Room to Move

'.... Is het Covid 19- virus de wraak van de millennials op de boomers....?'

______

 ‘Het enige dat we te vrezen hebben is de vrees voor schulden zelf.’ (Paul Krugman, New York Times)
_______

Gezocht: Room to move, mijn vriend John Mayall in lastige tijden, had het er al over.

  Kijk ff naar die ouwe bluesgigant.


______

Piazza dell' Anfiteatro, Lucca (tussen de tweede en de derde ommuring)





28 april 2020





































In onze straat: Hang hier uw paard

Lockdown until now

Room to move, daar ontbreekt het hier nu al 2 maanden aan. Sinds eind februari is het binnen zitten geblazen, we mogen er alleen even uit voor de Hoogste Noodzakelijkheden. En daar hoort fietsen niet bij. Mijn middels jarenlang doorgevoerde fietsinspanningen gefokte beenhammetjes zijn in die twee maanden aanzienlijk geslonken. Gelukkig heeft er elders aan het lichaam enige compensatie plaats gevonden.

Wanneer ik weer terugkeer op de fiets

_________

Italië                    320

Regio Toscane       242

Prov. Lucca           321

Regio Piemonte    342

_________________

Aantal besmettingen per 100.000 inwoners (Il Tirreno, 26 april)

_________

Bij ontstentenis van de normale contacten gluurt eenzaamheid vals grijnzend om de hoek. Met zijn ambetante tronie. Dat is voor veel mensen heel moeilijk, in Nederland maar hier zeker niet minder. Anzi! Integendeel. Niemand ziet nog iemand, en dat nu al dik 9 weken. Corona heeft Italië - het noorden veel meer dan het zuiden - en ook de provincie Lucca stevig getroffen. In maart was er hier in stad Lucca  een crowdfundingactie nodig (meegedaan natuurlijk) om het ziekenhuis aan de noodzakelijke spullen te helpen om de toestroom aan patiënten goed te kunnen helpen.  Inmiddels gaat het geleidelijk de goede kant op, maar vooralsnog zijn de regels streng: thuis blijven, geen bezoek aan vrienden of zelfs naaste familie. Moet je net de Italianen hebben...

Liever lui dan moe?

Ik ben blij dat we de opgelegde eenzaamheid met zijn tweeën - wat zeg ik? - met zijn drieën kunnen proberen te attaqueren. Dat gaat heel goed. Voor Lucca is dat nog het moeilijkst, die houdt veel energie over om binnenshuis te besteden, nu wat langere wandelingen en zwemmen in de rivier niet mogelijk zijn. Al zou je dat van bovenstaande foto niet zeggen. Gelukkig kan ze nog af en toe rennen met vriendjes hier in de buurt op een kleiner veldje. Mimi, Mike, Ettore, Hermes, Lucio, Djiwago, Gigolo, Akira, Willy, Celeste, Chrono, Maggie, Mina, Zara, natuurlijk verloofde Igor en nog anderen. Dus waarom klagen dan? Doet ze ook niet, alleen zou ze haar vriendjes best wel vaker willen tegen komen dan nu mogelijk is. Want de rondjes zijn verplicht kort, en de kans op ontmoetingen dus noodzakelijkerwijs laag. Maar ze begrijpt het wel.



Lucca en vriendinnetje Mini in het vanwege Corona niet gemaaide grasveld

Voor ons valt het eigenlijk best mee. We moeten het leed maar niet overdrijven, er is veel tijd om te lezen en te denken en te niksen (kan heel productief zijn). De afwezigheid van herrie, c.q. de rust die nu over de stad heerst heeft trouwens ook wel wat lekkers, zoals ook de betere luchtkwaliteit. We beleven de lockdown samen, maar elk van ons zeker ook in ons privé-hoofd. Dat is maar logisch. We volgen de ontwikkelingen zowel hier als in Nederland uiteraard wel, mede in het licht van onze thuisreismogelijkheden. Doen we in elk geval even bij elk nieuw decreet, en verder niet meer dan 1x per week, dan doen we een huisvergadering om onderling af te stemmen, te kijken of de neuzen nog de zelfde kant op wijzen. Een ding is helder: er rijden geen treinen, er vliegen geen tuigen, de grenzen zijn dicht. Effe (af)wachten dus nog maar, met die thuisreis.

Het is ook weer niet zo dat we hier al twee maanden staan te juichen; anzi, in tegendeel, natuurlijk voelen we ons onder de strenge regels best nogal gevangen. Voor een groot deel kunnen we ons ding niet doen, maar ach, er blijft genoeg over om de dag door te komen (zoals een half uurtje per dag Chairworkouts met Karen, sponsored by Nestlé Malaysia). Het zijn eerst en vooral de sociale contacten met vrienden en bekenden hier die we erg missen. Wat ons in deze situatie helpt zijn onze gezamenlijke herinneringen aan al die (berg)wandelingen in Europa, Afrika en Azië, daar waren ook regelmatig moeilijke situaties te overwinnen, waar we dan samen wel weer uitkwamen.
Vooral de ervaringen, opgedaan tijdens al die min of meer lange verblijven op locatie (dat is iets anders, minder vluchtig dan een vakantie.., zal ik maar zeggen) in landen als Ethiopië, Guiné-Bissau, Marokko, Namibië, Botswana o.a. helpen volgens mij om deze periode met zo opgewekt mogelijk gemoed door te komen. In dit verband moet ik zeker de bijna 4-weekse wandeltocht dwars doorheen de woestijn van Mauretanië apart noemen, een groepsreis met het onvolprezen reisbureau Himalaya Trekking. Als je ergens op je eigen hoofd ( de binnenkant) wordt teruggeworpen dan is het wel tijdens zo'n trip, ik zou er een boek over kunnen schrijven, het is fenomenaal.






Van al die ervaringen, die bergwandelingen met twee, die verblijven in den heel erge vreemde, daar  waar het leven zich niet voltrekt zoals je thuis gewend bent, heb ik (hebben wij) wel het een en ander geleerd over 'het leven'. Je eigen situatie relativeren, bv.  Het belang van zijn, in plaats van iets najagen. Zoiets. Teen en tander zo mogelijk van de positieve kant bekijken, of, als dat niet kan, de situatie maar accepteren. Het is wat het is, en daar gaat het om.

Hoe dan ook..... met dank aan onze vrienden Rob & Tineke, Maria en Theo, bij wie we op bezoek gingen om hun leven in den vreemde mee te leven (schept een band voor eeuwig), en ook aan Bea & John (onze HT- reisbegeleiders in Mauretanië en Ethiopië), en aan onszelf. Want ja, we hebben dat soort ervaringen zeker ook zelf opgezocht.


























Verschuiving doodsoorzaken in Coronatijden

Divers vogelvermaak




Waarmee ik me zoal vermaak..... de vogels nemen zeker hun deel. Enkele voorbeelden.

Ik ga regelmatig langs bij de camera's van Beleef de Lente. De natuur aan het werk 24/7 op de nestplekken en omgeving ervan bij diverse soorten vogels biedt mooie kijkervaringen. Neem gerust een KIJKJE. Mijn favoriet is nog altijd de steenuil; ze hebben als vanouds veel te stellen met kauwen en holenduiven die ook wel zo'n mooie nestkast willen. De steenuilen houden fier stand, de eieren staan op uitkomen. Ook bij andere gevolgde nesten zijn er mooie beelden te bewonderen. Neem de jonge bosuil die op uitvliegen staat. Of de jonge slechtvalken die een spechtontbijt krijgen geserveerd (ja, da's zielig). Ja, de een zijn dood.... het gaat er soms gruwelijk aan toe... Zie hier hoe een kauw op het nest te grazen wordt genomen door een steenmarter (ja, da's héél zielig).

Daarnaast heb ik diverse buitengemeen boeiende artikelen uit het themanummer Sahel van het Tijdschrift Limosa tot mij genomen. De Sahel is het gebied in Afrika waar veel van 'onze' broedvogels (bijvoorbeeld gekraagde roodstaart en grasmus) de winter doorbrengen. Een van de artikelen gaat over het belang van de Sahel als overwinteringsgebied voor grauwe kiekendieven. Door een combinatie van veldwerk en het volgen van gezenderde vogels is dat belang prachtig duidelijk gemaakt. Ook duidelijk: het wordt daar steeds moeilijker om aan de kost te komen. Ook ginder staat de voruitgang, of wat daar voor doorgaat niet stil. De grauwe kiekendieven zijn nu nog onderweg naar hun broedgebieden in Groningen.Je kunt ze HIER volgen. Hun terugreis - over alle grenzen heen ... - beslaat ongeveer 40 dagen. Dat betekent dat ze per dag gemiddeld zo'n 250 km afleggen! Dat haal ik de laatste tijd niet.

Tenslotte: ik heb een vogellijstje gemaakt voor de tuinen achter ons appartement. Alle waarnemingen vanaf ons terras/balkon. In deze tijd zijn de vogeltjes allemaal druk doende met de voortplanting en wat daar zoal aan vast zit. Dan zijn je dagen welgevuld met nuttige arbeid. 

Hier komt de opsomming:

Zwartkop, tjiftjaf, groenling, zwarte roodstaart, huismus, merel, spreeuw, Europese kanarie, roodborst, putter, goudhaan, turkse tortel, bonte kraai, koereiger, kleine zilverreiger, zilvermeeuw, koolmees, groene specht, huiszwaluw, boerenzwaluw, gierzwaluw, steenuil (broedt!) en dwergooruil.. Te zamen 23 soorten, zo slecht nog niet!

Premier Conte spreekt

Zondagavond jl.sprak premier Conte zijn volk toe, een speech van ruim een half uur. Hij had veel tijd nodig om uit te leggen dat er niet héél veeel verandert per 4 mei. Er komt wel weer wat meer room to move! Zij het met beperkingen en met het gebod de regels van onderlinge afstand goed op te volgen. Maar goed.... vanaf 4 mei mogen we dan eindelijk (na 10 weken!) weer naar buiten, om te fietsen of te wandelen .  Parken gaan ook weer open. Dat is heel goed nieuws voor de fietser en hondenuitlater in mij. Maar fietsen mag voorlopig alleen.... alleen. Lucca ook blij natuurlijk... ze mag vanaf 4 mei eindelijk weer naar het park aan de rivier om lekker te rennen en te ravotten met collega-hondjes, en om lekker eeen stukje te zwemmen in rivier de Serchio. Het dragen van mondkapjes is verplicht als je naar buiten gaat. Ik moet nog even nagaan of dat ook voor wielrnnen geldt; met zo'n ding over neus en mond gaat dat fietsbrilletje wel beslaan, denk ik.

Hoe dan ook... dat gaat me nog wat worden als straks al die testeronbommen ineens weer los mogen met hun fietsie! De kans is aanzienlijk dat alle opgepotte dadendrang (Peter Winnen, VK 28/4) er in een keer uitkomt.



Hier in Lucca mogen we vanaf 4 mei ook weer over de Muren, open voor joggers, wandelaars en fietsers. Daar je zo lang niet mogen vertonen was voor vele Lucchesi nauwelijks te verteren. Mocht het te druk worden dan worden de teugels weer meteen stakker getrokken. Sowieso mondkapjes op.

De meeste winkels blijven voorlopig nog gesloten; ze mogen ws.open op 18 mei, bars en restaurants blijven tot 1 juni dicht. Op bezoek bij vrienden thuis mag ook nog niet. Scholen blijven nog tot 1 september dicht. Er wordt nog het nodige gedelibereerd over de juiste interpretatie van diverse artikelen in het decreet. Onder de winkeleigenaren hier in Lucca begint het oproer inmiddels een beetje te kraaien. Ze willen open, omdat ze anders kopje onder dreigen te gaan.

We gaan zien hoe het verder loopt. Op 18 mei komt er weer een volgend decreet. Dan hopen we ook duidelijkheid te krijgen of,  en zo ja,  hoe en wanneer we onze terugreis kunnen gaan ondernemen. Dat kan nu in ieder geval nog niet.

Een oude liaison tussen wielrennen, de oorlog, voetbalclub Eindhoven, slagerij Tebak en de familie Van de Laar

Het verhaal begint met deze advertentie; we schrijven 1934. Mijn grootvader (vaderszijde) had een busonderneming opgericht: Labeto (Laar's Bus en Touringcaronderneming). Het reisbureau was gevestigd aan de Gestelschestraat 25b in Eindhoven, mijn vader zaliger's ouderlijk huis. Overigens baatte mijn grootmoeder daar een hoedjeswinkel uit (advertentie 31 oktober 1940...).

Labeto verzorgde comfortabele busreizen naar o.a. dus de Zesdaagse van Antwerpen. In 1934 werd die 'zesdaagsche' gewonnen door het Nederlandse koningskoppel Cor Wals met Jan 'Kanonbal' Pijnenburg. In 1936 stonden zij aan de start van de allereerste Zesdaagse van Rotterdam die ze maar meteen aan hun rijke palmares toevoegden. Zij waren de groten van hun tijd, en immens populair.

 In de oorlog sloot Cor Wals zich aab bij de Waffen-SS, waarmee hij zijn populariteit totaal vergooide, al helemaal toen hij in 1941 de wielerbaan van Amsterdam opreed in een SS-truitje. Hij schopte het als SS-er tot kampbewaarder, nadat hij eerder als Rottenführer aan het Oostfront had meegevochten. Natuurlijk moest hij na de oorlog boeten: hij heeft 12 jaar moeten brommen. Eenmaal daarmee klaar ging hij na de scheiding van zijn eerste vrouw Antonetta van Geloven een relatie aan met de weduwe van een collega-renner, Jan van Hout. Deze was nota bene omgekomen in een concentratiekamp! Die nieuwe echtgenote was de zus van voetballer Jan Louwers. Die heb ik vaak zien spelen in het Eindhoven-stadion, samen met Frans Tebak, 11 -voudig international; Jan rechtsbuiten, Frans linksback. Frans Tebak speelde tussen 1946 en 1963 bijna 600 wedstrijden voor EVV Eindhoven. Daar heb ik er naar schatting zeker zo'n 15 van gezien. Ik was hardcore-fan, van EVV en van Frans, want dat was onze slager.

Het stadion van (tegenwoordig) FC Eindhoven is enkele jaren terug omgedoopt tot Jan Louwers-stadion, en er is een Frans Tebak-tribune. Clubiconen.

Frans Tebak

In 1954 werden EVV Eindhoven kampioen van Nederland na een beslissingswedstrijd tegen DOS-Utrecht, en wel met dit befaamde elftal: Jan Hanssen, Lambert van Tuijl, Frans van Tuijl en Frans Tebak, Frans van Kemenade, Jo Tebak, Jan Louwers, Dick Snoek (later Cor Vlemmix), Noud van Melis, Piet van Rooij en Willy Schmidt. Jan Louwers ging na zijn carrière in de catering; in de rust van de wedstrijden in het Eindhovenstadion liep hij rond met knakworst, later ook bij PSV. Frans Tebak was  lang onze slager. Op vrijdagmiddag na school ging ik een aantal jaren achtereen op de fiets naar de winkel in een ander stadsdeel (van Strijp naar Stratum) om bij hem vlees voor de dagen erna te kopen. Ooit bedacht ik nog een krachtige slogan: 'Met worst van Tebak koopt men geen kat in de zak'. Echt waar! Van zijn vrouw Joke kreeg ik een extra groot stukje worst.

Evert Tebak

Daarmee is het verhaal nog niet helemaal af. Zoon Evert leidt een moderne slagers- (en delicatessen)zaak in het hart van Nuenen. Mijn vader kwam daar bij leven nog regelmatig; en als wij bij mijn vader op bezoek gingen liepen we graag even het dorp in, naar de Evert's mooie winkel voor 'ne goeie buurt'. Waarna een terrasje. N.B. Mijn ouders kochten hun vlees eind jaren '40/jaren 50' het vlees al bij slagerij Evert Tebak senior, vader van Frans, grootvader van Evert jr.

Neonato

Ook in Coronatijden worden er kinderen geboren. Op 21 april gebeurde dat bij onze onderburen, de familie Bucellati. Zijn naam is Giorgio. Gelukkig heeft het jochie geen weet van de actuele crisissfeer. Hopelijk gaat hij een mooi leven tegemoet, en gaat hij zijn brijdrage leveren aan het realiseren van een mooie toekomst.

Plannen voor de Lucca (Tambellini)

Piazza dell'Anfiteatro by drone

Vorige blog: https://joepluccawk.blogspot.com/2020/04/wopke-en-de-zuidas.html

KEEP UP THE PASSION!

Wopke en de Zuidas

En.... hoe gaat het thuis werken? Hier prima. Het huiselijk geweld is met 0.03% afgenomen.

_________________________________

Grote Klimmers: Charly & Marco

___________________________________________________________

20 april

Mathieu van der Poel - hij won zondag jl. alweer de Amstel Gold Race na een superzinderende finale - neemt de gedwongen quarantaine luchtig op. Dit zei hij er onlangs over: 

“In feite leeft een fietser altijd een beetje in quarantaine,Ik ben gewend aan dit regime. Wat ik het meest mis zijn de doelen en de wedstrijden. Maar de situatie biedt ook kansen. Ik ga al een paar jaar van doel naar doel. Deze gedwongen stop is een kans voor mij om een mentale pauze te nemen”.

Tis 'ne grote, ons Matje! Wijze woorden die hij sprak. Een mentale pauze...., hopelijk doen meer mensen dat, op weg naar het 'nieuwe normaal'. 




Zelfkappende president in Corona-tijd

Italië en Covid-19

Italië werd als eerste land in Europa geraakt, en mede daardoor extra zwaar getroffen. Het was een overval. Door reizigers vanuit China geïntroduceerd. De komst van Corona naar Nederland, enkele weken later, kwam  evengoed toch nog onverwacht. Onbegrijpelijk dat zelfs de veel geprezen Van Dissel en in zijn kielzog de PM  in eerste instantie dachten dat het allemaal wel zou meevallen voor Nederland. Totdat de skivakanties en het carnaval (lekker is maar inne vinger lang) voorbij waren....

Pasgeboren baby in anti-Coronaverpakking

Covid-19 heeft Italië niet alleen keihard maar ook in het hart geraakt, eerst op medisch vlak, in het kielzog ervan ook economisch. In het hart, zeker, want vooral het hart van de Italiaanse economische bedrijvigheid werd getroffen, daar dus waar Italië het geld moet verdienen. Het zijn vooral Piemonte (Turijn) en Lombardije (Milaan), met op enige afstand ook onze regio Toscane die de sjaak zijn.  

De tol aan mensenlevens en ernstig zieken is zeer hoog geweest, er zijn maar liefst 110 doktoren in et harnas bezweken aan het virus, en die waren geen van allen 70+. De maatregelen om de uitbraak van het virus een halt toe te roepen waren ongekend, een complete lockdown waar we momenteel nog steeds onder gebukt gaan. Dat houdt niemand eeuwig vol, niets mogen behalve thuis blijven (alleen kort eruit voor een boodschap of om hondje te heur behoeften te laten doen). Bovendien stijgt de noodzaak om de economie voor een totale ineenstorting te behoeden. Hoeveel slachtoffers zou dat opleveren, hoeveel doden extra ook?

Italië kent in vergelijking met Nederland veel meer kleine winkels, kleine bedrijfjes, vaak met een aantal medewerkers. De toeristische sector ligt volledig op zijn gat (heel belangrijk voor de economie en werkgelegenheid hier in Toscane bv.), en dat blijft nog wel even zo. De talrijke B&B's en hotels hier in Lucca en elders zijn al bijna twee maanden dicht. Ook de zomermaanden dreigen in het water te vallen, bijna alle reserveringen ook voor de periode juni - augustus zijn gecanceld.  Al met al heel veel financieel leed dat ook met de ondersteunende maatregelen niet zomaar gedaan is. Cijfers voor de sector 'kleding, mode en schoenen': Toscane telt 70.000 bedrijven/winkels die werk bieden (c.q. boden) aan 95.000 mensen, die nu werkloos thuis zitten. Vooralsnog blijven de lockdownmaatregelen van kracht tot 4 mei. Verwacht wordt dat 20 à 30 % van die bedrijven dat niet gaat overleven (Il Tirreno, 20 april). Het zelfde geldt voor diverse andere sectoren, met name ook de toeristische sector en wat daar aan gelieerd is. In heel Italië, de derde economie van Europa, lopen 100- tot 145 duizend bedrijven de komende maanden kans op een faillissement. als dat gebeurt zijn de rapen gaar, en is uittreding van Italië dichterbij gekomen. 

Willen we dit?

Al die ondernemingen die door de knieën gaan als gevolg van de crisis, de werklozen, de mensen met schulden, de verarmden vormen een makkelijke prooi voor de maffia. Die lui zijn momenteel reeds actief op het vlak van gezondheidszorg (levering mondkapjes!, net als talloze andere artikelen als drugs aangeboden op het Darknet), transport, de bouw, begrafenissen en vuilophalen. Ook al staat de aanvoer van drugs uit de havens van Antwerpen en Rotterdam momenteel door te veel controles stil, de dames heren maffiosi kunnen nog even voort met de bezorging aan huis vanuit hun rijk gevulde opslaghuizen. Maar ze staan al klaar om die nieuwe prooien te bespringen (Le mani della maffia, L' Espresso 20 april). Dat gaat zo: eerst bieden ze allerlei hulp in de vorm van natura of financieel, waarna later om een tegenprestatie wordt gevraagd, bijvoorbeeld bij verkiezingen te stemmen op een maffiakandidaat. Mooie manier om politieke en economische invloed te verwerven. Of ze nemen gewoon restaurants en hotels over, die het na het tot mislukken gedoemde toeristenseizoen niet meer redden. Mooie manier om je dekmantels te verwerven om  crimineel verdiende poen  te witten. 

De Dag van de Steenuil, inleiding in maffiose praktijken













Dat de maffia zich aldus meer en meer zal inwroeten in de gewone maatschappij is een te vrezen ontwikkeling volgens L'Espresso. Kan alleen worden voorkomen als banken leningen willen verstrekken, moeilijk puntje) en .... als Europa zich wat meer solidariteit zou willen betonen (heel moeiijk puntje). Al is het maar uit goed begrepen eigenbelang. 

Tot nu toe zag het er niet zo fris uit met die solidariteit binnen Europa. Dank zij vooral die nette Nederlanders die hun geld niet besteden aan drank en vrouwen. Die uitspraak van de socialist (?) Jeroen Dijsselbloem zijn ze hier nog niet vergeten, het was ook wel een botte belediging. Wat hebben we eigenlijk aan Europa, denkt een groot deel van de bevolking al na Jeroen's opstelling en het uitblijven van beloofde hulp ten tijde van de migratiecrisis.

Alles zal goed komen.... laten we het hopen

Wopke's solidariteit

Ex-consultant, thans onze minister of finance Wopke Hoekstra keek tot nu toe als een soort manager (u kent dat ras) naar de vraag Italië helpen of niet, of indien, dan niet zonder strenge voorwaarden. Al of niet in opdracht van de PM. Die opstelling werd dan ook nog op botte wijze gecommuniceerd, in de lijn van Dijsselbloem, zal ik maar zeggen. Niet gek dat het de Italianen (maar niet alleen hun!) in het verkeerde keelgat schoot. (NB. 21/4: dit blijkt een gevoelige passage te zijn.. :) )

Het inwoneraantal van Italië is 4 x Nederland, circa. Een rijk noorden, een arm zuiden, alwaar de economie voor een groot deel zwart en/of mafioos is. Maar heel anders, mooie landschappen, relaxter, heerlijk eten, whatsoever.  Zeker, een andere manier van leven ook, het is niet voor niks dat honderduizenden Nederlanders hier graag op vakantie komen. Heeft Wopke wel eens Toscane genoten?  Zij, de Italianen, horen wel bij ons hè, bij Europa. Italië: bakermat van onze cultuur en beschaving, of wat daar van over is gebleven. Ja, een ander land dan Nederland, andere mogelijkheden, andere kansen, andere problemen, doorgaans historisch bepaald.

Historisch bepaald, waar komt eigenlijk de rijkdom van Nederland vandaan op basis waarvan  Wopke zijn badinerende geluiden durft te uiten? Lijkt dat eigenlijk niet heel erg veel op wat de Chinezen in dit tijdsgewricht overal ter wereld doen: vergaren, van essentiële grondstoffen in Azië en vooral Afrika. Tegen een douceurtjesvergoeding. Je kan het ook roven noemen. Maar wij spelen er mooi weer mee, ik natuurlijk ook. En die Zuidas? Wellicht wat karikaturaal, maar komt het er niet op neer dat Nederland probeert het grootkapitaal slinkse wegen tot belastingontduiking te bieden,om daar zelf beter van te worden. Wij allemaal, zoals de PM pleegt te benadrukken? En ten koste van het meer kansarme deel der wereldbewoners, of tenminste toch ten koste van de verschuldigde belastinginkomsten in het land waar het werk wordt verricht? Of KLM en Booking en anderen op de aangevraagde staatsteun kunnen rekenen weet ik niet, het zou voor een betere wereld wel mogen. 

Donderdag wordt er weer europees vergaderd over steun aan landen in grote moeilijkheden.Zouden we meer dan op de PM op Wopke mogen rekenen, hij is toch van de partij van de barmhartigheid? En van het goed begrepen eigenbelang? Ik zou het doen. De overval treft iedereen, zonder zelfs maar gendermatig onderscheid. M.a.w. niemand treft schuld. Tot de oplossing komen we alleen in gezamenlijkheid, in solidariteit met elkaar. En dan daarna maar eens verder delibereren over ieders liederlijke levenswandel. Op weg naar een gezamenlijk 'Nieuw Europees Normaal'. 

Lucca is meer geïnteresseerd in rollebollen met Mimi

Teugels langzaam losser

Net als in Nederland en in andere landen wordt er ook in Italië, nu het hier eindelijk weer wat de goede kant op gaat met die curves,  nagedacht welke weg naar het (of een...) 'nieuw normaal' dient te worden bewandeld. 

Voor ons persoonlijk gaat dat nog niet veel betekenen. Het 'heropenen van Italië' gaat stapsgewijs en voorzichtig van acquit. Tot 4 mei verandert er weinig. Hier in Toscane zal het na 4 mei gaan om het weer opstarten van een aantal voor de economie belangrijke bedrijven. Vrij fietsen, wandelen, barbezoek, restaurantbezoek is er nog niet bij. Dat wordt zoals het er nu uitziet ws. 25 mei .... helaas. Betekent dat we de laatste twee weken van ons verblijf elke dag uit moeten gaan eten om de schade in te halen :). Als we ten minste op 10 juni zoals voorgenomen de thuisreis kunnen beginnen; dat is nog allerminst zeker.

 Onze achtertuinen, o.a.leefgebied van de steenuil

Vertier

Nog tot 4 mei de strenge quarantaine-maatregelen opvolgen, er zit weinig anders op. Nauwelijks tot geen vertier. Waar kan een mens zich nog mee vermeien? Nou, bv. met het schrijven van dit blog, ben ik toch wel een dag mee bezig (en dan meestal nog niet tevreden). Zo'n blog schrijven vergt de nodige concentratie. Ik heb er de tijd voor. Anderzijds wonen we hier heel veel kleiner dan in U., slechts een woonkamer (met keuken) en een slaapkamer. Daar, en evenmin op het terras kan ik aan de gang. Ergens anders gaan zitten is er hier niet bij. Dus mijn concentratie wordt geregeld verstoord, door Mary-Anne en vooral door Lucca ('ik wil spelen'). Zonder opzet,van de kant van Mary-Anne dan. En ze laat me gelukkig even mijn ding doen, morgen is er weer een dag. 

Waar vermei ik mij verder mee? Veel lezen, dat zeker. Net De Kozakkentuin van Jan Brokken afgerond, morgen weer een lekker maffioos Italiaans werkje. En regelmatig even langs bij Beleef de Lente-camera's, de 24/7 live webcams van Vogelbescherming.Je kan er opelk moment van de dag langs o een rindje langs de velden te maken;van de hoogtepunten worden steeds videootjes geplaats, je hoeft niks belangrijks te missen. Mijn all-time favoriet is de steenuil, mevrouw is aan het broeden, en pa heeft een dikke taak de vervelende kauwtjes terecht te wijzen. Zie hier de beelden.

 Jonge steenuiltjes in de buurt van Winterswijk (foto: André Eykenaar)

We hebben de mazzel dat in de tuinen achter ons appartementje ook een koppeltje steenuil huist. Ze laten regelmatig in de ochtend- en avondschemering van zich horen. Vooral het mannetje weert zich. Met zijn territoriumroep probeert hij het territorium - met ergens centraal daarin de broelocatie - te markeren, eventuele concurrenten te laten weten dat de plek bezet is. Eergisteravond diende zich een concurrent aan. Dat was ikzelf. Ik hoorde meneer wat verder weg in de tuinen roepen, zijn territoriumroep (lijkt op 'ghoek'). Kan ik ook, dacht ik. Na een paar keer roepen kwam hij ergens in de buurt zitten, maar ik kon hem nog niet zien. Nog twee keer roepen en hij vatte post bij de buren op de TV-mast, tamelijk opgewonden roepend en op en neer hippend, prima in het zicht. Ik heb hem nog twee keer doen verplaatsen, hij vloog in een halve cirkel van plek naar plek op steeds ongeveer de zelfde afstand. Tenslotte heb ik hem met rust gelaten, hij had nog werk te doen. Voor het eten van mevrouw zorgen. Dat ga ik over een half uurtje ook maar eens doen.

Volgende keer: o.a.:

- Viruslast, hoe lang nog? Geen lockdown, complete lockdown, intelligente lockdown,wat is het beste, wie het weet mag het zeggen. Het voorbeeld van Bali

- Het nieuwe Normaal, leven met China

- Tegenslag accepteren, leven met de dood

- Misschien heeft u nog vragen?

- Hoe mijn familie via de zesdaagse van Antwerpen verbonden is met de oorlog en met de geschiedenis van mijn favoriete voetbalclub FC Eindhoven

Poot van Lucca

Als ik terug ben in Utrecht heb ik meer dan 3 maanden niet gefietst...

Van Flikken naar Flikken

Het virus komt niet naar de mens, de mens komt naar het virus 
(Van dier naar mens, Quammen 2012, over de opkomst van levensbedreigende infectieziekten)





..... en toen stortte ook die brug nog in.

Elk nadeel hep se voordeel: door Corona bijna geen auto's op de anders zo drukke brug

In de nacht van 31 maart oo 1 april (10 dagen na de huiszwaluw) vloog de voorhoede der gierzwaluwen Lucca binnen (terug uit de overwinteringsgebieden in Afrika). Ze wisten niet wat ze zagen: een geheel lege stad.....

_______

Woensdag 8 april 2020



Antieke terrasroos

Thuis blijven MOET

Misschien mis ik mijn hangmat nog wel het meest. Thuis, in Utrecht, mag ik er graag even in onthaasten, eventueel een tukkie doen, een boekie lezen (of gewoon Procycling of De Muur) of met een glaasje van de directe omgeving genieten. See the splashing of the kingfisher flashing to the water.. Ik geniet van hoe het zonlicht over de bloeiende wilde planten valt, als het ware scheert, vooral in het tweede deel van de middag. Favoriet: de laatste zonnestralen over de eigele bloemen van de dotterbloem.

Onderwijl bemijmer ik de wereld. In Lucca is er nu ook tijd zat om te mijmeren, het leven te overdenken, om zogezegd 'mijn ziel te laten dobberen in de omstandigheden' (uitdrukking gejat uit De onbetrouwbare verteller, Maxim Februari). Maar ja, geen hangmat.... Mijmeren doe ik nu op de divan of aan de terrastafel. Eigenlijk maar goed dat die hangmat er niet is. Te veel kans dat sombere gedachten binnen komen waaien. In  plaats van dat er goede invallen of diepe gedachten te vieren zijn.

Brood is gift van Cristiana, ei met prosciutto crudo dolce is gebakken door mij


Streng beperkt in onze bewegingsvrijheid als we zijn kent de week niet of nauwelijks hoogtepunten. We leven van de ene uitzending van Flikken Maastricht op vrijdagavond naar de volgende aflevering een week later. Voor de bondscoach van de Italiaanse wielrenners Davide Cassani vormt het huisvuil wegbrengen het hoogtepunt van de week. Dat zegt al wat. We mogen hier dus geen reet. Behalve thuis blijven. Hoogtepunten? Nou ja, die kassajuffrouw, een rondje met het hondje, en uiteraard elke dag gezond weer op. En dan de rest van de dag het virus ontlopen door thuis te blijven. Want ja, de curves nieuwe besmettingen en overlijdens vlakken af, gaan naar beneden, maar toch gaan er dagelijks nog mensen richting ziekenhuis. En vallen er doden te betreuren; en dat zijn lang niet altijd 70-plussers. Wel, langzaam langzaam lijkt de situatie te beteren... het gaat nog even duren, zoveel is zeker, dat we 'back to normal' zullen zijn.Wat die woorden ook betekenen

Dames aan de wandel (laatste keer dat ik mee was overdag)

Natuurlijk, we mogen er uit voor een boodschap (max. 1x per dag, en dan niet met zijn tweeën, en zo dicht bij als mogelijk), en we mogen het hondje uitlaten, maar ook dat niet met zijn tweeën, dicht bij huis en zeker niet te vaak. Daar hebben we hem weer: 'niet meer dan strikt noodzakelijk'. Maar die uitspraak had betrekking op het drankgebruik van Gerard Reve.

Ter illustratie: Mary-Anne is nu al 4x aangesproken door de politie: een keer wegens te ver van huis, twee keer wegens op de verkeerde, nl. verboden plek (wel dicht bij huis, maar de strook groen waar de ene politiepatrouille naar verwees als geoorloofd werd de volgende dag door een andere patrouille toch als verboden aangeduid). En gisteren (7/4) werd haar te verstaan gegeven dat ze niet zo vaak met de hond naar buiten mocht. Dat was rond 18 uur. Ze was volgens beide politiedames op hun nagelnieuwe motoren ook al rond 13.30 gesignaleerd.... En waarom hadden we dan ook zo'n jachthondje genomen dat wat vaker naar buiten moet. Nou, mevrouw agent, dat zit zo: hondje Lucca is bijna 3 jaar oud, en destijds was COVID-19 nog onbekend. 

Ik vermoed dat de dames blond waren, maar dat kon je niet zien. Hoe dan ook, goed dat er onder de huidige omstandigheden wordt gehandhaafd, maar het voelt toch een beetje hoe een dictatuur/politiestaat werkt. Hoe onredelijk want tegenstrijdig de verboden soms ook lijken, begin maar niet aan een discussie, want de prenten ( van €100 tot €800 voor dit soort overtredingen) heb je dan rap aan je broek. Einde deze week volgt er nog een mondneuskapjesverplichting: opzetten (aantrekken?) als je naar buiten gaat, altijd. Je ziet ze sowieso al heel veel in de stad. Helpen ze tegen besmetting? Ik hoor er van alles over, virologe Marion Koopmans vindt het geloof ik onzin. Maar ik zag ook een Hongkongsinese arts op TV die het dragen van mondkapjes hartstochtelijk bepleitte. Ja, wat moet je daar nu mee....? Net zoals berichtgeving in de trant van: 'Gisteren waren er 148 Corona-doden. Dat zijn er minder dan wanneer we niets hadden gedaan". Ja, zeg, dank je de koekoek.

Hé baas, wat hebbie nou voor je bek hangen?

Donderdag 9 april 2020

Thuis werken

Net als in Nederland is ook hier de opdracht van kracht: werk zo veel mogelijk thuis. Dat geldt niet voor essentiële diensten als voedingswinkels, apotheken  en krantenwinkels (ook voor uw rookgerief). Veel winkels/ondernemingen kunnen er geen kant mee op. Afgezien van een hele resem kleinere winkels is met name de toerisctische sector de sjaak.. , er komt geen hond naar Lucca. Lege hotels, lege B&B's, bars en restaurants gesloten. Het geldt voor alle zgn, niet-essentiële diensten. Dat betekent een catastrofe voor vele uitbaters èn hun personeel. Dus het betekent ook een behoorlijke catastrofe voor een bedrijf als CHRONÒ van vriend Paladino, voor wat betreft fietsenverhuur en verkoop van fietstripjes vrijwel geheel afhankelijk van een gestage stroom van toeristen (doorgaans vanaf april tot october goed voor vrijwel de jaaromzet). Die er, heel heel misschien nog gaan komen. Later in het jaar.  . Hij is niet de enige, vele, vele winkels hier vooral in het centrum sono in ginocchio, vrij vertaald: zijn al door de knieën gegaan of zijn daar dichtbij. Vandaag is duidelijk geworden dat de strenge maatregelen nog tot zeker einde april zullen gelden, en zeker rond de paasdagen extreem serieus zullen worden gehandhaafd/. 

Beloftevolle Edoardo (neefje van.. , en zoon van ex-ploegmaat Van der Velde: Cesare 



Thuis werken... ook de dames/heren coureurs moeten er aan geloven. In tegenstelling tot in Nederland en België mogen wielrenners hier de weg niet op. Tsja, dan maar thuis op de rollen of op een Tacx-achtig apparaat. Heb ik helaas niet meegenomen, ik zie wel mijn buurman dagelijks een uurtje trappen op zijn balkon. Jaloers.



Hij wel....


Door de dagen

We doen het ermee. Het gekke is dat de dagen nog sneller voorbij lijken te gaan dan anders, dan 'normaal'. Voor we het weten zitten we alweer naar een nieuwe aflevering van Flikken Maastricht te kijken.



What's that in the shadows? I die of fright!

De hoeveelheid lichaamsbeweging is desastreus teruggevallen qua tijd en intensiteit. Het blijft beperkt tot even boodschappen doen en een rondje met het hondje (dat doen we alleen 's avonds laat met zijn tweeën). Gelukkig moeten we daarbij elke keer 40 traptreden op en af. Da's al iets , maar veel te weinig. Daarom zijn we begonnen om elke dag via internet een fitnessprogramma te doen. Het betreft hier een geval van stoelgymnastiek. Gedurende ongeveer 20 minuten zwaaien hier 2 paar armen en benen vervaarlijk door de ruimte; Lucca trekt dan vlug haar plan en zoekt terecht een goed heenkomen. Erg jammer dat er geen beelden van zijn.

Beter calorieën verbruiken dan zonder zo'n dekbed?

Meer tijd dan met fitheidsoefeningen gaat heen met lezen, en af en toe een filmpje.Te lezen is er genoeg. Gisteren vielen ook de wielertijdschriften De Muur en Procycling in de bus (doorgestuurd door overbuurman Roel). Van Procycling ging het om het maartnummer, de fameuze Klassiekergids. Heel vervreemdend om al die vurige voorbeschouwingen van de wielervoorjaarsklassiekers te lezen, die niet doorgingen... Skon muziekskes als dagvitaminen heb ik hier in overvloed. Voor een opflakkering van het gemoed zorgen af en toe de vogeltjes achter ons appartementje: giseravond een roepende steenuil, en vanochtend verscheen de hop in beeld. Zo komen we wel door de dagen.  

Joep leest een maffioos boek (La scomparsa di Majorana)

Overigens... goed te melden dat we af en toe van lekkernijen worden voorzien door Cristiana (panino), Paladino@ Cristina (Tiramisu!), Giuly & Luca (diverse cose buone) en onze zwangere onderburen (gebakkies). Mille grazie ancora!

Na de crisis (che mondo sarà, dopo?

Tsja, aller vraag is'hoe lang gaat het nog duren? Wanneer kunnen we weer normaal doen?  Net als in Italië wordt dit verlangen naar het leven zoals het was in, zeg in februari jl. ook in Nederland gevoed door positieve signalen over het verloop van de crisis. 

Maar onze MP heeft in zijn laatste verklaring wel duidelijk gemaakt dat we er nog wel even mee zitten, met het virus, èn met de maatregelen. Ook hier zijn de in vergelijking met NLD nog strengere maatregelen vandaag verlengd tot ten minste eind april. Met het verstrijken der tijd worden de gevolgen economsische gevolgen steeds zwaarder, en de weg terug om een en ander weer goed op de rails te krijgen steeds moeilijker. In Zuid-Italië, het arme deel van het land met veel illegaliteit, zwarte  c.q. maffiose economie dreigt al een volksopstand. Zoals ook elders wel in Italië hebben veel mensen daar geen inkomen meer. En als je dan wat kindertjes te voeden hebt...De mensen die leefden van de zwarte economie kunnen ook niet rekenen op de staatssteun voor bedrijven en hun werknemers die nu op poten wordt gezet.

Italia als geheel dus voorlopig nog Zona Rosa, ook Lucca blijft in ieder geval de rest van de maand nog een  Dead City   Of we op 10 juni, zoals voorgenomen, wel terug naar huis kunnen reizen, we beginnen het ons af te vragen.

Eigen virus eerst

(bron: De Groene Amsterdammer, 2 april 2020)

Het is inmiddels wel duidelijk dat we de wereld van februari jl. niet snel terug gaan vinden. Àls dat er überhaupt nog inzit. Het woord van 2020 wordt ongetwijfeld de anderhalvemetereconomie, met permanente physical distancing.  

Zelfs Rutte zei het al: het is  een lange weg om uit de diepe economische crisis terug te komen naar een soort van 'nieuw normaal'. Komt bij dat de machtsverhoudingen ingrijpend veranderd zullen blijken te zijn, zo is de verwachting van veel mensen die er verstand van hebben. China gaat bepalen, voor zo ver ze dat nog niet deden. Nou ja, dat leest en hoort  u allemaal wel in de diverse media.Ja, in welke wereld komen we werkelijk terecht als de crisis (min of meer) voorbij is, iedereen begint zich dat inmiddels af te vragen?

Alles is tijdelijk, ook groepsimmuniteit

Er komt nog wel wat bij die lange weg van Rutte. Namelijk dat we nog niet van het virus zelf  (en de gevolgen van wat het heeft aangericht) af zijn geldt de korte maar ook de langere termijn. Deze uitbraak, het was 'the next big one' waar David  Quammen over sprak in zijn boek 'Van Dier naar Mens' uit 2012. Wanneer en waar dat zou zijn? Dat was onzeker. Inmiddels is gebleken: het is NU.

Onlangs, geïnterviewd n.a.v. van de COVID-19 uitbraak zegt hij:  

Vista la situazione globale, rischiamo che la zoonosi diventino più frequenti e pericolose?
«Le nuove infezioni di zoonosi diventeranno più frequenti e pericolose se la popolazione umana, il consumo e la distruzione degli ecosistemi selvatici continueranno a crescere? Sì, penso proprio che questa sia una possibilità concreta».

>> Zullen nieuwe door dieren overgebrachte infecties frequenter optreden en gevaarlijker zijn als het aantal mensen blijft groeien, de consumptie toeneemt en de vernietiging van wilde ecosystemen doorgaat? 

>> Ja, ik denk dat dat een concrete mogelijkheid is.

En over dat het ons allemaal aangaat, dat het afhangt van de keuzes die wij allemaal maken  zegt hij het volgende:

'Come cittadini abbiamo il dovere di informarci e considerare tutte le conseguenze delle nostre scelte di vita. Tutto conta: quanti bambini abbiamo, cosa mangiamo, quali altri prodotti consumiamo, dove viaggiamo. La pandemia non è colpa del singolo cacciatore che ha catturato il pipistrello, di chi l'ha messo in gabbia o l'ha venduto al mercato. Siamo tutti responsabili».'

>> Als burgers hebben wij de plicht om ons te informeren en alle gevolgen van van onze keuzes in het leven te overdenken. Alles telt: hoeveel kinderen nemen we, wat eten we, welke andere producten gebruiken we, waar gaan we heen op reis.De pandemie is niet de schuld van die ene jager die die vlleermuis heeft gevangen of van degene die de vleermuis in een kooi heeft gezet en hem heeft verkocht op de markt. We zijn allemaalverantwoordelijk.

Uiteindelijk is het ook een kwestie van ecologie. In een eerder blog al genoemd. Dergelijke voor de mens schadelijke virussen als nu COVID-19 leven onder 'oud-normale' omstandigheden gewoon relaxt samen met planten en dieren, met de welke zij al misschien duizenden jaren een fijne samenlevingsovereenkomst hebben uitgewerkt. Maar dan komt de Grote Verstoorder, zijnde de mens. Dit zegt David Quammen:

«Dobbiamo capire che ogni volta che disturbiamo un ecosistema ci sono conseguenze. Tutte quelle creature - animali selvatici e piante, funghi e batteri - contengono virus. Distruggendo il loro habitat, invitiamo quegli stessi virus a cercare un nuovo ospite. Spesso, siamo noi umani».

>>We moeten begrijpen dat er consequenties aan verbonden zijn, elke keer dat we een ecosysteem verstoren. Al die soorten, wilde planten en dieren, planten en bacterieën dragen virussen met zich. Als we hun leefomgeving vernietigen nodigen  we die zelfde virussen uit om een nieuwe gastheer te zoeken. Vaak zijn wij dat, de mensen.

Zoals nu is gebeurd, en eerder, en ook de komende decennia nog zal gebeuren. Hou er maar rekening mee.

Het zit dus zo:

Het virus komt niet naar de mens, de mens komt naar het virus 

Niet verkeerd om daar even op te kauwen, toch?

Volgend jaar weer lekker carnevallen?

Splendid Isolation

Splendid isolation 
https://www.youtube.com/watch?v=E3MNG11oynA

(blog opgedragen aan oud-ploegmaat bij Dofa en Hercules Hans Engels)