Weer fleur in Lucca

 

Wat was het nat....

 

Nu ons vertrek rap naderbij komt keert de fleur in Lucca terug. We hebben onze punten in die 2,5 maand zeker gepakt, maar gemiddeld was het aan de grijze, en naar de plaatselijke maatstaven ook wat frisse kant. Sinds 1916 is er hier niet zo veel regen meer gevallen, bijna 3x de normale hoeveelheid voor de periode. Voor zover ik onder het fietsen al een kleurtje heb opgedaan is dat er wel goed afgespoeld.

 

 

Zonnig weekend te Lucca

Dit weekend was er reuring zat in Lucca-centrum, er werd gedanst op de pleinen van de stad en op de Muren vlak om de hoek vond de jaarlijkse 3-daagse markt voor het betere tuinieren plaats, dus inclusief kraampjes met prachtige kazen, wijnen en olijfoliën in de aanbieding. Daarmee kwam de fleur weer terug in Lucca.  Het weer werkte mee, graadje of 17-18 en veel zon. De mensen weer wat vrolijker, gelukkig, want ook de humeuren lagen hier geruime tijd onder het langjarig gemiddelde. Het kwam soms dicht in de buurt van het goede humeur van Swami Sinatra Tahamata.

  

 

De zondag begon al goed. Onderstaand volk kwam rond 9.30 uur door onze straat gemarcheerd. Wat ze gingen doen, geen idee, waarschijnlijk ergens iets opluisteren. Die club heeft haar clubhuis op de Muren, precies aan het eind van onze straat, dus als ze uitrukken richting centrum passeren ze altijd onze voordeur.

 

Boem-boem-trrrr tsieng boem

 

De fiets mocht bij dit heerlijke lenteweer natuurlijk niet binnen blijven. En ik moest mee, zei La Bici Viner, hoewel ik me nog verre van lekker voelde. Het werd een mooi parkoersje over Fiano/Loppeglia - Valdottano - Aquilea, niet langer dan 55 kms, maar wel met 3 klimmetjes, waarvan de eerste over ca. 9 km. Lekker haarspeldjes gedraaid in het zonnetje door bos, wijn- en olijfgaarden. Ik heb in soepele tred genoten van de vergezichten onderweg en van het getierelier der vele vogelen. Zowel een Hop als een Bosuil kruiste mijn pad.

Zicht op Pescaglia (de beek is een Foreldorado)

Het was voor het eerst dat ik niet meer dan één andere coureur tegenkwam. Da's niet zo'n wonder: het grote merendeel rijdt min of meer vaste trajecten, uit het oogpunt van training niet het beste om te doen. En dan zit er nog een flink stuk vrij drukke weg in ook. Had ik dan weer zo goed als geen last van. Ik had nog wel last van wat grieperigheid die me 2 dagen van de weg en voor een groot deel in bed hield. Ach ja, ziek zijn en topvorm, ze zeggen dat het dicht bij elkaar ligt. Donderdag jl. voelde ik hem (het griepje) al komen in mijn ritje met een Australische gast, Paladino en Chiara, reeds oma (van Emma) maar nog altijd een duivelinnetje, en niet alleen op de fiets.

 

 

Aardverschuivingen op mijn weg
De overvloedige regen van de laatste maanden heeft op veel plekken voor problemen gezorgd, o.a. in de vorm van frane, aardverschuivingen waarbij een deel van een heuvel met begroeiing, stenen en al naar beneden komt zetten. Ik ben er op mijn ritjes heel wat tegen gekomen. Die op de foto hieronder was een dag voor mijn passage net zo'n beetje opgeruimd. Zelfs de snelweg naar Pisa kreeg met het verschijnsel te maken.

 

 Heel wat kuubs kwamen hier naar onder gezet

 

Nog fietsplannen?

 

Zeker! De komende week heb ik nog een mooi fietsprogramma:

 

Martedì 9 - partenza verso le 12:30 e giro di 2h 30' sulle nostre colline – mooie rit van ca. 70 km doorheen onmetelijke wijn- en olijfgaarden

Giovedì 11 - partenza verso le 11:00 - Bagni di Lucca/Trebbio/SanGennaro/Matraia – pittig geval van ca. 120 kms met o.a. lange klim naar de Trebbio, en alweer door wijn- en olijfgaarden

Venerdì 12 - partenza verso le 11:00 - 3 ore di pianura...o quasi...verso il mare—richting zee, en daar langs de kust heen en weer raggen doorheen hagen van al of niet rondborstige badgasten in Viareggio en omstreken.

Sabato 13 - partenza verso le 12:30 – Serra – Koninginnerit over onder andere de Monte Serra, trainingsberg der allergrootsten; hier worden geen al of niet rondborstige badgasten verwacht. Wel pijn in de poten na afloop.

Op de 10e komt er ook nog een ritje tussen in dit schema.

 

Waar gegeten?

Nou, vrnl. thuis. We zijn wel een keer een goede pizza wezen eten bij Mara Meo, en zaterdag jl. hebben we 's middags 'warm gegeten'  bij een van onze favorieten, Ristorante Giglio. Ook nu werd ons vertrouwen niet beschaamd, en de uitbaters maakten een bescheiden rekening op voor het alles dat we genoten.

 

 

 

 

 

Grappig wel, we waren de enige gasten binnen in de mooie sala. Buiten stonden de toeristen te wachten tot er een plekje vrijkwam op het terras. Zo'n ruimte voor ons alleen (a hard day's night uit de boxjes) hadden we niet eerder.