Haardhoutkunst uit Canada (klik hier voor meer) - met dank aan Bert Stasse
Beleef de Lente
Vanochtend om 11.06 uur legde vrouwtje steenuil van Beleef de Lente - Winterswijk haar 3e ei. Er zijn helaas steeds storingen op de webcamlijn, maar gelukkig hebben we wel een screendump toen er wel beeld was. Hopelijk worden de technische problemen rap opgelost, want het is zeer de moeite qwaard om het broedproces op de voet te volgen, zeker als er eenmaal jongen zijn. Dat geldt overigens ook voor andere 8 soorten. Neem dus regelmatig een kijkje. Bij de bosuil zitten twee al grote jongen in de kast.
Terug op de Fiets
Op Tweede Paasdag kon ik dan eindelijk weer op de fiets, 2 1/2 week na de onzachte aanvaring met een auto. Eerst maar eens alleen in zoveel mogelijk vlak terrein (Knietest), de dag erna een fraai parkoers met het nodige klimwerk, samen met Bruno en Stuart. Veel nachtegalen onderweg. Bescheiden afstanden nog even. Volgende week kan ik hopelijk opschalen.
Met Bruno en Stuart op de Passo Lucese (let op mijn alternatieve fietsbril)
Bij de botsing is mijn fiets wonderlijk genoeg heel gebleven, op wat schade aan de remgrepen na. Met dank aan mijn valtechniek,zullen we maar zeggen. Dat is jammer,want nu zit er helaas geen nieuwe fiets in.... Op het eerste gezicht viel ook de schade aan het lichaam wel mee. In de loop der dagen verdwenen de zwellingen en blauwe zones op schouder, bovenarm, jukbeen, heup en knie. Met diepe gat in mijn rechterknie was het een wat ander verhaal. Slijmbeursontsteking en infectie vertraagden de genezing van de ook wel diepe wond. Nu, na twee dagen fietsen, geeft de wond nog steeds last, vandaar even een rustdag. Kunnen Mary-Anne en ik mooi de voorbereidingen treffen voor een waardige ontvangst van het nieuwe bezoek, morgen.
Ruim twee weken alleen dromen
De man zonder zijn fiets
Schaderegeling
De eigenaar/chauffeur van de auto heeft alle schuld op zich genomen. Hij zag me bij het wegrijden gewoon over het hoofd. Dat staat ook opgetekend op het schadeformulier. Mijn fietsbril was wel naar de gallemiezen, benevens mijn shirt, en mijn rechterschoen beschadigd, en nog zo wat. Rechterkant van de goddelijke body beurs. all over. En inmiddels voor zo'n €150,- aan verbandmateriaal in de periode erna. In Italië schijnt het niet zo te werken dat de verzekering het dan netjes afhandelt. Kunnen ze ook niet, want het schadeformulier wordt doorgaans gewoon niet ingediend door betrokkenen.
Nee, als je je recht wil halen behoeft dat de tussenkomst van een advocaat. Nu had advocaat/fietsvriend Claudio Palazzoni zich al meteen aangeboden om het voor mij te gaan regelen. Na een bezoekje aan zijn kantoor heeft hij de zaak nu onder handen. Geen idee wat er uitkomt of hoe lang dit gaat duren. Kon hij ook niet zeggen. Maar ik heb vertrouwen in een goede afloop. Vooruitlopend op de heb ik me alvast maar een nieuwe fietsbril aangeschaft bij Futurumshop. Ons bezoek brengt de bril morgen voor me mee uit Nederland..Moeten er hier nog glazen op sterkte in worden gemonteerd.
Il konto (culo) di Barto
Bezoek uit Nederland
Met het toeristenseizoen is ook het bezoekseizoen begonnen. Renato Gelato, Marijke en Silverfoxx
beten het spits af.. Bart D. kwam ook al voor een weekje over, speciaal om met mij uit fietsen te gaan. Pech, het was kort na mijn ongeluk. We reden een ritje samen, maar dat had ik kniegezien beter niet kunnen doen; de reactie van de gekwetste knie loog er niet om. Gelukkig voor Bart kon hij de overige dagen toch mooi op pad met uiteenlopende gezelschapjes uit de gelederen van Team Chronò Internazionale (the best there is for (race)bikerenting and -tours in Lucca). Gezien het feit dat er ook buiten het fietsen om nog een leven is was het voor de rest weer uitermate gezellig om gedrieën op te trekken.
Cristiana, Bart, Paladino en Gabriele
Morgen arriveert het Huizen-genootschap van vier, over onze Luccajaren trouwe bezoekers. Even wat wijn bijkopen dus vandaag. Ook zij verblijven in B&B La Gemma, bij ons om de hoek. We zien uit naar hun komst, Dat, uitkijken naar, deden we ook zeer naar het bezoek dat vorige week zou komen. Dat moest helaas vlak voor vertrek om dwingende redenen worden gecancelled. Ja, het leven kan elk moment een andere wending nemen... Hopelijk kunnen de overige geplande bezoeken wel doorgang vinden.
Lekker eten..
Trump geroosterd bij Ristorante Giglio (prima restaurant en uitstekende keuken, zoals u ziet, ook vegetarisch mogelijk)
Zeker met bezoek permitteren we ons nog wel eens een bezoekje aan een restaurant. Alles met mate, maar toch. Denk niet dat we hier ons hoofd moeten pijnigen over de vraag of het Vietnamees Ethiopisch, Frans o.i.d. warm eten moet zijn. De keuze is Italiaans of Italiaans. Maar binnen dit enkelvoudige thema bestaat de nodige variatie. Het kan eenvoudig, het kan ook iets byzonderderder. Een goede pizza is hier ook heel best te scoren, maar dat doen we bij tamelijk hoge uitzondering. Bijvoorbeeld morgenavond met het nieuwe bezoek. Omdat zij het willen.
Ik heb al vaker onze favorieten onder de eetgelegenheden gemeld (Ammodonostro, Giglio, Gli Orti di Elisa, Buca di Sant' Antonio (mooie historie, ietsje duurder, fraaie ambiance), La Norma, Da Pasquale, Da Gigi, Da Giulio, .... ).
Olie van Renzo, wijntje, water, Mary-Anne, 3 soorten asperges
En vooral niet te vergeten Ristorante Tambellini, net buiten Lucca. Ook daar gaan we met het nieuwe bezoek naar toe. Maar we waren er onlangs ook al. Op lunch in de tuin. Heerlijk, en, want, maar ook uitermate relaxt.
Met Manuela, chef de cuisine
Best kans dat er binnenkort nog restaurants aan dit rijtje moeten worden toegevoegd, want samen met Giulia (Bar Martini) en haar Luca gaan we nog op onderzoek terzake uit.
Paaslunch
Lekker eten, dat deden we ook tijdens de paaslunch bij de familie Meschi thuis. We waren er te gast samen met Vlamingen Jan en Kristel, mensen met een groot wielerhart. Bij elkaar dus een sterk fietsminded gezelschap, al geldt dat (nog) niet voor zonen Davide en Carlo. Cristina zorgde voor een werkelijk heerlijke en uitgebreide, ja feestelijke maaltijd. Mille grazie, Cri! Daar was natuurlijk ook iets te drinken bij, water onder andere. Na de lunch was het gezamenlijk Amstel Gold Race kijken geblazen. Wat een kerel, winnaar Gilbert. Valt, sluit weer aan, forceert de beslissende ontsnapping en verslaat zijn enig overgebleven concurrent in een fantastische spurt. Het wordt ongelooflijk als je weet dat hij bij die valpartij een scheurtje in een van zijn nieren opliep, en bij de dopingcontrole bloed plaste.
Kristel pakt paasei uit onder toeziend oog Cristina
Amstel kijken bij Meschi
G7 in Lucca
Het zal veel lezers wellicht zijn ontgaan, maar vorige week was hier een tweedaagse bijeenkomst van de G7-ministers van Buitenlandse Zaken. Lucca is dezer dagen de navel van een gek geworden wereld, zo stond in de krant te lezen. Nou, dat hebben wij Lucchesi geweten. De helft van de binnenstad was hermetisch afgesloten en er waren zo'n 1000 politieagenten op de been voor de beveiliging van een en ander, de eigen beveiligingscrews van de delegaties nog uitgesloten.
Onder de inwoners was behoorlijk wat chagrijn, vooral bij de winkeliers in het 'getroffen' gebied in het centrum; hun winkels bleven noodgedwongen 3 dagen dicht. Meer in het algemeen werd vaak de vraag gesteld: wat heeft Lucca hier eigenlijk aan? Alle delegaties verbleven immers in enkele luxueuse hotels aan de kust, in Viareggio en in Forte dei Marmi respectievelijk. Het antwoord van de autoriteiten: Lucca was toch maar mooi een paar dagen de navel van de wereld.
En waarover spraken zij? Over hoe het moslimterrorisme te bekampen en over een gezamenlijke opstelling jegens Syrië. een standpunt dat de Amerikaanse minister maar meteen in Moskou moest gaan melden. Ik heb begrepen dat ze er ginder niet erg van onder de indruk waren... En zo gaat het desastreuze geweld in Syrië zeker nog weer een tijd door...
Er werd ook nog een beetje geknokt. Ongeveer 400 mensen waren bijeen voor een anti-G7 demonstratie. Motto van de dag: tegen de moordenaars die met elkaar maar geen einde aan het geweld konden maken. De manifestanti hadden geen toestemming om hun zegje in het centrum te doen. Toch waagde een deel van de groep nog een 'aanval op het centrum', zoals het in wat grote woorden in de krant werd verwoord. En wel bij 'onze'poort, de Porta San Jacopo aan het eind van de straat. De foto hierboven maakte ik van bovenaf, op de Muren. Daar stootten ze op een dubbele rij ME-ers. De confrontatie wachtte om te gebeuren. Binnen 1 minuut en 20 seconden was het plet beslecht. Vier gewonden, drie arrestaties. En de rust keerde weer.
Tenslotte. Mag ik het zeggen? Ik zeg het: Heel erg: Marianne Zwagerman....... wat een kakelkip is dat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten