Lucca: bezoekseizoen op streek....

..... en onze tijd hier dus ook! We zijn al weer over de helft. Sinds donderdag jl. is ons huis in Utrecht verhuurd. Scheelt in de kosten die twee pensionados moeten maken om hier te kunnen verblijven. Anders gezegd: we kunnen volgend jaar terug komen. Gaan we doen! Gaan we ook weer naar de tuinmanifestatie Verde Mura, de eerste gebeurtenis van allure in Lucca, waarmee meteen de lente definitief van acquit gaat.


 

Van Viner naar Viner

Ik heb me ook verzekerd van een mooie fiets. Dit keer begon ons verblijf wat dat betreft wat ongelukkig. Door een misverstand en beroerde leverantie van bestelde fietsen door Pinarello had Paladino geen fiets voor mij. Ik heb toen eerst elders een fiets gehuurd (toevallig een Pinarello); een weekje later bood Luca, vriend van Paladino, aan om zijn fiets te gebruiken. Ongelooflijk vriendelijk. Het was een Viner, met Spinergy-wielen, nogal windgevoelig zoals bleek in de nogal windstoterige eerste weken. Maar ik heb niettemin menig kilometertje onder mijn zadel van deze fiets door laten rollen, de afgelopen tijd.

 Viner-Spinergy
Heuvelen

Omloop Chiatri

Met het oog op onze dv terugkeer volgend jaar heb ik inmiddels een uitstekende fiets van Paladino overgenomen, gekocht dus. En voor een ook uitstekende prijs. Het betreft eveneens een VINER, type Maxima Compact, uitgerust met Campa Super Record (50x34; 11x27). Daar kan ik in wat soepeler stijl de steilste passages hier in de omgeving mee overwinnen. Het karretje zal straks overzomeren en ongeduldig wachten tot de baas einde winter weer verschijnt om hem (haar?) te geselen.

Fietsje ziet er nu wat netter uit met een zwarte bidonhouder en een nieuwe ketting

Uiteraard doe je zo'n aanschaf niet om hem vervolgens niet te gebruiken. Alweer mooie tochtjes gemaakt, o.a. een van mijn favoriete: via Fiano, Pescaglia naar de Passo di Sella. Gelukkig zag het er niet meer zo uit als op bijgaand filmpje . Nu volop ontluikend groen, en vogels met de lente in de kop, waaronder de hop en de dwergooruil. Zoveel calorieën verbruikt dat er met een gemak een biertje in kon na afloop.

Extra groot, zo komt het landschap beter uit

Bezoekseizoen

Een à twee weken voor Pasen begint het straatbeeld in centrum Lucca te veranderen. Daar komen de toeristen! Eerst nog vooral schoolexcursies, Italianen van de middelbare schoolleeftijd, uiteraard wat rumoeriger en kwikzilveriger dan de gemiddelde min of meer bezadigde Lucchees. De week voor Pasen zijn er ook de buitenlanders, vaak in groepen. Dan is de laid back-sfeer van de eerste maanden van het jaar in het centrum wat minder. Als het weer het toelaat, maar meestal al daarvoor verschijnen dan ook de korte broeken en blote bloesjes. Opvallend: vaak komen de dames wat ze aan de onderkant aan stoflengte missen van boven te kort, als u begrijpt wat ik bedoel (maar dat zal wel). Het wordt met het jaar drukker, en dat is prima voor de lokale economie. Maar hopelijk gaat Lucca steden als bv. Barcelona, Parijs, Florence en bij ons ook Amsterdam niet achterna: druk, drukker, drukst... het massatoerisme vernietigt overal waarvoor men er eigenlijk naar toekomt, nl.  de unieke sfeer. Maar ja, de vooruitgang zal wel weer niet stil staan.... Doet ie nergens, ook niet in Ethiopië

 

                                  Eten bij La Norma van Carlo Lo Grande (foto: Paul)

Tussen die stromen houdt zich af en toe ook bezoek voor ons op, en dat is natuurlijk hartstikke leuk. Met de Paasdagen meldden zich onze vrienden Hil, Iemke, Mirjam en Paul (alfabetische volgorde) als eerste bezoekers van het jaar; er komen er nog. Sterker nog: nu zijn Noud en Ineke hier met de camper, morgen komen broer Mark en de neven Timo en Roel; een aantal fietsers komt ook nog deze kant uit.

Met het eerste clubje was het alvast reuze gezellig. Zo te zien hebben we het er goed van genomen.


    Verder eten bij Tambellini.... ..... en bij ons op het terras

Er zijn diverse mogelijkheden om vanaf Pisa Airport naar Lucca te komen, per bus of per trein bijvoorbeeld. In het laatste geval ga je deels over enkel spoor. Dateert van 1860 of daaromtrent. Van Lucca naar Firenze is het trouwens ook vaak hopeloos reizen vanwege flinke stukken enkel spoor. De dienstregeling luistert dan ook erg nauw: als een trein uit een der richtingen wat vertraging heeft lopen de wachttijden bij de spoorovergangen behoorlijk op. Trein 1 passeert, en dan is het wachten op trein 2 van de andere kant, lang wachten meestal. Ik heb al vaak genoeg met mijn fietsje staan te wachten bij zo'n overgang. Al zeker 30 jaar wordt gepraat over verdubbeling van het spoor tussen genoemde plaatsen. Enkele weken terug is dan toch besloten dat de werken kunnen gaan beginnen, deeltrajectgewijs. Gaat heeeeel lang duren.

 

 

Minder zusters, meer katholieken

Ja, Italië loopt in een hoop opzichten nogal achter. In de religieuze sector vallen hier in de stad van 100 kerken (en duizend apotheken) de nonnen op in het straatbeeld. Zij zijn nog volop aan de gang in de zorg, in het ziekenhuis en andere vormen van liefdadigheid. Ze leiden een zogezegd 'gewijd leven'. Zoals het vroeger, 40-50 jaar geleden?, ook bij ons was.  Heel wat kloosters hebben hier de moderne tijden tot op heden overleefd, ook al zijn er wel degelijk vele panden met sinds mensenheugenis religieuze bewoning opgedoekt. Bij ons om de hoek is er een waar dagelijks rond het middaguur een voedzame maaltijd wordt uitgeserveerd aan een groep (elke jaar wordt die groter....) daklozen. Veel Oost-Europeanen, veel mensen van overzee...

 

 

Nu is er groot alarm geslagen door de bisschoppen van Toscane. Ongeveer 50% van alle zusters in Italië is al dik over de 70 jaar oud (de oudste is een geboren Lucchese, 108 jaar). Het mankeert aan aanvulling van onderop, er zijn onvoldoende roepingen onder de jongelui van tegenwoordig. Zoals ook hier in Lucca zichtbaar is zoeken de religieuze instellingen versterking van buiten; met name nonnen van Indiase of Filipijnse afkomst vullen de lege plaatsen op. Wel in de laagste regionen der kloosterlijke hiërarchie. Voor de betrokken ordes zijn er wel grenzen aan deze import. Zij prefereren het stoppen van bepaalde diensten boven een te grote toename aan nonnen van buiten in hun gemeenschap.

Intussen is het aantal katholieken wereldwijd met 12 % toegenomen, schrijft de krant Il Tirreno. Hier in Italië is dat cijfer 0,3 %. Voldoende om de afkalving van de belangstelling voor een gewijd leven tot staan te brengen? Niets is fantastischer dan de werkelijkheid, dus wie weet...

 

------

Volgende  keer: o.a. rituelen rond het fietsen, et speciale aandacht voor de grote bah, en meer belangrijke dingen uit het leven