'Je haat geen maandag, je haat kapitalisme.' (Hang Youth)

___________________(Blue Monday)____________________________

Hoofdstukjes:

Grote Doden

Weer en Fietsen

Deugen

Intermezzo

Klimaat & Natuur Kort

______________________________________________________________

Nieuwjaarswens Eindhoven-Strijp (2018)

Zo gloort hier soms de ochtend

Grote Doden

In de hemel zitten ze met een probleem: de Zaal der Grote Doden moet worden uitgebreid. Dit als gevolg van de grote toeloop in de laatste maanden. In november/december verwisselden al het tijdelijke met het eeuwige: Pelé (82, grootste voetballer ooit, hier zijn 10 mooiste doelpunten), Johan de Jong (81, iconisch kerkuilenbeschermer) en Davide Rebellin (51, ex-coureur, verongelukte luttele weken na zijn wielerpensioen). In januari volgden Jeff Beck (78, meestergitarist, overleed aan een hersenvliesontsteking), Gina Lollobrigida (95, actrice en het onderwerp van een kraker van Tony Bass) en oud-coureur Lieuwe Westra (40, de meest tragische of them all. Won een zware bergetappe in de Dauphinée, maar geraakte niet van zijn depressies af). Dan tel ik Remco Campert, befaamd dichter/schrijver nog niet eens mee, want die overleed al in juli. Misschien wel zijn meest bekende boek: Het Leven is Vurrukkuluk. Destijds wel erg van genoten.

Jeff Beck

Hier speelt Grote Dode Jeff Beck Women of Ireland met de fameuze basseuse Tal Wilkenfeld en violeuse Lizzie Ball. Een van zijn laatste live-concerten is Deze, met een andere basseuse en drummeuse. Of anders deuze wel. Met Zucchero en groot orkest voor Luigi Pavarotti. Dat hij in de nieuwe Zaal der Grote Doden nog lang moge doorspelen.

UPDATE 20 januari: Ook David Crosby heeft zich aangemeld voor de Zaal der Grote Doden. In 1982 nog in concert met zijn maten Stills & Nash. Eerder bij de prachtband The Byrds.

The Byrds, david Crosby in het midden

Weer en Fietsen

Bloeiende crocussen met bijbehorende bijtjes

Nu moet u niet denken dat het in Lucca alleen maar mooi weer is. Zeker, december bracht enkele heel mooie dagen, prachtig fietsweer, volle terrassen. Wij lunchten al enkele keren op eigen terras. Regendagen waren er ook in die periode al.

Op 3 januari zag ik de eerste veldjes crocussen in bloei op de Muren, een weekje later schoten ook de eerste mimosa's in bloei. Dat is een kleine twee maanden eerder dan te doen gebruikelijk. In de tweede week van januari begon het goed door te regenen, bijna elke dag bal. Nochtans bleven de temperaturen nog tussen 10 en 15 graden overdag. Ook deze week is het gekletter van regen en onweer dat de klok slaat. En het is wat frisser, met lichte vorst in de nacht. Hondje Lucca schijt peuken als het bliksemt en rommelt. Dat doet ze nog erger als het vuurwerkt.

Om de dagelijkse Utrechtse vuurwerkellende voor haar te ontlopen waren we niet eerder zo vroeg in Lucca. En inderdaad was er hier, een uitzondering daargelaten, geen last. Rond de jaarwisseling echter was hier dit keer opvallend veel vuurwerk, maar gelukkig niet al te lang. Lucca's peuken waren hoe dan ook niet te tellen. Verder waren er hier gelukkig geen vuurwerkslachtoffers te melden, iedereen heeft al zijn handjes nog.

Vorig jaar begon in januari al de grote droogte, de droogte die zou voortduren tot in de nazomer. Hoewel er nu deze maand al veel meer regen is gevallen in vergelijking met januari vorig jaar vreest men toch het scenario van 2022: watertekorten in de zomer. Die vrees wordt ingegeven door het gebrek aan sneeuw hogerop. Het is dezelfde vrees die in Nederland speelt, hooguit op een wat andere schaal.

La bici: la vera passione

Al met al zijn er niet overdreven veel fietsdagen geweest tot nu toe (maar vorige week toch nog 3, max. distance 76kms). Ik liet wel een paar mooie fietsdagen lopen wegens redactiewerk voor het fraaie periodiek UILEN. Het zou immers wel loslopen met aternatieve fietsdagen. Mis gegokt. En helaas, Zwiften kan ik hier niet. Maar mijn dagen komen nog. Dan gaan we ook meer variëren qua parkoersen. Tot nu toe hield ik het i.v.m. een gezonde opbouw bij ritjes niet te lang nog, en met schamele hoogtemeterwinst. Vanaf februari zal het geleidelijk wat langer en hoger worden. Zo kom ik meteen weer langs de mooiere oorden in Toscane, bv. door Fabbriche di Vallico, een van die prachtige plaatsjes in Toscane, provincie Lucca.

14e eeuwse brug in Fabbriche di Vallico

In plaats van fietsen werd het, ook heel leuk, vaker wandelen met het hondje en Mary-Anne. Die (hondje) moet toch een paar keer per dag naar buiten, weer of geen weer.

De resterende gaten in de tijd dicht ik met gemak, met lezen o.a. Ik lees bv. Verhaal van een Leven, deel 2 van Konstantin Paustovsky. Het gaat over de periode rond de Oktoberrevolutie van 1917 in Rusland en de daarmee verband houdende gebeurtenissen, voor een groot deel ook die in Oekraine, w.o. in Kyiv. Fascinerend leesvoer over grote historische gebeurtenissen, een beetje context bij de vreselijke situatie daar anno 2023. Je vraagt je af: deugden de meeste mensen toen? Verder besteed ik ruim tijd aan koken en de daarmee samenhangende bezigheden (bedenken, kopen etc,).

Overdekte Boerenmarkt op Zaterdag

Ik geniet er zeer van: worshippen in de keuken, onder begeleiding van stimulerende muziekjes. Ik doe meestal een gevarieerde playlist, van AC/DC t/m ZZ Top, via Tinariwen, prachtige woestijnmuziek. Roept indringende herinneringen op aan onze spectaculaire 4-weekse trektocht door de woestijn in Mauretanië met Himalaya Trekking. Bei ricordi, wat u zegt! Want ik zou dat in dit tijdsgewricht niet meer aandurven. Noch kunnen, vermoedelijk.

Mauretanië 2000, wij te voet, bagage op de kamelen. Van waterput naar waterput.

Ter onderbreking van al mijn gekook gaan we wekelijks wel een keer 'op restaurant'. Vandaag (donderdag) was dat Ristorante Mecenate, ook al bij ons om de hoek. Heerlijk, en van prima prijs-kwalieit verhouding.

Dutje op de divan, een gezamenlijke hobby

Nog even terug naar UILEN: nummer 12 wordt weer een mooi nummer, mede vanwege de als altijd weer prachtige foto's. De artikelen gingen een paar keer heen en weer tussen auteur(s) en redactie, maar zijn inmiddels (zo goed als) klaar. In februari gaat het geheel naar de vormgever, na de controle van de drukproeven mag de drukker gaan drukken. Verwachte verschijningsdatum: ergens begin maart.

Geïnteresseerden kunnen zich verzekeren van toezending via een mail naar stone@steenuil.nl 

U mag de volgende artikelen verwachten:
Bosuil en ransuil Voedsel en terreingebruik in de Rucphense bossen
Oehoe 25 jaar oehoeonderzoek in Nederland
Bosuil Nestkasten bosuil Zeeuws Vlaanderen
Steenuil Gewervelde prooien bij steenuilennesten
Kerkuil Beleef de Lente
Oehoe Bijzonder broedgeval
Dwerguil Voorlopig: Waarnemingen dwerguil in Nederland
Steenuil Invloed van muizen op de reproductie steenuil
Steenuil Soms weet je te veel! Het dilemma van wel of niet bijvoeren.

Deugen

Het is al van 1976 geleden dat er voor het eerst een deukje kwam in mijn idee dat alle, of de meeste mensen zouden deugen.

Van januari t.m april dat jaar waren we op bezoek bij onze vrienden Rob & Tineke in Jimma, Ethiopië. Rob, studiegenoot/vriend was daar net begonnen als plantenziektenkundige, werkte aan resistentiemechanismen tegen de zgn. coffeeberry disease. Ik was net afgestudeerd en in afwachting van mijn vervangende dienstplicht. Op zondag gingen we graag een rondje rijden om vogels te spotten, soms togen we naar de zgn. hippopool. Daar zaten ze dan, de nijlpaarden. De Chinezen wisten die plek ook te waarderen. Ze hadden er veel plezier in die nijlpaarden met stenen te bekogelen. Totdat zo'n nijlpaard er de sokken in zette, en achter ze aan kwam. Die kenne renne, die nijlpaarden, levensgevaarlijk! Dan maakten die Chinezen zich gierend van het lachen uit de voeten. Het was ook mijn eerste kennismaking met Chinezen in het wild. En de eerste deuk in het idee dat alle mensen zouden deugen. Wat een klojo's...

Zoals hierboven gezegd... ik lees momenteel Paustovsky (1892-1968) . Van hem dit citaat:

'...... Ik werd overvallen door de gedachte hoe ragfijn het laagje beschaving nog is en wat een onpeilbare en bodemloze afgronden vol wildernis en duisternis er nog onder schuil gaan (Uit: Verhaal van een leven, deel 2). ..... Niks te veel gezegd, Konstantin. Je was je tijd vooruit. Alom te zien, vandaag de dag, van crimineel gedrag tot hufterigheid.

Paustovsky was er wel van overtuigd dat er in ieder mens een kern van goede wil schuilt. Tuurlijk wel. Het gaat er dan volgens de schrijver alleen om deze goede inborst wakker te schudden.

Alles tot je dienst, Konstantin, Hitler had een hondje die zijn goede inborst wakker schudde. Maar geldt het omgekeerde niet ook? Dat er evengoed een kern van slechte wil in ieder mens schuilt? Endat deze kwalijke inborst wakker kan worden geschud als de omstandigheden daarvoor 'gunstig' zijn? Brave huisvaders worden onder bepaalde omstandigheden, en lang niet altijd onder dwang of omdat ze voor onmogelijke keuzes worden gesteld tot vechtmachines, moordenaars en verkrachters. Ook de slechte inborst wordt dan wakker geschud. Paustovsky zei het zelf al: het laagje beschaving is nogal dun. Hoe anders te verklaren dat brave Duitse huisvaders zoveel oorlogsmisdaden begingen om na de oorlog weer brave huisvaders te worden, die van hun vrouw en kinderen (en van hun hondje) hielden. Of de mannen in 'onze eigen oorlog' in Indonesië die zich te buiten gingen aan martelingen en zich schuldig maakten aan moordpartijen, het waren ervoor en erna doorgaans ook brave huisvaders. In de artikelen in enkele decembernummers van De Groene Amsterdammer over Koloniaal daderschap dit citaat van een betrokkene: 'Over martelen denk je niet na, dat doe je.' Was dat tegen hun wil? Hopelijk vaak wel, ze deden het dan misschien onder groepsdruk. Maar ik vrees dat er ook velen waren die het deden in het gevoel het goede te doen, het vaak ook wel lekker vonden. In ieder geval was het dunne laagje beschaving niet voldoende om hen van hun euveldaden te weerhouden.

In onze tijden is het niet veel anders. Ik zeg Oekraïne, en let op het supercynische in woord en gedrag aan Russische kant. Of neem Iraanse rechters die iemand ter dood veroordelen wegens deelname aan vreedzame protesten tegen het regime (dat heet daar ‘vijandschap tegen God’ of ‘corruptie op aarde’ ), dit in reactie op de dood van Mahsa Amini, een jonge vrouw van 22 jaar. Ze overleed na een hardhandige arrestatie door de Iraanse zedenpolitie. In Rusland draai je voor hetzelfde 'vergrijp' een jaartje of 15 de bak in. Of je verdwijnt van de aardbodem. En zo kunnen we nog wel even doorgaan, maar dat zullen we dan maar even niet doen.

Wat overblijft... de meeste mensen mogen dan misschien wel deugen, maar alleen op voorwaarde dat die andere inborst niet wordt wakker geschud.

____________________________________________________________________________

Intermezzo, tijd voor iets luchtigs

Hier in Lucca zie je nog telefooncellen

__________________________________________________________________________

Klimaat en Natuur kort (een volgende keer meer)

Future wintersport, twee voor de prijs van een.

Schrijver Konstantin Paustovski overleed op 14 juli 1968. In een la van het bureau van de schrijver werd een notitie gevonden, een soort literair testament. Er stond: 'Wij hebben gewoond op deze aarde, geef haar niet uit handen aan verwoesters, laag volk en leeghoofden.'