Luccatalk

Tegen agressieve dierenvrienden: de wapenstok wordt uitgerold bij Staatsbosbeheer
(de wereld gaat er op vooruit)

7 juni

Jasmijn

Lucca spreekt

Igor, mijn verloofde

Mijn naam is Lucca, met dubbel c, dus niet Luka. Nou ja, het is toch een leuk nummertje van Susan Vega. Net als Luka woon ik op de 2e verdieping, samen met mijn baasjes Mary-Anne en Joep. Ik ben net terug van onze avondwandeling. Amai,wat een zware lucht hing er weer op ons wandelparkoers! Eerst moet ik door de Jasmijn-geuren heen, en op de Muren zelf moet ik me dan door een zware deken van lindebloesemlucht heen ploegen. Ik krijg er een beetje koppijn van, en mijn baasjes hoofdpijn. Maar ik vind het wel leuk om daar 's avonds te wandelen. Alleen moet ik af en toe stil staan, want dan zoekt Joep vleermuizen met zijn batdetector. Of ze horen een steenuil of een dwergooruil; vinden ze nogal bijzonder. Nou ja, ze doen maar.


Lindebloesem

Gelukkig kom ik op de Muren ook vaak vriendjes tegen. Ik hoop altijd dat ik Igor tegenkom want dat is mijn verloofde, fidanzato zeggen ze hier. Igor is groot en sterk, maar ook heel lief. Maar ik ben ook verliefd op Gigolo, Ginger, Jazz en nog een paar. Daar kan ik heel fijn mee spelen en rennen in bijvoorbeeld het park bij de rivier. Baba vind ik ook best leuk, maar die is een beetje lomp. En Césare lijkt Froome wel, met zijn astmatisch gepiep. Vinnik maar niks. Ik ben niet zo op Froome; ik ben fan van Tom Dumoulin, die heeft de Giro d' Italia voor niet-astmalijders gewonnen. Zelf moet ik een beetje piano doen als ik met Mimi speel, want die is erg klein maar wel heel schattig.. Soms komt kleine Mimi zelfs met mij spelen als we ergens in een restaurant aan het eten zijn. Nou ja, dan krijg ik natuurlijk alleen water.

Mijn baasjes

Mijn baasjes

Ik ben best heel blij met mijn baasjes. Ze gaan veel met mij naar buiten, en thuis spelen we ook veel. Laatst waren we een keer in het park bij de rivier. Toen kwam ik een wild zwijn tegen in het hoge gras. Ik heb heel gauw geblaft om mijn baasjes te waarschuwen. We zijn maar snel weggegaan. Als het erg warm is mag ik even het water van de rivier in om af te koelen. Serchio heet die rivier. Eerst ging ik er alleen maar in staan, maar vandaag heb ik voor het eerst ook een stukje gezwommen. Mijn baasjes noemen dat een mijlpaal. Ik zal Igor vragen of hij ook een mijlpaal heeft, misschien dat ik het dan wat beter snap wat ze daar mee bedoelen.

Als ik niet ga wandelen ben ik soms alleen thuis met Mary-Anne. Want Joep gaat veel fietsen. Ik ben er niet bij, maar het schijnt af en toe best zwaar te zijn. Tenminste, dan kraakt en piept hij als een roestige motor als hij weer thuis komt; of hij heeft last van zijn rug. Soms gaat hij even 'zijn rust pakken', dan gaat ie een tijdje op bed liggen. Ik hoop niet dat zijn dagen al geteld zijn, want ik ben pas een jaar en een maand oud, maar dat de dagen voor mijn baasje een beetje beginnen te tellen is wel duidelijk. Ik hoop maar dat hij het nog een paar jaartjes volhoudt....

Chronò Lucca Internazionale Wild Bunch

Joep fietst veel met andere mensen, uit Italië maar ook uit heel veel andere landen. Dat vind ik erg leuk voor hem want hij krijgt er zo net als ik heel wat vriendjes bij. Hij heeft ook een paar keer gefietst met Fabiana Luperini. Die is heel beroemd want zij heeft 5 keer de Giro d' Italia voor vrouwen gewonnen. Ik vind haar wel erg klein, bijna net zo klein als Mimi. 

Naar huis en weer terug

Gisteren vertelden mijn baasjes mij dat we volgende week weer naar huis gaan. Mmm, moet ik weer in mijn bench en helemaal alleen in het ruim van het vliegtuig. Niet zo leuk maar gelukkig zijn we snel in Amsterdam-Schiphol. Ik vind het lastiger om aan mijn verloofde Igor te vertellen dat ik weg ga. Hij zal wel jaloers zijn want in Nederland heb ik ook vriendjes, zoals Jip, Boris en Marlie en ook Storm. Die woont bij ons in de straat maar is wel erg druk. Ik heb ook gehoord dat ze mij straks in Nederland gaan castreren. Dat heb ik mijn verloofde maar niet verteld, want die kan nog alles.

Ik ben wel blij dat we einde van dit jaar al terug gaan naar Lucca, Igor denk ik ook, al ben ik tegen die tijd dan gecastreerd. We gaan dan niet meer met het vliegtuig, maar met de trein. Dat moet van het mulleu, zeggen mijn baasjes. Want vliegen is veels te  goedkoop en de vliegtuigen spuiten veel te veel CO2 in de lucht. Daar wordt de aarde warmer van, en ik heb het vaak al zo warm...  Dus ik ben het er wel mee eens. De reis duurt wel langer en we moeten geloof ik 5x overstappen. Nou ja, ik mag wel steeds bij de baasjes blijven. Met de trein is trouwens ook een stuk duurder maar ik hoef gelukkig niet mee te betalen.

'Zorg voor de aarde, er is er maar eentje'

Mijn baasjes hebben geen auto en ook geen kinderen. Vlees eten ze ook niet veel. Dus ze denken dat ze heel goed bezig zijn. Voor het mulleu. Vroeger gingen ze veel met de trein op reis als ze ergens in de bergen gingen wandelen. Voor die vakanties pakten ze nooit het vliegtuig. Toch is hun 'ecologische voetafdruk' best groot. Met mij erbij wordt die weer een beetje groter. Of kan ik ergens CO2-emissierechten kopen, of een  boom planten, of zo? En helpt dat dan? Ik kan het niet zo goed volgen, maar de baasjes denken van niet. Joep zegt dat het de Wet van behoud van Ellende is maar dat vind ik te moeilijk.

Of mijn baasjes nog wel eens gaan vliegen weet ik niet. Zo weinig mogelijk, alleen als het niet anders kan. Dat zou wel jammer zijn voor het mulleu. Want ze zijn al best veel met het vliegtuig weggeweest, en ver weg ook! Naar Costa Rica (samen met hun twee leenkinderen Ester en Leta), naar Kazachstan, Tadzikistan, Kyrgystan en Oezbekistan voor een schitterende Himalayawandeltocht met HT Wandelreizen) en naar Laos, bijvoorbeeld. Maar ook naar Ethiopië, Guinee Bissau, Mauretanië, Marokko, Niger, Namibië, Zimbabwe en Botswana. Daar wonen allemaal zwarte mensen. Als ik die hier op straat tegenkom ga ik wel eens blaffen, maar dat mag niet van mijn baasjes. Moet je maar eens naar hun muziek luisteren!, zeggen ze dan. Bijvoorbeeld naar Tinariwen

Opvang vluchtelingen in Lucca

In die landen hebben mijn baasjes heel veel geleerd over het leven en zo, maar ze hebben daarginds ook heel veel mooie dingen gezien, zelfs wilde honden. En Joep heeft wel eens een leeuw weggejaagd toen hij 's avonds bij de tent ging plassen. Nou, daar snap ik niks van, ik schrik helemaal niet als ik Joep zie plassen. Dat was in de Okavangodelta. Daar wonen veel gevaarlijke dieren, zoals krokodillen. Ze zeggen dat het daar net het paradijs is. Misschien wel, maar dan wel een gevaarlijk paradijs.

  Wilde hond

De eerste grote reis was in 1976 naar Ethiopië; daar zijn Joep & Mary-Anne maar meteen bijna 5 maanden gebleven in het huis van Rob en Tineke, want die moesten daar werken, iets met koffie geloof ik. In 1976 woonden daar ongeveer 28 miljoen mensen. Nu zijn dat er bijna 125 miljoen. Dat is wel veel.... Er is nog steeds veel armoede en honger. En jammer genoeg is er heel veel natuur verdwenen en is het mulleu erg vervuiild op veel plaatsen, zoals in Lake Awassa; daar is nu ook plastic soep.. In 1976 was het daar nog heel schoon met heel veel vogels. Toch is er nog steeds armoede en honger. Ook als mijn baasjes daar niet meer heen vliegen zal het daar niet zo gauw veel beter worden voor de mensen en de natuur, ben ik bang.

Lalibela - Saint George Day

Vijftien jaar geleden zijn ze voor de tweede keer naar Ethiopië geweest. Sindsdien hebben ze ook een zoon maar die heb ik nog nooit gezien. Joep en zijn reisgenoten hebben met hem en nog een stel andere magere mannekes gevoetbald op het veldje bij het hotel in Lalibela (Ethiopië - Nederland: 3 -9). Hij heet Muluye Tsegaw en woont nog steeds in Lalibela. Daar zijn allemaal oude kerken, heel bijzonder. Muluye heeft goed zijn best gedaan op school maar hij is jammer genoeg ook erg ziek geweest, hij heeft nog maar een nier. Het gaat nu best goed met hem, hij heeft nu een reisbureau Zagol Ethiopia Tours. Muluye schijnt een prima gids te zijn. Dus als u nog wat voetafdrukken over heeft....

Muluye is door de medicijnen een beetje dikker geworden

8 juni

Als ik straks thuis ben

Wat wel leuk is.... straks kan ik weer lekker de katten uit de buurt wegjagen uit de tuin. Daar heb ik heel veel zin in want dat kan hier in Lucca niet. Ik ga wel eens jagen op hagedissen en gekko's op ons terras, dat dan weer wel. Maar dat is toch anders.

Ik mag jammer genoeg geen kuilen graven in de tuin, en ik moet goed oppassen voor de bloemen, heeft Joep gezegd. Want hij heeft een soort natuurtuin met allemaal wilde bloemen. Al die bloemen schijnt een prachtig gezicht te zijn. Als we weer terug zijn staat bijvoorbeeld de kleine ratelaar (nog) vol in bloei .  

Kleine ratelaar met hommel

In de tuin groeien nog veel meer planten waar hommels, bijen, zweefvliegen en vlinders op af komen om nectar te zoeken. In de krant wordt nu veel geschreven over bijensterfte en hoe slecht het gaat met de insecten in het algemeen. .

Dat komt omdat er op het platteland veel te weinig bloemen bloeien. Ook in veel tuinen is maar weinig te halen. En mooie plekjes liggen veel te ver van elkaar vandaan. Dus de insecten moeten dan veel te ver vliegen van het ene naar het andere plekje om eten te vinden. Wat heb ik het dan gemakkelijk... ik krijg gewoon elke dag eten van mijn baasjes.. 

Ook wordt er veel te veel gif gebruikt door de boeren maar ook door burgers die een tuin hebben. Daar gaan de bijen en zo dood van. Dat gif, iets met nicotien geloof ik, blijft ook lang in de bodem zitten en komt ook op die manier in de planten terecht. Ook als die hommels en bijen maar een ietsie pietsie van dat gif binnen krijgen hebben ze een probleem. Misschien gaan ze dan niet direct dood maar ze kunnen hun huis niet meer terug vinden. Dan gaan ze toch dood, ergens alleen in een hoekje of zo. Dat vind ik best zielig. Er is geen erger vorm van sterven dan uitsterven, zeg ik altijd. Maar als de bijen en hommels uitsterven is dat ook vervelend voor de mensen. Want hommels en bijen zijn heel belangrijk voor bestuiving van allerlei soorten groenten en fruit dat de mensen eten.

                                             

Kom op voor de Hommel!

Dus ja, misschien zitten de mensen straks wel zonder peren door het uitsterven der bijen en hommels.. Dat zou behoorlijk kut zijn, maar dan zonder peren. Maar mevrouw Lodders van de Veeveedee vindt het exporteren van melkpoeder naar China veel belangrijker dan het terugdringen van gifgebruik in de landbouw. Dolf Jansen voelde zich daarom heel erg 'belodderd'. Heb ik op de radio gehoord bij Vroege Vogels. Ik was net op tijd terug van mijn ochtendwandeling met Joep.

Kom op voor de Hommel

Er is een heel mooi boekje over het leven van insecten, zoals bijen en hommels. Joep heeft het laatst gelezen. Geroezemoes in het gras heet dat boekje.

Je kunt er lezen wat een moeite bijen en hommels moeten doen om te overleven. En hoe dat gif precies werkt. Maar er staat ook in hoe je kunt helpen. Natuurlijk moet er op het platteland veel minder gif worden gebruikt en moeten er bijvoorbeeld ook in wegbermen veel meer wilde bloemen gaan groeien. Meer natuur op het platteland in plaats van minder.

Ook als je in de stad woont kan je best wat doen.  Zoiets als wat Joep met zijn tuin heeft gedaan. Geen gif gebruiken en veel planten in de tuin waar bijen en hommels hun nectar kunnen halen. Zelfs als je alleen maar een balkon hebt kan je al een beetje helpen. Dan hoeven ze ook niet meer zo ver te vliegen van het ene goeie plekje naar het andere.

Als jullie allemaal mee doen (ik zeg: 'doen'!) mag ik van Joep misschien wel een keer een kuiltje graven in zijn tuin. Of misschien wel een kikker of een salamander vangen!

Groetjes en een poot van Lucca uit Lucca