Leven is leven, en je moet er doorheen

nb. Blog vertraagd wegens internetproblemen

Terug in Lucca

De eerste bekende die we na aankomst op Pisa Airport ontmoetten was Paladino. Geen wonder, hij kwam ons ophalen. Uiterst hartelijke begroeting, hop, de auto in, op naar Lucca! Wel fijn en makkelijk, met 4 koffertjes.

Rond vieren zaten we alweer in ons vertrouwde appartementje van familie Guidugli. Uitpakken en inrichten, kijken hoe het met internet was gesteld (nog niet zo best). Zonder is het moderne leven schier niet meer te doen. Uhh, moet ie het wel doen, natuurlijk. De dag ging verder heen met handjes schudden, babbeltje hier, praatje daar en wat noodzakelijke boodschapjes doen voor te kunnen eten. Ook het eerste barbezoek bij Julia kon worden opgetekend.

Het boodschappenmeisje in volle inspanning

Dag 2 ging op aan een scala aan noodzakelijkheden. We deden uitgebreid boodschappen en voor het ophalen van onze fietsen waren we een tijdje in de winkel van Paladino waar het als vanouds weer erg gezellig was. Je houdt het niet voor mogelijk, maar hiermee heb ik een vrijwel volledig dagprogramma geschetst. Het Nederlandse journaal en DWDD erbij, en we konden alweer naar bed. De dag leende zich overigens nog niet heel erg voor een eindje fietsen, het regende licht, en dan gaat een beetje Italiaanse coureur er niet op uit.

Op de fiets

Woensdag was een prachtdag: zonovergoten, graadje of 11 à 12. Tijd voor de persoonlijke Toscaanse seizoensopening. In de nieuwe broek van Berry, en verder ook helemaal in Gaul!-outfit.

Met uizondering dan van de pracht WK-sokken van Jasper Ockeloen (hoe hoger de sok, hoe harder de snok), coureur bij Parkhotel Rooding, en vorig jaar nog winnaar van meerdaagse Tour de Namur. Helaas voor Jasper gingen zijn sokken schuil onder de Gaul-overtrekjes. Ik heb er niet minder lekker om gereden. Te merken was wel dat mijn vorm en conditie wat waren verminderd wegens te weinig fietsen in de achterliggende maanden en iets te veel consumeren ook. Daar waren zo wat redenen voor, ik zal er hier niet over uitwijden. Ik zal hoe dan ook nog de nodige kilometertjes moeten trappen hier om het overtollige gewicht er weer een beetje af te rijden om, zij het in de verte, weer enigszins op een wielrenner te lijken. Ja, het streven van de mens heeft iets wonderlijks.....

                                                              Geef die man ook een biertje......

Donderdag was het weer net zo prachtig. Ik heb hetzelfde rondje van 65 km gereden zodat dit parkoers weer goed vastligt in het hoofd. In de vlakke aanloop over Vecchiano werd ik langs de weg begroet door ca. 200 witte Koereigers, 6 zwarte prostituees, en nog een enkele Kleine zilverreiger en een buizerd. Ik geraakte niettemin veilig aan de voet van de Monte Pitoro, de eerste klim van de dag over zo'n 5 km. Het was weer even wennen, aan de klim èn aan mijn Campagnolo gestuurde Viner-racer. Altijd weer mooi, het uitzicht op zee en op de moerassen van Massaciuccoli. Altijd lekker om daarna over de licht aflopende SP1 terug naar Lucca te denderen, met vlak voor Lucca nog de klim van Mutigliano (ca. 2 km, door bos en langs olijfgaarden).

Is het hier al lente, dan?

Nou, dat nog niet. Vanaf vandaag is er en lichte winterse aanval met koude nacht en overdag onder de 10 graden. Wel droog. De vogels hebben de lente hier al wel een beetje in de kop, de Zwartkop fluit in onze tuin. Ze kunnen niet zo goed tegen het lengen der dagen, dat zal het zijn.

In verband met een jicht-achtige aanval op mijn grote teen doe ik vandaag kalm aan, we gaan zo meteen uit lunchen. Lopen gaat weer wat makkelijker nu ik Arnica-zalf op de gevoelige plek heb gesmeerd. Verder ga ik vandaag verder aan mijn steenuilzaken (o.a.financieel jaarverslag, website, registreren aanmeldingen & betalingen van begunstigers en abonnees op UILEN). En bekijken hoe het staat met het resultaat van onze oproep 'Steun ons Muluye steunen'.



Tot slot nog een andere oproep. De anti-natuurstemming ten tijde van het regime van staatssecretaris Bleeker (alias Mr. Chlorix) lijkt nog niet helemaal weggeëbd, getuige onder meer de uitzending van Zembla gisterenavond. Maar als je naar DWDD hebt gekeken zal je zonder twijfel zijn getroffen door de schoonheid van de Vuursalamander, kundig in het zonnetje gezet door bioloog Freek. Het zonnetje schijnt echter wel zeer flets voor de soort; er is sprake van mysterieuze sterfte. In een uiterste poging de Vuursalamander voor Nederland te behouden heeft RAVON, de Nederlandse organisatie voor de bescherming van amfibieën en reptielen een campagne opgestart. Doe mee! Adopteer een Vuursalamander!