Opgehokt, maar nog niet geruimd

Lucca e(t) Emergo

________

Op 21 maart vlogen de eerste huiszwaluwen onze straat binnen

Burenhulp in tijden van Corona. Illustratie van Martina Heiduczek

(Met dank aan Ciao tutti!)

26-27 maart

Archeologische opgravingen in Utrecht-aan-Zee (2387)

____

Lichtstralen vallen door de gordijnen onze slaapkaer binnen. Weer een nieuwe dag. Waarvoor zou ik er eigenlijk nog uitkomen, als opgehokte? Oh, daar komt hondje Lucca aangedrenteld, en ik krijg een natte neus in mijn gezicht. Eruit baas! Ik mot kakken. 
Nou, op pad dan maar. Onderweg koop ik een krantje (Il Tirreno 1x per week ook La Repubblica of Corriere della Sera), en ga ik bij de bakker langs. Na terugkeer van de ochtendwandeling (of liever wandelingetje: want dicht bij huis is het parool). de volgende actie: koffie op bed voor Mary-Anne. De zin van het leven in een notedop: er zijn voor anderen. Want ze zijn er toch, net als ik.

1/3 van mijn dagtaak zit er nu op. Het loopt tegen negenen. Nog een uurtje of 13/14 te gaan. Boodschappen doen hoeft vandaag niet, die deed ik gisteren al (nb. een uitstapje dat wegens gotere kwetsbaarheid niet voor Mary-Anne is weggelegd)
Eten gaan kopen is een van de zeer weinige redenen om je legaal buiten te vertonen. Maar dan moet het wel in de buurt , en het mag in principe maar een keer per dag. En je moet een 'autocertificazione' bij je hebben. Boodschappen doen bij Esselunga (de locale AH) buiten de Muren mag niet, wegens te ver weg.  

Gelukkig biedt onze buurt in Lucca-centrum enkele alternatieven om aan je voer te komen, dank zij het naar verhouding grote aantal kleine voedingswinkels; die mogen net als de apotheken open blijven. Het liefst ga ik naar de buurtsuper Tambellini. Daar is het niet druk, er is genoeg te krijgen, zij het dat de keuze een stuk geringer is dan bij de grote jongens. Who the F*** cares? En ze hebben daar twee unique sellingpoints. Ze verkopen Leffe Blond en ze hebben een caissière,  bepaaldelijk ravissant, en ze weet het niet. Ook lijkt ze me een beetje ondeugend.. Dream on , Boomer! Oh ja.... Maar neem me niet kwalijk, de ontmoeting met het kassameisje is zo ongeveer de enige ontmoeting met een 'echte mens' buiten ega M-A om dan natuurlijk.



23 maart: Jarige Jet met Lucca 'sotto le Mura' (achtergrond Monte Serra...)

Wat verder vandaag te doen? Nog twee keer met de hond weg, M-A maakt nu (ca. 11uur) een rondje. En einde middag ga ik aan de kook. Koken doen we in afwisseling maar ik wel het meest. Vandaag wordt het Cipolle di Tropea al Forno. Vanmiddag gaan we naar de 'huisbioscoop': we kijken For Sama uit Syrië. Eerder deze week zagen we al een sterke Zuid-Koreaan: Parasite. Dat was op Mary-Anne's verjaardag. Er was geen bezoek, dat mag ook al niet. Wel een nogal andere viering dan te doen gebruikelijk....


23 maart 2018: met Kristel, Cristina, Giulia, Luca, Jan en Paladino bij ristorante Tambellini: famosi corridori onder elkaar(behalve Luca dan) met hun jonge dames. Zoek de echte corridore (8x Tour).

Thuis blijven-thuis werken

Onder het regime van de Corona-gedrachtsregels wordt iedereen in Nederland geacht zo veel mogelijk thuis te werken; in Italië is dat verplicht. Thuis werken, het is geen volledig nieuw verschijnsel, reeds in de jaren '80 zagen we het in Nederland voor het eerst opduiken. Inmiddels heeft regelmatig thuis werken een hoge vlucht genomen in Europa (gem. 15,4 %). Cijfers zijn uit pre-Corona 2018 (bron: Corriere della Sera). Noorwegen voert het klassement aan (36,2%), Nederland verovert brons (28,6%), Italië volgt op een bescheiden 24e plek (10%). Genoemde percentages zullen nu aanzienlijk hoger liggen, neem ik aan.



De koningin van Engeland nam haar zoontje mee naar het werk. Kan niet meer, Charlie heeft Corona... Thuis blijven, dus, jongûh. Maar nee, meneer vlucht naar de Schotse Hooglanden.

Thuis blijven - thuis werken. Zo erg is dat allemaal niet volgens Bert Wagendorp vandaag in de Volkskrant. Ik beargumenteerde het op andere manier ook al in mijn vorige blog. Immers, zo betoogt Bert:
'De mens is gemaakt om te blijven waar hij is, maar hij doet het zelden'. Bij het gedwongen thuis zitten maakt hij een reis door zijn kamer waar eigenlijk alles aanwezig is  Veel mooie herinneringen, een fraai uitzicht en genoeg boeken 'om nog 3 pandemieën te overleven'. Lezen, het is reizen in je geest.
Het zal niet iedereen gegeven zijn om er zo in te staan. 



Lucca op ons terras. Wat zien ik? Tiens, tis 'ne gekko!


Onze ruimte in Lucca biedt minder mogelijkheden voor dergelijk vertier. Daarom zijn we extra blij met ons terras, net als hondje Lucca. Bij mooi weer (het weer beleeft deze dagen een dipje) zitten we er graag aan het ontbijt of om te lezen. Het uitzicht is ruim, er is veel vogelgezang (en al jonge koolmezen!), al met al  best een aantrekkelijke zit. Ik kijk bv. uit op de Monte Serra, maar dat werkt eigenlijk ook wel contraproductief op het gemoed. Onder normale omstandigheden zou ik er zeker al een kleine 10 keer overheen zijn gefietst, maar ja,... nu mag het even niet; het bleef tot nog toe bij die ene keer met Bruno. Ik kijk ook veel omhoog: de gierzwaluwen kunnen elk moment terugkeren uit hun overwinteringskwartieen. Nu al? Ja, nu al,ze zijn hier een maandje eerder terug dan in Nederland.



Lucca viseert een sprinkhaan

In ons huis in Utrecht zouden we meer om handen hebben: meer eigen dingen, meer boeken, de tuin, en ik zou in ieder geval nog kunnen Zwiften, mocht het buiten niet (meer) te doen zou zijn, vanwege het weer of verbodsbepalingen. Zoiets als Bert in zijn werkkamer. 
Maar ja, we zitten hier, in het nooit eerder zo  mooie,in ieder geval stille Lucca. Wat stelt het eventuele lijden nu helemaal voor bij wat ik vanmiddag (het is nu 17.35 uur) zag aan ellende in Aleppo (film For Sama, geen cynischer regime dan het Russische).Of van al die mensen op Lesbos.

We redden ons hier best vooralsnog, we amuseren ons zo goed als kan, al missen we de sociale contacten. In Nederland is het ook niet zò veel beter.. Net als Bert hebben we genoeg te lezen: zoals  een van mijn favorieten Sciascia,  Voor de zekerheid heb ik nog Decamarone en De Pest (Camus) aangeschaft, pandemie-gerelateerde werken om mij mee op te vrolijken. Volgens mij ben ik niet de enige.... 







































Dit mondkapje werkt wèl.....


Natuurlijk volgen we het nieuws over het verloop van de crisis in de krant (NLD, IT) en op radio en tv,maar met mate : 's morgens een uurtje op  NPO 1 en 's avonds een uurtje via het nieuws op BRT en NPO. Zo krijgen we voldoende basisfeiten temidden van het nodige gezwam en soms ook hysterie. Dat is nodig om onze positie te bepalen rond de vraag: blijven we of moeten we terug? Ik moet bekennen, ook wij zijn verrast door de snelheid van verspreiding van het virus, maar vooral toch door  de in verband daarmee door de diverse landen getroffen maatregelen. De ontwikkelingen volgen elkaar in rap tempo op. Met als resultaat dat we, al bijna 6 weken opgehokt als we zijn, ons niet kunnen laten ruimen, gesteld dat we dat zouden willen. We zijn er inmiddels wel wat ongeruster, of beter onzekerder op geworden. Dat beken ik. Al met al houden we de vinger aan de pols,  we hebben ons bekend gemaakt bij de ambassade in Rome. Voor het geval dat, en in ieder geval om van de updates reisadvies en eventuele repatriëringsacties op de hoogte te blijven.

Normaal gesproken gaan we terug op 10 juni per trein (voor het mulleu, weet je wel?), met overnachtingen in Milaan en Basel. Tickets en reserveringen zijn geregeld. Maar gaat het zo gaan gaan? Zou zo maar kunnen van niet. Op dit moment is een dergelijke reis zeker niet mogelijk. Tegen die tijd wel? Een: de crisis moet hier voor een heel stuk voorbij zijn .Twee: we moeten grenzen kunnen passeren, zonder in quarantene van 2 weken erecht te komen. 

Vandaag zijn er aanwijzingen dat de crisis gaat afvlakken: in Toscane voor de 4e dag op rij minder nieuwe besmettingen (zegt niet alles), en minder opnamen in het ziekenhuis,minder doden (dat zegt wat meer). Maar dat is lang niet genoeg. De meest actuele cijfers voor Toscane laten dat zien: 
- aantal positieve gevallen 3228 (+8,5%)
- overleden 158 (+11,2%)
- genezen 95 (+75,9%).

Don't stand so close to me

De 'Emergenza sanitaria' zal nog wel even aanhouden ondanks de lichtpuntjes: aantal besmettingen daalt, aantal doden daalt).

We gaan zien waar het naar toe gaat: blijven we wellicht wat langer? Of gaan we op enig moment gebruik maken van de de nieuwe Buza-service: ophalen van landgenoten in problemen?































Deze meeuwen hebben het begrepen


Tsja, de uitbraak van COVID-19, het was de dag die je wist dat zou komen. Volgens dezelfde Bert Wagendorp beleven we nu de Eerste Corona-oorlog. Dat impliceert dat er nog andere zullen volgen. Die kans is groot, lees bv.maar het boek Van dier naar Mens.

Bij deze eerste oorlog worden van diverse kanten kanttekeningen geplaatst. Het is allemaal niet erger dan een gewone winterse griepgolf waarbij net als nu  veel ouderen sterven. Die hoor en lees je vaak. Goed om de huidige crisis (oorlog) ook in dat licht te bezien. Sterven, het hoort bij het leven. Als bioloog ben ik vertrouwd met dat idee (zelfs als het mezelf betreft :) ) . Toch lijkt me dat niet het hele verhaal. Het gaat wl om een virus waar nog geen enkele weerstand tegen bestaat waardoor het zich makkelijk kan verbreiden. Niet iedereen wordt ziek of maar een beetje, heel veelmensen worden wel echt stevig ziek, waarvan een deel heel ernstig. Die belasten de ziekenhuizen en hun IC-afdelingen. 



De medische zorg zit hier in Italië zo niet over dan toch tegen hun grenzen. Dat dreigt ook in Nederland. Ook in Nederland worden zieken naar elders verplaatst omdat de opvangcapaciteit op IC's is bereikt. En dan nog wat: hier in Italië zijn inmiddels ook 41 artsen en nog veel meer verpleegkundigen geveld door het virus, overleden dus. Dat zie ik bij een gewone griepgolf niet gebeuren. 

De maatregelen tegen verdere verspreiding zijn dus best terecht. Niets doen is geen optie.. Lees in dit artikel. The Hammer and the Dance .wat er zou gebeuren bij een keuze voor Do Nothing (optie 1 -  even scrollen).

De Koers

Helaas, ik kan zelf niet fietsen. En voorlopig is het hele wielerseizoen naar de kloten, geen koers op TV. Ook mijn geliefde Omloop der Kempen is afgelast/uitgesteld; het was de eerste wielerwedstrijd die ik ooit zag.
Oud-Parijs-Roubaixwinnaar Andrea Tafi sprak  hevig schande over het doorgaan van Parijs-Nice deze maand. 
Zou de TOUR  doorgaan? De organisatoren zijn nog niet van het idee af, en denken na over een aflevering zonder publiek. Kweenie. Renners en ploegen denken eerder aan een Ronde van Europa, laater dit jaar te verrijden door de GroteRondelanden Italië, Spanje en Frankrijk. 

Het zal mij benieuwen.



























Speciaal voor Florenc: Chris Froome en Dylan van Baarle trainden in Zuid- Afrika, maar zijn weer thuis

Daar ligt ie verdorie alweer, de Monte Serra

Tot slot een muziekje waar de meeste lezers dit keer niet opgewekter van zullen worden: een jamsessie van Pink Floyd en Frank Zappa: Interstellar overdrive. De dope spat bij Roger Waters uit de oren en ogen. Ja, leven is soms ook lijden, en je moet er doorheen.


Ik wens eenieder veel CORAGGIO, het behoud van een goed gemoed en behoud van gezondheid.


Lucca, 27 maart, 11.11 uur