Het Wielervoorjaar in Toscane, leven onder Corona

Met dank aan het Chinese regime
__________

Het begon weliswaar allemaal in China, maar inmiddels is duidelijk dat Italië de halve wereld aan het besmetten is, vanuit Zona Rosa Noord-Italië (la Repubblica, 6 maart 2020)


6 maart


Gisterenochtend kwam het al even verwachte bericht: wielerkoers Strade Bianche, in mijn ogen de allermooiste eendaagse wedstrijd van het jaar, gaat definitief niet door. Via een landelijk decreet opgelegd. Nou ja, de helft van alle ploegen had al aangekondigd niet te zullen deelnemen, vanwege logistieke lastigheden en de kans op besmettingen en het risico in quarantene te worden geplaatst. De afgelasting geldt zowel voor de mannen- als de vrouwenkoers. En zojuist (13 uur) hoor ik dat ook Tirreno-Adriatico en Milaan-San Remo zijn geschrapt. Helaas, helaas, ik zou volgende week de eerste twee etappes van de Tirreno gaan volgen... Daar gaat weer een beetje zin van het leven....



Eerder werd al bekend dat de toerversie die voor zondag op het programma stond geen doorgang zou vinden. Heel jammer, maar ja, het decreet van de Italiaanse regering was helder: de komende maand mogen alleen sportwedstrijden achter gesloten deuren doorgaan, topvoetbal zonder publiek dus bijvoorbeeld. Marathon van Rome (10.000 deelnemers) eind van de maand: ook afgelast. Musea en blbliotheken ook dicht. Op last van de HH. Katholieke Kerk is het wijwater uit de wijwatervaten (bij de ingang van de kerk)  verwijderd. Wel logisch, want elke gelovige roert daar met zijn hand in, om vervolgens met het aldus bevochtigde lichaamsdeel een kruisteken over het gezicht te maken. Waarmee dan weer wordt afgesmeekt dat het vermetele virus hem/haar voorbij zal gaan.



Tijdelijk drooggevallen wijwatervat (logisch als ook de koers niet doorgaat..)

Gesloten zijn voorlopig nog vele andere deuren, nl. die van alle scholen en universiteiten. Voorlopig tot 15 maart, maar er wordt al hardop uitgesproken dat verlenging waarschijnlijk is. 

Stand van Zaken d.d. 6 maart 09.00 uur (bron: La Repubblica)

Intussen probeert president Mattarella zijn Italianen te kalmeren:"Geen ongefundeerde angst a.u.b., wij moeten en kunnen vertrouwen hebben in Italië". Maar die oproep lijkt me  'umsonst'. Het aantal besmettingen blijft volgens verwachting nog wel even toenemen, zelfs met de onvoorwaardelijke steun van de Heer : juist deze morgen werd het eerste positieve geval binnen het Vaticaan bekend. Nou, dan weet je het wel.... Met alle macht proberen de instanties te voorkomen dat het virus zich verder uitbreidt, zie deze 13 aanbevelingen:

 

Eerste aanbeveling: bij de ingang van alle openbare gelegenheden, zols sportscholen, supermarkten en apotheken de mogelijkheid verschaffen om de handen met desinfecterende vloeistof te wassen. Laten we hopen dat het helpt

Hoe het allemaal zo ver kon komen, lees je HIER. 

De situatie in Toscane, c.q. in Lucca

In mijn vorige blog van 24 februari jl. kon ik nog melden dat er in de regio Toscane niets aan de hand was. De inkt was nog niet droog of ook hier sloeg het virus toe. De updates omtrent 'de toestand' volgen elkaar in rap tempo op.

Inmiddels telt Toscane (stavaza vanochtend) dus 60 gevallen van besmetting (zie kaartje), waaronder ook enkele binnen de provincie Lucca. Het dichtsbijzijnde geval is maar een km of 2 van de plek waar wij wonen.
De gevolgen zijn te merken. Ook hier zijn uiteraard alle scholen/opleidingsinstituten gesloten. In Lucca zijn de straten in het centrum nogal heel erg leeg:('non c`e.gente') Het leven is er helemaal uit, en dat geeft een ietwat bizarre sfeer.

Enerzijds volgen veel mensen het advies van de overheden om plekken waar veel mensen bijeen komen te mijden; de inwoners van Lucca en omgeving mijden in groten getale het centrum. Anderzijds is het toeristenbezoek behoorlijk ingestort. Veel Toscane/Lucca-bezoekers in spe hebben hun reis en verblijf gecancelled,  Gevolg: veel lege hotels en B&B's, sommige zijn zelfs al gesloten, in afwachting van betere tijden.
Een en ander betekent vanzelfsprekend zwaar weer voor vele winkels in het centrum van o.a. Lucca. Zij zijn een hoop vaste en losse klandizie kwijtgespeeld dank zij Corona. Een dikke tik voor de economie, zoveel is zeker. Pasen valt al niet meer te redden, men hoopt en bidt voor een zomer die nog iets van de ellende kan goedmaken.  

Afgezien van dit alles ziet het leven er redelijk normaal uit, d.w.z. er is geen paniek, er wordt niet gehamsterd. De stemming is wat gelaten: cosa possiamo fare - wat kunnen we doen?

.... en wat doen wij?

Wij?



Wij volgen zo'n beetje de goede raad der overheden. Behalve veelvuldig de handjes wassen is dat vooral het mijden van plaatsen met veel mensen op een gering oppervlak. We doen gewoon boodschappen, we gaan dagelijks einde middag gewoon naar wijktrefcentrum Bar Martini, en we gaan af en toe gewoon 'op restaurant'. En, uiteraard, gaan we gewoon wandelen met hondje Lucca, dat spreekt. 

Spelen met Mimi in Bar Martini

En ik blijf fietsen (zij het met een onderbreking van zowat 3 weken i.v.m. - ahum- luchtweginfectie). Heb ik maar niet verder verteld, want daar komt alleen maar ellende van. Het hoesten had een andere oorzaak hoor, maar als ik in die periode in de trein zou hebben gezeten zou ik er zeker uitgehaald zijn, en wellicht in quarantene gezet.Zoals gisteren met iemand gebeurde in de trein van Livorno naar Milaan.

Lekker trappelen, deze keer met Bruno

Maar bus en trein mijden we, dat dan weer wel. Om de kans op ongewenste blootstellingen zoveel mogelijk te beperken. Zo zien we maar even af van ons voorgenomen vakantietripje naar Castagneto Carducci en Bolgheri,met die fantastische Viale dei Cipressi als oprijlaan. We organiseren eigenlijk onze eigen Lock Down.

Viale dei Cipressi

Door het gedoe is ons leven van alledag wel anders dan anders, wat saaier ook, zonder echte uitstapjes, en voor mij als fietser ook zonder bezoekende buitenlandse coureurs om een ommetje mee te fietsen.. Maar we slaan er ons man-en vrouw-en hondmoedig doorheen.en wachten gewoon af wat nog komen gaat. Met een paar weken kan Corona ook zo maar weer vertrokken zijn, als de temperatuur lekker omhoog gaat. En anders.... dan is het anders. Dan zal de hooikoorts wel weer toeslaan.

Toch nog koers!!

Twee dagen voordat de maatregelen werden afgekondigd werd er hier in Toscane toch nog een mooie koers verreden: de Giro delle Colline Lucchese. 

Tot mijn grote verrassing (en niet alleen de mijne) stond ook Claudio Gaudianello aan het vertrek van deze zogenaamde Granfondo (of Cyclosportive). Claudio Gaudianello, de zeer
oudgediende. Hij reed in de jaren  '30 nog rond op houten wielen waarvan hij zelf zo nodig onderweg de gebroken of gebarsten spaken wist te repareren. Als de nood echt aan de man was zelfs door langs het parkoers een geschikte beukentak af te breken (met zijn blote handen) en die met een soort stenen vuistbijl in de gewenste wiel- of spaakvorm te handwerken.  


                       Claudio Gaudianello, eerste boven GPM Montemagno

Er doen overigens nog veel meer straffe verhalen over deze voormalige superster de ronde. Zo knalde hij eens in een ziedende afdaling van de Monte Magno op een overstekend wild zwijn, een vrouwtje. Claudio overleefde de klap wel, het vrouwtjeszwijn niet. Nadat Claudio was opgekrabbeld verloste hij het arme beest namelijk in hoogsteigen persoon uit haar lijden door een welgemikte klap achter haar linkeroor (naar ik meen). Vervolgens bond hij het beest op zijn besmeurde tricot. Hij achterhaalde de kopgroep en demarreerde vol op de volgende klim. Zo reed hij solo naar de meet waar hij het wild zwijn verdeelde onder zijn dolenthousiaste supporters. Ongelooflijk! Ik zie Peter Sagan eerlijk gezegd nog niet zo gauw met een wild zwijn over de meet komen. Al was het maar bij gebrek aan wilde zwijnen op de meeste Protourparkoersen..
Fijne vent, die Claudio.
 

Genoeg ouwe koeien, terug naar de koers.

De Claudio van vandaag is niet goed bekend met de moderniteit: Het feit dat deze Gran Fondo tegenwoordig sexeneutraal is bevalt de ex-campionissimo allerminst. Later zou het toegeven: precies om deze reden demarreerde hij vanuit het vertrek in Lido di Camaiore (normaal a.s. dinsdag de startplaats vande eeertse etappe van de Tirreno). Hij kwam 15 km verder - voor de zoveelste keer in zijn carrière- als eerste boven op de Montemagno, waar de onder een novemberstorm in 2019 bezweken majestueuze steeneik zoals zo vaak eerder geen getuige meer kon zijn van zijn exploit.

Het peloton passeert op circa 4 minuten van Claudio. We herkennen onder meer de in haar toch wel laatste jaren koersende Stella Cadente en de zeer talentvolle Britse Maggie Straal (daar gaan we nog veel van horen!), Aurelia Fiasco (zus van de gekende Gianni). Om maar een paar van de deeelnemende dames te noemen. Zij passeren in de eerste linies van het peloton. Wel voorafgegaan door de gebroeders Giovanni en Gianbattista Gaudianello, die keurig afstopwerk verrichten voor hun oudste broer (zoals het hoort, natuurlijk).

Doorkomst van het achtervolgende peloton

Van de mannelijke kanshebbers zie ik Maurio Pazzo, Paolo Dellapasta, Gianni Fiasco, Patricio Pompino (de gekende wieltjeszuiger), En niet te vergeten de gerenommeerde klimmer uit de Hoekse Waard, Giovanni 'Pinocchio' Poley. Pazzo probeert te demarreren, maar wordt onmiddellijk teruggereden door een sterke Poley die op zijn wiel springt. Omringd door zijn knechten zie ik verder nog in het midden van het peloton ook de volgens zeggen intelligente Edu Cato voorbij schuiven.

Hoe de koers verder verliep is mij helaas ontgaan. Er was geen rechtstreekse uitzending op TV. In de uitslag komen we Claudio in ieder geval niet tegen. Sterker nog, aan de finish was het vergeefs wachten op zijn aankomst. Daarop werd onmiddellijk een grote zoekactie opgezet. Pas diep in de avond werd hij ontdekt in het orchideeënrijke hellingbos halfweg parkoers. Dank zij een onder een oude eik huilende wolf (die rukken net als bij ons ook in Toscane op). Hoog in die boom hing onze held Claudio dubbelgevouwen over een dikke tak  Hij moet in de afdaling een haarspeldbocht verkeerd hebben ingeschat. Een merel was al begonnen met een nestje te bouwen op zijn pet. Want ja, het is toch  lente. Maar aldus kwam wel een toch nog onverwacht einde aan de glanzende carrière van Claudio Gaudianello. Jammer, zo'n tragisch einde. Er zat nog veel in. In Claudio.

Claudio, op dit moment nog aan kop van de race