Wachten op iets betere tijden

 

De media is, de media zijn; de data is, de data zijn. U zegt het maar...

Nieuw appartement

Er waren n.a.v. mijn vorige blog vragen hoe dat nu zat met het waarom van ons alternatieve appartement. Het antwoord ligt besloten in deze foto:

Op ons oude adres, in de binnenstad want binnen de Muren, vindt momenteel een grote renovatie plaats. De klus zou al in september zijn geklaard. Mooi niet. Nu zouden de werken volgens de actuele planning einde februari moeten zijn voltooid. Het wordt vast mooi, en we houden er serieus rekening mee dat het gaat lukken om aldaar de geneugten nog te genieten in de periode dat we hier zijn. 

Gelukkig is ons alternatieve appartement, in de binnen-binnenstad, want om de hoek bij het Forum Romanum c.q. Piazza Michele, ook behoorlijk prettig, zij het gesitueerd op de 4e verdieping. Het appartementengebouw ligt aan de zeer drukke Via Fillungo, de alhier bekenden weten dan genoeg. Van die drukte hebben we overigens vrijwel geen last. Alleen in de weekeindelijke nachten wil het rumoer van ruzies en geschreeuw wel eens opstijgen naar 4e hoogten. 

Valse start

Al vanaf dag 1 van het nieuwe jaar word ik hier in hartje centrum tijdens mijn ochtendrondje met het hondje (om circa 8 uur) onthaald op de welluidende zang van diverse merelmannen. De zang van de hoop. Het luisterrijke merellied stemt vrolijk, zelfs ietwat optimistisch: de natuur, zij gaat gewoon door.  Goed gezien van die merels om ons een hart onder de riem te steken in dit op nogal wat fronten zorgelijk tijdsgewricht. Crisis op vele fronten, vergeet ook de grondstoffencrisis niet. Niet te veel aan denken? Of juist wel? Het persoonlijk handelingsperspectief ontbreekt veelal, maar ook weer niet altijd (bv. in de klimaatcrisis). Schopenhauer nog eens vragen. 

Zonsondergang 3 januari

Onze eerste weken hier waren zeer aangenaam, er waren vele plezierige sociale ontmoetingen. Om te beginnen natuurlijk het onthaal door Cristina en Paladino op de dag van aankomst. Hier in het centrum en op de Muren ben je een groot deel van je vrienden-/kennissenkring na twee weken al wel tegengekomen. Compacte stad. Die ontmoetingen zijn meer voor de korte babbels waarin het belangrijkste kan worden uitgewisseld. Meer tijd voor een echt gesprek hebben we dagelijks bij Bar Martini, met uitbaatster Giuly, de localo's en met onze Vlaamse vrienden Jan en Kris die regelmatig voor een aantal dagen overkomen uit België. Reken daarbij nog de ontmoetingen en gezamenlijke wandelingen met andere hondenbaasjes.... en concludeer dat we niets te kort komen op sociaal vlak. We hebben het naar onze zin hier, 'geen beter leven dan een goei', zeggen ze in Brabant. En zo is het. Ook hondje Lucca is molto contenta. Ze is al haar vriendjes alweer tegen gekomen. Grappig hoe die hondjes elkaar ook na 1,5 jaar meteen herkennen en van hun ontmoeting een waar spektakel maken.

Dolle boel af en toe.

        Klooster San Francesco                           Spektakel maken met vriendje Willy

                                                                             (van Simona en Simone)

En toch.....

Niettemin ...... ik heb nog geen meter gefietst. Dat voelt sowieso al als een valse start. Mijn met Kerst opspelende verkoudheid ontwikkelde zich tot een erg hardnekkige. Amateurdiagnose: vastzittende hoest. Na 2x een negatieve test, een saturatie van 97 en een temp van 36.8. Pas de laatste paar dagen zijn er tekenen van verbetering, de vaste hoest is een losse aan het worden. Tegelijk word ik nu dagelijks bezocht door heftige hoestaanvallen van andere aard; ze gaan gepaard met benauwdheid, alsof slokdarm en luchtwegen een innige verstrengeling zijn aangegaan. En mij daarbij stevig afknijpen. Het zal nog wel enkele dagen duren voordat het echt over is.

Tenue: reclame voor geneesmiddel

Hopelijk kan ik ergens komende week het zadel weer onder de billen schuiven. Intussen blijf ik wel in training. Elke dag zo'n 10 km met het hondje, elke dag minimaal 4x de trappen op naar ons appartement. En enige theoretische studie op de site van Wielerflits, door het lezen van Peter Winnen's De dag dat ik in de berm ging zitten, en met het eerste nummer van BiciSport van dit jaar. O.a. met artikel over Wout van Aert: 'Pas op voor de wolf!'

Door mijn ongesteldheid mijden we drukke plekken zoveel mogelijk. Dat valt in de Via Fillungo nog niet mee, vanuit onze voordeur schieten we dan ook zo snel mogelijk een rustiger parkoers op. Alle winkels, restaurants en bars zijn open, gewoon tot laat. Als het ergens te druk is gaan we niet naar binnen. En druk is het op veel plekken binnen, niet zelden worden de afstandsregels niet opgevolgd. Ook buiten is de kans groot dat we in de drukte tegen een ongevaccineerde mondkaploze aanlopen. 

Over Covid in Italië

De besmettingscijfers lopen hier ook stevig op, niet zo verwonderlijk met zo weinig beperkende maatregelen en de wijdverbreide vaccinatieonwil. In Toscane is het aantal positieve testen in één week toegenomen van 126.888 op 30 december naar 218.441 op 6 januari. Hier neemt het aantal ziekenhuisopnamen i.t.t. in Olanda wel toe, ook op de IC's. Italië heeft ook te maken met een menigte no-vaxers. De pikantere berichten komen in de krant. Zo was er een senator die overal verkondigde wat een onzin dat gedoe met die COVID allemaal is. Ondanks zijn naar eigen zeggen voortreffelijke immuunsysteem liep de gast toch een besmetting op. Binnen een week was ie kassie-wijlen. En zo was er een arts die weigerde zijn patiënten het vaccin toe te dienen. Hij had speciaal een rode viltstift aangeschaft om de plek waar hij de fysiologisch zout-spuit zette te markeren. Pleister erover, net echt. Aan het einde van de dag mikte hij de vaccins in de vuilbak. De man is in de kraag gevat. In de provincie Lucca schijnen er 320 'medici No-vax' rond te lopen... Hoe leggen die hun beroepseed uit?

Afijn, er komen hier strengere regels aan. Er komt een vaccinatieplicht voor >50-jarigen. Dat heeft in Toscane al geleid tot een boom in afspraken voor het zetten van een vaccinpikuur, het gaat om de eerste prik. En eigenlijk is er sprake van slechts een boomn-pje. 1900 afspraken op een totaal van 183.500 nog in het geheel niet gevaccineerden is ook weer niet zo geweldig. De verwachting is wel dat het aantal afspraken snel flink de hoogte in zal gaan. Over een paar weken kan je zonder "Green Pass' niet meer naar je werk; Vanaf morgen mag je zonder al niet meer bus en trein in. Vanaf 20 januari ook geen winkel meer in. Een soort lockdown voor NO-vaxers wordt ingevoerd, zoveel is zeker. Ze doen hier dus een 2G-tje. Hopelijk gaat het helpen. Ik heb nog niet gehoord of gelezen dat sluiting van winkels en restaurants etc. wordt overwogen. Hopelijk gebeurt dat ook niet, we hebben de 'leegheid' van het bestaan hier tijdens de eerste golf meegemaakt. En als ik hersteld ben wil ik graag weer eens naar een van onze favoriete restaurants. NB. Ik heb het nog niet geschreven of het is vandaag gebeurd.

Overigens is het wachten op een virusvariant die net zo besmettelijk is als omicron en net zo veel schade doet als Delta. Dan zijn de rapen gaar. Zeg niet dat het niet kan.

Om naar uit te kijken

In de eerste plaats naar het gewone leven, lucht en ruimte, maatschappelijke rust, bewegen zonder vrees. Maar ook naar nr 11 van UILEN dat in de loop van deze maand uitkomt. Als redactielid heb ik daar ook in Lucca nog aan gewerkt, al was dat nog slechts de drukproeven controleren

UILEN nr.11

UILEN nr. 11 ligt nu de drukker. Het betreft een extra dik jubileumnummer (160 pp) vanwege het 25-jarig jubileum van STONE, een van de bij het tijdschrift betrokken Uilengroepen.

Nadere info over inhoud en bestelwijze is te vinden op www.steenuil.nl

Kwa koers kijk ik uit naar de start van Tirreno-Adriatico op 7 maart, start hier dichtbij in Camaiore. Ik smeek de beschermheilige van de wielrenners dat deze mooie koers mag doorgaan.

Ik kijk ook uit naar het nieuwe boek van Michel Houellebecq, Anéantir in het Frans. Ik ben fan. Het boek is op 7 januari uitgekomen, tegelijk met de Italiaanse vertaling. Die vertaling zou ik wel willen lezen, maar het is wel een dikke pil, 600 pp of daaromtrent. Daar ga ik wel wat lang over doen, maar anderzijds is de Nederlandse vertaling pas dit najaar te verwachten. Lastige afweging. Want ik wil ook graag beginnen aan Verhaal van een Leven, deel 1 van Konstantin Paustovsky. Als ik Peter Winnen uit heb.

_______________________________________________________________

Deze dappere figuur probeert de kerk op Piazza Michele tegen te houden. Gemaakt door:

Emanuele Gianelli

Fideli sono i cani (dat zei il capo dei capi  'Toto’ Riina)