Ook in Treurige Tijden moet je voort.....

 Schoonmaakbedrijf Raggers naar het Kremlin sturen. Komen in alle hoeken en gaten.

_________________

4 maart

Poetin, de rampenman

Waar in een normaal mensenlichaam een hart klopt, zit bij Poetin een ijsklomp, zoveel is zeker. Deze grootste cynicus aller tijden, met in zijn spoor zijn knecht Lavrov met zijn droeve tronie heeft het onvoorstelbare tot realiteit gemaakt. De gebeurtenissen passen prima in een van mijn motto's 'Niets is fantastischer dan de werkelijkheid'. Afgelopen nacht is het nog onvoorstelbaardere ook realiteit geworden, een aanval op de grote kerncentrale in Zaporizja, hoe gek kan je zijn? President Zelensky - wat een held is dat! - sprak de sombermakende woorden: 'Als daar een explosie is. is dat het eind voor ons allemaal, het eind van Europa, een evacuatie van Europa'. Tsja, waarheen dan? Australië, Afrika, Mars? Ik heb liever een koude dan een warme oorlog.

6 maart

Er zijn veel mensen die geloven dat alle mensen deugen, er is zelfs een boek met die titel. Nou geloof ik in het algemeen al niet, dat alle mensen deugen (zie gedrag in verkeer en op de socials, om maar wat te noemen...). Maar het gaat zeker niet op voor Poetin, het Russische Parlement, voornamelijk bestaande uit ignorante ja-knikkers, al die duizenden Russische soldaten die met kennelijke graagte zoveel ellende aanrichten, verpersoonlijkt door die tankchauffeur die willens en wetens een personenauto met mensen erin overreed. Dat hij/zij niet hoeven doen. Of in correcter actueel Nederlands: dat had hen niet hoeven doen.

Thomas van der Dunk in de Volkskrant (6 maart): 'poetincratie is (.... )een combinatie van plutocratie en ploertocratie.' Hoe die man te stoppen? Op radio en tv rollen de meningen over wat te doen over elkaar heen. Een staatsgreep in Rusland zou kunnen helpen. De kliek rond Poetin splijten. Wie weet, mogelijk gaan de sancties daar uiteindelijk toe leiden. Dat intern de haat jegens Poetin het gaat winnen van de angst voor hem. Dat Poetin zijn streken niet langer meer parallel lopen met het eigenbelang. Als het dan maar niet te laat is....

Wel lekker makkelijk trouwens... even zo'n vlag plaatsen uit solidariteit met Oekraïne, kost ook niks... Sheila Sitalsing zegt het goed, in haar column voor de Volkskrant van 3 maart: 'Wie echt wil helpen: blijf thuis met je goede bedoelingen, spek Giro 555 en stel je huis open'. Nu kies ik maar voor de giro. Ook nog erg gemakkelijk. Je huis openstellen? Da's wat lastiger.... maar gaat misschien nog wel komen.

Toch maar..... enkele ....... :

Onbelangrijke bijzaken

Nieuw appartement

Overigens zijn wij deze week verkast naar een nieuw appartement. Niet naar ons oude vertrouwde, helaas. De problemen bij de renovatie aldaar blijven aanhouden. Tragische vertragingen in de levering van materialen waren al de oorzaak voor een voortgaand uitstel van de opleverdatum. Bij onze aankomst in Lucca leek het nog zo te lopen dat we 'even' (max. 2 maanden) in een tijdelijk onderkomen zouden moeten huizen. Inmiddels is duidelijk dat het er niet meer van gaat komen, een terugverhuizing naar 'ons' gerenoveerde appartement. Twee weken geleden werd de nieuwe keuken geleverd, besteld in juli 2021. Helaas, het was niet de goede. Nu moet er dus een andere komen, levertijd tenminste 3 maanden, maar reken maar iets meer. Ook de bestelde deuren kwamen eindelijk aan, helaas in de verkeerde kleur. Nou ja, absoluut klein bier, uiteraard, in vergelijking met de ellende waar de inwoners van Oekraïne in verkeren.

Lucca is al weer gewend

Keuken Eetgedeelte  

Het nieuwe appartement bevalt goed, want ruimer en lichter, en vrijwel geen last van straatrumoer. Het geheel is opgetrokken in -stijl.

Wij zitten hier dus tot het eind van ons verblijf solidair te zijn met Oekraïne. In bed, en in onderstaande stoel lees ik momenteel deel 1 van de verzamelde werken van Konstantin Paustovsky. De vele juweeltjes van verhalen gaan allemaal over zijn jeugdjaren die hij rond 1900 voornamelijk doorbracht in... Kiev. Wat een andere wereld toen, de periode tussen het einde van de tsarentijd en de oktoberrevolutie van 1917, en wat werd het leven toen voor velen almaar onzekerder, angstiger en ellendiger.

Gemengde feiten

 - Aardbeving

In ons oude appartement werden we 6 februari 's nachts opgeschrikt door een aardbeving met een kracht van 3.8 op de schaal van Richter. Het epicentrum bevond zich ca. 25 km ten westen van Lucca (kaartje). Ik schoot wakker in ons schuddende bed. Ze zeggen dat vrouwen gevoeliger zijn dan mannen. Nou, Mary-Anne en Lucca sliepen gewoon door, hebben er niets van gemerkt. Weer een mythe die de prullenbak in kan.

Het is overigens de tweede keer dat we hier een aardbeving meemaken. De eerste was in 2012, toen we in de tegenover datzelfde appartement gelegen kerk een tentoonstelling over Arthur Rimbaud bezochten; toen kregen we enig dakgruis over ons heen. Het is mooi hier all around, maar ook aardbevingsgevoelig.

- Wolven aan de stadsrand van Lucca

Al sinds Roodkapje zit de angst voor de wolf er bij veel mensen goed in. Dat is hier in Italië, waar de wolven nooit zijn weggeweest maar nu toenemen in aantallen niet anders dan in Nederland. waar de wolf na 150 jaar weer terug is. Zeker kunnen wolven soms schade aanrichten (doodgebeten vee), maar dat is een tijdelijke zaak, En bovendien meestal te voorkomen. Goed te weten ook: De afgelopen twintig jaar was het aandeel 'vee' (waaronder schapen) in de Duitse deelstaat Saksen, waar de wolf al langer voorkomt dan in Nederland, slechts 1,6 procent van het totale menu Hoe, en alle verdere relevante informatie over de wolf leest u hier. Zie ook Wolven horen thuis in Nederland.

Onlangs werden enkele wolven gespot in het Parco Fluviale, aan de oevers van de Serchio, de rivier die aan de noordkant van de stad voorbij stroomt. Wij zijn er vaak met hondje Lucca. De regionale jagers gingen gelijk op geil na dit nieuws in alarmstijl ('I lupi a due passi dalle mura'): er was weer eens iets anders te schieten! Dat ging gelukkig niet door. Maar wat deden die wolven daar eigenlijk?  

In een eerder blog liet ik al dit filmpje zien over een stoet wilde zwijnen die zich precies daar langs de oevers spoedt. Ik zie een verband, en dat is er ook: voor die wolven, opportunisten als ze zijn, vormen zwijnen een niet te versmaden prooi, en er zijn er zat van. Er zijn in de buurt van de rivier inderdaad zwijnenkarkassen gevonden. Aldus dragen de wolven bij aan het binnen de perken houden van het aantal zwijnen die her en der overlast veroorzaken met hun gewroet in de bodem..

- Flitsbezorgers

Ook in Lucca is de kwaal van de flitsbezorging uitgebroken. Nee, ook hier staat de vooruitgang niet stil. Laatst werd ik door zo'n irritant bellende snelbezorger bijkans overreden. Zielepoten eigenlijk, die gasten, want voor een habbekrats uitgeleverd aan een crimineel verdienmodel. In stand gehouden door gemakszakken die bij opkomende nood onmiddellijk in het bezit wensen te worden gesteld van hun zakje chips of een biertje. In een gesprek met de Volkskrant (3 maart) naar aanleiding van de verschijning van zijn nieuwe historische roman Morgenrood verzucht Willem van Toorn: ‘Wat een generatie verwende, verongelijkte consumenten hebben we gefokt!' Daar past  dit verschijnsel m.i. prima in. 

Ciclopedalata Puccini_Experience

De Associazione Promozione Sociale (APS-Lucca) is doende met de voorbereiding van een toertocht voor gezinnen met kinderen en iets meer ervaren fietsers (geen coureurs) op 3 april a.s., gewijd aan de in Lucca geboren grote componist Giacomo Puccini. Ik ben er als lid van APS Puccini Experience direct bij betrokken. Op zaterdag 27-2 gingen we, uiteraard per fiets, op naar Massaciuccoli voor het maken van afspraken met het gemeentebestuur (sindaca e assessori) van Massarosa en met enkele ondernemers ter plaatse. 

De toertocht volgt de Sentiero Puccini, en voert deels langs de Serchio (voor >80% 'sterrata')

3e  van rechts, burgemeester Simona Barsotti

Even kort samengevat: op basis van de gemaakte afspraken voorziet het voorlopige programma (sintesi del programma preliminare) in een korte (7 km) en een langere route (ca. 50 km) met twee pleisterplaatsen. De eerste is de Fattoria urbana Albogatti , gelegen aan de oevers van de rivier. Het betreft een voormalige zonnekuurplaats, opgericht in de tijd van Mussolini. De tweede pleisterplaats is gedacht op de Area Recreativa, gelegen aan het meer van Massaciuccoli:  Er valt het een en ander te eten en te drinken. Onderwijl kan op beide pleisterplekken worden genoten van aan de grote maestro gewijde muziek, uitgevoerd door de Associazione Musicale Lucchese. Even voorbij deze mooie locatie wordt het eindpunt bereikt, het hart van natuurreservaat Oasi LIPU Massaciuccoli. Vanuit het haventje kunnen de deelnemers per boot de oversteek maken naar Torre del Lago voor een geleid bezoek aan het Puccini-museum, gevestig in het eertijds door de maestro bewoonde huis. Nou, lijkt me leuk, alles. Volgende keer het definitieve verhaal con tutti i dettagli.

                                                

Bij de kapper word je een stukje knapper