Oh, hoofd vol bloed en wonden

 

Van Lamporecchio naar San Baronto

Riten en ritten
Nee, ik ben niet gevallen met mijn fietsje, hoor. Vallen, dat kan altijd nog, en dan hopelijk niet op mijn hoofd. Ook niet met mijn helm ertussen. Want een hoofd vol bloed en wonden.... daar heb ik nou eens 'helegaar geen zin an'.
De titel slaat op een tophit van de heer J.S. Bach. Heb ik vroeger veel gezongen in de tijd dat ik deel uitmaakte van het fameuze jongenskoor van de Theresia-kerk te Eindhoven - Strijp. Ook ik ben braaf geweest, ooit. Dit is de tekst van het eerste couplet:

O Hoofd, vol bloed en wonden, Met smaad gedekt en hoon,
O God’ lijk Hoofd omwonden, Met scherpe doornenkroon
O Gij, die and’ re kronen,En Glorie waardig zijt,
Ik wil mijn hart U tonen, Dat met U medelijdt.

Zo, u weet nu een beetje waar het over gaat.....


                                      
                                             In afwachting van het vertrek van de stoet (San Frediano)

Deze tekst, maar dan in het Italiaans, werd vrijdagavond jl. gezongen in de processie ter ere van Santa Croce. Mijn zieltje werd geraakt door de herinnering. In een stoet waaraan geen einde komt wordt het kruis met  het Heilig Gelaat (Volto Santo, naar men zegt van beeldhouwer Nico de Mus uit de 8e eeuw) van de ene basiliek (San Frediano) naar de andere kathedraal (San Martino) gedragen. Het is een uit de middeleeuwen overgebleven katholiek ritueel waarvan de wortels zelfs zouden teruggaan op pre-christelijk Athene. Met dit ritueel wordt de onderwerping van het gewone volk aan hogere machten, zowel behorende tot de clericale als de lekenbovenwereld gesymboliseerd.
Langs heel de route door de binnenstad word je in het duister slechts bijgelicht door de meegedragen fakkels en de kaarsen en waxines die aan openbare gebouwen en winkelpuien zijn aangebracht.

 

 

 

Het is een imposant gezicht. Als de voorhoede allang de San Martino heeft betreden moeten talloze groepen zich bij San Frediano nog in beweging zetten. Geen wonder, want de stoet wordt gevuld met vertegenwoordigers van alle parochies uit het aartsbisdom Lucca en een keur aan organisaties en bewegingen die zich op enigerlei wijze bezighouden met het lenigen van menselijke noden: alle bloedonorenclubs uit de wijde omgeving, de brandweer, ehbo'ers enz. enz. De bewegende beelden:

http://www.youtube.com/watch?v=AUauDM5ms7w
Bij elkaar neemt de optocht van vertrek tot aankomst een dikke 2,5 uur in beslag.

 

 

De laatste zin brengt me via deze foto ('het vertrek dat een aankomst waard is') terug bij de koers. De jongste week heb ik weer een aantal zeer prettige parkoersjes gereden, hetzij alleen, hetzij met Mary-Anne op haar e-bike D1 op Vrijdag), dan wel met Dario en de Aussies Peter en Scott. Met dank aan het feit dat mijn zadelprobleem is opgelost. En.... hoe zijn de benen?,  vraagt u zich wellicht af. Ik ben niet ontevreden, al voel ik het verval, niet zozeer in de uithouding, maar wel in geproduceerd vermogen. De Strava-cijfers zijn in hun ontoereikendheid toch duidelijk genoeg. Bij de steilere gedeeltes in de klims moest ik er bij Dario en de Aussies wel eens af. Anderzijds hebben we ook lange stukken stevig doorgehaald (met mij meestal in het 3e of 4e wiel) en heb in de Giro delle Putine gisteren toch een mooi aantal PR's gevestigd. Ik ben wel klaar voor de Gran Fondo del Mondiale van a.s. zaterdag, denk ik. We gaan het zien. Komende week gaan we met groepje naar Firenze voor de verkenning van het WK-circuit aldaar.

De gereden ritten van deze week, een ruime 400 kms bij elkaar:

4Klims-Heuvelrit
Balbano - Pitoro
WK-Parkoerstest 
San Baronto - Montecatini Alto
D1 op vrijdag
Giro delle Putine 

 

                                                                                
                                               Lichte lunch bij Oasi Lipu (Massaciuccoli)

  

                                                            
                  Uitzicht Lago Massaciuccoli                    Einde middagzit bij Julia

Ronde van Toscane - vrouwen
Nou, dat was me een fraaie vertoning, vandaag bij de start van de 4e en laatste rit (Lucca- Firenze)van de vrouwenronde van Toscane! Stevig deelnemersveld, met Marianne Vos vrij stevig aan de leiding na 3x winst. Maar zeker de helft van de aanwezige ploegen weigerde vandaag van start te gaan. Een en ander bleek te maken te hebben de onveilige toestanden onderweg, begreep ik van Marianne en haar ploegleider Koos Moerenhout (heel grappige man: hij verwelkomde mij met een 'hé, daar is Vader Abraham', voor het eerst dat ik zoiets hoorde....). Er is simpelweg te weinig politie-escorte onderweg, als gevolg waarvan zeker de achterblijvers worden blootgesteld aan gevaarlijke toestanden in het gewone verkeer. Goed statement, het vrouwenwielrennen zou wat serieuzer moeten worden genomen.

                                                             Discussie bij de start.......   (de onzekeren)

                                                      ..... en op de Muren (de Rabo-stakers)

 

Deze Giro della Toscane - femminile was bedoeld als voorbereiding op de a.s. WK. Beetje op een mislukking uitgelopen, dus. Gaan we maar wachten op het echte grote werk. Dan zal het wel allemaal in orde zijn....

 

Etalage Paladino  

                                                               In afwachting van.....