Wonderen van Zita en andere feestelijkheden

Nabij Filettole

 

Feestelijkheden

Het barst dezer dagen van het feestgedruis in Lucca, zij het vandaag onder een miezerig regentje. Vier dagen lang wordt het feest van Santa Zita gevierd. Vandaag wordt herdacht dat Lucca 645 jaar geleden werd bevrijd van het juk van Pisa; dit bij decreet van Karel de 4e (meen ik). Waarschijnlijk nog verre familie van onze W-A. Die gisteren zijn eerste Koningsdag vierde. Hulde aan alle Gaullisten die samen een fantastische bijdrage aan War Child bijeen hebben geTaxt!!

 

 Daor hedde d'n guld!

 

De grootste locale gildevereniging, la Compania Balestrieri,  marcheert voor onze deur langs op weg naar de Dom, Daar wordt in het bijzijn van hoogwaardigheidsbekleders uit kerk en stad de hoogmis opgedragen om de verkregen vrijheid te vieren. Daar leest de huidige bisschop een preek voor , geschreven door zijn verre voorganger Guidicconi (16e eeuw). Zou ik eigenlijk een keer moeten gaan beluisteren. Overigens een mooi gezicht, de trommelaars en blazers, schutters en vaandeldragers van de Compagnia. Getuige de foto neemt men het een en nader uitermate serieus op. Goeie zaak.

 

Santa Zita en de bloemenmarkt

 

Jong en oud komt de bloemenpracht op Piazza dell' Anfiteatro bekijken

 

Vandaag is ook de laatste dag van de diverse feestelijkheden ter ere van Santa Zita (de heilige Ziet) . Santa Zita is de patroonheilige van dienstboden, dienstmaagden, bedienden, huishoudsters en loopjongens. De bloemenmarkt herinnert aan de verrichte wonderen waaraan Zita haar eeuwige roem èn haar heiligverklaring door Paus Innocentius heeft te danken.

 

 

 

 

'Hoe ken het bestaan? Ik geloof mijn ogen niet!'

De eenvoudige Zita diende bij een aanzienlijke familie in Lucca. Dat is al een tijdje terug, nl. in de 13e eeuw. De legende zegt onder meer dat zij de helft van haar eten aan de armen gaf. Ze bracht veel tijd door in de kerk, maar als ze terugkwam was al het werk toch gedaan. Ze zou eens water in wijn hebben veranderd toen de wijn op was bij een feest. Volgens de legende gaf ze de mantel van de vrouw des huizes aan een arme, toen ze werd betrapt bracht een engel de mantel terug. Toen zij stierf in 1272 doofde op hetzelfde moment een ster die boven de stad hing. Zo, daar heeft u niet van terug! En Paus Innocentius ook niet. Dat van dat water veranderen spreekt me uiteraard nog het meeste aan. Maar het verhaal dat als grootste mirakel voortleeft vertelt dat zij, toen ze weer eens op pad was haar goede werken te verrichten,werd aangesproken met de vraag wat ze daar in haar schort had te verbergen. Zij was erbij gelapt door een concollega die enigszins jaloers was op Zita's goede naam en faam. Die zei haar baas dat Zita alles wat ze aan de armen gaf had gejat. Toen de - toen nog - toekomstige heilige haar schort opende  vielen daar geen brood en dergelijke  uit, maar bloemen en blaadjes!

 

 

De - inmiddels dus - heilige Zita is na haar overlijden bijgezet in de basiliek van San Frediano,bij ons om de hoek. Haar intacte en op natuurlijke wijze gemummificeerd lichaam (alweer een wonder...) ligt er op een bedje van brocade in een glazen schrijn. Aan de kapelmuren hangen er verschillende doeken uit de 16e en 17e eeuw met episodes uit haar leven. Tijdens de Santa Zita- dagen wordt de schrijn voor in de kerk geplaatst, om de gelovigen de kans te geven een blik op hun heilige plaatsgenoot te werpen; .... en om wat te offeren.

 

 Nog nooit zo'n oud lijk van dichtbij gezien....

 



Nog meer feestelijkheden vandaag, maar dan een eindje verderop, nl. in Rome. Daar werden maar liefst twee pausen tegelijk heilig verklaard. De kranten staan er hier vol van. Ik herinner me slechts een wonder dat een van beide zou hebben verricht. In de krant vertelt een vrouw dat ze bijna dood ging aan een aderscheuring, naar bed ging, en toen een bericht van boven kreeg: ze moest naar de op TV uitgezonden dienst in de Sint Pieter kijken. En warempel, of de duvel er mee speelde, haar aderscheuring was genezen!

Vanuit Polen kwamen velen zelfs op de fiets naar Rome om bij de heiligverklaring van een van die twee te kunnen zijn, nl. hun eigen Johannes Paulus, bij ons beter bekend onder zijn nickname Popie Jopie . Hij was ook degene die in 1989 uit handen van Claudio Golinelli diens net tijdens de WK Sprint verworven regenboogtrui  mocht ontvangen (klik hier). Kwestie van iets terug doen voor de sponsor.

 

 Claudio Golinelli

 

Het wielrennen

Zo komen we bij de kwestie of wielrennen een bij uitstek katholieke sport is. Dat wordt vaak gezegd, o.a. Mart Smeets is er van overtuigd. Ook zonder doping hangt de sport volgens hem van list en bedrog aan elkaar. En als je eens gezondigd hebt tegen de regels, dan volstaan drie weesgegroetjes om weer terug te vallen in de staat van genade. Maar flikken hoort gewoon bij de sport volgens onze anchor. In een stukje in het Dagblad Trouw werden wel enige kanttekeningen geplaatst bij die gedachte. Zeker is dat je eerst het bordje van een ander moet leegeten voordat je aan je eigen bordje begint, wil je een grote koers winnen. Aldus sprak ooit Hennie Kuiper. Het verloop van de Ardennenklassiekers deze week stelt Hennie in het gelijk. Alle 3 winnaars kwamen pas in de laatste kilometers van de koers uit hun pijp; hun bordje was nog goed gevuld. De anderen, hun ploegmaats, knapten onderweg voor hun het vuile werk op. We zagen Thomas Dekker vandaag als superknecht voor ploegmaats Daniel Martin (en Tom Jelte Slagter). Hij beulde zich zowat 200 km in de voorste gelederen van het peloton af, opdat de kopmannen van de dag min of meer relaxt konden meedraaien in de beschutting van het peloton. We waren gewend dat TD koersen wint, maar dit was ook mooi. Hopelijk komt dat winnen nog wel. Jammer dat die Martin er in de laatste bocht bij ging liggen; hij leek op weg naar het podium, zo niet de overwinning. Beetje voor niets gebeuld..... 

 

Zelf heb ik deze week ook weer lekker gefietst, deze week 451 kms, waarvan 20,5 samen met Mary-Anne. Dat was een ritje Lucca - Vorno v.v., afscheidslunch met zwangere Minke en ex-fietscourier Michel, thans e-handelaar in fietsonderdelen,  op een werkelijk fabeltastische locatie (Tenuta dello Scompiglio).

 

 

Dik genoten onderweg, elke rit was een heus Nachtegalenrondje. Tijdens mijn langste rit deze week telde ik maar liefst 37 zingende exemplaren.

In het Strava-klassement moest ik met mijn ruim 450 kms van mijn mede-Gaullisten alleen de heer J.F. Benedictus voor laten gaan, zowel qua afstand als qua hoogtemeters (gefeliciteerd, makker!). In het Ledig Erf-klassement moest ik met de 3e plek genoegen nemen, maar wel met 2x zoveel hoogtemeters als mijn 'concurrenten' op de plaatsen 1 en 2. Dat dan weer wel.

Na dergelijke inspanning waarbij de nodige calorieën worden vertimmerd past uiteraard een gepaste inname van enige hersteldrank. Zelfs het wondermiddel Weihenstephaner is alhier verkrijgbaar.

 

 

 Aan het herstel wordt immer serieus gewerkt

 

Ik rijd mijn rondjes met anderen of alleen, zo het uitkomt. Het boven genoemde rondje van 116 kms reed ik alleen, maar bv. op 2e paasdag reed ik een ondanks de regen supermooi parkoers in de heuvels samen met Tim en Michel, waarbij we uiteindelijk in de modder vastliepen. Maar wat een weldadige rust onderweg!

 

 

 

 

Lente

Nu ook de avonden warmer zijn gaat het leven hier zich steeds meer op straat afspelen. Terrassen zijn goed gevuld. Er waren de laatste weken diverse markten met allerhand producten, van meuk tot gezonde waar. Ook de bloemenmarkt vanwege Santa Zita ging tot laat in de avond door. En er is muziek. Grappig was een rennersconcert door Tim, Sam en Luca, allen geliëerd aan Paladino. Het was een open air gelegenheidsoptreden voor het etablissement 'Soup in Town' op Piazza San Giusto, hartje stad. De jongens deden goed hun best voor het aanwezige (vrnl. wieler-)volk, waaronder diverse profi's. Paladino zette mij met een van hen op de foto.

 

 

.... met Matti Breschel (Tinkoff-Saxo)

 

 

We gaan weer een nieuwe week in. Benieuwd wat dat weer gaat brengen. Een ding is zeker: Piet en Marriët komen op bezoek. We zien er naar uit, wordt vast gezellig. Het fietsen ga ik er een beetje tussendoor frommelen.