Room to Move

'.... Is het Covid 19- virus de wraak van de millennials op de boomers....?'

______

 ‘Het enige dat we te vrezen hebben is de vrees voor schulden zelf.’ (Paul Krugman, New York Times)
_______

Gezocht: Room to move, mijn vriend John Mayall in lastige tijden, had het er al over.

  Kijk ff naar die ouwe bluesgigant.


______

Piazza dell' Anfiteatro, Lucca (tussen de tweede en de derde ommuring)





28 april 2020





































In onze straat: Hang hier uw paard

Lockdown until now

Room to move, daar ontbreekt het hier nu al 2 maanden aan. Sinds eind februari is het binnen zitten geblazen, we mogen er alleen even uit voor de Hoogste Noodzakelijkheden. En daar hoort fietsen niet bij. Mijn middels jarenlang doorgevoerde fietsinspanningen gefokte beenhammetjes zijn in die twee maanden aanzienlijk geslonken. Gelukkig heeft er elders aan het lichaam enige compensatie plaats gevonden.

Wanneer ik weer terugkeer op de fiets

_________

Italië                    320

Regio Toscane       242

Prov. Lucca           321

Regio Piemonte    342

_________________

Aantal besmettingen per 100.000 inwoners (Il Tirreno, 26 april)

_________

Bij ontstentenis van de normale contacten gluurt eenzaamheid vals grijnzend om de hoek. Met zijn ambetante tronie. Dat is voor veel mensen heel moeilijk, in Nederland maar hier zeker niet minder. Anzi! Integendeel. Niemand ziet nog iemand, en dat nu al dik 9 weken. Corona heeft Italië - het noorden veel meer dan het zuiden - en ook de provincie Lucca stevig getroffen. In maart was er hier in stad Lucca  een crowdfundingactie nodig (meegedaan natuurlijk) om het ziekenhuis aan de noodzakelijke spullen te helpen om de toestroom aan patiënten goed te kunnen helpen.  Inmiddels gaat het geleidelijk de goede kant op, maar vooralsnog zijn de regels streng: thuis blijven, geen bezoek aan vrienden of zelfs naaste familie. Moet je net de Italianen hebben...

Liever lui dan moe?

Ik ben blij dat we de opgelegde eenzaamheid met zijn tweeën - wat zeg ik? - met zijn drieën kunnen proberen te attaqueren. Dat gaat heel goed. Voor Lucca is dat nog het moeilijkst, die houdt veel energie over om binnenshuis te besteden, nu wat langere wandelingen en zwemmen in de rivier niet mogelijk zijn. Al zou je dat van bovenstaande foto niet zeggen. Gelukkig kan ze nog af en toe rennen met vriendjes hier in de buurt op een kleiner veldje. Mimi, Mike, Ettore, Hermes, Lucio, Djiwago, Gigolo, Akira, Willy, Celeste, Chrono, Maggie, Mina, Zara, natuurlijk verloofde Igor en nog anderen. Dus waarom klagen dan? Doet ze ook niet, alleen zou ze haar vriendjes best wel vaker willen tegen komen dan nu mogelijk is. Want de rondjes zijn verplicht kort, en de kans op ontmoetingen dus noodzakelijkerwijs laag. Maar ze begrijpt het wel.



Lucca en vriendinnetje Mini in het vanwege Corona niet gemaaide grasveld

Voor ons valt het eigenlijk best mee. We moeten het leed maar niet overdrijven, er is veel tijd om te lezen en te denken en te niksen (kan heel productief zijn). De afwezigheid van herrie, c.q. de rust die nu over de stad heerst heeft trouwens ook wel wat lekkers, zoals ook de betere luchtkwaliteit. We beleven de lockdown samen, maar elk van ons zeker ook in ons privé-hoofd. Dat is maar logisch. We volgen de ontwikkelingen zowel hier als in Nederland uiteraard wel, mede in het licht van onze thuisreismogelijkheden. Doen we in elk geval even bij elk nieuw decreet, en verder niet meer dan 1x per week, dan doen we een huisvergadering om onderling af te stemmen, te kijken of de neuzen nog de zelfde kant op wijzen. Een ding is helder: er rijden geen treinen, er vliegen geen tuigen, de grenzen zijn dicht. Effe (af)wachten dus nog maar, met die thuisreis.

Het is ook weer niet zo dat we hier al twee maanden staan te juichen; anzi, in tegendeel, natuurlijk voelen we ons onder de strenge regels best nogal gevangen. Voor een groot deel kunnen we ons ding niet doen, maar ach, er blijft genoeg over om de dag door te komen (zoals een half uurtje per dag Chairworkouts met Karen, sponsored by Nestlé Malaysia). Het zijn eerst en vooral de sociale contacten met vrienden en bekenden hier die we erg missen. Wat ons in deze situatie helpt zijn onze gezamenlijke herinneringen aan al die (berg)wandelingen in Europa, Afrika en Azië, daar waren ook regelmatig moeilijke situaties te overwinnen, waar we dan samen wel weer uitkwamen.
Vooral de ervaringen, opgedaan tijdens al die min of meer lange verblijven op locatie (dat is iets anders, minder vluchtig dan een vakantie.., zal ik maar zeggen) in landen als Ethiopië, Guiné-Bissau, Marokko, Namibië, Botswana o.a. helpen volgens mij om deze periode met zo opgewekt mogelijk gemoed door te komen. In dit verband moet ik zeker de bijna 4-weekse wandeltocht dwars doorheen de woestijn van Mauretanië apart noemen, een groepsreis met het onvolprezen reisbureau Himalaya Trekking. Als je ergens op je eigen hoofd ( de binnenkant) wordt teruggeworpen dan is het wel tijdens zo'n trip, ik zou er een boek over kunnen schrijven, het is fenomenaal.






Van al die ervaringen, die bergwandelingen met twee, die verblijven in den heel erge vreemde, daar  waar het leven zich niet voltrekt zoals je thuis gewend bent, heb ik (hebben wij) wel het een en ander geleerd over 'het leven'. Je eigen situatie relativeren, bv.  Het belang van zijn, in plaats van iets najagen. Zoiets. Teen en tander zo mogelijk van de positieve kant bekijken, of, als dat niet kan, de situatie maar accepteren. Het is wat het is, en daar gaat het om.

Hoe dan ook..... met dank aan onze vrienden Rob & Tineke, Maria en Theo, bij wie we op bezoek gingen om hun leven in den vreemde mee te leven (schept een band voor eeuwig), en ook aan Bea & John (onze HT- reisbegeleiders in Mauretanië en Ethiopië), en aan onszelf. Want ja, we hebben dat soort ervaringen zeker ook zelf opgezocht.


























Verschuiving doodsoorzaken in Coronatijden

Divers vogelvermaak




Waarmee ik me zoal vermaak..... de vogels nemen zeker hun deel. Enkele voorbeelden.

Ik ga regelmatig langs bij de camera's van Beleef de Lente. De natuur aan het werk 24/7 op de nestplekken en omgeving ervan bij diverse soorten vogels biedt mooie kijkervaringen. Neem gerust een KIJKJE. Mijn favoriet is nog altijd de steenuil; ze hebben als vanouds veel te stellen met kauwen en holenduiven die ook wel zo'n mooie nestkast willen. De steenuilen houden fier stand, de eieren staan op uitkomen. Ook bij andere gevolgde nesten zijn er mooie beelden te bewonderen. Neem de jonge bosuil die op uitvliegen staat. Of de jonge slechtvalken die een spechtontbijt krijgen geserveerd (ja, da's zielig). Ja, de een zijn dood.... het gaat er soms gruwelijk aan toe... Zie hier hoe een kauw op het nest te grazen wordt genomen door een steenmarter (ja, da's héél zielig).

Daarnaast heb ik diverse buitengemeen boeiende artikelen uit het themanummer Sahel van het Tijdschrift Limosa tot mij genomen. De Sahel is het gebied in Afrika waar veel van 'onze' broedvogels (bijvoorbeeld gekraagde roodstaart en grasmus) de winter doorbrengen. Een van de artikelen gaat over het belang van de Sahel als overwinteringsgebied voor grauwe kiekendieven. Door een combinatie van veldwerk en het volgen van gezenderde vogels is dat belang prachtig duidelijk gemaakt. Ook duidelijk: het wordt daar steeds moeilijker om aan de kost te komen. Ook ginder staat de voruitgang, of wat daar voor doorgaat niet stil. De grauwe kiekendieven zijn nu nog onderweg naar hun broedgebieden in Groningen.Je kunt ze HIER volgen. Hun terugreis - over alle grenzen heen ... - beslaat ongeveer 40 dagen. Dat betekent dat ze per dag gemiddeld zo'n 250 km afleggen! Dat haal ik de laatste tijd niet.

Tenslotte: ik heb een vogellijstje gemaakt voor de tuinen achter ons appartement. Alle waarnemingen vanaf ons terras/balkon. In deze tijd zijn de vogeltjes allemaal druk doende met de voortplanting en wat daar zoal aan vast zit. Dan zijn je dagen welgevuld met nuttige arbeid. 

Hier komt de opsomming:

Zwartkop, tjiftjaf, groenling, zwarte roodstaart, huismus, merel, spreeuw, Europese kanarie, roodborst, putter, goudhaan, turkse tortel, bonte kraai, koereiger, kleine zilverreiger, zilvermeeuw, koolmees, groene specht, huiszwaluw, boerenzwaluw, gierzwaluw, steenuil (broedt!) en dwergooruil.. Te zamen 23 soorten, zo slecht nog niet!

Premier Conte spreekt

Zondagavond jl.sprak premier Conte zijn volk toe, een speech van ruim een half uur. Hij had veel tijd nodig om uit te leggen dat er niet héél veeel verandert per 4 mei. Er komt wel weer wat meer room to move! Zij het met beperkingen en met het gebod de regels van onderlinge afstand goed op te volgen. Maar goed.... vanaf 4 mei mogen we dan eindelijk (na 10 weken!) weer naar buiten, om te fietsen of te wandelen .  Parken gaan ook weer open. Dat is heel goed nieuws voor de fietser en hondenuitlater in mij. Maar fietsen mag voorlopig alleen.... alleen. Lucca ook blij natuurlijk... ze mag vanaf 4 mei eindelijk weer naar het park aan de rivier om lekker te rennen en te ravotten met collega-hondjes, en om lekker eeen stukje te zwemmen in rivier de Serchio. Het dragen van mondkapjes is verplicht als je naar buiten gaat. Ik moet nog even nagaan of dat ook voor wielrnnen geldt; met zo'n ding over neus en mond gaat dat fietsbrilletje wel beslaan, denk ik.

Hoe dan ook... dat gaat me nog wat worden als straks al die testeronbommen ineens weer los mogen met hun fietsie! De kans is aanzienlijk dat alle opgepotte dadendrang (Peter Winnen, VK 28/4) er in een keer uitkomt.



Hier in Lucca mogen we vanaf 4 mei ook weer over de Muren, open voor joggers, wandelaars en fietsers. Daar je zo lang niet mogen vertonen was voor vele Lucchesi nauwelijks te verteren. Mocht het te druk worden dan worden de teugels weer meteen stakker getrokken. Sowieso mondkapjes op.

De meeste winkels blijven voorlopig nog gesloten; ze mogen ws.open op 18 mei, bars en restaurants blijven tot 1 juni dicht. Op bezoek bij vrienden thuis mag ook nog niet. Scholen blijven nog tot 1 september dicht. Er wordt nog het nodige gedelibereerd over de juiste interpretatie van diverse artikelen in het decreet. Onder de winkeleigenaren hier in Lucca begint het oproer inmiddels een beetje te kraaien. Ze willen open, omdat ze anders kopje onder dreigen te gaan.

We gaan zien hoe het verder loopt. Op 18 mei komt er weer een volgend decreet. Dan hopen we ook duidelijkheid te krijgen of,  en zo ja,  hoe en wanneer we onze terugreis kunnen gaan ondernemen. Dat kan nu in ieder geval nog niet.

Een oude liaison tussen wielrennen, de oorlog, voetbalclub Eindhoven, slagerij Tebak en de familie Van de Laar

Het verhaal begint met deze advertentie; we schrijven 1934. Mijn grootvader (vaderszijde) had een busonderneming opgericht: Labeto (Laar's Bus en Touringcaronderneming). Het reisbureau was gevestigd aan de Gestelschestraat 25b in Eindhoven, mijn vader zaliger's ouderlijk huis. Overigens baatte mijn grootmoeder daar een hoedjeswinkel uit (advertentie 31 oktober 1940...).

Labeto verzorgde comfortabele busreizen naar o.a. dus de Zesdaagse van Antwerpen. In 1934 werd die 'zesdaagsche' gewonnen door het Nederlandse koningskoppel Cor Wals met Jan 'Kanonbal' Pijnenburg. In 1936 stonden zij aan de start van de allereerste Zesdaagse van Rotterdam die ze maar meteen aan hun rijke palmares toevoegden. Zij waren de groten van hun tijd, en immens populair.

 In de oorlog sloot Cor Wals zich aab bij de Waffen-SS, waarmee hij zijn populariteit totaal vergooide, al helemaal toen hij in 1941 de wielerbaan van Amsterdam opreed in een SS-truitje. Hij schopte het als SS-er tot kampbewaarder, nadat hij eerder als Rottenführer aan het Oostfront had meegevochten. Natuurlijk moest hij na de oorlog boeten: hij heeft 12 jaar moeten brommen. Eenmaal daarmee klaar ging hij na de scheiding van zijn eerste vrouw Antonetta van Geloven een relatie aan met de weduwe van een collega-renner, Jan van Hout. Deze was nota bene omgekomen in een concentratiekamp! Die nieuwe echtgenote was de zus van voetballer Jan Louwers. Die heb ik vaak zien spelen in het Eindhoven-stadion, samen met Frans Tebak, 11 -voudig international; Jan rechtsbuiten, Frans linksback. Frans Tebak speelde tussen 1946 en 1963 bijna 600 wedstrijden voor EVV Eindhoven. Daar heb ik er naar schatting zeker zo'n 15 van gezien. Ik was hardcore-fan, van EVV en van Frans, want dat was onze slager.

Het stadion van (tegenwoordig) FC Eindhoven is enkele jaren terug omgedoopt tot Jan Louwers-stadion, en er is een Frans Tebak-tribune. Clubiconen.

Frans Tebak

In 1954 werden EVV Eindhoven kampioen van Nederland na een beslissingswedstrijd tegen DOS-Utrecht, en wel met dit befaamde elftal: Jan Hanssen, Lambert van Tuijl, Frans van Tuijl en Frans Tebak, Frans van Kemenade, Jo Tebak, Jan Louwers, Dick Snoek (later Cor Vlemmix), Noud van Melis, Piet van Rooij en Willy Schmidt. Jan Louwers ging na zijn carrière in de catering; in de rust van de wedstrijden in het Eindhovenstadion liep hij rond met knakworst, later ook bij PSV. Frans Tebak was  lang onze slager. Op vrijdagmiddag na school ging ik een aantal jaren achtereen op de fiets naar de winkel in een ander stadsdeel (van Strijp naar Stratum) om bij hem vlees voor de dagen erna te kopen. Ooit bedacht ik nog een krachtige slogan: 'Met worst van Tebak koopt men geen kat in de zak'. Echt waar! Van zijn vrouw Joke kreeg ik een extra groot stukje worst.

Evert Tebak

Daarmee is het verhaal nog niet helemaal af. Zoon Evert leidt een moderne slagers- (en delicatessen)zaak in het hart van Nuenen. Mijn vader kwam daar bij leven nog regelmatig; en als wij bij mijn vader op bezoek gingen liepen we graag even het dorp in, naar de Evert's mooie winkel voor 'ne goeie buurt'. Waarna een terrasje. N.B. Mijn ouders kochten hun vlees eind jaren '40/jaren 50' het vlees al bij slagerij Evert Tebak senior, vader van Frans, grootvader van Evert jr.

Neonato

Ook in Coronatijden worden er kinderen geboren. Op 21 april gebeurde dat bij onze onderburen, de familie Bucellati. Zijn naam is Giorgio. Gelukkig heeft het jochie geen weet van de actuele crisissfeer. Hopelijk gaat hij een mooi leven tegemoet, en gaat hij zijn brijdrage leveren aan het realiseren van een mooie toekomst.

Plannen voor de Lucca (Tambellini)

Piazza dell'Anfiteatro by drone

Vorige blog: https://joepluccawk.blogspot.com/2020/04/wopke-en-de-zuidas.html

KEEP UP THE PASSION!