Zadellast bij lekker weer

 

 

Zo, we zijn er weer! Alweer een week geleden (dinsdagmiddag) kwamen we aan te Lucca via Schiphol, vliegveld Pisa en de trein Pisa - Lucca. Op het station werden we opgepikt door Antonella, vrouw van huisbaas Alberto, en hun twee dochtertjes en een vriendinnetje. Ze brachten onze 4 (!) koffers en onszelf naar ons (c.q. hun) appartementje binnen de Muren.  Dezelfde dag nog en de dagen erna overal een hartelijk weerzien, op straat (vooral onder het wielerminded deel van de bewoners), in de winkels, in restaurants en bars (uiteraard). We voelden ons onmiddellijk weer thuis.

 

WK Wielrennen

Voor het eerst zijn we de maand september hier. Bij vorige gelegenheden meden we zoveel mogelijk de toeristenrijke maanden. Toeristen zijn er hier nu inderdaad nog volop, en gelijk hebben ze natuurlijk. Het is te doen, al dat volk, het heeft ook wel wat, al gaat onze voorkeur uit naar een straatbeeld met wat minder breedretigen. Dit ondanks de compensatie vanwege het vertoon van enige jeugdige rondborstigheid. Maar ja, we moesten wel natuurlijk.... De komende periode staat immers bol van de evenementen 'waar we niet mogen ontbreken'. Te beginnen met de Wereldkampioenschappen Wielrennen die hier in de laatste week van september gaan plaats grijpen.

 

Hier rijden de heren WK-coureurs straks hun eerste rondje

 

Met als hoogtepunt voor Lucca zelf de start van regenboogrit voor de heren wielrenners-professionals op 29 september a.s. De stad en ook de overige plaatsen langs het parkoers in Toscane treffen de laatste voorbereidingen, en men wordt geleidelijk gek en dol zoals het hoort bij een combinatie wielrennen en Italië, al helemaal in Toscane. Gisteren, onderweg met Dario en 2 sterke Australische fietsers, heb ik vastgesteld dat de route voor een groot deel is bekleed met mooi, vers asfalt. Hier op de Muren rond het oude centrum van Lucca is men nog niet zo ver. Na het startschot op Piazza Napoleone volgt een soort ereronde over de Muren (4,1 km) voordat de karavaan de stad verlaat richting Firenze; een rondje mede ter ere van het 500-jarig bestaan van het imposante, zowel bij Lucchesi als bij toeristen geliefde imposante bouwwerk. Men heeft besloten om niet alleen de bestaande barsten- en gatenrijke bedekking topkoersproof te verbeteren, maar er maar meteen een totale opknapbeurt tegen aan te gooien. Daarbij wordt o,a,, zoals op de foto hierboven is te zien, de verharding versmald, zodat de flankerende bomen meer ruimte krijgen; in een moeite door worden er nieuwe leidingen gelegd. Het zal mij benieuwen of het allemaal lukt, maar ach, we hebben nog meer dan twee weken de tijd!

 

Zelf fietsen

 

Een wiebelzadel rijdt niet lekker...

 

De woensdag kan wel als opstartdag worden geduid. Een kleine tijdsinvestering om de komende twee maanden lekker door te komen. Boodschappen doen, hier en daar langs om te melden dat we er weer zijn, etc. En natuurlijk ook de drie vanuit Nederland verstuurde fietsen (e-bike Mary-Anne, racefiets Joep en racefiets Bart D. die volgende week deze kant op komt) ophalen bij Paladino . Prima vervoerd door het bedrijf Soetens. Donderdag ging ik op pad om mijn Cannondale kennis te laten maken met de heuvelen hier in de buurt. Dat viel nog niet mee..., zie de fotoos. Op 12 km van huis had het nemen van een kleine hobbel funeste gevolgen voor de ideale zitpositie. Het lukte niet om het zadel weer in positie te klemmen; terug in Lucca lukte dat ook Paladino niet. Hij wond zich enorm op over de Cannondale-engineers die een zo bizarre constructie hadden bedacht.  Bij de lokale Cannondale-dealer (Cicli Max) werd definitief vastgesteld dat deze zadelbuis een gevalletje 'einde verhaal' betrof. Een nieuwe dan maar, want wat moet je anders? Gelukkig wel weer met een normale kleminrichting. Maar wel een rechte buis, met als gevolg dat mijn zadel iets verder naar voren staat en ik in de afdalingen wat minder ver naar achteren kan zitten en bijgevolg iets minderdruk met de billetjes op het achterwiel kan uitoefenen. En dat tegen betaling van €135,- .... Ik was de derde die Cicli Max met dit probleem moest depanneren. Ik ga de importeur in Nederland maar eens benaderen. Maar goed, ik kan gelukkig weer fietsen. Inmiddels heb ik al een stuk of 5 mooie ritjes gemaakt (o.a. het Hoerenrondje , 4-klimsheuvelrit en de klassieke Balbano-Pitoro-rit. In het voorjaar begeleidt een keur aan zangvogels (nachtegalen!!) je tijdens de inspanningen onderweg. Het werk van die gasten voor dit jaar zit er weer op; met meer of minder succes is aan de voortplanting gewerkt, het enige doel van hun (het) leven. In plaats daarvan nu de superzomerse geluiden van een immens koor van Boomkrekels. Ook het oog wordt voldoende gevoed door de kleurrijke bermen met o.a. Wilde peen en Cichorei. Heerlijk na de rit een consumtie gebruiken op Piazza dell' Anfiteartro.

 

 



Met Mary-Anne

Samen gaan we uiteraard regelmatig aan de wandel over de Muren, alsmede te bar. Terrasjes zat maar meestal strijken we einde middag wel even neer bij de bar van Julia om de hoek; daar treffen we vaak andere bewoners uit de buurt. Mary-Anne heeft hier de e-bike tot haar beschikking. Daarmee kan ook zij wat heuvelwerk aan. Komende tijd zullen we samen ook de omgeving induiken, b.v. om bij Renzo Baldaccini olijven te gaan oogsten. Je kan daar trouwens ook Bed & Breakfasten.

 

 

Bezoek

Op zaterdag kwamen Pia en Wim samen met hun kampeervrienden Jos en Tineke een dagje naar Lucca. Het werd een aangename dag waarop wij als semi-Lucchesi hun het een en ander hebben laten zien. Daarbij hoorde ook de pranzo in de tuin van Ristorante Ammodonostro (een van onze favorieten hier). Kijkt u even mee op tafel?

 

 



 

Een uitbuikwandeling over de Muren was daarna wel nodig.... We verwachten de komende tijd nog meer bezoek. Hopelijk blijft het nog even lekker nazomeren. Op het moment dat ik dit schrijf lokt buiten: zonnetje en 24 graden. Het kon minder. Gauw naar buiten, samen naar de CONAD-supermarkt maar even. Net als in Nederland is het ook hier prijzenoorlog tussen de supers. Eens kijken of er leuke aanbiedingen bij zijn. Hopelijk ook spaghetti.