Giro della Toscana en meer...

                    De Jasmijn in de tuin

 

2015, nieuw appartement

Het viel nog niet mee, het vinden van een nieuw appartement voor het volgend jaar. Ook in 2015 willen we nl. een tijdje in Lucca verblijven. Want het bevalt ons hier uitstekend, het leven. We zijn aardig ingeburgerd ook. Tijdens het fietsen kan het dan wel rap gaan, voor het overige leeft men hier een versnelling lager, minder stressy. Heel aangenaam. En het eten is ook niet verkeerd.

De put gaat verdwijnen bij de a.s. verbouwingswerken

Na inmiddels 4 jaar op rij enkele maanden van ons huidige appartementje (met tuin!) gebruik te hebben gemaakt kregen we te horen dat zussie eigenaar hier gaat wonen. De verbouwingsplannen liggen al klaar. Daarbij zullen ook enkele knaloude elementen sneuvelen, zoals de put in de tuin en het hardstenen aanrecht met marmer in de keuken. Maar het lijkt er toch op dat we een geschikt onderkomen hebben voor 2015. Slechts 2 deuren verder..., zonder tuin, maar wel met riant zonig terras op de 1e verdieping, met ruim zicht op de tuinen in de buurt. Er zijn heel wat appartementen  te huur in Lucca, ook in centro storico, maar dan in de eerste plaats geschikt voor kortere perioden in het warmere jaargetijde. Zeg: voor een vakantie van een week, in de zomer. Veel van het aanbod ontvangt niet te veel zon, in de zomer niet erg, maar in februari/maart nog wel. Soms zijn er ietwat bedenkelijke trappen naar de verdieping te beklimmen, is er geen plek voor onze fietsen, en/of konden we de vraagprijs niet voldoende naar beneden geluld krijgen. Kortom, een groot deel van het aanbod is niet zo geschikt voor langer verblijf. Hoe dan ook, dank zij de bemiddeling van Paladino lijkt het nu toch te gaan lukken; woensdag maken we de afspraken met de uitbater van ons nieuwe onderkomen.

 

Stukje Giro della Bonifica (fietspad Arezzo-Chiusi) tijdens onze Giro della Toscana

Giro della Toscana
Samen met Mary-Anne heb ik een mooi fietstripje door Toscane gemaakt, van Lucca in 8 etappes van gemiddeld 50 kms en >600 hms naar Orvieto, een deel van de fietsreis Pisa-Rome die door TRAPreizen uit Utrecht wordt aangeboden. Dat was leuk om te doen. Mary-Anne met haar e-bike (en alle bagage), ik met mijn Cannondale racer, fluitend. De route was hier en daar wel wat druk, maar meestal mooi. We konden echter maar op weinig stukken lekker naast elkaar rijden. De agriturismi, B&B's en hotels onderweg waren prima en fraai gelegen.  Volgend jaar doen we weer zoiets. Met de bagage gaan we het dan wel wat anders doen. Ik ga ook mijn e-bike opsturen.

De reis voerde ons o.a. langs bekende plaatsen als San Gimignano en Siena; in beide plaatsen is het sinds we daar het laatst waren (rond 1980) wel heel veel drukker geworden. Maar de unique selling points van die plaatsen blijven wel recht overeind staan. Zoek ze maar op in de gidsen. Er waren enkele etappes met een stevige slotklim, naar Volterra, Chiusi en Orvieto. Met de ondersteuning op stand speed kwam ook Mary-Anne daar boven. Bezoek trouwens, mocht u in de buurt zijn, in Chiusi de ondergrondse Etruskische stad: zeer indrukwekkend van vernuft; de Romeinen en de Middeleeuwers voegden later nog wat aan 'ingenieusiteit' toe aan wat die ouwe makkers al hadden bewerkstelligd.

Vooruit een paar fotootjes van dit tripje dan...

                Slotklim Volterra                                          Natuurstudie

 

                                                    Siena

 

 

 Multi-instrumentalistische troubadour op centrale plein San Gimignano

 

 

                      Onderkomen in San Quirico d'Orcia

 

San Gimignano op de achtergrond

 

 

 

 

  Funicolare in Orvieto, passeerplek

 

 

 In de keuken van Restaurant Papei in Siena

 

Oh, u bent er nog, na al deze vakantiekiekjes. Mooi! Er was ook nog een andere Giro della Toscana, nl. die georganiseerd door Le Champion. Een groep van maar liefst 70 fietsers spoedde zich in 7 etappes door het Toscaanse land. Ik reed de laatste 50 km van de slotetappe richting Lucca en over de Monte Serra mee; ik had me desgevraagd met de route bemoeid en kende bovendien enkele mensen uit het peloton. Gezellig buiten eten in Lucca-centrum 's avonds...Opmerkelijk: de oudste deelnemer was 78 jaar oud! We kunnen nog vooruit.

 

                                      Bart Dekker boven op de Monte Serra (vanaf Buti) 

 

Gasten over de vloer

Leuk om af en toe vrienden uit Nederland over de vloer te hebben. In de verte doet deze zin me denken aan het motto dat o.a  aan Sylvia Witteman en Gerard Reve wordt toegeschreven: 'ik drink niet meer dan strikt noodzakelijk'. En dat motto doet me weer denken aan hoe Fausto Coppi destijds in een TV-interview over doping sprak:

 

Question: Do cyclists take la bomba (amphetamine)?

Answer: Yes, and those who claim otherwise, it's not worth talking to them about cycling.

Question: And you, did you take la bomba?

Answer: Yes. Whenever it was necessary.

Question: And when was it necessary?

Answer: Almost all the time...

 

 

 

 

 

Geen idee waar ik uitkom als ik nog even door associeer...
Maar u begrijpt misschien wel wat ik bedoel.. niet elke week inderdaad. Alweer een paar weken terug waren Piet en Marriët uit Muiden een week hier in een mooi appartementje in het centrum, prima geschikt voor zo'n verblijf, ruim en dicht bij al het schoons dat Lucca te bieden heeft. En dicht bij onze woonst. Piet, M-A en ik hebben met nog enkele anderen zowat 10 jaar in Utrecht in zelfde kraakpand gewoond; en bovendien komt hij uit Eindhoven; en bovendien is Marriët de zus van een van onze (ongeveer) buurvrouwen in Utrecht. Vandaar, zeg maar. Het was buitengewoon gezellig en we hebben het er behoorlijk van genomen, dacht ik.

Wandeling langs de Serchio

 

 

 

         Anfiteatro                                      Piet pist

 

  

 Op weg naar Ristorante Tambellini

 

  Op weg van hun naar ons

 

Zaterdag jl. vereerden Henk en Nel Moen, op vakantie en in de buurt, ons met een bezoek. Zij hadden keurig belet gevraagd. Henk is oud-collega van mij bij de Dienst Landelijk Gebied en gaat ongeveer nu met pensioen. Hij was de eerste (tevens voorlaatste) baas die jonger was dan ikzelf. We schelen maar 2 weken, maar toch... het was een schok! We hebben er een dikke dag Lucca van gemaakt en zijn ook met hun bij Ristorante Tambellini, even buiten Lucca gaan eten. Daar konden we nu voor het eerst buiten zitten in de historische ambiance die dit voormalige landbouwbedrijf heeft te bieden.

 

Binnenplaats bij Tambellini (San Alessio)

 

Inmiddels zijn we zo'n beetje in de voorbereidingsmodus voor de thuisreis geschoten. Maar we krijgen nog één keer bezoek. Morgen arriveren Frans, Renate en de moeder van Frans voor een weekje Lucca. We zien er naar uit!

 

Volgende keer over het kunstgebit van Piero en andere gewichtige zaken, zoals nog enkele mooie fietsritjes en Dieren in het Nieuws, alsmede de Toestand