Hebbu dat idee ook wel eens?
Uitslag Dutch Coke-klassement ( op basis van rioolmetingen):
Hoofdstukjes
Ik ben wie ik ben./ Een toeval onbevattelijk/ als elk toeval.// Ik had toch andere voorouders/ kunnen hebben,/ en van een heel ander nest was ik dan/ uitgevlogen -- (Wislawa Szymborska)
Reis naar Lucca
Zoals het deugmensen tegenwoordig betaamt reisden we per trein. In drie dagen nog wel! Ik geef het direct toe: typisch gevalletje woke.
Om het relaxt te houden deden we het dus in drie dagen. Wel zo lekker, zeker voor hondje Lucca. Op de dag van vertrek moesten we wel vrij vroeg op om onze trein naar Basel te halen, het enige enigszins stressmomentje van de hele reis. Dat we door een aanzienlijke vertraging op het Duitse traject vlak voor Basel onvoorzien moesten overstappen leverde geen last. Eenmaal de eerste etappe gedaan wist Lucca feilloos de weg van het station naar ons hotel. Straf geheugen heeft die hond, ze zou later nog veel meer blijk geven van haar parcourskennis.
Thünersee
De tweede etappe (Basel-Milaan) was qua naar buiten kijken de mooiste. Herfstig zicht op de bergen en de meren, prachtig en rustgevend. In een vliegtuig heb je dat niet, herinner ik mij.
Het immense, maar fraaie station van Milaan bracht Lucca ook al niet in de war. Hop, hop, hop..... mee jullie naar Hotel Andreola, onze inmiddels vaste stopstek in de stad, op steenworp afstand van het station. Indringend straatbeeld: veel rochelchinezen en Milanese modepopjes.
Duizenden spreeuwen verzamelen zich in de avondschemer nabij het station
Des avonds in het restaurant van Andreola
Nog een uitbuikavondwandelingetje voor het slapen gaan
De kortste, nee, snelste etappe was de laatste: Milaan-Lucca (overstap te Firenze), maar wel met de langste tunnel, de eerste keer dat Lucca het tunnelgezien wat lastig had. De vermaledijde Frecciarossa repte zich zeer gezwind. Je denkt: als er maar niets onverwachts gebeurt. Een beetje als tijdens een lange, snelle afdaling op de fiets (denk o.a. aan Mont Ventoux-Malaucène). De dames/heren corridori hebben er nog wel meer van die in hun hoofd zitten. En op hun palmares. (disclaimer: dit is niet geschikt voor promovendus M.Schr. te Noorwegen; die heeft wat anders aan zijn hoofd).
Hondje Lucca
Op het station van Lucca ging Lucca helemaal uit haar plaat: 'We zijn weer thuis!' Huisbaas Natale bracht ons naar ons appartement. De voordeur ging open, en Lucca stormde de trap op naar de 2e en bleef blaffend bij de deur onze komst afwachten. Eenmaal binnen volgde een run naar het grote terras. Voor haar een feest der herkenning. Haar herinnering liet haar ook tot nu toe niet in de steek. Kom, we gaan naar.... Met overtuiging neemt mevrouw de teugel en brengt ons waar zij (en wij wezen wil(len). Tis een mirakel. En dat is het.
Inmiddels zijn we ook al haar oude vriendjes wel weer tegengekomen. Da's dolle pret. Zoals met vooral het hondje van onze Tunesische buuf Henda, met haar tweede verloofde Willy (foto) van Simone en Simona, en haar eerste verloofde Igor van sponsor Paladino en Cristina.
Igor en zijn en mijn schaduw
En wat voor haar (en daarmee voor ons) nog het mooiste is: in het geheel geen last van vuurwerk hier, dit in tegenstelling tot de situatie Voordorp. Ze gaat hier dan ook zonder probleem mee op de avondwandeling, waar we thuis allerlei trucs moeten uithalen om haar mee te krijgen. Nog een pluspunt: we kunnen hier makkelijker en ruimer met hondje naar het groen waar ze zonder gevaar lekker heen en weer kan rennen.
Lucca legt Willy uit hoe het kan, die verkiezingsuitslag
Lucca, de stad
Onze eerste gang na aankomst en enigszins settelen (een deel van onze achtergelaten spullen stond er al) was naar Bar Martini van Giuly. Alwaar de reeks welkomstrituelen begonnen. Dat hield daarna niet op. Binnen een week waren we weer overal geweest (winkels) en waren we op straat en elders zo'n beetje alle bekenden weer tegengekomen. Zo gaat dat in een compacte binnenstad. Voelt enorm als thuiskomen. Kortom: wij waren enigszins de zelfde gedachten toegedaan als hondje Lucca.
Om misverstanden te voorkomen: ook thuis voelen we ons erg thuis. Maar de combinatie van de twee, half jaartje hier, een half jaartje daar is momenteel voor ons nog steeds een perfecte combi. Beetje hetzelfde leven, maar toch een beetje anders. Dus buren en vrienden in Utrecht en vrienden in verre omstreken.... voel je niet tekort gedaan. Maar vandaag (28-11) is het hier wel 10 graden warmer. Dat dan weer wel.
Hoe dan ook.... Voor ons komt dit dicht bij optimale beleving, ook al is er veel minder avontuur dan ooit eerder. De tijd van grote escapades naar avontuurlijke oorden en het hooggebergte is wel een beetje voorbij, helaas. Zo'n in alle opzichten schitterende wandeltocht van 4 weken door de woestijn in Mauretanië bv., dat gaat hem niet meer worden. Fysiek en politiek niet meer te doen. Maar we hebben de foto's nog, alsmede een volle hersenpan aan mooie herinneringen. Deze laatste zin is mij persoonlijk ook van toepassing als het gaat om fietsen in het hooggebergte, hetgeen jarenlang veel genoegen heeft opgeleverd. Wat heb ik daar altijd enormement genoten, maar op een keer is het niet zozeer genoeg geweest, maar wel genoeg. Kunt u mij nog volgen? Overigens kan ik hier rond Lucca op de fiets nog altijd aardige hoogtemeters maken, zie maar.
Genoeg voor ontbijt en lunch
Events
- Kort voor onze aankomst was het grote festival Comics and Games net voorbij. Net gemist dus, gelukkig. Want de stad is dan mudjemudjevol, iedereen in de stress. Horecauitbaters en veel winkels sluiten de boel na gedane zaken dan voor een poos om even bij te komen, of waren de stad op voorhand al ontvlucht.
- Giacomo Puccini is een der Grote Zonen van Lucca. Ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van de Stichting GP was er een concert met Pucciniwerken in hartje stad, Piazza San Michele. Uitgevoerd door een harmonie, spekkie voor het bekkie van de heer KdL te E. Mijn vader zaliger zou het zeker ook prachtig hebben gevonden. Die meneer op zijn trombone speelt een solo uit Tosca.
- Jl. zondag is ook de Kerstverlichting weer ontstoken. Mooie sfeer in de stad is het resultaat zoals op het ons zeer nabije Piazza San Frediano. Later laat ik nog wel eens wat zien.
- Ook al een paar keer lekker uit gegeten, natuurlijk. Van de genoten korting kunnen we nog wel een keer. Op de foto bij Gli Orti di Via Elisa. Lekker!
Verkiezingen, de wraak van Wilders
Of moeten we zeggen: tiktokverkiezingen? Want duidelijk is wel dat de (a)-sociale media (kortweg de asocials) en niet te vergeten al die peilingen en het gelul daar weer over t/m de verkiezingsdag van grote invloed zijn geweest op de uitslag. Er is ook in de reguliere media al heel veel over gezegd. De winst voor Wilders is ook de winst voor zijn verre kameraad Poetin,volgens vriend R. ook wel Poetler genaamd. Want die is zowel in eigen als in andermans land uiterst bruut bezig, en ziet Geert Wilders in Europa graag het ondemocratische/ radicaal rechtse blok (Hongarije, Slowakije, Italië) versterken.
Zoals zovelen was ik nogal onthutst bij het vernemen van de verkiezingsuitslag. Wilders met afstand de allergrootste! Nog meer verbaasd was ik toen ik las dat kennelijk ook nogal wat moslims en veel jongeren op Geert hadden gestemd. Het moet niet gekker worden. Hebben zij diens programma, vol met anti-buitenlanders retoriek en klimaatontkenning soms niet gelezen? Indien ja, dan steken ze hun kop in het zand. De campagne voor het ware alternatief was m.i. niet al te best: zoals Bas Heyne in NRC (24/11) opmerkte presenteerde Timmermans zich te veel als gearriveerd staatsman op afstand om de kiezer massaal in beweging te krijgen. Te lang Omtzigt lokken en geen eigen bevlogen verhaal, heel jammer.
Vele geleerde en iets minder geleerde types hebben in kranten en op radio en TV inmiddels geprobeerd de resultaten te duiden. Een van die geleerden, onderzoeker Marcel Lubbers, tevens coördinator van het Nationaal Kiezersonderzoek zegt vandaag (29 november) daarover in de Volkskrant het volgende: 'Het is de combinatie van politieke onvrede en nationalisme', en ook: ‘We moeten echt gaan onderkennen dat een groot deel van de Europese kiezers deze partijen steunt.’ Tsja, het refrein is al twee decennia hetzelfde: men voelt zich niet erkend en bedreigd in zijn kleine, overzichtelijke wereld.
Het leverde Wilders 2,5 miljoen stemmen op, c.q. 37 zetels in de Tweede Kamer. Zijn rechts-extremistische non-partij zal al die sprookjesbeloften zeker en vast niet waarmaken. Willem Elschot dichtte al: 'Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en practische bezwaren.' Die 2,5 miljoen mensen zullen dan wellicht nog teleurgestelder raken. Of toch een deel ervan, want er waren veel proteststemmen. Protest tegen alles, ook wel begrijpelijk hier en daar. Maar die medegenoten nemen daarmee ook het moslim- en klimaatstandpunt dan voor lief. Hoe je het wendt of keert, het zijn stemmen tegen de toekomst van hun (klein)kinderen. Wie dan leeft....? Maak dit ook duidelijk: ja, klimaatbeleid en asielopvang vergen offers, maar we willen het toch.
We zijn nu toe aan de formatie, verkenner Plasterk is aan de klus begonnen, We beleefden alvast een valse start met miskleun Gon. Hopelijk is Ronald's aanpak net zo succesvol als die van Jacobse en Van Es, die hadden een sterk plan. Luister hier.
Hoop doet leven. Het zal nog niet meevallen om een rechts kabinet o.l.v. Wilders in elkaar te timmeren. Hij zal dan toch enige concessies moeten doen, Voor hetzelfde geld komen we uit bij een kabinet van GL/PvdA, D'66, VVD en NSC, dat is in totaal 79 zetels, een mooie meerderheid.Mooi als GL/PvdA komt met een hoopvol verhaal hoe de breed ervaren, al of niet reële maatschappelijke problemen in hun samenhang kunnen worden opgelost. In het verkiezingsprogramma zijn de elementen daarvoor al ruim aanwezig, inclusief het beter grip krijgen op migratie, dé grote zondebok voor alles wat hier mis zou zijn. De ongemakkelijkheden die met migratie gepaard moeten worden onderkend, een hek om Nederland en moskeeën en andere aan de Islam te linken fenomenen de kop indrukken is wel het andere, niet wenselijke noch realistische uiterste. Makkelijke antwoorden op moeilijke vragen, daar grossiert hij in. 2,5 miljoen mensen stemden hoe dan ook voor die makkelijke antwoorden. Net als voor het hypothekeren van de toekomst van komende generaties, c.q. hun eigen kinderen en kleinkinderen (and beyond).
Tot slot: Indien het toch over rechts gaat, met Wilders als premier, dan moeten we er rekening mee houden dat ondanks de verschillen tussen droom en daad heel wat huidig beleid door de shredder gaat. Dat zegt de aankomend premier bv. over het klimaatbeleid. Hij wil nog wel de dijken verhogen, voor als de zeespiegel onverhoopt tòch ernstig stijgt. Dat wordt evengoed een zeer dure grap. Herman Finkers heeft dan een voor de staat goedkopere oplossing in petto: 'Nâh, dan neemp iederein toch gewaun zo'n gènig zeiaquariumpje voor thùis, e ut heile praubleim van de zeispiegelstèging is opgelos.' En dat dan uiteraard op zijn Almeloos.
En helemaal tot slot:
. ... en laten we het over de nog grotere ellende maar even niet hebben....
