terwijl de dames naar Palazzo Mansi zijn, een bezoek meer dan waard. Oorspronkelijk een adellijke residentie, gesticht door de familie Mansi, Die kwamen uit Duitsland afgezakt, en leefden van de handel in stoffen, ook met Nederland. Van windeieren geen sprake. Soms moet je gewoon het goede beroep kiezen, ook toen.

Tegenwoordig valt dat niet mee. Kom als jongere maar eens aan (passend) werk in Nederland.. Of hier in Italië, nog veel erger, die jeugdwerkloosheid hier. Mooie studie? Geen garantie op werk, of beter: weinig kans. Nou ja, ik heb het zelf ook nog meegemaakt, eind jaren '70, hoe moeilijk het kan zijn in tijden van economische neergang aan werk te raken.
De economische problemen hier zijn immens, nog verergerd door de politieke impasse van het moment. Bijna iedereen, en alle sectoren heeft/hebben er last van. Zo vreest men een toeristisch rampseizoen. Het begin is al slecht, het aantal toeristen in de regio, en ook in Lucca, vertoont met Pasen al een enorme dip. Het rijtje problemen is enorm. Van het om financiële redenen niet doorgaan van een opvoering van The Wall door Roger Waters tot het begrotingsgat van het organiserend comité van het WK Wielrennen.  Hopelijk hebben de meiden van Oranje niet voor niets op het circuit van Firenze getraind.

 Gaat lastig worden, straks in september

 

Ook het openbaar vervoer, toch al niet zo fantastisch georganiseerd, laat de nodige veren. Zo verdwijnt de snelle verbinding met de Frecciabianca langs de kust van Ligurië, Toscane en Lazio. Daardoor zien de pendelaars tussen  Grosseto-Livorno- Pisa en Rome zich opgescheept met een minder frequente en een duidelijk minder snelle verbinding. Er is zeer onlangs ook een nieuw broertje gedoopt, de Frecciarossa. Die moet met 400 in het uur de steden Rome en Milaan met elkaar gaan verbinden. De trein is genoemd naar de enkele weken terug overleden Pietro Mennea, de fameuze Italiaanse hardloper van weleer. Hopelijk levert dat geen bad luck op, Pietro stopte al na 200 meter mee, hij was sprinter.

Heb ik nog een goede raad voor de lezers? (alsof u daar op zit te wachten..). Toch wel: kijk af en toe naar de webcams van Beleef de Lente, bijvoorbeeld naar de cam van de steenuiltjes .

Fraser en Paladino, gisteren op de klim van Capella

Lucca, stad voor fietsers en jarigen

 
Evaluatie (1)
Het eind van ons verblijf in het fraaie stadje Lucca begint zo langszamerhand in zicht te raken. Het is te zien aan de slinkende hoeveelheid toiletpapier, benevens idem van de voorraden die nu niet meer zullen worden aangevuld. Ik kan al een beetje terugkijken naar mijn gefietste kilometers en afgelegde fietstrajecten. Slechts 2x een ruime honderd-rit kunnen maken, de rest korter, tussen de 50 en de 90 kms. Okay, wel kwaliteitskilometers, want altijd met ten minste twee min of meer serieuze klims er in. Het gevoel voor haarspeldrijden is daarmee wel weer ingesleten. De openingsrit was op 6/2, 65 km stond er die eerste keer op de teller. De kilometrasie is inmiddels opgelopen tot 1530; daar moest ik mij 29x voor omkleden. Ik hoop op beter weer in de resterende tijd tot 17 april, ik wil de 2000 toch zeker op de teller zien, dan ben ik opdat punt tevreden. Daarmee ben ik overigens een stuk minder ver dan vorig jaar om de zelfde tijd. Daarbij opgeteld dat in ik in nov/dec/jan in Nederland 'door omstandigheden' niet of nauwelijks heb kunnen fietsen, en op 6/2 practisch op nul ben begonnen ben ik conditioneel nog niet zo ver als vorig jaar.

Bart, in de klim nabij Castello (en onder de Mimosa)

Toen fietste ik Bart, met wie ik hier nu een weekje in de rondte rijd, er bergop nog uit, thans zijn de rollen enigszins omgedraaid. Ja, dames en heren, best een zwaar gelag, maar hier op tafel en in mijn hoofd heb ik talloze zaken van zwaarder belang liggen, of zitten. Deels leest u hierover ook in de krant.

I repeat that: the shirt-event (Clip Bonzo Dog Band: klik HIER)

"I mean, are they still necessary?"

Well, we're talking about shirts, about are they still necessary?

Do you think? I mean, do you think they should
They stop making shirts? Oh, no, not at all, a man's not Dr
Not dressed unless he's got a nice shirt on, governor, is he?

Tsja, al met al was het weer hier naar lokale begrippen tot nu ver onder de maat, al bleven we in Lucca verschoond van al te straf winterweer. Er moesten wel veel shirtjes worden gewassen.

Het relatief slechte weer van afgelopen periode betekent dat de gezamenlijke uitstapjes met Mary-Anne (bv. stedentripje, samen op de fiets langs de rivier naar Massaciuccoli) er ook bij zijn ingeschoten. Het is met name nogal regenachtig geweest (vandaag nog moest de afspraak met een aantal al of niet tijdelijke corridori van verschillende nationaliteit wegens overdreven nattigheid worden gecancelled). En er was ook sneeuw, zeker als je de hoogte in ging. Dat het weer niet erg heeft meegewerkt kan ik ook afmeten aan het feit dat we tot hier slechts een keer of 5 hebben kunnen terasseren op het prachtige Anfiteatro-plein, op slechts enkele honderden meters van ons onderkomen gelegen. Nou ja, de komende weken kan het beter zijn, in september/oktober is dat zeker het geval.

Hoe Mary-Anne haar verjaardag vierde.

Met Marja en Bart bij Tambellini, op de voorgrond de fijne Spumante, cadeautje van Dario

Mary-Anne heeft er zaterdag jl. weer een streepje bijgezet. We hebben uiteraard op gepaste wijze stilgestaan bij dat heuglijke feit, althans: we hebben de feiten maar op heuglijke wijze luister bijgezet. We zijn met Marja en Bart, hier een weekje bij hun zoon op bezoek, gaan eten bij Tambellini in San Alessio. Ongelooflijk lekker was het daar wederom in dit hoog in onze top-tien geklasseerde restaurant. Als ik er aan terugdenk komt de smaak van de voorgerecht spaghetti met ansjovis en bloemetjes (!) weer op de tong. De zeer ongedwongen bediening bevalt ons ook heel erg aan deze plek. Inmiddels (het is nu woensdagochtend) hebben we gisteravond ook al weer het afscheidsetentje (nu met zoonlief erbij) in een ander favoriet restaurant achter de rug. De volgende gasten ontvangen we morgen, maar die komen niet voor te fietsen.

WK Toscane
Zondag jl. vertrok op Piazza Napoleone een belangrijke juniorenkoers (helicopter in de lucht, weggeschoten door burgemeester Tambellini --> NB. ze heten hier niet allemaal zo, hoor).

Vanaf deze plek zal op 29 september ook het WK voor de profrenners van start gaan. Iemand van deze jongens heeft gewonnen, ik dacht de jongeheer Savini, in een soort Cancellara-ontsnapping. Ik weet niet wat de overwinning heeft opgeleverd, misschien wel een mooie ham. Zelfs om een ham te winnen wordt er in de amateurgelederen gedoped, zo blijkt uit een groot onderzoek dat momenteel in Toscane gaande is (het onderzoek 'Amateur'). Dan gaat het met name om het gebruik van Epo en Cera bij de sponsorploegen die de Gran Fondo's rijden, niet de jongens op de foto (hopen we dan maar). In dit licht is het wel grappig dat ene Raimundas Rumsas jl. zondag een GF in Pontedera (Toscane) won, de ex-prof wiens vrouw een dag na de tour van 2002 aan de grens tussen Frankrijk en Italië werd gesnapt met een kofferbak vol epo en testosteron. Was bestemd voor haar moeder, of voor haar hond, dat zou ook kunnen.

Hoe ook, hopelijk heeft de organisatie van het WK tegen die tijd enkele problemen tot een oplossing weten te brengen. Op de begroting schittert nog een knap gat; op de wegen, ook die ik hier in de omgeving berijd, schitteren weer andere gaten. Heel wat meer dan vorig jaar om deze tijd het geval was. Ja, het gaat hier economisch niet best, een stuk slechter dan bij ons (nog).

Verval der wegen wegens gebrek aan poen

Zelf naar het WK?
Ikke wel, we hebben ons onderkomen ook voor september/oktober weer vastgelegd. Alleen de profkoers bij de mannen vertrekt overigens vanuit Lucca. Alle andere wedstrijden in het nabij gelegen Montecatini.
Ik merk dat uit de hele wereld al ruimte voor de WK-week wordt gereserveerd. Paladino heeft al zijn huurracefietsen voor de weken rondom het WK al vergeven. Er zijn in Lucca en omgeving vele B7B's waar je het kan proberen. Namens Dario kan ik ook deze suggesties doen:

1. CASALE TORRIGIANI - http://www.tuscanyinvilla.com/html/houses_tuscany_rentals/Torrigiani.html

a 2.900 Euro/settimana

2. BORGO PALADINO - http://www.tuscanyinvilla.com/html/houses_tuscany_rentals/Paladino.html

a 2.500 Euro/settimana.

Jazeker, da's aan de prijs, maar je kan er wel met veel mensen terecht.

Via Paladino kan ik ook iets kleiners, gelegen binnen de Muren van Lucca zelf, in de aanbieding doen, voor 4 personen geschikt, kosten 900 à 1000 per week. Engelse eigenaars::

Wil je komen naar het WK, regel het dan in ieder geval zo gauw mogelijk. Het gaat druk zijn hier. Zo, nu een eindje fietsen. Wat frisjes (13 Gr), zonnetje, vrijwel geen wind. Met Tim, Michiel, Dario en Paladino.

Paladino

I repeat that: the Shirt-event....

Barbaren zouden meer moeten fietsen

Verbijsterd hoorde ik vanochtend het nieuws van de treinoverval bij Parijs. Maar liefst 30 gebivakmutste jongeren beroofden de reizigers van hun geld en bezittingen, van coupé naar coupé gaande. Met de traangasspuit in de hand. En niet vies van een stevige mep. Arme reizigers, typisch een gevalletje van 'op het verkeerde moment op de verkeerde plaats'. Maar wat gebeurt er allemaal? Zijn de barbaren - een nog niet voltooide mutatie van de oude mens (VN)- al zo ver opgerukt? Ik denk het. Want alles wordt minder, da's algemeen bekend. Hier in het bejubelde en geliefde Toscane geldt dat ook op een aantal punten, dus ook in Lucca. Kom ik nog op terug (als u dat ten minste niet erg vindt). Houden barbaren van fietsen? Het zal wel niet. Ik daarentegen wel. Waarmee nog niet het bewijs is geleverd dat ik niets barbaars in mij zou hebben. De lezer is vrij om daar zijn/haar eigen gedachten over te hebben. Vrienden en bekenden, die weten het wel.

Ik kon hoe dan ook vandaag gelukkig een (kort) rondje fietsen, stevige wind (vrij bijzonder) maar een zonnetje bij een graad of 14. De geest kon alleszins waaien, en dat deed ie. Al met al prima omstandigheden, korte broek, twee laagjes boven. Enne... vandaag sokjes van Sockeloen

Zonder sokjes van Sockeloen word je never nooit nie wereldkampioen

Dat is dan weer meer geworden, de temperatuur, c.q. het weer in het algemeen. Blijft de rest van de maand zo, wel af en toe wat nat maar temps rond de 15, op sommige dagen erboven. Ligt in Nederland heel anders, las ik net in de Volkskrant. Vervelend, maar wat doe je er aan? Door al die frissigheid doen de Steenuiltjes (www.beleefdelente.nl/steenuil) het ook nog even rustig aan met de amoureuziteiten, of hoe heten die dingen..?.

Ex-Fietskoerier Michel op de Monte Balbano

Met Tim (Sheffield Wednesday) en Hans Christian (Noorwegen)

De laatste week was het weer hier  overigensbepaald wisselvallig. T/m zaterdag jl. heb ik in goed internationaal gezelschap (Noorwegen, Engeland, hoewel van Sheffield, Italië, en NLD, de fameuze ex-fietskoerier Michel een viertal mooie ritjes kunnen maken, met maar een klein beetje nat..

Met de Noren richting Matraia

Idem op de Monte Pitoro

Op zondag en zeker op maandag was het echter ronduit hondenweer (tempo da lupi = 'wolvenweer'; wij hebben nog geen wolven, maar dat komt in orde). Nu werd er hier op zondag een duathlon-wedstrijd gehouden. Dat is rennen, fietsen, rennen. De mannen en de paar vrouwen hielden het nog net droog, maar de ondergrond was wel doordrenkt met de regen van de dagen er voor. 

Prachtparkoers, onder de Muren

Nee, dan hadden de profrenners in Milaan- San Remo het een stuk beroerder. Veramente Tempo da Lupi! Traksel-weer, maar die reed helaas niet mee. Dergelijk weer is mij in het verleden ook een aantal keer overkomen, in de Grote Alpentour en Zwitserland-Italië van Cycletours en En Route. Nooit, maar dan ook nooit vergeet ik bv. de klim op de Oberalp in een van die reizen. Per meter omhoog werd het natter en kouder, totdat we gewoon in de sneeuw reden, met a cold wind ahead, geen zicht. Toen er een autootje langs reed, en ik bijna het bewustzijn had verloren wist ik met mijn laatste krachten van de fiets te komen. Om mijn weg te voet naar de colhoogte te vervolgen. Dat bleek 2 bochten verder te zijn. In de volgende bocht kwam ploegleider Brinkman (zoon van de fameuze Manus) mij met een warme deken tegemoet gerend, en hij geleidde mij naar het busje. Dat zat al bijna vol met hevig sidderende, bevende en huilende teamgenoten. Ons scheidde slechts de afdaling naar Andermatt om in het gerieflijke hotel te geraken. Goed getraind als we allemaal waren trad het herstel spoedig in na douche en even onder de wol. Nog nooit zoveel power en sterke verhalen aan tafel meegemaakt als die avond. Maar ik dwaal af, want zo slecht was het weer hier nu ook weer niet, en ook niet in Milaan-San Remo.

Ciolek legt Sagan en Cancellara er op; in de verte de eerste Nederlander: Sebastiaan Langeveld

Vanaf zondag-mezzogiorno was in ieder geval zeker geen fietsweer, maar wel goed genoeg om ons  's avonds naar een van de favo-resto's Da Pasqualino te begeven. Beiden erg genoten van de ambiance en het lekkere eten. Maandag was werkelijk de slechtste dag ooit hier beleefd. Weeralarm, gevaar voor buiten de oevers tredende rivier de Serchio (loopt pal langs Lucca) en al haar zijlopen, gevaar voor aardverschuivingen, dat werk.

Serchio vol

Er is wel het een en ander gebeurd, bv. een dikke boom verpletterde passerende auto (chauffeur helaas ook op het verkeerde moment op de verkeerde plaats), aardverschuivingen langs hellingen her en der. Enne.... vanochtend bleek dat er zo'n 15 cm water stond in onze kelder; ook de verkeerde plaats, maar wat doe je er aan? Leegpompen. Alsof het slechte weer nog niet erg genoeg was ook dat nog.

Dubbel pech

Habemus Papam, Messi rules

Een nieuwe Paus!

Stoelendans van korte duur

Het kon natuurlijk niet uitblijven. Na het schitterende optreden van Lionel Messi tijdens Barcelona- AC Milaan konden de heren kardinalen er niet meer omheen: de nieuwe Paus moest Argentijns zijn. En zo geschiedde. Al het gebid in de kerk hier in de straat ten behoeve van de Italiaanse kandidaat mocht niet baten. Ook hij van boven moest de duimen leggen. Jorge Mario Bergoglio zal als Paus Franciscus de Eerste voorlopig de nummer 1 van de RK Kerk zijn. Benadrukt wordt dat onze Frans een intellectueel is, want Jezuiet. Een Jezuiet die bovendien van de Tango en van Voetbal houdt. Kennelijk iets heel bijzonders, een intellectueel op die post. In krant (Il Tirreno) van vandaag zijn de eerste 6 pagina's gewijd aan witte rook-aangelegenheden, voordat het op pagina 7 weer gewoon over Berlusconi en het proces (Ruby!!) tegen hem gaat. In Argentinië grote vreugde onder de gelovigen. Zo liet de om zijn vroomheid bekend staande Maradona weten: 'Ik ben gelukkig, zo gauw ik in Italië ben zal ik proberen bij hem op audiëntie te gaan". Ook Messi is blij met deze paus die dicht bij de armen staat: "Ik ben erg blij, ik hoop dat ik hem in 2014 het wereldkampioenschap voetbal kan opdragen". Met deze extra motivatie kunnen onze jongens het straks wel schudden... Uit de mond van wielrenners, beoefenaars van een toch bij uitstek katholieke sport, heb ik nog geen bijval moegen noteren.

Keuze aangekondigd, en we kunnen weer fietsen

Eerlijk gezegd had ik een snelle beslissing wel verwacht. In de nacht voorafgaande aan DE dag was er namelijk een enorm onweer boven Toscane, en ook boven Rome. Een teken Gods, zoals al millennia lang wordt geweten. En de bijbehorende stevige regens duurden voort tot ongeveer het moment dat de witte rook de hemel zocht. Daarna werd het droog, en kon ik gisteren toch nog een mooi droog ritje van 70 kms rijden.

Dat werd ook wel tijd, droog weer. Het heeft hier dagenlang bijna onafgebroken geregend, neerslagrecords werden gebroken. Wie de beelden van Tirreno-Adriatico heeft gezien hoef ik niets meer te vertellen. Prachtkoers geweest,trouwens,met een gedroomd (maar hopelijk niet gedrogeerd) podium. Wat een natte ellende onderweg! Anders dan de renners moest ik niet, maar ben toch nog enkele keren op pad gegaan met m'n fietsje. Soaking wet weer terug na niet al te lange ritjes (50 à 60 kms). Oppassen onderweg vanwege de talloze riviertjes die van de hellingen over de weg kwamen lopen, maar wel lekker. Bovendien, wij van Gaul!  zijn natuurlijk helden op de fiets. Je kan het overal lezen.

 

De was na weer een natte rit

Zeker bij wat onbestendig weer is een rondje waarin de Monte Pitoro is opgenomen een favoriet parkoers. Afhankelijk van wat je er aan toevoegt (meestal nog twee kortere klimmetjes) rij je dan tussen de 50 en 75 kms en je bent nooit al te ver van huis. Ik vind het een prettige klim, die ca. 5 km Pitoro (onlangs 6 passages in de Gran Premio di Camaiore, gewonnen door Peter Sagan). Niet helemaal een loper wegens paar steviger omhoogstukken, maar altijd met mooi uitzicht. In 1948 genoten ongetwijfeld ook de renners tijdens de 5e etappe in de Giro d' Italia (Viareggio - Siena), in dat jaar een prooi voor Fiorenzo Magni (alias De Leeuw van Vlaanderen, jazeker!) Het decor zal toen nog fraaier zijn geweest. De pittoreske bocht op onderstaande foto is sinds jaren niet meer.Heeft moeten wijken voor de snelweg. Voort moeten we..

Het is dat je weet, anders had je het niet geweten

Over de helft

De tijd gaat snel, we zijn over de helft van dit verblijf. En het is nog geeneens Rokjesdag geweest. Ik zie dat feit ook vertaald in de tot nu toe afgelegde kilometers. In maart heb ik tot nu toe een kleine 2/5 van de vorig jaar in deze maand afgelegde afstand achter de wielen (toen bijna 1700), gevolg van het niet overdreven fantastische weer van de laatste tijd. Maar okay, maart duurt nog even, en vanaf volgende week komt Bart hier meefietsen; dan zullen we er eens een stevige lap op geven. We komen de tijd evengoed best door. De tijd nemen om boodschappen te doen werkt ook ontspannend, net als lekker eten met de familie van de huisbaas in Ammodonostro jl. zaterdag.



 

Morgen bloemkool?

Bij Ammodonostro

 Nog twee tips tot slot:

- Vanavond Milaan-San Remo op TV, programma van Wilfried de Jong

- Iedereen die dit blog leest kijkt uiteraard naar www.beleefdelente.nl ; voor kinderen in het basisonderwijs en hun leerkrachten is er bovendiien http://www.beleefdelentejunior.nl/. Veel keileuke infio, chatten met deskundigen, noem maar op.

Special concert

De Wal en het Verval (1)

Leven in Lucca

Het is nu voor de 4e keer dat we een periode van bovenvakantielengte te Lucca verblijven. Wederom met veel plezier. Fijn appartementje in het historisch centrum (helaas zijn de Steenuiltjes uit de tuinen tussen onze straat en de Via del Fosso verdwenen). We voelen ons meer dan welkom, hebben vriendschappelijke contacten, al blijft binnen komen in de lokale huiselijke sferen weer een ander verhaal. Men is als het op privé aankomt tamelijk gesloten. Dat past heel goed in de geschiedenis van de stad: Lucca was heel lang een autonome republiek. De inwoners van Lucca beschouwen zich eerst Lucchees, en dan pas inwoner van Toscane; Italië is nog verder weg. Bij de laatste burgemeestersverkiezingen in Lucca won wel de socialist Tambellini, maar de sfeer kan rustig een beetje christendemocratisch behoudend worden genoemd. Awel, waarnemingen van de koude grond, wellicht, en sterk veralgemeniseerd, maar volgens mij hebben andere ooit (semi-)vaste bewoners een gelijkaardig gevoel.

"Pardon meneer, bent u Toscaner?" - "Beste man, ik ben van Lucca"

Het nieuwe van een verblijf in Lucca  is er voor ons uiteraard inmiddels wel af. Het maakt nogal een verschil of je hier enkele dagen tot een weekje in het zomerhalfjaar doorbrengt of dat je hier voor de vierde keer een veel langere periode, en dan vooral in de winter, het leven van alle dag meeleeft. We moeten hier net als thuis gewoon boodschappen doen, schoon maken, het gras maaien en ons (vrijwilligers)werk doen. In het stadscentrum en op de Muren ontbreekt al te vaak de losse sfeer die de zomertoerist meeneemt naar huis. Zeker op de grijze dagen die we dit keer meer dan eerder hebben 'genoten'.

Maar elk nadeel hep se voordeel. Je krijgt meer en meer oog voor hoe het leven hier werkelijk is. En dat vinden we geen straf, al is het niet altijd leuk. Hier net als in Olanda ook geweld op de voetbalvelden jegens arbiters, overvallen en berovingen op straat en op winkels, een daklozen probleem, en wat dies meer zij. Oh ja, regelmatig aardschokjes ook in de omgeving.  De krant staat er vol van. Het zijn hier gewone mensen, met hun sores en al. Ook onze Lucchese vrienden en kennissen vinden de stemming momenteel behoorlijk somber. Dat heeft heel veel, zo niet alles te maken met de staat van de economie en met de politieke situatie. Ga ik volgende keer wat meer op in. Men kijkt erg uit naar lente en zomer, dan zal het licht cureren. Hopelijk.

Porta Elisa, op 29 september weer veilig?

Verval

Nu alvast een van de gevolgen van de staat der economie: het verval dat overal in de stad waarneembaar is, zowel op, binnen als buiten de muren. Ik had het al over lekkende dakgoten in de centrale stad, een gevolg van achterstallig onderhoud. Twee voorbeelden.

Voorbeeld 1

Wat te denken van de grote scheur die in de belangrijke Porta Elisa is ontstaan? Met gevaar dat er de nodige brokstukken op de sottopasaggio onderdoor de muren donderen. Over de oorzaak wordt nog gespeculeerd. Onderzoek is gaande. Was het de overvloedige regen? Een constructiefout? De boomwortels? Een combinatie van alles?

Nu bestaan die Muren dit jaar 500 jaar. In het oorspronkelijke ontwerp was ter plaatse geen opening richting het oosten voorzien. In de Napoleontische tijd kwam het gevaar voor Lucca uit de richting Firenze, het oosten dus. Voor het zusje van Napoleon aanleiding om de Porta Elisa te regelen. Dat is net 200 jaar geleden. En daarmee een intrinsiek zwak punt in de constructie? Wie zal het zeggen.... Later dit jaar verlaat het wielerpeloton tijdens het WK voor profs uitgerekend via deze poort de stad Lucca, richting Firenze. Hollanders: Houdt Links!! 

Verderop dit jaar zijn er de nodige festiviteiten rond het 500-jarig bestaan van de Muren. Tijdens het WK Wielrennen rijden de beste mannelijke wielerprofs  in dat kader op 29 september een stukkie over de Muren, na de start op Piazza Napoleone. Ik kan niet wachten. Neanche Paladino.

Piazza San Michele 7/3, regen/pioggia

Voorbeeld 2

Op een andere belangrijke plek in Lucca-centro ontstond eerder deze week  paniek. Er kwam een stuk van de toren van de kerk op de fameuze Piazza San Michele, in de Romeinse tijd het  forum, naar beneden. Juist waar heel vaak ouders met hun kinderen wat aan het klooien zijn. Monseigneur Banducci heeft de gelovigen  inmiddels opgeroepen om de kerk te redden. Toch ook een teken van verval, wellicht. 

Feest vanwege 500 jaar le Mura

Er staan heel wat activiteiten op het program om dit bijzondere feit te vieren. Het WK wielrennen is maar een van de onderdelen. Ook een uitvoering van The Wall van Roger Waters/ Pink Floyd is ergens begin september voorzien! Een prachtiger locatie is niet denkbaar. Men denkt voor het Grote Gebeuren nl. aan de plek waar ook het festival Comics & Games jaarlijks haar hoofdkwartier heeft, de ex-Campo Balilli. Pal onder de Muren zelf. Laat het knallen, galmen en laserstralen!

Ex-campo Balilli                                The Wall in Berlin

Gingen we ook nog fietsen....?
Zeker wel.
Nederland heeft Lucca twee à drie dagen verslagen in de wedloop: wie heeft het beste weer. Gisteren, vandaag en ook de komende dagen is het hier niet zo best. Wie de beelden van de Tirreno-Adriatico heeft gezien hoef ik niets wijs te maken qua uren zonneschijn. Temperatuur is okay - tussen 12 en 16, maar wel veel regen. Dan wordt er hier nauwelijks of niet gefietst. Maar rond afgelopen weekend was het hier nog voortreffelijk fietsweer, want warm en zonnig. Dus mooi een aantal lekkere ritten kunnen doen. In zomerkostuum!
Op zaterdag een eigen rondje van 70, en op tijd weer thuis voor de Strade Bianche op TV. Collega-semi-Lucchees T.D. zat tot circa 25 km voor de finish goed van voren met de beteren. Uiteindelijk eindigde hij 42e, op 2min48.

Thomas Dekker in actie (foto: Jose Been)

Op zondag met de Sheffielders Tim en Robert en de Lucchees Antonio een standaardrondje met 3 + 1 klims over in totaal 75 kms: Piazzano, Monte Magno, Pitoro, Mutigliano . Met koffiestop na de afdaling van de Montemagno bij familie van Antonio (fraai huis met nog fraaier uitzicht).


   Boven: Piazzano                                Boven: Monte Magno


                                         Koffiepauze


                       Eindpauze op Piazza dell' Anfiteatro


Op maandag volgde een hele stevige van 120 kms steeds op en af met Dario, de beul van Lucca. Deze rit heb ik als zeer pittig ervaren gezien combinatie vitesse en hoogteverschil, maar ook leuk vanwege de 'culturele' stops, zoals bij een van de Villa's van de familie De Medici in Cerreto Guidi.

Cerreto Guidi, leuk pandje wel

Mooi klim naar San Baronto, en onderlangs de prachtige Agriturismo van Andrea Tafi. in Lamporecchio. We kwamen ook door Vinci, in de buurt waarvan Leonardo da V. ooit werd geboren.

Hier schijnt Leo in zijn wiegje te hebben gelegen

Het camerateam was erg actief onderweg