Wordt het al Lente in Lucca?

                             Maandag Wasdag

 

Ten aanval

Daar waren ze weer, in Rome dit keer, de Feyenoord-'supporters'. Ten aanval!! Een grote groep barbaren, voortgedreven door een borrelend mengsel van zaagsel en alcohol in hun hersenpan, trok er een spoor van vernielingen (en angst). Dit keer maakten ze verbijsterende amok op diverse historische plaatsen in hartje stad. In Italië zijn ze heus wat gewend wat supportersrelletjes betreft, maar dit sloeg alles. De kranten deden er beduusd verslag van, de burgemeester van Rome en andere autoriteiten was het bovendien een raadsel dat excuses vanuit Nederland uitbleven (inmiddels toch een beetje gebeurd, Rutte heeft zijn collega Renzi zaterdagavond gebeld).  Betrokkenen kwamen op het Nederlandse nieuws aan het woord; zij voelden zich niet aangesproken. 'Nou kijk, het was gewoon als bij ons op 'Koninginnedag'. En waarom moest die mooie fontein worden verbouwd en onder worden gepist? 'Nou ja, dan hadden ze die afvalbakken maar moeten legen'. Om met de liftdames van Toren C te spreken: 'Betalen, pannenkoek!'. Verder zal ik er hier maar geen rechtse praat aan wijden.



Ook de natuur trok deze week ten aanval. Nou ja, niet overdrijven. In enkele steden werden oehoes waargenomen, de grootste in Nederland broedende uilensoort (maar niet in steden). Vrije vogels? grote kans van niet. Waarschijnlijk ontsnapte of uit gevangenschap vrijgelaten vogels. Oehoes komen doorgaans alleen 's nachts - soms - in de stad, zoals bleek bij gezenderde oehoes die in de buurt van Maastricht hun broedgebied hadden. Exemplaren werden gezien in Rotterdam, Utrecht en Purmerend (Kwadijk). Die laatste blijkt een kwaaie gast, hij of zij heeft al diverse mensen aangevallen, 'alsof er een steen tegen je hoofd wordt gegooid', zoals iemand zei. Ben benieuwd hoe het rond Purmerend met de verkoop van fietshelmen is gesteld.
Leuk om eens te kijken naar de webcam op een van oehoebroedplekken in Nederland: 24/24 hr livebeelden van paring tot aan het uitvliegen van de jongen. Kan nog even duren, dat laatste. Maar het zijn zeker en vast wilde vogels. Nu ik toch in uilige sferen ben geraakt (tijdens mijn ritje van zondag toegeroepen door een steenuil vanuit een olijfboomgaard)...... De jaarlijkse campagne Beleef de Lente is nu goed vertrokken. Daar spelen 3 andere inheemse uilensoorten de protagonist, waaronder mijn favo, de steenuil. Nog even geen eieren, maar wel nestkastbezoek: paring in beeld bij de kerkuil en een verleidingsbezoek bij de steenuil.


Al lente??

Nog niet echt, al was het deze week m.u.v. zaterdag toch best tof fietsweer met 12 à 14 graden. Ik heb ook al enkele doodgereden slangen gezien, en een 'plaatte paad'. De vogels in de tuin doen ook al een beetje hun best, met inbegrip van de tjiftjaf en de boomkruiper. Onderweg wordt ik hier en daar zowat van de fiets gezongen door een Cetti's zanger, zoek het geluid van die herrieschopper maar eens op. Dus hij komt er wel aan, de lente. Maar van voorjaarsbloei der planten is nog maar weinig sprake, bv. speenkruid en een enkele crocus daargelaten. Volgens mij staan de crocussen en sneeuwklokjes in Nederland al behoorlijk in hun volle ornaat. En ik las dat de eerste jonge dassen zijn geboren. Maar ook dat het niettemin net als hier nog even wachten is tot de lente echt los breekt .



Zuster Candida heeft intussen al heel wat lentes op haar palmares. Zij werd deze week 108, en is daar mee 's werelds oudste religieuze. Ze schijnt nog zonder bril te lezen; en ze blies zelf de kaarsjes uit, al waren dat er geen 108.

De Rijdende Renner

Intussen is het hier even goed uitstekend fietsweer; ik heb deze week bijna 500 kms weggetrapt, in meestal met aardig wat hoogtemeters gelardeerde ritten. De koninginnenrit van 122 km ging in mooi gezelschap over de Cipollaio, deze keer gereden vanaf Castelnuovo di Garfagnana. Tot het gezelschap van 8 behoorden behalve 'usual suspects' Cristiana, Tim en Paladino ook de profis Jay Mc Carthy en Sebastian Lander, alsmede de Vlaamse continentale coureur Nick Wynants, zoon van Jan. Die reed in de jaren tachtig 7x de Tour de France, veelal aan de zijde van de deze week overleden Claude Criquelion, naamgever van de fameuze cyclo in La Roche-en-Ardennes.


Pannepauze Cristiana: Tim, Sebastian, Jay, Nick               Onderweg

 Bijna boven... Nick doet een Sagannetje

 

      Boven!: Andrea Ferrari zoekt verkoeling

Na ongeveer een-derde van de klim moest ik er af en kwam op een gat te rijden. Geen schande met al die (veel) jongere gasten (de heren coureurs zijn voor in de twintig). Kort voor de col kwamen Jay en Sebastian me ophalen en brachten mij, als was ik de kopman, professioneel naar boven. Meer kwaliteit omhoog vereist minder gewicht, jongere benen en meer talent. Alleen aan dat gewicht is nog wat te doen, wellicht. Misschien moet ik Mindful gaan eten, je schijnt er al van af te vallen terwijl je stilzit. Daar zijn uiteraard ook veel boeken over, zoals 'Mindful eten- een gezonde en vreugdevolle relatie met voedsel'. Ja, ja... Het is gewoon een kwestie van 'goed kauwe, dat je ete gelijkmatig in je bloed komp, en bewust roke'.

 

 

Een andere fraaie rit was met Dario, met een voor mij nieuwe klim naar Montebello/Montereggio. Die doe je vanuit Camaiore. Landschappelijk prachtig. Een lastige afdaling, wegens slechtwegdeksel en tamelijk hevige percentages brengt de rijdende renner in Pietrasanta, gewaardeerde koffiestopplaats. Het kan en hoeft niet altijd even hevig. Ter afwisseling gooi ik er wel een kalm ritje tussendoor, min of meer vlak. Die doe ik dan meestal alleen, uit voorzorg dat ik me niet laat opnaaien door anderen dan alleen mezelf. Zoals deze. 

 

 

Het fietsen is dan wel een belangrijke reden om hier te zijn, maar niet de enige. Het leven hier met Mary-Anne kent meer plezierige kanten. Relaxt alleszins. Tot onze gezamenlijke activiteiten behoren o.a. veel lezen, een beetje rondhangen, kletsen in het café van Giulia, enne... boodschappen doen. Zo veel mogelijk bij de kleine winkels in onze buurt (krant, brood, groenten en fruit), voor het 'grote werk' gaan we naar super Esselunga.

 

 

Benieuwd wat deze week gaat brengen... Nog een paar dagen, a.s. woensdag gaat Thomas Dekker in Mexico hopelijk een record uit de boeken rijden. Hij is er klaar voor. Ik ga een kaarsje opsteken in 'onze' kerk. Als Thomas binnen het uur een afstand van 52492 km weet af te leggen is hij geslaagd. Geen sinecure, hoe dan ook een superzware opgave waar mijn gekrabbel bij in het niet valt.

 

Ik zeg: 53.102 km.

 

  

Zonsondergang, gezien vanaf de muren van Lucca