Bepaalde zaken horen niet in de koelkast gezet, maar door de shredder gehaald
___________________________________
Hoofdstukjes
- Kerstsfeer in Lucca
- Ons gevoel (en de stand der idealen van weleer)
- Natuur en Klimaat
- Fietsen
__________________________________________________
Kerstsfeer in Lucca
Bij ons in de straat
Richting kerst zijn we hier op 8 december alvast een andere officiele vrije dag gunstig doorgekomen: Immacolata concezione, oftewel Maria Onbevlekte Ontvangenis. Een ongelooflijk verhaal: Maria, toekomstig moeder van Jezus, zou in tegenstelling tot ons, zondaars van bij de geboorte, met een onbevlekte ziel zijn ontvangen in de schoot van haar moeder.
In dergelijke verhalen blijkt het voor velen nog altijd fijn geloven. Ook, of zelfs hier in Italië. Tsja, Italianen geloven goeddeels ook in de maffia en in Meloni, een vriendin van onze Wilders. Die Meloni is volgens mij wat minder onbevlekt. Hoe dan ook, in Lucca waren de meeste winkels dicht. Veel volk van die dag vrije vogels (en natels) zorgde voor grote drukte op de Muren en in het centrum. Daar hadden heel wat slimmeriken hun wnkeldeuren toch maar geopend. In Lucca laten ze het geld niet zo maar liggen.
Een vrolijke noot werd verzorgd door de gildetamboers uit onze wijk. Met achter de trommelaars een legertje boogschutters en Voorname Dames en Heren.
Daor hedde de Guld!
Zo, het zit er weer op....
Ons gevoel
Of in ieder geval het mijne. Het gemoed raakt vaak bezwaard, de haren schieten regelmatig droef te moede. Door al het bizarre nieuws van overal (vul zelf maar in, maar blijf niet hangen bij Gaza en Oekraïne alleen), de gure rechtse winden en bovendien ook met de natuurbescherming in Europa en in Nederland onder grote druk (sinds de Grote Omwenteling nog meer), word ik mentaal regelmatig teruggeslagen. Ziekte en dood in de vriendenkring helpen ook niet mee.
Maar wonderlijk genoeg lukt het meestal wel weer om me op te krikken, en de geneugten van het leven te genieten. Zoals ze in de 16e en 17e eeuw gezegd zouden hebben: de zwarte gal, de gele gal, het bloed en het flegma houden elkaar daarmee in balans. Owee, moest de zwarte gal gaan overheersen.....
We hadden het hier intern nog over: de triestigheid is vergeleken met een jaar geleden op zijn minst verdubbeld, de natuur- en klimaatvooruitzichten verslechterd, en tòch voel ik me mentaal beter dan toen. Hoe kan dat nou? Is dat vanwege een iets betere gezondheid (qua darmen m.n.), of is het gewenning en overlevingsdrift? Benieuwd hoe het u, lieve lezers, vergaat dienaangaande,
Al met al, er is sprake van wisselende stemmingen, dat is de beste weergave, denk ik. C' ést la vie, ma vie. Enne, zoals ik ergens las: '...sleutel tot het leven – je hebt mee te gaan in het grotere geheel...... proberen tegen de ellende bestand te zijn, ermee te leren leven en je eigen pad te volgen.'
Bij dit blog horen enkele levensmotto's. Een daarvan luidt: Het Leven is mooi, maar je moet het zien.' Tegenwoordig heb je daar een lampje bij nodig. Vandaar dat ik meer en meer opschuif naar dat andere motto (geleend van de heer RF teA.): 'Leven is Leven, en je moet er doorheen.'
We blijven zeker en vast ons best doen, al moet ik dan soms dat lampje gebruiken.
Vrijwel dagelijks einde middag een versnapering bij Bar Martini van Giuly Zina
Hèt mantra van Vrouw Yesilgöz, de onnavolgbare ploegleider der VeeVeeDee tijdens de verkiezingscampagne: "Ïk zie het, ik sta aan jouw kant". Ook aan de mijne? Ik zie niks. U?
De tering is geworpen
'Waar moet dat heen, hoe zal dat gaan? Waar komt die ellende toch vandaan?", om een klassieker van Barend Servet te parafraseren. 'Zal de mensheid ooit eens leren te leven zonder bru-uut geweld?', vroeg Barend zich af. Zoveel jaar later kunnen we het vermoeden uitspreken: gaat niet meer lukken. Ooit had ik die idealen (dienstweigeraar en zo). Voorzover nog levend zijn veel van die idealen over de grens van het bereikbare verdwenen. Jammer, ik deed nog zo mijn best. Het bewijs daarvan is in overleg te bediscussiëren.
Hey punk, where you going with that flower in your hand? Nou, ik weet nog wel een paar adressen....
Een tukkie doen, dromen over fijne dingen, een remedie
Natuur en Klimaat
In 1980, zowat 45 jaar geleden...., klonk het in de inaugurele rede van professor C.W. Stortenbeker, bij wie ik in 1975 op het Rijksinstituut voor Natuurbeheer nog tentamen Ecologie en Natuurbeheer heb gedaan aldus: '.... Overigens, alle positieve effecten van de mens vallen in het niet bij de negatieve. En velen maken zich derhalve zorgen over de wereld van morgen. De tegenkrachten zijn in beweging gekomen, maar komen ze op tijd en zijn zij effectief? Het is dringend nodig dat wij ons meer met de toekomst bezighouden.'
De afgelopen decennia hebben velen zich bezig gehouden met die toekomst, zich ingezet voor een betere, of het nu de wereldvrede of het klmaat of de biodiversiteit betreft. maar het lijkt allemaal een beetje 'umsonst' te zijn geweest (donnerwetter!). De gure wind waait ook wat betreft klimaat en biodiversiteit stevig door. En niet alleen in Nederland, Immers.... ook in Europa staan, net als bij ons, de vergroeningsplannen voor de landbouw, c.q. het mest- en stikstofbeleid on hold. In de ijskast, bij de spullen van Wilders, zogezegd. Terzijde.... Net als het migratiebeleid, c.q. de spreidingswet. Aan deze schande zal één naam altijd verbonden blijven: die van Dilan Yesilgöz. Door sommigen ook wel gekenschetst als buikspreekpop van haar partij. Maar dat is voor hun rekening, hoewel ik me daar dan wel weer in kan vinden. Vanwege haar loze slogans o.a.
Hoe dan ook.... Tegen alle vrome bedoelingen in, neergelegd in de Europese vergroeningsplannen, zal het pesticidengebruik voorlopig niet worden gehalveerd; ook mag er nog geruime tijd door worden gekacheld met het gebruik van glyfosaat in de landbouw (heeft u al Parkinson?). Ik verwijs voor het gemak even naar Barend Servet, hierboven).
Ook voor de wolf is er met de Grote Omwenteling een gure wind opgestoken. De liefhebbers van 'die hele zooi afschieten' hebben die wind nu in de rug. Een gotspe dat uitgerekend de voorman van de extreme Agractieclub Bart Kemp, u weet wel, die van de traktorenintimidatie op de snelweg, in Den Haag en bij andersdenkende politici thuis, in het NOS-journaal zijn visie mocht verwoorden. Mede namens de jagers, een wolf als trofee is immers nooit weg (al had je misschien liever een mannetjesleeuw uit Botswana aan de muur hangen. Als er iemand ongeloofwaardig is, dan is dat de heer Kemp wel.
Lucca loopt de kantjes er van af (een gioed hondenleven is zo slecht nog niet)
Fietsen
Tijdens de klim op Monte Pitoro
Deze fijne buiten(!)sport helpt me nog altijd om regelmatig de zinnen te verzetten. Zie ook de foto hierboven: heerlijk!! Fysieke inspanningen voor ontlasting van de geest, zoiets. Doelen, en daarmee ook omvang en intensiteit zijn na mijn prostaatingreep + bestralingen weliswaar naar beneden bijgesteld (het lijkt wel dat een deel van mijn goesting & grinta mee is weg bestraald), maar er van genieten doe ik nog steeds enorm. O.a. deze nog. Met drie soorten witte reigers onderweg. Zoals een STRAVA-volger opmerkte: 'Veel reigers voor een hijger.'
Een gedachte:
Leven is vaak lijden. Wielrennen, een karaktersport, is dat heel vaak ook. Uit deze wiskundige vergelijking volgt: Leven, want fietsen.
__________________________________________________
Ik ken ook nog een mooi gedicht:
De bal is rond,
Maar de kraaien hier zijn bont.
De bal is rond,
Maar de kraaien hier zijn bont.
Nee, ik heb ook geen idee waar dat op slaat. Wel is het zo dat bonte kraaien hier alom aanwezig zijn, in en buiten de stad. Op mijn fietsritjes kom ik ze ook altijd tegen, bendes bonte kraaien, benevens ook kuddes koereigers.
Maar het is intussen wel zo dat mijn ouwe cluppie Hercules deze week het Grote Ajax uit de bekercompetitie heeft gekegeld. Krijgt mijn gedichtje toch nog reliëf! En wij, oud-Herculanen zijn uiteraard zo trots als een hond met 7 lullen.
Voormalig Hercules_sterrenteam in haar sterkste opstelling (zonder Steenbeek, Spooren en Jenner)
Michele moet een beetje inhouden...
Bij al dat slechte weer had ik wel graag af en toe willen Zwiften. Maar ja, ik heb mijn hometrainer niet meegenomen in de trein hier naar toe. Er is dan een goed alternatief: een eind wandelen met mijn beide dames.
Van stadspoort naar stadspoort: de spalti, onderlangs de Muren, rondom 4.5 km.
In het nieuwe hondenspeelparadijs Campo di Marte
Oh, deze zag u al.... excuus (maar hij is wel mooi)
- Matje-Poeleke
Onnavolgbaar in Glasgow
Mijn fietssportleven ligt goeddeels achter mij. Er waren vele mooie épreuves waar ik met veel genoegen op terug kijk, zelfs een beetje trots op mag zijn. Al dat hooggebergte, al die klassiekers, toffe fietsweken her en der. Valt uiteraard volledig in het niet bij wat Mathieu van der Poel ook dit jaar weer liet zien. Twee van de belangrijkste klassiekers gewonnen, èn wereldkampioen Veldrijden èn op grandioze wijze wereldkampioen op de weg (foto + verslag), en dat allemaal in dit ene jaar. Terecht werd hij deze week tot Sportman van het Jaar gekroond. Matje toonde zijn kunnen in het veld reeds als junior. In 2011 werd hij in Lucca Europees kampioen in die discipline. Een beeldverslag van die koers (waarin aartsrivaal Wout van Aert 4e eindigde) kan je hier bekijken.
De Vieze Man zoekt nog een plekje aan de Kerstdis.
En Pieter Derks leidt u alvast het Nieuwe Jaar in. Ik wens iedereen in 2024 de nodige lichtpuntjes toe.
Volgende blog o.a.:
- natuurfotografie, mindfull natuur genieten, hoe doe je dat?
- fietsen, o.a. Tirreno (start 4 maart), Giro d'Italia (Lucca etappeplaats), en mijn eigen 'prestaties'.
- wolf in NLD en Italië
- nieuwe bomen in Lucca
- wvttk
_______________________________________
Uit interview met Jarl van der Ploeg (VK 8/12):
Heel veel mensen danken hun goede geweten aan een slecht geheugen. (Dat gaat iedereen aan) Een van hen is zelfs de afgelopen dertien jaar onze premier geweest.
Heel veel mensen danken hun goede geweten aan een slecht geheugen. (Dat gaat iedereen aan) Een van hen is zelfs de afgelopen dertien jaar onze premier geweest.
_______
Gisteravond nog gecheckt of 'onze' steenuitjes nog aanwezig zijn in de tuinen achter ons appartement. Door hun territoriumroep met eigen stem na te bootsen. En ja hoor, vrijwel onmiddellijke reactie! Ze zijn er nog, weer een lichtpuntje gescored.
